Niedziela na wsi

 Wiesz, nigdy dotąd nie rozmyślałam o morderstwach. ( ...) To tylko dziesięcioliterowe słowo w krzyżówkach..."

Jakie to szczęście, że Agatha Christie nie rozwiązywała krzyżówek, ale wymyślała dla nas, miłośników kryminałów, skomplikowane intrygi.

„NIedziela na wsi” - wydana po raz pierwszy w 1946 roku, nie traci nic a nic na swej aktualności, choć może na niektóre sprawy spoglądamy nieco inaczej. Mnie jedynie raziła kreacja postaci Żydówki, z jej specyficzną wymową, zbyt karykaturalna i jakaś taka odarta ze człowieczeństwa. Lecz jeśli spojrzeć na całość - kryminał Christie wciąż zachwyca świeżością pomysłów, rozbudowanymi psychologicznie postaciami i oczywiście Poirotem, którego intelektu, a i pewnie w przypadku mężczyzn - imponujących wąsów, możemy pozazdrościć.

Christie jest świetną obserwatorką wyższych sfer, lubi wśród nich skrywać mordercę i tak jest również w tym przypadku. Do wiejskiej posiadłości lady Angkatell, zostaje zaproszonych kilkoro gości, których łączą nieco zawirowane relacje. Tym, który z pewnością mógłby ustawić na facebooku, status związku „to skomplikowane”, jest lekarz John Christow. I pewnie domyślacie się, że właśnie jego wyznacza królowa kryminałów, na nieuchronnego w tym gatunku „trupa”. Morderstwo jest o tyle skomplikowane, że scena śmierci Johna, wygląda niczym zainscenizowany żart, lecz śmierć jest śmiercią ostateczną a nie teatralnym zabiegiem. Przed śmiercią, ostatnim tchnieniem wymawia imię kochanki. Uwikłany w skomplikowane kobiece relacje, tak naprawdę mógłby zginąć nie tylko z ręki żony, która odkryła jego niewierność. Ale czy Christie wystarczy tak prozaiczny powód jak zazdrość? Odkryjcie to sami towarzysząc słynnemu detektywowi w śledztwie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Lucy Angkatell zaprasza na weekend do swojego domu krewnych i znajomych. Jak sama uważa, towarzystwo nie jest dobrze dobrane i goście nie będą mogli się ze sobą porozumieć. Jedną z przybyłych jest Midge Hardcastle, młoda i uboga kuzynka, która pracuje w sklepie z odzieżą, którego właścicielką jest ordynarna i wyzyskująca personel Żydówka. Dziewczyna tęskni za młodymi latami spędzonymi w posiadłości Angkatellów, Ainswick, która obecnie należy do Edwarda Angkatella, kolejnego zaproszonego gościa. Midge niemal od zawsze kocha Edwarda, który jako jedyny męski potomek wszedł w posiadanie Ainswick po śmierci wuja, ojca Lucy. Jest on bardzo nie śmiały i beznadziejnie zakochany w kuzynce, Henrietccie Savernake. Henrietta to z kolei kobieta nowoczesna, rzeźbiarka odnosząca sukcesy w kręgach artystycznych. Jej niezależność wobec mężczyzn wykazuje będąc w nieformalnej relacji z żonatym mężczyzną, Johnem Christowem. 

John Christow jest także jednym z zaproszonych gości. To lekarz, który cieszy się szacunkiem wśród pacjentów, mimo, że zajęty jest bardziej badawczą stroną medycyny niż rzeczywistemu poświęceniu się dla pacjentów. Mimo małżeństwa szuka rozrywek w związkach pozamałżeńskich, a jego obecną kochanką jest Henrietta. 

Zaproszony zostaje także Hercules Poirot. Każdy z gości jest inny, ale jak się okazuje, łączą ich nie tylko więzy krwi, ale i zażyłości i skrywane emocje, które wychodzą w chwili, gdy przy basenie Angkatellów zamordowany zostaje John Christow. 

