Powrót do Poziomki

Książka na jedną noc... Książka która wciąga, ma swoja zakręcona ( w pozytywnym sensie ) historię i ma ogromne poczucie humory. Podczas czytania trzeba być trochę zdystansowanym bo czasami może irytować. Fajna polecam... Książka do uśmiania się jak i popłakania. " Nie mam do siebie siły, po prostu nie mam do siebie siły! Czasami za to mam ochotę wyciągnąć z majtek gumkę i strzelić nią sobie w czoło, a po tak spektakularnym samobójstwie - za pomocą gumki - zapaść się pod ziemię."

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Rok z Poziomce" to same szczęśliwe zdarzenia, dla odmiany tu splot samych niepowodzeń. Żadnej szkody jeśli nie przeczytamy tek książki

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Powrót do Poziomki" to kontynuacja "Roku w Poziomce". Zaczęłam trochę nie po kolei, ale to wcale nie przeszkodziło mi w odbiorze książki. Główna bohaterka - Ewa jest roztrzepana. Przypomina mi trochę "Anię z Zielonego Wzgórza". W powieści rozbawiła mnie pewna rzecz. Otóż to, że autorka osadziła siebie jako jedną z bohaterek i pisze o sobie: Ta Michalak. To powieść o wzlotach i upadkach, o miłości i fascynacji, o przyjaźni i jej trwałości, tolerancji i marzeniach. W książce nie brakuje również dramatycznych momentów. Książka jest zabawna, pogodna, ciepła i wzruszająca, dlatego czyta się ją lekko i przyjemnie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zabawna, napisana prostym językiem kontynuacja powieści "Rok w Poziomce". Jest to tzw. "książka na raz", która idealnie spełnia rolę odskoczni od ambitniejszej literatury. Czyta się ją błyskawicznie, a roztrzepana, lekko szalona i i impulsywna główna bohaterka to postać, dzięki której czas spędzony przy powieści mija zdecydowanie za szybko. Autorka dodała trochę kolorytu swojskości i urokom życia w Urle, wysyłając Ewę do Indii. Wyprawa ta przybrała nieoczekiwany skutek. Jednym słowem, jest to lekkie, przyjemne czytadło w sam raz na pochmurne popołudnie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wracam do Poziomki :) Tak mi się spodobało, że nie omieszkałam znów spotkać się z jej mieszkankami. Znów czytałam z zapartym tchem i rogalem na ustach, wzruszałam się zgłębiając dalsze losy Ewki. Chyba zadziałała na mnie magia Poziomki i małego białego domu bez łap :D Czytało się sprawnie, z "rogalem" od ucha do ucha. Nie brakowało też chwil rozmyślań. K. Michalak fajnie nakreśliła postaci z Poziomki, bardzo mnie urzekły. Jak z resztą większość bohaterów z jej książek. Świetna powieść na ciche wieczory, wtedy magia Poziomki działa najlepiej. Wydaje się, że Ewie wszystko się ułożyło, spotkała miłość, której owocem jest mała Julijka. Czy mając już tak wiele, można mieć jeszcze troski i zmartwienia? Niestety, wydaje się, że tak, życie już takie jest. Gdy coś zaczyna się psuć to już w każdym calu, jak w reakcji łańcuchowej. Witold wyjeżdża, praca nie zachwyca ... ale na dodatek jest "to uczucie" do przyjaciela. Czy Ewie i jej bliskim wszystko się ułoży i w Poziomce znów zapanuje błogi spokój? "Powrót do Poziomki" to urzekająca historia bohaterów, którzy muszą walczyć z różnymi niespodziankami losu, aby utrzymać ofiarowane im szczęście.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Katarzyna Michalak w drugim tomie bestsellerowego Roku w Poziomce zabierze nas w nie tylko na piękną polską wieś, w miejsca znane i nieznane, ale i w egzotyczną podróż do Indii, zapewniając dużo wzruszeń, zaskakujących zwrotów akcji, silnych emocji, śmiechu i łez, a także wspaniałych opowieści o zwierzętach, bez których Poziomka nie byłaby Poziomką. Dzień za dniem, miesiąc za miesiącem autorka snuje opowieść o ludziach, w których jest prawdziwe, szczere dobro. Jednak nawet oni nie pozbawieni są słabości i wad, dokonują trudnych wyborów, czy zawsze trafnych?, popełniają błędy, raniąc najbliższych. Czar opowieści trwa, trzyma czytelnika w napięciu do ostatniej strony. Czy historia skończy się dobrze...?

