Pamiętnik lokatorki

Marcel przyzwyczaił nas do szybkiego tempa pisania swoich powieści, ale to, co zrobił teraz to już przeszedł samego siebie. Ostatnia ilość wydanych książek to już mnie przyprawiła o mały zawrót głowy. Skąd on czerpie pomysły na takie historie, chciałam go o to zapytać na targach książki, ale była taka ogromna kolejka do niego, że niestety odpuściłam. Te tłumy czytelników do niego, same mówią za siebie, że to nie zbieg okoliczności tylko talent pisarski. Książki Mossa to gwarancja udanie spędzonego czasu, to zagwarantowane emocje, dreszczyk niepokoju, fascynacji. Jego książki to konkretne historie pisane bez zbędnych przedłużaczy i lania wody. Szybka akcja, krótkie rozdziały, konkretne dialogi, ciekawa fabuła z dosyć zaskakującym zakończeniem. I czego chcieć więcej?
.
No ale teraz to przejdźmy do konkretów. Książka dzieli się na cztery części, główną bohaterką jest Julia, która gra tutaj pierwsze skrzypce. Po burzliwym rozstaniu planuję zacząć swoje życie od nowa. Wynajmuje pokój w starej kamienicy, wraz z tajemniczą współlokatorką Vanessą. Z czasem zaczyna nawiązywać się między dziewczynami więź, do tego stopnia, że Vanessa wyjawia swoją mroczną historię. Kilka dni później dziewczyna zostaje brutalnie zamordowana, a Julii świat wywraca się do góry nogami.
.
"Pamiętnik lokatorki" to historia która pokazuje, na ile granice prawdziwej miłości są do przekroczenia. Do czego może doprowadzić chora obsesja i jaką krzywdę może wyrządzić. Doceniam to, kiedy autor tworząc swoją historię wykorzystuje dwie płaszczyzny czasowe, dzięki którym możemy poznać bohaterów, ich przeszłość i wykreować sobie ich prawdziwy obraz. Ten zabieg jeszcze bardziej przybliża nas do postaci i ich świata, zrozumienia ich postępowania i podejmowanych decyzji.

„Jeśli umrę, mój duch nie pozwoli ci nigdy zaznać spokoju.” – ten złowieszczy cytat z pamiętnika Vanessy staje się motywem przewodnim powieści, która łączy thriller psychologiczny z elementami dramatu i napięcia rodem z najlepszego kryminału.

 „Pamiętnik lokatorki” to książka, która od pierwszych stron wciąga w mroczny świat tajemnic, manipulacji i konsekwencji źle podjętych decyzji.

Główna bohaterka, Julia, to postać, z którą wielu czytelników może się utożsamić – młoda kobieta uciekająca przed bolesną przeszłością i szukająca nowego początku. Przeprowadzka do starej kamienicy okazuje się początkiem koszmaru. Relacja z Vanessą, tajemniczą współlokatorką, wprowadza do historii duszną, niepokojącą atmosferę, która narasta z każdą stroną.

Gdy dochodzi do brutalnego morderstwa Vanessy, napięcie sięga zenitu. Prawdziwa gra zaczyna się jednak dopiero wtedy, gdy Julia odnajduje jej pamiętnik. W tym momencie fabuła przyspiesza, a czytelnik razem z bohaterką zostaje wrzucony w spiralę sekretów, paranoi i nieustannego zagrożenia.

Moss sprawnie buduje intrygę – prowadzi nas przez fałszywe tropy, pozwala wierzyć w jedno rozwiązanie, tylko po to, by za chwilę wszystko wywrócić do góry nogami.

„Pamiętnik lokatorki” to nie tylko opowieść o morderstwie, ale też historia o samotności, zaufaniu i cienkiej granicy między ucieczką a pułapką.