Charaktery i psychologizm postaci pozwala czytelnikowi na poznanie rzeczywistej natury poszczególnych bohaterów. Autorka udowadnia po raz kolejny, że nie obca jej ludzka natura. Sam motyw zabójstwa wydaje się być trudny, bo każdy zgodnie twierdzi, że John nie miał wrogów, a sama scena zabójstwa została jakby zaprojektowana dla samego Poirota. Kto więc miał motyw, aby zabić Johna? Jaką rolę odgrywa pani domu, dla której morderstwo wydaje się być doskonałą zabawą? Agatha Christie nie zawiedzie nas i tym razem. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Lady Angkatell postanawia zaprosić do swego domu, na wieś,  na weekend grono rodziny oraz przyjaciół. Jak to zazwyczaj czyni wymyśla dla zgromadzonych zabawę kryminalną. Wśród zaproszonych gości jest sąsiad lady Angkatell -Herkules Poirot, jak również lekarz   John Christow z żoną Gerdą. Jest także kochanka Johna -Henrietta, awangardowa artystka oraz Weronika , która przed piętnastoma laty była narzeczoną lekarza, lecz wyjechała za granicę, by rozwijać karierę aktorki. Gdy John przybywa na wieś zostaje zastrzelony nad basenem gospodarzy. Nad ciałem męża stoi żona z pistoletem w ręku. Z automatu zostaje uznana za winną i czeka ją proces. Ale czy to ona zabiła, a może kochanka, a może dawna miłość Weronika, a może zupełnie ktoś inny, kto podkochuje się w Henriecie?
Tym razem autorka postawiła na obyczajowość. Jest jej zdecydowanie więcej niż wątku kryminalnego. Owszem mamy trupa, mamy tajemniczego morderce oraz ukryty, niejasny motyw zbrodni. Mamy także Herkulesa Poirota. Ale przez większość powieści poznajemy ofiarę, jeszcze za życia. Poznajemy jego pracę, pasję, rodzinę, przeszłość oraz słabości. 
Czytelnik jest w stanie określić swój stosunek do bohatera. Poznamy głębiej naturę jego żony. Kobieta jest jakby lekko opóźniona , albo taka udaję. Dla męża zrobi wszystko. Ma niskie poczucie wartości i wszystkiego się lęka. Gerda jest zupełnym przeciwieństwem żywej, emocjonalnej Henriety.
Te dwie kobiety pełnią istotną rolę w życiu mężczyzny, ale czy także miały swój udział w śmierci Johna? Jeśli jesteś wielbicielem Poirota i spodziewasz się po nim jakiś skomplikowanych przesłuchań gości
lady Angkatell , by później z łatwością ujawnić zabójce, to się mylisz. 
Poirot w tej lekturze pełni nic nieznaczącą rolę. Tak naprawdę to postępowanie, rozmowy gości ujawniają, kto i dlaczego zabił. Poirot pojawia się na końcu, by przedstawić puentę Ja się nie czepiam takiej formuły książki, gdyż w wykonaniu Christie lubię urozmaicenia. .Więc polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zasadniczo lubię przygody Herculesa Poirot, ale ta akurat książka mnie dość rozczarowała. Zagadka jakaś taka mdła, a te przekoloryzowane postacie to korowód dziwolągów. Rozczepana gospodyni, uduchowiona rzeźbiarka, gwiazda filmowa, lekarz dziwkarz, wiecznie naburmuszony marksista i jeszcze kilkoro cudaków. A to, co bohaterowie wyprawiają w czasie śledztwa to już głowa mała, "bo zmarły na pewno tak chciał". A ciekawe skąd oni to wiedzą... i w ogóle jak normalny człowiek mógłby tego chcieć? Rozwiązanie pojawiło się jednak magicznie... :-/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka jest, moim zdaniem, po prostu dobra. Akcja powieści toczy się w Anglii. Kuzyni z rodziny Angkatellów, w dzieciństwie spędzali wspólnie każde wakacje w rodzinnej posiadłości Ainswick. Dziś, Lucy, Edward, Midge oraz Henrietta, są dorośli. Losy każdego z nich potoczyły się inaczej, choć Ainswick jest miejscem szczególnym dla każdego z nich. W pewien weekend Lucy Angkatell organizuje rodzinne spotkanie. Zaproszeni są również przyjaciele rodziny. Sielankę weekendowego zjazdu burzy morderstwo Johna Christowa, szanowanego lekarza, przyjaciela rodziny. Krąg podejrzanych jest dość duży... Kto zabił? Żona? Ktoś z rodziny Angkatellów? Znajoma z dawnych czasów? A może ktoś z licznej służby pracującej w The Hollow? Jaki był motyw? Razem z miejscowym oficerem policji zagadkę tę próbuje rozwikłać detektyw Poirot. Ja poznałam rozwiązanie... Czytając tę pozycję, TY również możesz stać się śledczym, stawiać hipotezy dotyczące morderstwa, jego motywów, czy potencjalnego sprawcy. Sięgnij, bo warto!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ginie powszechnie szanowany lekarz. Pierwsze podejrzenia padają na żonę. Świadkowie znajdują ja przy ciele męża z pistoletem w dłoni. Mąż ją zdradzał, wspominał też swoją dawną miłość do artystki, która na dokładkę pojawiła się w okolicy i zamieszkała dość blisko jego znajomej. Studium ludzkiej psychiki. A zwłaszcza kobiecej....

