Piramida

"Cios". Wydaje mi się, że tutaj Mankellowi nie chodziło o rozwiązywanie zagadki zabójstwa samej w sobie. Lecz o samego Wallandera; jakie były jego początki w policji i jak rodziła się jego intuicja we wchodzeniu na właściwy trop. Nawet wkrada się pewna nieścisłość w intrygę (w sumie nieistotna), którą da się wyłapać, i do której przyznaje się sam autor w przedmowie. To, jak Wallander się miota między Moną, a swoją pracą, między głosem, który pcha go na trop, a swoim szefem, to tylko Mankell może ubrać w słowa, żeby fascyowało. No i wplątany w to dwudniowy bół brzucha głównego bohatera po zjedzeniu małż. Piękne. "Szczelina". Krótkie, ale treściwe. Opisana sytuacja napadu na sklep (?) w Wigilię i wplątanego w to przypadkiem Wallandera. Ostatecznie okazuje się, że to nie do końca napad na sklep, lecz akt desperacji i wyczerpania psychicznego sprawcy. Tytułowa szczelina, to pęknięcie w społeczeństwie. Ciekawie opisane. 20 stron, ale zostaje w głowie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

przez Pana Leszka Filipowicza. Bardzo lubię Kurta Wallandera, i szczerze mówiąc nie wiem dlaczego. Chyba dlatego, że sprawia wrażenie przyzwoitego człowieka, dobrego policjanta. Wydaje się jednak nie być szczęśliwym Szwedem. Jego życie, które całe już poznałam, wydaje się być prawie całkowicie pozbawione emocji i szalonych porywów uczuć czy namiętności. Miał kilka kobiet, ale tak naprawdę kochał tylko Monę, z którą z kolei wydaje się od samego początku do siebie nie pasowali. Miał córkę, z którą chyba zawsze miał dobry kontakt, a która na koniec poszła w Jego ślady i została policjantką. Miał marzenie o psie i domku na wsi...to marzenie się spełnia, ale w zbiorze opowiadań "Piramida" Wallander dopiero sobie o nim uświadamia. Napewno został dobrym śledczym, choć opisany dość szczegółowo monotonny tryb pracy, sporadycznie przerywany tajemniczymi morderstwami nie jest szczególnie porywający. Wogóle państwo szwedzkie jest okropnie usypiające...przynajmniej tak je obrazuje Autor. Jest jednak coś wciągającego w kryminalnych perypetiach Wallandera, polecam, gdyż Mankell jest po prostu genialny.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Trudno jest ocenić zbiór opowiadań jako całość. Każde z nich jest inne. Ale w tym przypadku wszystkie są równe. Każde z nich przedstawia sprawę z różnych okresów życia Wallandera. I wszystkie są równie ciekawe. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)