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

No cóż tu dużo mówić. Chyba jedna z moich ulubionych historii spisanych ręką pani Kasi. Dlaczego? No cóż, pokochałam Ewę od samego początku ;). Jej wpadki, jej głupie pomysły, jej jeszcze bardziej głupsze DOMYSŁY! No cóż, jakbym siebie widziała ;). W niektórych momentach nie byłam w stanie czytać książki, tak bardzo skręcałam się ze śmiechu ;). Jeszcze jeśli niektóre sceny wizualizować... Kolejnym plusem książki jest bodziec w niej zawarty, a który może popchnąć ku spełnianiu marzeń, tych nawet najbardziej absurdalnych i niemożliwych! Polecam gorąco!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Lubię Katarzynę Michalak i jej pisarstwo, książka mi się podobała, ale nie zachwyciła, może zbyt wiele wątków odebrało jej atrakcyjność. Losy Ewy i Witka są trochę udziwnione, ale może nasze życie też tak wygląda, tylko nie widzimy tego będąc autorem własnej historii?

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ewa, bogata w dom,rodzinę,miłość, przyzwyczaja się do szczęścia. Nadal jest osobą, która co chwilę ładuje się w tarapaty - te śmieszne i poważne. Gubi się też w tej oazie Witek -mąż Ewy i wyrusza w poszukiwaniu szczęścia i zawodowego spełnienie do Azji. Ewa zostaje sama - tak jak wiele współczesnych kobiet musi wypełnić rolę matki, gospodyni, pracownicy, zatroszczyć się o siebie i bliskich, także znajomych. W jej życiu znowu pojawia się przypadek i Ta MIchalak, to oni wysyłają Ewę do Indii, które pozwolą na otwarcie oczu i serca. Kolejna ciepła opowieść o życiu niosąca nadzieję.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Dalszy ciąg historii szalonej Ewy znanej z "Roku w Poziomce". Po dość długim czasie wpadł mi w ręce "Powrót" i.... niestety mnie rozczarował. To, że główna bohaterka jest totalnie zwariowana i jej wyobraźnia przechodzi wszelkie granice - jestem jeszcze w stanie zaakceptować. Niestety, autorka chyba nabrała zbyt dużego rozpędu w chęci uświadamiania ogółu ludzkości co do problemów społecznych. Historie życia transseksualistów, sytuacja ekonomiczno - społeczna Indii to ważne tematy, jednak w książce podane są w tak niepasujący do tego typu literatury sposób (trochę za bardzo ostentacyjny), że zdecydowanie mnie odrzuciło. Dodatkowym minusem dla mnie jest historia miłości - przyjaźni Ewy i Andrzeja. W "Powrocie" ich uczucie - przez swoje za intensywne zawirowania - jest już nużące i denerwujące, aż człowiek ma ochotę powiedzieć "Weź się kobieto w garść!". Cóż,w mojej subiektywnej ocenie tylko dostatecznie i niestety po kolejnym zniechęceniu książką pani Michalak ("Nadzieja" była pierwszym) zaczynam wątpić...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Powrót do Poziomki" to kontynuacja ,,Roku w Poziomce", w której poznajemy dalsze losy znanych nam już bohaterów. Zaczyna się wręcz sielskim widokiem. Ewa wraz z Witoldem wychowują córeczkę Julię, Andrzej z żoną Karoliną oczekują przyjścia na świat bliźniaków. Nic nie zapowiada, że życie tych dwóch sympatycznych par zostanie wywrócone do góry nogami. I kto namiesza? Oczywiście ,,Ta Michalak". Ci, którzy czytali, wiedzą o czym mówię. W życiu Ewy pojawi się kolejna przyjaciółka, Jasia, która będzie najukochańszą nianią dla Julisi. Zjawi się w Poziomce w chwili, gdy Ewa postanowi wrócić do pracy, do wydawnictwa, które jest dla niej jak drugie dziecko. Jaki sekret ma niania? Czy zajmuje się małą z czystej miłości, czy ma w