Po drugiej stronie kartki
Jodi Picoult, Samantha van Leer

Jestem w szoku! Dopiero po przeczytaniu książki dowiedziałam się, że jest do druga część jakiejś serii! Mądra ja! Czy to coś zmieniło? Definitywnie nie! Poznałam bardzo ciekawą historię, spędzając przy niej miło czas. Co ważne wszystko dla mnie było jasne i przystępne jeśli chodzi o zrozumienie treści. Jeśli chodzi już o samą historię, to jak już pisałam, bardzo mi się podobała. Pierwszy raz spotkałam się z pomysłem połączenia świata książkowego z realnym oraz z przemieszczaniem postaci z obu tych światów pomiędzy nimi. Jej przedstawienie nie było jednak idealne. Każdy z rozdziałów przestawiał perspektywę innego bohatera. Z tego powodu lekko mi się oni mylili i tylko wielkie skupienie pozwalało mi nie pogubić się w historii. Przedstawienie tego, co działo się w świecie realnym, jaki w książkowym dało świetny pogląd na całość, ale ten drugi ze światów okazał się o wiele nudniejszy. Nie bardzo interesowało mnie to, co się w nim działo choć miało wpływ na dalsze losy bohaterów. Z kolei świat realny okazał się strzałem w dziesiątkę . Konfrontacja złych i dobrych, wielokrotne problemy, czy sukcesy. Większość bohaterów została dość dobrze przedstawiona, choć raczej nie zapadną mi w pamięć. Co ważne mimo niecodziennych okoliczności, główne postaci zachowały charakterystyczne cechy dla ich wieku. Jako że to nastolatkowie, nie brakowało miłości, przyjaźni czy wielu problemów. To, co bardzo mi się podobało, to fakt, iż w książce było sporo humoru. to jak Oliver zachowywał się w realnej szkole i jak odbierał współczesnych ludzi czy nowoczesne urządzenia było bardzo zabawne. Niejednokrotnie wywoływało to uśmiech na mojej twarzy. Podsumowując, książka nie jest idealna, lecz można miło przy niej spędzić czas. Jak się okazuje, nie trzeba znać pierwszej części, by móc przeczytać tą. Jeśli zatem lubisz cieple książki pełne pozytywnych emocji i przede wszystkim niosące uśmiech to jak najszybciej musisz po nią sięgnąć!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Właściwie trudno powiedzieć, do kogo należy opowieść. Czy jest ona własnością pisarza, który ją stworzył? Postaci, które rozgrywają jej fabułę? A może jej właścicielem jest tak naprawdę czytelnik, który tchnął życie w bohaterów? "Po drugiej stronie kartki" jest kontynuacją "Z innej bajki", której autorkami są Jodi Picoult i jej córka, Samantha. Z ciekawością sięgnęłam po tę pozycję, zwłaszcza, że pierwsza część urzekła mnie całkowicie. Książę Oliver, po wielu nieudanych próbach, wreszcie wydostaje się spomiędzy okładek książki, w której dotąd żył. Dzięki uporowi Deilah udaje mu się trafić do świata realnego, oglądanego jedynie wtedy, gdy ktoś zechciał przeczytać jego historię. Do bajki trafia Edgar, syn autorki. To właśnie dla niego Jessamyn Jacobs dawno temu napisała historię o księciu Olivierze, a on sam stał się pierwowzorem dla literackiego bohatera. Chłopak wprowadza do opowiadania wiele zmian, które według niego czynią tę opowieść dużo bardziej ciekawszą. Wreszcie może zmieniać rzeczywistość i dostosowywać ja do swoich wyobrażeń. Po raz pierwszy czuje się kimś ważnym od kogo zależą losy innych. Dla Olivera nowy świat jest równie atrakcyjny. Pomimo wielu zabawnych sytuacji, bardzo szybko odnajduje sie w szkolnej rzeczywistości. Z Deilah u boku jego życie jest wreszcie takie, o jakim zawsze marzył. Zdawałoby się zatem, że ta sielanka trwać będzie wiecznie a oni sami będą "żyć długo i szczęśliwie". Nic bardziej mylnego. Opowieść, której Oliver dotąd był częścią zaczyna się o niego