Neurochirurdzy. Sekrety polskich wszechmogących
Marianna Fijewska ;

„Pamiętaj, że to wszystko minie i nie będziemy do tego wracać”.

Marianna Fijewska nie bała się zajrzeć za kulisy pracy neurochirurgów. Określa się ich mianem wszechmocnych bogów, jednak oni nie oczekują takich peanów. Autorka pokazała nam prawdziwe i szczere oblicze ich pracy. Pracy trudnej i odpowiedzialnej, w skupieniu i ciszy. Czasami jeden mały niepotrzebny ruch ich rąk może sprawić, że życie pacjenta będzie zagrożone. Nawet nie zdajemy sobie sprawy, jak wielkie znaczenie ma precyzja i dokładność ich zajęcia. Przekonajmy się, na czym polega ich praca i jakie mają zdanie o swojej misji, usłyszmy głosy pacjentów, którzy przeżyli trudne chwile i dzięki neurochirurgom pokonali chorobę …

„Wie pani, czym się różni neurochirurg od Boga? Tym, że Bóg nie myśli, że jest neurochirurgiem”.

Neurochirurdzy. Sekrety polskich wszechmogących to znakomity i pełen elektryzujących opowieści reportaż o pracy neurochirurgów, ich uzależnieniu od pokonywania piętrzących się trudności i satysfakcji, gdy pacjent wyjdzie zwycięsko z walki z chorobą. Autorka pokazuje z jednej strony ogromnie trudną i precyzyjną pracę lekarzy, a z drugiej zmagania się pacjentów z nowotworem, złośliwym guzem czy niebezpiecznym uciskiem. Widzimy, jak ważny jest dla pacjenta – w trakcie procesu leczenia - optymizm i wiara, że pokona chorobę i będzie się cieszyć każdym kolejnym dniem. Takie podejście ułatwia wyzdrowienie i jest silną bronią w pokonywaniu chorób. Ale ten reportaż to również smutny obraz patologii w systemie zdrowia, trudności w zdobywaniu przez szpitale finansowania, braku wiary w powodzenie wprowadzania nowych rozwiązań na skalę światową. Przykry widok, gdy rządzący nie chcą zmniejszyć obowiązków formalnych i ułatwić leczenie rodaków nowatorskimi metodami, wręcz przeciwnie, stwarzają niepotrzebne problemy i nie dopuszczają powiewu nowości w sferze leczenia neurochirurgicznego.

„Chciałbym być tym, który nie zabija etosu naszego zawodu, entuzjazmu w młodszych i poczucia sensu w starszych kolegach po fachu, a przede wszystkim nie zabija godności pacjentów i ich bliskich”.

W lekturze znajdziemy historię osób, które pokonały chorobę i dzięki odpowiedniej reakcji i pomocy lekarzy, dzisiaj nadal są wśród nas. Poznamy bardzo osobistą walkę Kamila Bosaka z nowotworem, Darka, który miał nigdy nie chodzić czy Ewy i Jarka, w przypadku których miłość była ponad wszystkim. Ale mamy też drugą stronę tej nierównej walki z chorobą, rozmowy ze znanymi i cenionymi nie tylko w naszym kraju, neurochirurgami. Poznamy tych wyjątkowych ludzi, którzy są niezwykle skromni i nie oczekują żadnych poklasków. Dowiemy się, dlaczego wybrali ten zawód i co nimi kierowało? Czy liczyli na wielką sławę czy tez inne pobudki skierowały ich oczy na ten zawód? Poznamy kulisy pracy neurochirurgów i dowiemy się, dlaczego sekundy są tak ważne i mogą zadecydować o życiu człowieka.

Lektura odsłania prawdziwą twarz systemu opieki zdrowotnej w naszym kraju, wytyka jego patologię i małość. Ale pocieszające w tym wszystkim jest to, że mamy wspaniałych i oddanych lekarzy, których można nazwać cudotwórcami, dzięki którym możemy mieć nadzieję na prawidłowe leczenie i wyzdrowienie.

Polecam, znakomita opowieść, pozwala spojrzeć z innej perspektywy na pracę lekarzy, zrozumieć ich postępowanie, czasami niemoc w walce ze słabościami systemu opieki i wszechogarniającym formalizmem i biurokracją. Pozostaje nam tylko mieć nadzieję, że się to kiedyś zmieni, ale patrząc na to, jak ten system funkcjonuje obecnie, to tylko jednak pozostaje nadzieja ...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zawód neurochirurga wykonywany z prawdziwą pasją przez osoby kochające świat medycyny i dziedziny z nią związane bywa trudny, ale również jest bardzo interesujący, gdyż nie zawsze wiemy, co skrywa w środku ludzki mózg. Dla nas jako głównych odbiorców stanowi niewiedzę, a dla lekarzy pracujących z nim na co dzień jest chlebem powszechnym, z którego nie zawsze muszą być zadowolonymi ze względu na każdy występujący krok po kroku niełatwy element ciała do leczenia.

Sięgnęłam książkę Pani Marianny Fijewskiej pt. ''Neurochirurdzy. Sekrety polskich wszechmogących'' ponieważ lubię poznawać historie związane z opowieściami, które wydarzyły się naprawdę i tylko lekarze wiedzą, co czują, myślą, gdy są po drugiej stronie barykady podczas walki o życie pacjenta, który w tym momencie jest dla niego najważniejszy.

