Piękna i bestialska

Na początku muszę zaznaczyć, że piszę tę opinię długo po lekturze, a mimo to emocje, które towarzyszyły mi podczas czytania, wciąż są żywe – szok, niedowierzanie, przerażenie i współczucie.

Główna bohaterka wywoływała we mnie przede wszystkim… współczucie. Jakim trzeba być człowiekiem, co trzeba przeżyć, by dopuścić się takich czynów? Nie będę przytaczać fabuły, zakładając, że każdy, kto czyta tę opinię, zna już treść książki. Moją rolą jest jedynie ocenić, w miarę obiektywnie, czy warto po nią sięgnąć.

I tu zaczynają się schody, ponieważ mam mieszane uczucia. Kristopher Triana stworzył bohaterkę, która jest nieprzewidywalna i pełna negatywnych cech, co kłóci się z jej powierzchownością. „Piękna i bestialska” niewątpliwie należy do powieści problematycznych. To thriller psychologiczny z elementami horroru, który zmusza do głębszej refleksji nad granicami ludzkiego człowieczeństwa. Już samo napisanie o niej opinii jest po prostu… trudne i stanowi ogromne wyzwanie.

Pewne jest jednak dla mnie to, że ta książka nie jest dla każdego. Zdecydowanie nie jest to lektura dla osób wrażliwych. Jest ekstremalnie brutalna, niesprawiedliwa i przepełniona niepotrzebną przemocą. Już sama okładka wywołuje uczucie przerażenia – niezwykle sugestywna, prawda?

Dlatego jestem zmuszona zostawić po niej niejednoznaczną opinię. Każdy musi sam zdecydować, czy sięgnie po tę książkę. Zdecydowanie odradzam osobom zbyt wrażliwym. Jeśli jednak kochasz horrory, ta lektura jest jak najbardziej dla Ciebie! 😊

Szesnastoletnia Kim jest śliczną i popularną cheerleaderką. Pochodzi z bogatej rodziny. Ma wszystko o czym tylko nastolatki mogą marzyć, ale ona ma to gdzieś. Próbując wyrwać się z samobójczych myśli postanawia uwieść jednego ze swoich nauczycieli i dla zabawy zrujnować mu życie... Tak wpada w wir sabotażu. Z czasem to przestaje jej wystarczać, wkręca się w sadystyczne machinacje, niszcząc życie wszystkich wokół niej. Morderstwo jest tylko początkiem jej prawdziwego szaleństwa...

Napisana jest w narracji pierwszoosobowej, dzięki temu znamy tok rozumowania jej spaczonego umysłu. Wciągnęła mnie ta książka tak, że nie mogłam się od niej oderwać. Byłam ciekawa, co Kim wymyśli? Tutaj jest mnóstwo zwrotów akcji i cały czas byłam zaskakiwana. Myślałam sobie, już mnie nic nie dziwi, nic bardziej porytego się nie da wymyślić, po czym w następnym rozdziale miałam wrażenie rozwalenia mózgu i tak kilka razy. To nie jest dla osób wrażliwych. Autor nie patyczkuje się z czytelnikiem, nie ma żadnych granic. Opisy są dosadne i plastyczne. Jest brutalnie i obrzydliwie. Jest krwawo, kończyny i flaki latają. Fetysze ludzkie mogą zadziwić. Nie brak tu kanibalizmu, nekrofilii czy autokanibalizmu. To prawdziwa hardkorowa jazda bez trzymanki. Na zakończenie to mi zwoje mózgowe zmiękły. Dostarczyła mi dużo rozrywki, pomimo całej tej swojej obrzydliwości.

Dla miłośników horroru ekstremalnego to rzecz idealna. Nagroda Splatterpunk w tym przypadku zupełnie mnie nie dziwi.