Ocalałe serca

,,Ocalałe serca" to moje pierwsze spotkanie z twórczością Jennifer Hartmann. Wcześniej słyszałam co nieco o tej książce, więc sięgając po nią, miałam delikatny zarys tego, czego mogę się po niej spodziewać. Wiedziałam, że będzie to lektura trudna, zagłębiająca się w tematy, które nie każdemu czytelnikowi przypadną do gustu, ale postanowiłam zaryzykować, ponieważ publikacje, które wywołują skrajne emocje to te lubiane przeze mnie najbardziej. Czy zatem mogę zaliczyć ,,Ocalałe serca" do lektur, które przypadły mi do gustu? Już spieszę z wyjaśnieniem.

Zacznę od tego, że z pewnością nie jest to książka dla każdego, a już na pewno nie dla kogoś, kto nie ukończył osiemnastego roku życia, dlatego niech nikogo nie skusi ta niepozorna okładka, która poza ukazaniem przedmiotu wykorzystanego w fabule, zupełnie nie oddaje tego, co kryje się pomiędzy stronicami.

Cora i Dean -- główni bohaterowie publikacji, to dwoje ludzi, którzy na co dzień się tolerują, ale ich interakcje sprowadzają się głównie do działania sobie na nerwy. Oboje znają się jeszcze z czasów szkolnych, ale już w ciągu kilku tygodni mają stać się rodziną, ponieważ mężczyzna jest narzeczonym starszej siostry kobiety. Jednak pewnej nocy ich życie zostaje wywrócone do góry nogami, ponieważ zostają porwani przez seryjnego mordercę i zmuszani do rzeczy, które niektórym się nawet nie śniły. Czy uda im się przeżyć w starej zatęchłej piwnicy, w której zostali zamknięci? Po odpowiedź na to pytanie odsyłam was do lektury.

,,Ocalałe serca" to jedna z tych książek, która ma wywołać w czytelniku niepokój. Ma go złapać w swoje szpony i poruszyć do granic możliwości, aby skupił się na fabule jako całości, a nie rozkładał ją na czynniki pierwsze, analizując wszystkie logiczne niedociągnięcia. I przyznam szczerze, że ja również się na to złapałam, szczególnie jeśli chodzi o kwestie porwania i zamknięcia w piwnicy, bo te elementy książki były naprawdę mocne i w zasadzie dopiero teraz, pisząc tę opinię, zaczęłam zastanawiać się nad tym, czy niektóre sceny faktycznie nie były trochę naciągane.

Cała historia jest podzielona na trzy części. I o ile dwie pierwsze były w miarę równe i tak jak już wspominałam -- trzymające w napięciu, chociaż nie będę ukrywać, że zdecydowanie bardziej podobały mi się, rozdziały przedstawione z perspektywy Deana, tak ta ostatnia nie do końca mnie poruszyła, przez co moja ogólna ocena poszybowała nieco w dół. Niestety, ale nie do końca rozumiem zachowanie głównej bohaterki, szczególnie w obliczu traumy, którą przeżyła.

Podsumowując: ,,Ocalałe serca" to lektura, która w ogólnym rozrachunku mi się podobała, jednak nie będę jej polecać kolejnym osobom, ponieważ jest pełna treści, które mogą wywoływać w czytelniku silne, niepożądane emocje, dlatego uważam, że każdy powinien sam zdecydować, czy jest to lektura dla niego. Niemniej jednak dziwi mnie, że na początku książki nie pojawiło się żadne ostrzeżenie dotyczące treści, ponieważ ktoś nieświadomy, kto nie czyta opisów książek, może się nieźle zdziwić, gdy po nią sięgnie.