🔥RECENZJA🔥

Tytuł: "Pamiętnik Lokatorki"

Autor: Marcel Moss 

Wydawnictwo: FILIA 

[współpraca reklamowa]

Przychodzę dziś do Was z recenzją kolejnej genialnej książki Marcela Mossa pt. "Pamiętnik Lokatorki"

Julia marzy o lepszym życiu więc przeprowadza się do dużego miasta. Zatrudnia się w sanatorium. Tam poznaje mężczyznę,który obiecuje jej szczęśliwą przyszłość. Skuszona wizją dostatniego życia, angażuje się w ten związek, ignorując wszelkie ostrzeżenia. Cztery lata później po śmierci Ryszarda musi zacząć swoje życie od nowa. Wynajmuje mieszkanie w starej kamienicy. Jej współlokatorką jest tajemnicza Vanessa. Pewnego dnia dziewczyna wyjawia Julii swoją mroczną historie. Po kilku dniach zostaję brutalnie zamordowana we własnym łóżku przez nieznanego sprawcę. Julia chce za wszelką cenę zapomnieć o tej tragedii, ale gdy w piwnicy znajduje pamiętnik Vanessy, postanawia na własną rękę znaleźć zabójcę swojej współlokatorki, zanim on dopadnie ją. 

Kto zamordował Vanessę?

"Pamiętnik Lokatorki" to rewelacyjny thriller psychologiczny, którego fabuła trzyma w napięciu od pierwszych stron. Jest to historia o kobiecej sile, traumach z przeszłości oraz pełna różnych niebezpieczeństw która jest związana z odkryciem prawdy. Autor porusza w swojej książce bardzo trudne tematy społeczne. Książka zawiera motyw Agę Gap czyli różnica wieku. Według mnie autor jest mistrzem w kreowaniu mrocznej i psychologicznej atmosfery. Marcel Moss z każdą kolejną książką podnosi poprzeczkę. Uwielbiam styl pisania autora. Jestem bardzo zaskoczona zakończeniem, totalnie się tego nie spodziewałam. Jeśli lubisz thrillery psychologiczne z mroczną atmosferą, wciągającą akcją i zaskakującym zakończeniem to ta książka będzie dla Was idealną lekturą. Gorąco polecam 🔥 

Czasami życie potrafi być bardzo nieprzewidywalne, rzuca nam wyzwania, którym nie jesteśmy w stanie sprostać, ale zawsze pomimo upadku trzeba starać się powstać i iść dalej.
Julia po nieudanym małżeństwie zamieszkuje w małym mieszkaniu, dzieląc je z tajemniczą współlokatorką Vanessą, która jest bardzo skryta i mało kiedy opowiada o swojej przeszłości. Kiedy pewnego dnia Julia, wracając do domu, odnajduje jej zmasakrowane zwłoki, zaczyna się wyścig, w którym musi rozwiązać zagadkę jej śmierci, ponieważ podejrzewa, że ona może być następna.
Chyba napisze to po raz kolejny, ale książki tego autora są nieodkładalne, tą przeczytałam w jeden dzień prawie na raz, a w przerwie, w której musiałam ją odłożyć, cały czas o niej myślałam. Julia to kobieta, która wyrwała się z biednego domu i szybko zaczęła zarabiać po to, żeby wspomóc swoich rodziców, podczas pracy w sanatorium zainteresował się nią starszy, ale bardzo bogaty mężczyzna i rodzice niemal wepchnęli ją w jego ramiona. Niestety życie pisze różne scenariusze i po jego śmierci została z niczym, dlatego próbując odbudować swoje życie, zaczęła pracę w księgarnio-kawiarni.
Dostajemy tutaj dużą dawkę różnych emocji od współczucia przez ból aż po szczęście, mieszają się one niesamowicie i zmieniają, jak w kalejdoskopie. Niezwykłe jest to, jak Julia drążyła wątek śmierci swojej współlokatorki, chociaż nie były one sobie jakoś bardzo bliskie, jej upór, brak strachu i zero zawahania się sprawił, że większość osób dosięgnęła sprawiedliwość. Mam też wrażenie, że większość bohaterów była tutaj bardzo interesowna lub miała jakąś mroczną przeszłość i tylko jedna Julia żyła zgodnie z zasadami i nigdy się nie ugięła, ani pod naporem złych ludzi, ani nawet mamiona milionami na koncie.
Ta historia moim zdaniem jest trochę inne niż poprzednie, fakt, że zakończenie jest mocno brutalne, jednak każdy dostał to, na co zasłużył, przez co nie zostaje aż tak bardzo w pamięci, ale jest równie dobra, co poprzednie.