upominać stając się przy tym całkowicie nieprzewidywalną. Nagle jego książkowy przyjaciel, Buła, pojawia się w realnej rzeczywistości w miejsce psa Deilach, a jej szkolna koleżanka, Jules, zamienia się miejscami z księżniczką Serafiną. Książka nie daje za wygraną. Zmusza przyjaciół dziewczyny do odgrywania ról i tym samym upodobnienia się do ich książkowych odpowiedników. Niepomna na wprowadzone przez Edgara zmiany chce wrócić do swej pierwotnej postaci. Choć wszystkie te zamiany wprowadzają w życie bohaterów wielki chaos i niepewność co do zakończenia, dochodzą oni do wspólnego wniosku: bajka kryje w sobie niezwykłą moc. Ta wiedza okaże się niezwykle pożyteczna gdy autorka historii przyzna się do ciężkiej choroby. Lektura tej książki troszkę mnie rozczarowała. Powiem szczerze, że zabrakło tej "bajkowości", która w pierwszej części była wszechobecna. Historia, jak najbardziej, jest kontynuacją "Z innej bajki".. Po raz kolejny spotykamy znanych nam już bohaterów: księcia Olivera, Deilah, Jules, Edgara czy Bułę. Jednak życie realne, które młodzież ma nacodzień, wyziera z każdej kartki. Szkoła, zadania, klasówki... Deilah zazdrośnie strzeże Olivera przed zakusami szkolnej piękności Allie McAndrews. Jules musi wybierać między Chrisem a Edgarem. Zwyczajne życie nastolatek wysuwa się na pierwszy plan. Owszem, lektura miejscami wywołuje uśmiech na twarzy kiedy po raz kolejny bohaterom przychodzi zmierzyć się ze światem tak odmiennym od tego, w którym żyli do tej pory. "Po drugiej stronie kartki" to opowieść dla nastolatek, o nastolatkach...nie bajka. Całe szczęście, że książę Oliver nie zatracił nic ze swego uroku. Nadal jest szarmancki jak na księcia przystało. Powieść napisana jest lekkim stylem. Okraszona wieloma zabawnymi momentami nie pozwala się nudzić. Ciekawy pomysł na fabułę czyni pozycję wartą przeczytania. Tak jak w pierwszej części całość dopełniają barwne ilustracje.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Po drugiej stronie kartki"to kontynuacja historii Deliah i Oliviera z pierwszej części -"Z innej bajki".
Ta część jest inna od poprzedniej ,brakuje mi w niej trochę więcej magii ,baśń jest tu wymieszana z realizmem i przez to mam trochę mieszane uczucia.Autorki wyciągając baśniowego bohatera do realnego świata doskonale bawią się i sprawiają,że inaczej będę patrzeć na bajki o "księciach na białym koniu". Jest to ciepła i sympatyczna opowieść o miłości ale i doskonała historia o tym jak żyć z takim księciem w rzeczywistości ,czy zawsze jest to .."żyli długo i szczęśliwie". Jak to w bajkach i w świecie realnym bywa nigdy nie jest tak słodko.Tak i w "Po drugiej stronie kartki" mamy chwile gdzie się uśmiechałam,bawiłam się z głównymi bohaterami ale i też przeżywałam chwile smutku i wzruszeń.
Myślę,że duet jaki stworzyła Jodi Picoult ze swoja córką Samantha Van Leer jest doskonały.Obie stworzyły coś innego ,stworzyły historię,która czyta się szybko i dynamicznie,da się odczuć jakie relacje łączą obie kobiety.
Oczywiście wielki plus za szatę graficzną.Zmienna czcionka w różnym kolorze,piękne baśniowe obrazki,starannie wykonane, kolorowe, wtapiające się wręcz w całość – idealnie pasują do lektury.Nie ma może ich tak dużo ale całość nadrabiają niewielkie obrazki,które znajdują się na początkach rozdziałów i które zdradzają nam co nieco, o czym będzie w nich mowa.
Podsumowując:to świetna lektura,pełna doskonałych cytatów, bohaterowie na tyle wyraźni,że każdy znajdzie swego ulubionego i na pewno nikt nie będzie się nudził czytając"Po drugiej stronie kartki"

(Kliknij aby rozwinąć opinię)