Niewidzialne potwory

Niewidzialne potwory to moje pierwsze spotkanie z twórczością pana Palahniuka. Niestety nie było one udane. Dlaczego? Poznajmy młodą supermodelkę - Shannon, która ma cały świat u stóp, czeka ją wielka kariera. Niestety po wypadku jej życie już nigdy nie będzie takie, jak kiedyś. Psychopata pozbawił ją połowy twarzy strzałem z broni. Pewnego dnia, w gabinecie logopedy spotyka Brandy Alexander- transwestytę. W jej towarzystwie i Alfa Romeo będą odwiedzać wszystkie wystawne rezydencje na sprzedaż i kraść różnego rodzaju leki. A wszystko dlatego, by znaleźć środek uśmierzający ból istnienia. Książkę tę czytało mi się bardzo trudno, bo są ciągłe przeskoki, nic nie jest ułożone chronologicznie. Bardzo tego nie lubię, bo gubię się wtedy, nie wiem o czym czytam, a co za tym idzie - zniechęcam się. Dałam jednak tej książce szansę i przeczytałam ją do końca, ale z wielkim trudem. Tutaj wszystko jest pomieszane, raz czytamy o teraźniejszości, raz o przeszłości dalekiej, raz niedawnej. Jest mnóstwo zdań wyrwanych z kontekstu. Nie wiem, czy w każdej książce tego autora chronologia nie istnieje, ale myślę, że dam jeszcze szansę temu panu i sama się o tym przekonam. Chociaż nie ukrywam, że teraz jestem trochę zniechęcona. Skupię się teraz na pozytywach, bo oczywiście są. Jest to książka dosyć szokująca i śmiała. Autor wprowadza tutaj bohatera transwestytę, geja, wspomina o AIDS. Oczywiście wyśmiewa się z wielu spraw, wytyka hipokryzję. Ta książka jest trochę taka jak typowy magazyn kobiecy: pełen plotek, wpadek, z których czytania dużo osób odczuwa radość. Jest też trochę napisane o świecie mody.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)