Nielubiana
Nele Neuhaus

Jak to możliwe, że dopiero teraz odkrywam tę autorkę? Nie mam pojęcia, jak to się stało, ale bardzo się cieszę, że w końcu sięgnęłam po jej kryminał.
"Nielubiana" to pierwszy tom kryminalnego cyklu, który zapowiada się wyśmienicie!
Jest tu wszystko, co kryminał mieć powinien - mamy więc dwoje śledczych (z problemami, z przeszłością i trudnymi charakterami), jest trup, po drodze pojawia się wielu podejrzanych i ciekawe wątki obyczajowo-społeczne. Jest wreszcie nietuzinkowe zakończenie!
Cieszę się, że przede mną jeszcze kilka tomów!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Gdy miarka się przebrała

Czy można kogoś zamordować, gdy się go nie lubi? Albo paść ofiarą morderstwa, gdy jest się nielubianym? Zapewne w codziennym życiu nie, ale jeżeli bez skrupułów krzywdzi się innych czerpiąc z tego zyski w końcu pewnego dnia można nadepnąć na odcisk osobie, która nie cofnie się przed niczym.

„ Nielubiana „ jest debiutem niemieckiej pisarki Nele Neuhas, a zarazem początkiem serii kryminałów bardzo pozytywnie przyjętej przez czytelników. W przeciwieństwie do większości zwolenników pióra autorki mogłam rozpocząć przygodę z komisarzem Oliverem i jego współpracowniczką Pią od pierwszej części, która w Polsce została opublikowana dość późno. Przyznam szczerze, że w seriach w miarę możliwości lubię czytać książki zgodnie z chronologią publikacji, pomimo że każdy tom to oddzielna zagadka kryminalna, ale zapewne fakty z prywatnego życia śledczych się łączą i są kontynuowane w kolejnych książkach.

Przed Pią Kirchhoff i Olivierem von Bodestein pierwsze wspólne śledztwo. Ledwo zdążą dokonać oględzin zwłok znanego prokuratora już muszą udać się na miejsce znalezienia kolejnego ciała. O ile prokurator popełnił samobójstwo to młoda kobieta bez cienia wątpliwości została zamordowana. Te dwa tragiczne zdarzenia na pozór wydają się nie być ze sobą powiązane, ale śledczy szybko odkryją fakty, które pozwolą połączyć je w jedną sprawę. Zaczyna się długie i skomplikowane śledztwo zarówno dla głównych bohaterów jak i czytelnika.

Nele Neuhaus wprowadziła mnóstwo postaci, z których każda mogła być potencjalnym podejrzanym. Muszę przyznać, że w powieści dużo się dzieje, ale autorka bardzo mało miejsca poświęciła życiu prywatnemu głównej pary bohaterów bo fabułę skupiła wyłącznie na śledztwie. Akcja jest zawiła i naszpikowana teoriami spiskowymi natomiast ani Pia, ani Olivier nie wpisują się w model powieści kryminalnej. Są do bólu zwyczajni, żeby nie rzec przeźroczyści i zapewne to celowy zabieg autorki, bo tego samego nie można powiedzieć o postaciach drugoplanowych. Są wyraziste i charakterystyczne, tak, że nie miałam żadnego problemu, aby ich od siebie odróżnić.