Akcja książki toczy się w dwu płaszczyznach czasowych i przedstawiona jest z perspektywy dwu kobiet: Julii i Venessy. Początek nie wskazuje, że jest to thriller psychologiczny, czy kryminał. Poznajemy Julię, mieszkającą ze współlokatorką Venessą. Poznajemy też jej przeżycia, od kiedy skończyła 18 lat. Wszystko toczy się w miarę spokojnie, aż do momentu, kiedy Venessa zostaje brutalnie zamordowana, a Julia w swoich rzeczach znajduje tajemniczy pamiętnik. Zaczyna swoje śledztwo, umiejętnie krok po kroku doprowadza do odkrycia, kto jest mordercą jej współlokatorki. Przy okazji poznajemy ogrom cierpień, które doświadczyła Venesaa. Jej opowieść wywołuje ciarki. ,,Nie potrafię zliczyć, ilu mężczyzn używało sobie na mnie przez ostatni rok. Ilu rzucało mną po tym pokoju jak szmacianą lalką, opluwało, biło, a na koniec brutalnie gwałciło." ,,Funkcjonuję jak maszyna do pieprzenia: gdy zaspokojony klient wychodzi, nawet nie zamyka za sobą drzwi, bo na korytarzu już czeka kolejny." Krótkie życie Venesy to jedno pasmo nieszczęść. Gdy wyrwała się spod kurateli ojca pedofila, trafiła w ręce okrutnego gangstera. Poruszyła mnie jej historia, choć jest mało realna. ,,Pamiętnik lokatorki" to mroczny thriller psychologiczny trzymający w napięciu., pełen zaskakujących zwrotów akcji.

Wartka akcja, nietuzinkowe, znakomicie nakreślone postacie, doskonale poprowadzony motyw mrocznych demonów przeszłości oraz tajemniczego morderstwa i nieprzenikniony, naszpikowany niebezpieczeństwem, pełen napięcia klimat, to wszystko czyni z powieści Marcela Mossa porywającą lekturę, którą pochłania się z wypiekami na twarzy i szybszym biciem serca.

Akcja powieści początkowo toczy się subtelnie, pisarz prowadzi z czytelnikiem wyrachowaną grę pozorów i złudzeń, kolejno przedstawia niebanalne postacie, rozbudza niepokój i brak zaufania, wplątuje go w skomplikowaną sieć kłamstw i niedomówień. Zdawać się może, że każdy ma coś na sumieniu, nosi starannie wypielęgnowaną maskę. Historia pomału zaciska swe macki na jeszcze nieświadomym czytelniku i z każdą kolejną stroną uzależnia go jeszcze silniej. Te mistrzowskie stopniowanie napięcia, rosnąca z każdą stroną podejrzliwość, a wreszcie gęsty, mglisty klimat, tworzą razem lekturę idealną, której chciałoby się nie kończyć!

Nieprzewidywalność to bezsprzecznie największa zaleta tej książki, wszelkie sekrety odkrywane są stopniowo, dodatkowo, ze względu na niepokojące zachowanie bohaterów, nie sposób dokładnie określić, co jest prawdą. Im dalej się zanurzamy, tym więcej w nas podejrzliwości i dystansu, a jednak zdolności manipulacyjne pisarza są tak ogromne, iż nie sposób samodzielnie odnaleźć rozwiązanie zagadki. I choć czytający jest absolutnie świadomy swej zguby, kroczenie tą mroczną drogą ku finałowi, przyprawia go zarazem o szybsze bicie serca, jak i wszechogarniającą fascynację.