Książka ta rozpoczyna się od zamieszczonych słów lekarzy i lekarek pochodzących z przedstawionych relacji podczas trwania operacji lub co się czuje, przebywając, na sali ratując ludzkie życie.

Każda z opisanych w tej książce historii to część z życia lekarza, pacjenta, opowieści o Fundacji Alcor.

Książki tej nie czyta się szybko, bo należy zaznajomić się bardzo dokładnie z każdym opracowanym w niej ciekawym sposobie na przeprowadzenie dialogu z rozmówcami w przedstawionych 23 rozdziałach.

Bardzo podoba mi się podejście autorki do opisywanego przez nią głównego tematu, gdyż dowiemy się, jak wygląda, praca neurochirurga z punktu widzenia medycznego, jakie skrywa w sobie bliższe i dalsze tajemnice pacjent, który doświadcza niespodziewanych chorób, co czuje jego bliska rodzina, czy również mu dzielnie towarzyszy podczas trudnych dla niego chwil, jakiej może udzielić porady dla innych pacjentów, którzy znaleźli się z podobną sytuacji, jak on.

Uważam, że gdy lepiej zagłębimy, się w te przedstawione medyczne historie to istnieje szansa, że nie zawsze postępowania lekarzy pojmujemy tak od razu, bo do nas nie docierają informacje o stanie naszego zdrowia, które bywa najważniejsze, bo szukamy wszelkich sposobów, aby czuć się bezpiecznie i zostać skutecznie wyleczonym.

Szczególnie przypadł mi przykład na wyleczenie aktora Marcina Bosaka.

Warto przeczytać tę książkę.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Skoro mo?zg odpowiada za nasze zachowanie, czy włas?nie tam mieszka ludzka dusza?" Czy podejmowane przez nas decyzje zależą od naszej woli? Czy jednak jesteśmy tylko niemymi świadkami działania naszego mózgu? Czy psychochirurgia w sztuczny sposób zmienia charakter człowieka? W jaki sposób leczyć napady autoagresji, depresję, zespół obsesyjno-kompulsywny, inne zaburzenia i choroby, jeżeli są lekooporne i żadna farmakologia nie jest w stanie pomóc pacjentowi? Czy są jakieś inne możliwości i rozwiązania? Czy neurochirurdzy to bogowie, czy po prostu ludzie, którzy opanowali odpowiednie umiejętności, mają znaczną odporność psychiczną, precyzję w rękach i otwarty umysł? Marianna Fijewska w swoim reportażu odpowiada na te i na wiele innych pytań. Przeprowadziła wnikliwe rozmowy z wybitnymi lekarzami, naukowcami, specjalistami w zakresie neurochirurgii, psychochirurgii oraz z pacjentami i ich rodzinami, czyli z ludźmi, którzy doświadczyli ,,cudu" medycyny. Autorka uzyskała wiele ciekawych informacji o chirurgicznej walce z depresją, lękami, zaburzeniami osobowości, o zamrażaniu ludzi, o etyce, o sklejaniu kręgosłupa. Neuropsychochirurgia do dzisiaj kojarzy się przede wszystkim z lobotomią i taki mit na jej temat nadal pokutuje, co skutkuje tym, że nawet lekarze są sceptycznie nastawieni do nowych rozwiązań. Jednak ,,Neurochirurdzy" to nie tylko reportaż o mózgu, możliwościach neurochirurgów i medycyny. To również, a może przede wszystkim historie ludzi i ich emocji, opowieść o biurokracji, o pokutujących przez lata uprzedzeniach, brakach w komunikacji i swobodnej wymiany opinii. O wszystkim co niszczy i co stoi na przeszkodzie rozwoju neurochirurgii. To nieprawdopodobne jak daleko zaszła medycyna. Jakie możliwości, ale i ograniczenia napotyka na drodze. Autorka stawia tezy i weryfikuje je wraz z rozmówcami. Nie każdy ma podobne zdanie, nie każdy dzieli się takimi samymi spostrzeżeniami na temat pracy neurochirurgów, ale jednak każdy upatruje w zbytniej biurokracji i specyficznym podejściu do nowych pracowników przyszłej zapaści zawodu. Co się stanie jeśli aktualnie specjaliści przejdą na emeryturę? Kto ich zastąpi? Marianna Fijewska napisała bardzo dobry reportaż. Zapewniła czytelnikowi sporą dawkę informacji, jednak nie są to suche fakty, tylko tematy istotne z punktu widzenia lekarza i pacjenta. Książkę czytałam z zapartym tchem jakbym obcowała z wciągającym thrillerem, albo inną zagadkową powieścią. To, co szczególnie zwróciło moją uwagę, to fakt, że reportażystka bardzo umiejętnie zadawała pytania i dzięki temu naprowadzała rozmówców na interesujące oraz istotne tematy. Rozdziały uzupełniają się, dopełniają i tworzą świetną całość. ,,Gdyby poro?wnac? mo?zg do mapy, moz?na by powiedziec?, z?e neurochirurdzy znaja? wyła?cznie autostrady i gło?wne drogi, ale o alejkach i uliczkach nie maja? jeszcze poje?cia."   Za egzemplarz książki do recenzji dziękuję Wydawnictwu Znak   Link do FB: https://www.facebook.com/aniasztukaczytania/ Zapraszam:)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)