Całość czytało mi się szybko i przyjemnie, ale bez fajerwerków. Przeszkadzała mi trochę nijakość komisarzy i zbyt szczegółowe opisy marek ubrań oraz obszernie rozpisana tematyka końska. Pojawiające się kolejne osoby wprowadzały nie małe zamieszanie, co zmuszało mnie do maksymalnego skupienia uwagi. Nie ma tu makabrycznej zbrodni czy psychopatycznego mordercy, natomiast jest mnóstwo zwrotów akcji a sprawnie poprowadzona intryga kryminalna nie pozwoliła mi do końca domyślić się, kto jest sprawcą. W efekcie dużo się dzieje, ale widać, że Nele Neuhaus włożyła sporo pracy w swoją powieść i mimo małych zastrzeżeń uważam jednak, że w miarę przyjemnie spędziłam czas na lekturze. Zamierzam kontynuować czytanie serii, bo według czytelników kolejne części są dużo lepsze od debiutu.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Pierwszy tom cyklu u nas wydany jako jeden z późniejszych, bo oczywiście najpierw wydawana jest najlepsza książka autorki, a jak już ma swoich wiernych fanów, to można wydawać resztę, bo i tak miłośnicy kupią. Wiem, ze może to sensowne podejście, ale wolałabym czytać cykl od początku, tu mi trochę przeszkadzała świadomość tego, co już zadziało się w kolejnych tomach... Bardzo przyzwoity kawał kryminału, są trupy - znany prawnik i początkowo bezimienna, piękna kobieta, jest wciągające śledztwo i przemili detektywi. Czyta się to naprawde dobrze - polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wróciłam do kryminałów mojej ulubionej autorki Nele Neuhaus. "Nielubiana" to pierwszy tom cyklu z parą zabawnych detektywów Pia Kirchhoff i Oliver Von Bodenstein mają przed sobą wspólne śledztwo. Dwie sprawy są skomplikowane, samobójcza śmierć prokuratora a za chwilę zostaje odkryte ciało kobiety. Sprawa jest jeszcze bardziej tajemnicza a zmarła kobieta nie cieszyła się szczególnie dobrą opinią, często była określana jako podstępna intrygantka czy też "kobieta lekkich obyczajów". Kto stoi za śmiercią młodej kobiety? I czy te dwie sprawy są ze sobą związane? Bardzo się cieszę, że nareszcie weszła pierwsza część serii z parą moich ulubionych detektywów. Autorka przybliża tutaj jak zaczęła się wspólna praca Oliviera i Pii, ale też trzyma w napięciu i nie podaje gotowych rozwiązań. Chociaż zaczęłam cykl od środka nie miałam zepsutej przyjemności z lektury,bo za każdym razem czytałam książkę z momentem zaskoczenia. Spodobały mi się sprawnie ułożone dialogi, takie życiowe, można było się uśmiechnąć, ale też czasem przyszła refleksja, że skąd zna się takie sytuacje. W książce pojawiają się także relacje międzyludzkie.Jest tu miłość, przyjaźń, niechęć,zazdrość a także przemoc ukryta pod pozorem szczęśliwej rodziny oraz pokazany jest świat wielkiego biznesu, gdzie tak naprawdę rozgrywają się ciemne interesy osób z wyższych sfer. Książka naprawdę wciąga a opisane wydarzenia potrafią wbić w fotel. Polecam, szczególnie tym którzy, jeszcze nie znają twórczości niemieckiej autorki. Zwłaszcza, że można zacząć czytać serie w kolejności chronologicznej.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

KRYMINAŁ PEŁEN NIESPODZIANEK ,,Nielubiana" to kryminał, który spełnia wszystkie założenia gatunku - akcja płynie szybko i często się zmienia (co nieustannie trzyma w napięciu), bohaterowie są wyraziści i skrywają liczne tajemnice, które stopniowo wychodzą na jaw, nieraz każąc czytelnikowi zmieniać ocenę postaci i domysły na temat mordercy, zakończenie zaskakuje i daje sporo do myślenia na temat prawa do zemsty. Jakby tego było mało, dwie pozornie niepowiązane ze sobą śmierci szybko okazują się elementami tej samej intrygi. Jakiej? Przede wszystkim spiętrzonej i niesamowicie pogmatwanej, co spędza sen z powiek sympatycznej parze detektywów, a czytelnikowi podnosi adrenalinę. Kilka razy, gdy wydaje się, że zagadka została rozwiązana, okazuje się, że autor wywiódł w pole i śledczych, i odbiorców. Cenię takie kryminały, nawet jeśli po przeczytaniu, dochodzę do wniosku, że żaden ze mnie detektyw. To chyba jedyna sytuacja, gdy lubię być wystrychnięta na dudka:). ,,Nielubiana" to jednak nie tylko bardzo dobrze skonstruowana powieść kryminalna. Odnaleźć w niej można elementy prozy obyczajowej, co potwierdzają życiowe historie śledczych i licznych kandydatów na morderców. Miłość i nienawiść, przyjaźń, zazdrość, pragnienie zemsty... - to tematy, które przewijają się przez całą fabułę i stanowią jej ważny element, podobnie jak krytycznie pokazany świat blichtru i efekciarstwa tzw. wyższych sfer współczesnych Niemiec. Powieść czyta się szybko, lekko i przyjemnie, mimo iż niektóre wydarzenia mogą poruszać i mrozić krew w żyłach. Z powagą świetnie komponuje się tu wyważone poczucie humoru, widoczne m.in. w opisach niektórych postaci i ich zachowań. Na pewno ubarwia to i tak atrakcyjną akcję i dodaje całości specyficznego smaczku. Polecam z czystym sumieniem:). BEATA IGIELSKA