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Miało być spokojnie, jak to na wsi. Każdy miał spędzić leniwe dni, relaksując się w towarzystwie znajomych. Jednak jakieś stare sprawy, romanse chcą ponownie zaistnieć. Tę ciszę i spokój przerywa strzał. Herkules Poirot, również przebywający na odpoczynku podczas sąsiedzkich odwiedzin natrafia na scenę, która na pierwszy rzut oka wygląda jakby była wyreżyserowana. Ciało w basenie, kobieta z bronią w ręku i kilka osób dookoła. Lecz to niestety prawdziwe zwłoki, w wśród zebranych jest morderca. Teraz w rękach Poirota pozostaje jego znalezienie. 

 

Myślę, że każdy przynajmniej słyszał o niekwestionowanej mistrzyni kryminału. Wydawnictwo Dolnośląskie postanowiło wydać, teraz już kilkanaście powieści Agathy Christie w przepięknych jubileuszowych odsłonach, które stają się ozdobą każdej domowej biblioteczki. 

Znając już styl autorki, wiedziałam czego się spodziewać i nie zawiodłam się. 

Zamknięty krąg podejrzanych, kilka tajemnic skrywanych przez bohaterów rzutujących na tragiczne wydarzenia. Spychanie winy na innych i on, Herkules, nietuzinkowy poszukiwacz prawdy. Drążący, chociaż w sposób subtelny i tylko przez niego zrozumiały, łączący fakty, dla innych bez znaczenia i dostrzegający więcej. Znający i ciągle uczący się zawiłości natury ludzkiej. Nie ufający zbytnio świadkom, a logicznie myślący. To kolejny zawiły, ale doskonale skonstruowany kryminał gdzie zakończenie staje się nieoczekiwane. Przy czytaniu należy się skupić i razem z detektywem powoli odkrywać wszystkie karty z rozdania. 

Świetny, klasyczny kryminał z detektywem Herkulesem Poirot w roli głównej. Wydanie to już tylko wisienka na torcie. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Po dłuższej przerwie wróciłam do Agathy Christie i jak zwykle - nie zawiodłam się i nie odkryłam kto jest sprawcą. 

Znany wszystkim detektyw Herkules Poirot zostaje zaproszony na obiad do swojej sąsiadki, lady Angkatell. Trafia jednak wprost na miejsce zbrodni, które wygląda jak dobrze zainscenizowana scena. Niestety, trup pozostaje trupem, a zadaniem policji jest rozwikłać tę niezwykle trudną zagadkę. Oskarżonych jest kilka kobiet, a każda z nich miała motyw oras sposobność, żeby posłać doktora Johna Christowa na tamten świat. 

Poirot trafił na ciężkiego przeciwnika. Jednak, jak to zawsze bywa w przypadku tego detektywa, rozwiązuje on zagadkę w sposób, na który ja bym nigdy nie wpadła.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)