,,Pamiętnik lokatorki" jest mistrzowsko nakreślonym, wciągającym, nieobliczalnym thrillerem, dopieszczonym niepokojącym, klaustrofobicznym, przeszywającym klimatem. Fenomenalnie naszkicowane portrety psychologiczne, stale rosnące napięcie, odurzające, skrajne emocje i lawina mrocznych sekretów, a wszystko to nakreślone niesłychanie przyjemnym, sugestywnym piórem. Jeśli kochacie hipnotyzujące, przyprawiające o ciarki thrillery, będziecie w pełni usatysfakcjonowani lekturą. Polecam całym sercem!

Trzeba przyznać że Marcel Moss wystrzelił na rynek czytelniczy prawdziwą petardę, w postaci tej oto książki. Nie sposób się było od niej oderwać i czytałam ją dopóki nie zobaczyłam przed sobą ostatniej strony. Doskonały pomysł na intrygę miłosno - kryminalną, niespodziewane zwroty akcji, wartkie tempo wydarzeń i w ciekawy sposób wykreowani bohaterowie oraz mroczne tajemnice, które skrywają niektóre postacie oraz brutalne morderstwa, to przepis na bardzo dobrą powieść kryminalną, której autor podołał i sprawił, że zarwałam noc aby móc dowiedzieć się jaki będzie finał całej tej historii.

Od samego początku z mocnym przytupem wchodzimy w wir wydarzeń, których główną bohaterką jest Julia. Poznajemy ją w momencie gdy jako młodziutka dziewczyna pracuje w sanatorium, w którym poznaje dużo starszego od siebie pacjenta, majętnego wdowca - Ryszarda Borowskiego. Wbrew niechęci jego dzieci, wychodzi za niego za mąż. Gdy mąż umiera, nawiązuje romans z jego żonatym synem - Piotrem. Następnie wyjeżdża do Warszawy, gdzie podejmuje pracę w księgarnio - kawiarni i wynajmuje pokój razem ze współlokatorką, tajemniczą Vanessą. Pewnego dnia po powrocie do mieszkania zastaje Vanessę martwą. Kto i dlaczego ją zabił? Od początku charakter Julii mi się nie podobał, a szczególnie jej zdzirowate podejście do mężczyzn. Po śmiertelnym ataku na Vanessę, zaczyna się bać o swoje życie, bo nie ma pewności, czy morderca nie zabił Vanessy przez przypadek, polując w rzeczywistości na Julię, której akurat nie było w domu. Na rozwiązanie tej zagadki będziecie musieli trochę poczekać, ale zapewniam, że warto.

Podczas retrospekcji, cofamy się w przeszłość aby dowiedzieć się jak wcześniej wyglądało życie Vanessy. A działo się tam niesamowicie dużo, zarówno gdy mieszkała jeszcze w domu rodzinnym, jak również, gdy już z niego wyfrunęła. Związała się z typem spod ciemnej gwiazdy, gangsterem o imieniu Łukasz. Gdy czytałam jakie miała za sobą przejścia, to włos się na głowie jeżył i wierzyć się nie chciało, iż wyszła z tego cało. Czy po latach demony przeszłości powróciły i przyczyniły się do jej śmierci?

Wydarzenia w książce pędzą galopem, a autor nie daje czytelnikowi chwili wytchnienia. Mamy tutaj mafię, gangsterów, sutenerstwo, pedofilię, brutalne morderstwa i zagwozdkę, która brzmi: co było motywem zabicia Vanessy i kto ją ukatrupił? Jak w tym wszystkim odnajdzie się Julia i czy jej życie również jest zagrożone? I chociaż może nie jest to literatura wysokich lotów, to książka bardzo mi się podobała. Świetna rozrywka, dobrze napisana, a przede wszystkim cholernie ciekawa. Polecam!

Czego jak czego, ale wyobraźni Marcelowi Mossowi odmówić nie można. Pisze z taką łatwością i różnorodnością, że można mu tylko pozazdrościć kreatywności i tempa pracy - Pamiętnik lokatorki to już piąta (!) jego książka wydana w tym roku, a kolejna jest tuż za rogiem.