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W niedzielny poranek w winnicy jej właściciel znalazł zwłoki mężczyzny. Okazało się, że to znany prokurator Joachim Hardenbach, który popełnił samobójstwo. Na miejsce została wezwana Pia Kirchhoff, która od miesiąca pracowała w wydziale K11 w komendzie w Hofheim, a zaraz za nią jej szef Oliver von Bodenstein. Po godzinie dostali wezwanie na miejsce kolejnego samobójstwa. W górach młoda i piękna kobieta skoczyła z 30-metrowej wieży widokowej. Jednak po obejrzeniu miejsca Pia doszła do wniosku, że to morderstwo. Śledztwo rusza pełną parą. Bodenstein porozdzielał zadania i każdy od razu zajął się swoim przydziałem, bowiem komendant: Dysponował świetnym zespołem. (s. 116) Śledztwo zaraz na początku zaczyna się komplikować. Sprawę samobójstwa prokuratora przejęła wyższa instancja, ale morderstwo kobiety, niejakiej Isabel Kerstner, ... To, co jeszcze przed kilkoma dniami wyglądało na morderstwo w afekcie popełnione z zazdrości lub rozczarowania, nagle rozrosło się w bardzo złożoną sprawę. Nie chodziło w niej tylko o śmierć młodej dziewczyny, lecz o znacznie więcej. (s. 179) I owe "znacznie więcej" dotyczy nie tylko pikantnych szczegółów z życia zamordowanej, ale także nie oszczędza rodzin, znajomych, biznesmenów i akcjonariuszy oraz ich zazdrosnych żon. Na jaw wychodzą niepokojące fakty, które tę sprawę łączą z samobójstwem prokuratora. Bodenstein ma wątpliwości, czy idzie w dobrym kierunku... Mamy coraz więcej informacji, a coraz mniej wiemy. (s. 194) W powieści mnoży się od licznych hipotez, motywów, spisków, błędnych ślepych uliczek, brudnych i ciemnych sprawek - wystarczyło poruszyć kamyk, by ruszyła cała lawina... Jednak ciągle kierunek śledztwa zmierza w stronę luksusowej stadniny koni na obrzeżach Kelkheim, z którą mają związek wszyscy bohaterowie kryminału. W powieści dużo koni, gdyż mąż Isabel jest weterynarzem, a ona sama świetnie jeździła konno, zdobywała nagrody w konkursach i ujeżdżała konie w owej luksusowej stajni. Wszystkie części układanki, które pozornie do siebie pasowały, w rzeczywistości powinny były znaleźć się w innych miejscach. Wciąż tez brakowało zbyt wielu elementów, żeby dostrzec zrozumiałą całość. (s. 238) Ważnym elementem w owej układance jest zamordowana Isabel. Nie będę jej charakteryzować - tytuł powieści i mojego postu oddają jej charakter, a ilość wrogów trudno zliczyć. Takie chodzące tornado, zostawiające za sobą pas zniszczeń. Właściciel stajni określił ją dosadnie: Isabel Kerstner była zwykłą dziwką. I tyle w temacie. (s. 70) W dodatku była tak wyrachowana, że posłużyła się własną kilkuletnią córeczką, by uzyskać od męża szybki rozwód. Po jej śmierci okazało się, że nikt nie wie, gdzie jest dziewczynka. Matka nie żyje, ojciec jest załamany, a dziecko... wyparowało! Policjanci wpadają na trop prowadzący za granicę... Pozostałym bohaterom niczego nie brakuje. Są prawdziwi, w niektórych sytuacjach, scenach nawet do bólu. Świetny duet policyjny stworzyli Bodenstein i Pia. Prowadzone przez nich dochodzenie to doskonała i zorganizowana policyjna praca. Oboje są pracowici i rzetelni, oddani pracy bez względu na porę dnia czy nocy, a przy tym sympatyczni. Czytelnik stopniowo poznaje również ich prywatną naturę, ich codzienne życie. Wielowątkowość powieść przekłada się na jej barwność i zagmatwanie akcji. Wprawdzie mało tu trupów, więcej żmudnego, szczegółowego śledztwa, ale im bliżej rozwiązania sprawy, tym robi się bardziej gorąco, tym akcja przyspiesza i nabiera krwawych rumieńców. Fabuła to doskonale skomplikowana intryga, która od początku wciąga w swój wir i wymaga skupienia. Tutaj każdy szczegół ma znaczenie, więc trzeba się zaangażować w czytanie. Może przez ową drobiazgowość, metodyczne śledztwo nie za bardzo da się wyczuć dynamizm akcji, która dzieje się w ciągu kilkunastu dni (28.08-11.09.2005). Nawet brutalności i krwi tu mało, lecz mimo to miło spędziłam czas. Lekki styl autorki, bardzo przystępnie wszystko podane sprawiło, że kryminał czytałam jak dobrą obyczajówkę. Polubicie ,,Nielubianą", gdyż ten kryminał nie da się nie lubić.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Przed Pią Kirchoff i Oliverem Bodensteinem pierwsze wspólne śledztwo. Detektywi muszą znaleźć mordercę młodej kobiety, której śmierć związana jest z samobójstwem znanego prokuratora. Co sprawiło, że obydwoje musieli zginąć? W jakie kłopoty się wplątali? A może kryje się za tym większa afera?

