Pigmalion

Dlaczego "Pigmalion"? Już w szkole średniej zapoznałam się z angielską wersją tego utworu. A to za sprawą mojej szalonej nauczycielki z angielskiego, która postanowiła wystawić sztukę pod tym właśnie tytułem. Dziwnym zbiegiem okoliczności to ja dostałam rolę Elizy. Nauczenie się całej roli nie należało do najłatwiejszych, ale po wielu próbach udało się i spektakl wystawiliśmy. Sztuka nie trafiła na Broadway, a ja nie zostałam światowej sławy aktorka, ale mimo wszystko opłacało się i uważam to za duże osiągnięcie w moim życiu. ;) I właśnie dlatego "Pigmalion" - sentyment. Do książki wróciłam na studiach po obejrzeniu filmu "My fairy lady" opowiadającego właśnie tą historię. Chyba jednak najbardziej skłoniła mnie rola Audrey Hepburn grającej tam Elizę. ;) Romans w pięciu aktach? Nie jest to jednak książka skupiająca się wyłącznie na tym jednym uczuciu jakim jest miłość. Elizę poznajemy pod londyńskim kościołem. Jest to prosta, zwykła dziewczyna sprzedająca kwiaty. Historia zaczyna nabierać kolorów kiedy poznajemy fonetyka Higginsa. Uczonego, wytykającego każdemu nawet najmniejszy błąd językowy. Poznając kwiaciarkę zakłada się ze swoim znajomym - Pułkownikiem, o to że w ciągu sześciu miesięcy zrobi z Elizy prawdziwą lwicę salonową. I wtedy też zaczynają się przeróżne perypetie. Utwór w ciekawy sposób pokazuje relacje łączące Higginsa i Elizę. Poprzez niechęć, zafascynowanie, do przyzwyczajenia. Można by było pomyśleć, że to tutaj tkwi wątek romantyczny, nie można się bardziej mylić. Przyczyną romantycznych uniesień jest Freddy. Chłopak praktycznie od początku zauroczony w kwiaciarce i podziwiający jej postępy w nauce właściwej fonetyki. Higgins natomiast ciągle jest nastawiony wobec niej krytycznie co skutkuje ciekawymi zwrotami akcji i emocjonalnymi sporami bohaterów. Jaką ponadczasową prawdę przekazuje nam jednak Shaw w swoim dziele? Że z każdego brzydkiego kaczątka może wyrosnąć piękny łabędź. Do zmiany potrzebne są nam przede wszystkim chęci. Więc każdy zupełnie jak Eliza Doolittle, z kwiaciarki może się przemienić w księżniczkę. A teraz wszyscy powtarzamy płynnie: "The rain in the Spain stays mainly in the plain" ;)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Z jednej strony komedia, z drugiej ostre, nieco zgryźliwe spojrzenie na społeczeństwo, podział na klasy i to, co tak naprawdę znaczy ,,być kimś" (dla arystokracji rzecz jasna). A do tego Eliza z językiem jak z rynsztoka i profesor Higgins, który zasługuje na medal za bycie najbardziej irytującym intelektualistą wszech czasów.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)