Nowa powieść podzielona jest na dwie części - i tu mam lekki żal do autora. Historia Julii, choć z potencjałem, została potraktowana bardziej jako tło. Czuć tu pewien chaos - jakby fabularne nitki nie do końca zostały dobrze posplatane, co sprawia, że finał nie daje takiej satysfakcji, jakiej oczekiwałam.

Ale... nadal lubię to lekkie pióro Mossa. Lubię jego pokręcony styl, który momentami balansuje na granicy gatunków. Te książki są trochę jak on sam - pozytywnie zakręcone.

Oficjalny opis fabuły zapowiadał thriller z mocnym kobiecym głosem: Julia, która po nieudanym związku próbuje zacząć od nowa, trafia do starej kamienicy, gdzie poznaje Vanessę - tajemniczą współlokatorkę. Szybko okaże się, że ta znajomość ma swoją cenę. Vanessa ginie, a Julia zostaje sama z jej pamiętnikiem i... mrocznym sekretem, który przyciąga niebezpieczeństwo.

,,Pamiętnik lokatorki" to kolejna odsłona literackiego świata Mossa - pełnego tajemnic, obsesji i nieoczywistych relacji. Choć nie wszystko tu zagrało tak, jak mogłoby, trudno odmówić tej historii klimatu.

A że u Mossa nigdy nie wiadomo, co czeka za kolejnym zakrętem... może właśnie dlatego wciąż sięgamy po jego kolejne książki. Kolejna odsłona twórczości już 21 maja!

Ostatnia nowa książka Marcela Mossa miała swoją premierę 13 marca, a autor już serwuje nam kolejny mocny tekst. Czyżby był on geniuszem w swoim fachu? Czyżby pomysły na fabułę mogły naprawdę wysypywać się z rękawa lub wyskakiwać z głowy niczym królik z kapelusza? Z pełną odpowiedzialnością można tak twierdzić, gdyż napisanie książki to nie wszystko. Można je bowiem tworzyć choćby i co tydzień, lecz najważniejszym składnikiem całego procesu wydawniczego jest zainteresowanie czytelników. Marcel Moss nie musi jednak martwić się o brak pochwał czy też o zanik wysokich not na portalach książkowych- jeśli już, to wszelkie formy gratulacji otrzymuje bardzo sprawiedliwie. To my, czytelnicy, mu je zapewniamy i wierzymy, że będziemy mogli to robić w sposób permanentny. Zresztą, podczas tegorocznych Targów Książki w Poznaniu pisarz sam przyznał, że nadal będzie oddawał się swojej pasji. Oby tak dalej, nie tylko ja na to liczę!

Osoby, które tylko słyszały o twórczości Marcela Mossa, lecz teorii nie zamieniły jeszcze w działanie praktyczne, muszą poznać jedną żelazną zasadę i absolutnie nigdy jej nie łamać. Historii kryminalnych kreowanych przez autora NIE WOLNO wcześniej wertować i skupiać się na końcowych dialogach. Jak twierdzi sam autor- jego opowieści są zbudowane właśnie na zakończeniu i to końcowa część tekstu ma nas najbardziej szokować, wbijać w fotel, zupełnie zniszczyć nasze dotychczasowe domysły. Nikt oczywiście nie mówi, że wstęp i rozwinięcie są potraktowane po macoszemu. Nic bardziej mylnego- każda historia stworzona przez Marcela Mossa ma mocny wydźwięk emocjonalny i nawiązuje do konkretnego problemu społecznego- na przykład do uzależnień, hejtu, przemocy czy bardzo niebezpiecznej formy miłości. Nie inaczej jest w przypadku ,,Pamiętnika lokatorki"- najnowszej książki pisarza. Jeśli ktoś sądzi, że nowy tekst to tylko błahe odniesienie do starej formy zwierzeń- musi natychmiast porzucić taką myśl. W książce dzieje się dużo, dużo więcej. A może nawet nieco zbyt wiele, czego wynikiem był totalny zawrót głowy. Jeśli jednak taki był zamysł autora, bym poczuła się jak na intensywnie bujającej się huśtawce- wszystko udało się w stu procentach. Raczej szybko nie zapomnę przedstawionej mi historii. Bądź więc cierpliwy, Czytelniku, a wszystkie karty zaczynaj odkrywać powoli, schematycznie. To trudne, lecz bardzo opłacalne!