Do tej pory przeczytałam już kilka kryminałów Nele Neuhaus. Mimo że nie poznawałam ich po kolei, a swoja przygodę z autorką zaczęłam od jej ostatniej książki, trochę brakowało mi tej pierwszej części. Wydanie „Nielubianej” było więc dla mnie małym czytelniczym świętem.

Pia Kirchoff i Oliver Bodenstein to rzetelni, sympatyczni i pracowici detektywi. Lubię wracać do książek z ich udziałem, bowiem każde prowadzone przez nich śledztwo to wspaniała policyjna praca. Tym razem nie mogło być inaczej, choć muszę przyznać, że w pewnym momencie dopadł mnie lekki kryzys. Wydawało mi się, że niewiele się dzieje i z niecierpliwością czekałam na kolejną ofiarę, a tutaj nic! I kiedy już myślałam, że nic z tego nie będzie, kiedy pozwoliłam sobie na rozczarowanie tym kryminalnym debiutem, nastąpił niespodziewany zwrot akcji.

Mimo że Neuhaus z liczbą ofiar obchodzi się bardzo ostrożnie, a trup nie ściele się często i gęsto, wykreowana przez nią intryga wciąga i zachęca. Zamordowana kobieta miała zdecydowanie więcej wrogów, niż przyjaciół, co znacznie poszerza krąg podejrzanych. Właściwie każda osoba z jej otoczenia miała motyw- zaczynając od zazdrosnych amantów, poprzez ich niezadowolone żony i osoby, wobec których nie była uczciwa. Niecierpliwie pokonywałam kolejne strony, próbując zrozumieć, co się wydarzyło, a nie było to łatwym zadaniem.

Autorka ma niezwykły talent do budowania skomplikowanych, ale intrygujących historii, które potrafi przekazać czytelnikowi w lekki i przystępny sposób. Niewątpliwie jednak potrzeba skupienia i zaangażowania, by samodzielnie zrozumieć jej intrygi i poskładać wszystkie elementy układanki, zanim ona wyjaśni nam o co chodzi na samym końcu. Tylko czy to źle? Długie utrzymanie nazwiska sprawcy w tajemnicy to według mnie największa zaleta każdego kryminału.

Neuhaus przyzwyczaiła mnie do szczegółowego i metodycznego śledztwa, w trakcie którego każdy szczegół ma znaczenie. Kirchoff i Bodenstein to detektywi śmiało mogący być stawiani za przykład innym. Oddani sprawie, zaangażowani w pracę, z pasją i celem. Uwielbiam ich. Zwłaszcza, że są tak realistyczni. Autorka stworzyła naprawdę sympatyczny duet, który świetnie zna się na swojej pracy. Ach, gdyby tak można ich było przenieść z książki do naszej rzeczywistości…

Choć wolę kryminały trochę bardziej krwawe i brutalne, świetnie bawiłam się przy tej książce. Ciężko było mi nawet na chwilę się od niej oderwać. Kilka tygodni temu koleżanka zapytała mnie o dobrego autora kryminałów. Bez dłuższego zastanowienia wskazałam jej Nele Neuhaus. Teraz, po przeczytaniu kolejnej książki, jestem przekonana, że wybrałam dobrze i że sama wiele bym straciła nie poznając jej twórczości.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

To pierwszy tom serii, wydany w Polsce jako ostatni. Daję 6 gwiazdek, bo autorka udowadnia, że od pierwszej części potrafi upleść niezłą intrygę. Pierwsze śledztwo duetu Pii i Olivera jest naprawdę ciekawe, pojawiają się postaci znane i nieznane, fajne tematycznie wątki! Nie tylko dla wiernych fanów!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jedna nielubiana kobieta i ...wiele osób mających wiele motywów do popełnienia morderstwa. Jedna zabójstwo pociąga za sobą ujawnienie różnych brudów, nielegalnych interesów, konfliktów, kłamstw i zwykłego draństwa. Akcja wartka, wciągająca a team śledczych: Oliver von Bodenstein i Pia Kirchhof skradł moje serce. Naprawdę dobry kryminał, który czyta się szybko i lekko. Tylko zabrakło odpowiedzi czyjego dziecka musiała się pozbyć Isabel i dlaczego?

(Kliknij aby rozwinąć opinię)