Po sezonie
Bartek Biedrzycki

Jak będzie wyglądał świat za kilkadziesiąt lat? A za kilkaset? Od wieków ludzie się nad tym zastanawiają, snując rozmaite wizje. Niektóre z tych wizji się spełniają, inne okazują się po latach śmieszne i niewarte tego, by do nich wracać.

Ciekawe, jak będzie z wizją przyszłości wg Bartka Biedrzyckiego. Przyznać trzeba, że wizja ta jest dość śmiała i odważna, krwawa i brutalna, nieoczywista i niebanalna. To doskonałe połączenie wielu gatunków – jest trup i śledztwo z jego powodu, czyli sporych rozmiarów wątek kryminalny, jest wizja osiedlenia się na innych planetach, co sprawia, że fantasy ma się tu dość dobrze. Wg mnie jest tu też kilka momentów westernowych – nie ma co prawda Indian ani bydła, ale poczułam niespieszny klimat małego miasteczka, wszechobecny kurz i pył, kilka postaci doskonale odnalazłoby się w westernie 😉 Są tu też elementy powieści przygodowej i powieści grozy, czy nawet horroru. Jest sporo drastycznych opisów, wrażliwi niechaj dobrze się zastanowią nim rozpoczną lekturę!

O czym jest „Po sezonie”? Wydawca na okładce zdradza wg mnie zbyt dużo. Powiem tylko, że śmierć pewnego geodety w małym, sennym miasteczku uruchamia lawinę dziwnych zdarzeń. Połączenie wielu gatunków sprawia, że nie można się nudzić podczas lektury. Świetne dialogi, poczucie humoru i doskonałe postaci sprawiają, że powieść czyta się jednym tchem. Muszę przyznać, że dałam się zaskoczyć, przestraszyć i rozśmieszyć. I to wszystko podczas czytania jednej powieści 😉

Gdzieś między wierszami, między okiełznanymi przez ludzkość planetami i krwawymi opisami, „Po sezonie” to dość uniwersalna opowieść o człowieku, o naszym dążeniu do zdobywania nowego, nawet ogromnym kosztem. To także dowód na to, że nawet najbardziej skrywane tajemnice w końcu ujrzą światło dzienne. Tylko czy nie będzie wtedy za późno?

Polecam!

Futurystyczna wizja przyszłości, Nowe Roanoke, małe turystyczne miasteczko na czerwonej planecie. Jezioro, góry, westernowe miasteczko niczym na Dzikim Zachodzie. Po sezonie, cisza, spokój, sennie i leniwie... Do czasu, kiedy w górach odnalezione zostają zwłoki geodety. Szeryf ma ręce pełne roboty, na domiar złego przybywa znienawidzony konstabl, by zbadać sprawę śmierci tego urzędnika. Nad jeziorem zebrała się grupka studentów chcących się zabawić, w góry wyrusza ekspedycja polująca na największego niedźwiedzia jakiego widziano w tych okolicach... Jakie mroczne sekrety skrywa pobliski las?

Ta historia jest nie tylko o złu gnieżdżącym się w lesie, ale i w ludzkich duszach. Ludzkie pragnienia przeobrażające się w niezdrową obsesję doprowadzające do ohydnych czynów. Skłania do refleksji nad etyką. Jaka jest granica między człowieczeństwem a zezwierzęceniem?

Gatunkowo jest to niezły miszmasz w odpowiednich proporcjach tworzący historię, którą czyta się z przyjemnością. Znajdziemy tu elementy sci-fi, horroru, kryminału oraz chwile miłosnych uniesień w westernowskim klimacie.

Rozdziały są krótkie, bez zbędnych opisów. W miarę rozwoju sytuacji czuć narastającą atmosferę niepokoju. Bohaterowie są ciekawie wykreowani, łatwo nam się jest z nimi utożsamić. Ogromnym plusem tej książki są dialogi. Dobrze zostały zobrazowane panujące niesnaski między małomiasteczkową ludnością a przybyszem z miasta.

Jak dla mnie rewelka! Świetnie się przy niej bawiłam. Polecam!