Muszę przyznać, że od kilku lat sama namiętnie prowadzę pamiętnik. Trzymam się zasady, że papier wszystko ścierpi, że mogę niejako wyrzucić z siebie wszystkie frustracje i złe myśli. ,,Pamiętnik lokatorki" przekonywał mnie do siebie już samym tytułem i bardzo odpowiednią okładką. Nie trzeba czytać nawet opisu fabuły by wiedzieć, że tytułowy pamiętnik będzie zawierał bardzo mroczne opisy. Nie chcę ich ujawniać w sposób szczegółowy, ale jedno jest pewne: każdy czytelnik z osobna niemal od razu utka swoją wersję wydarzeń, lecz czy będzie ona zgodna z zamiarami pisarza? Warto się o tym przekonać, a jedyny sposób to skrupulatne zapoznanie się z lekturą. Jak widać, autor nawet z formy intymnych zwierzeń stworzył coś, o czym trudno będzie nam zapomnieć. Bo czy jedna decyzja może zapoczątkować ciąg wydarzeń, które kończą się tragedią? Okazuje się, że aby to zweryfikować, do dyspozycji mamy 331 stron tekstu i drobiazgowy podział na 4 części. Każda jedna część ma swoją moc, choć ja najmocniej oceniam część pierwszą.

Pierwszoplanową postacią jest Julia- młoda kobieta pracująca w kawiarnio-księgarni. Każdego dnia lokal odwiedzają klienci głodni słowa pisanego, co bardzo mnie ucieszyło, gdyż sama kocham takie miejsca. Życie Julii nie było jednak usłane różami, a wszystko to za sprawą bardzo charakterystycznego związku. Nie mogę i nie chcę podać żadnych szczegółów, gdyż mają one niebagatelny wpływ na dalszy rozwój wydarzeń. To, co zapewnił mi pisarz, to przede wszystkim niekończąca się bitwa myśli: bo czy pieniądze w życiu są naprawdę ważne i dają nam szczęście? Warto się nad tym zastanowić, gdyż życie Julii, jej wybory, nie mogą odpędzić nas od takich właśnie rozważań.

Inną istotną postacią jest Vanessa- kobieta podaje się za makijażystkę i dzieli mieszkanie z Julią. W jej przypadku szokujące jest dosłownie wszystko- przeszłości rodzinna, relacja miłosna i tajemnicza śmierć. Zadziwiają też notatki pozostawione przez kobietę, a z ich treścią zapozna się Julia... Czy pomogą one poskładać tę tajemniczą historię w logiczną całość?  Marcel Moss zadbał o to, by nie było łatwo czy przewidywalnie, a tego pragniemy w gatunkach typu sensacja/kryminał/ thriller.

Osoba Vanessy i jej problemy mogą podziałać na czytelnika bardzo mocno. Choć akcja została przedstawiona bardzo tajemniczo, mam nadzieję, że szczególnie czytelniczki zauważą wspaniały przekaz dla osób noszących różowe okulary, na dodatek w odcieniu neonowym. Czasem naprawdę warto je zdjąć i widzieć także to, co złe, brutalne i tajemnicze. Nie każdy dramat można też zamieść pod dywan czy zaspokoić czymś ekskluzywnym. O co tak naprawdę chodzi? Zapraszam do lektury, która szokuje z każdym kolejnym rozdziałem.

Konkludując, kolejna jednotomowa opowieść autora zainteresuje wielu odbiorców. Umyślnie nie podaję wszystkich wątków, a także imion bohaterów. Nie chcę, by wszystkie ważne informacje zbyt szybko ujrzały światło dzienne. Czytajcie więc, a wszystko zrozumiecie.