tym ukryty cel? Problemy nie ominą naszej kochanej Ewy, która nieba by wszystkim uchyliła, łącznie ze zwierzętami. Rząd nakłada na książki wyższy podatek, co niestety skutkuje bankructwem małych firm wydawniczych. Dodatkowo jej mąż otrzymuje propozycje pracy w Korei i nie pytając o zdanie żony, postanawia z niej skorzystać. Wkrótce Karolina trafia do szpitala, rodzi dwóch chłopców, niestety jednego życie jest zagrożone. Nie będę zdradzała żadnych szczegółów, powiem tylko, że czytanie tej książki (jak i innych Kasi Michalak) to sama frajda. Język prosty, zabawny, momentami natomiast wzruszałam się do łez. Wątki się doskonale ze sobą przeplatają i uzupełniają. Nie ma chaosu i niepotrzebnych opisów. Jest wszystko to, co kochamy w kobiecej literaturze. Rewelacyjnym posunięciem było to, że autorka zabrała nas do Indii. Poznajemy życie w stolicy zarówno multimilionerów, jak i najbiedniejszych, którzy żyją gorzej niż można to sobie wyobrazić. Kobiety nie mogą wychodzić ze swoich domów (tylko czy można to nazwać domem?), mają tylko rodzić synów (!!!) i zaspokajać potrzeby mężczyzn. Poznając tamtejsze życie doceniamy to co mamy. I zapewne takie było założenie Kasi Michalak. To mi się właśnie podoba w tego typu książkach, że poza prostą, zabawną fabułą, kryje się przesłanie. Autorka poruszyła też bardzo trudny temat, który wielu z nas omija szerokim łukiem. Chodzi tu o transwestytów, ludzi, którzy urodzili się w nie swoich ciałach i postanawiają w dorosłym życiu zmienić płeć. To co przeżywają w dzieciństwie, nie mieści się w głowie. Bo czy możemy sobie wyobrazić, co może czuć dziewczynka, która niestety urodziła się w ciele chłopca i zamiast bawić się lalkami, tak jak chce, jest wyśmiewana, wyzywana i bita nawet przez własnego ojca? Tylko dlatego, że gdzieś tam po drodze coś poszło nie tak, spłatało psikusa. Nigdy wcześniej się nad tym nie zastanawiałam, owszem, problem był, ale nie miałam z nim styczności. Nie myślałam, że to jest taki ciężki temat. Że można tak komuś złamać życie jednym słowem, jednym gestem. Dobrze, że w fabułę książek, które wydają się nam lekkie, łatwe i przyjemne, wplatane są wątki z życia codziennego, które poruszają naszą wyobraźnią i sumieniem. Jeśli ktoś nie czytała pierwszej części Poziomki, to proponuję od niej zacząć, a potem od razu przejść do drugiej. Są to wspaniałe, optymistyczne lektury, myślę, że w sam raz na wakacyjne leżakowanie. Recenzja również na blogu ksiazkimoimswiatem.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

dalsze losy Ewy z książki "Rok w poziomce".Rodzi się córeczka Julijka. Ma męża Witolda, wspaniały dom kochającą rodzinę ale zaczynają się problemy. Mąż wyjeżdza do Korei, w pracy problemy u bliskich też nie najlepiej. Zaczyna się walka z przeciwnościami losu. Ewa wyjeżdzając do Indii nie daje sobie sprawy że uratuje niemowlę a później je adoptuje. Bardzo kocha swoja córkę Julijkę dla której znalazła najwspanialszą nianie która też ma swój problem. Pomimo różnych przeciwności losu, Ewa potrafi znaleźć szczęście.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

cała seria warta nie jednej "zarwanej'' nocy :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kolejna książka przeczytana w jeden wieczór. Książka o miłości, przyjaźni i poświęceniu. Książka którą łatwo się czyta. Bohaterką książki jest Ewa, właścicielka jednego z małych wydawnictw która wraz z mężem Witoldem wychowuje swoją córkę Julie (ojcem dziewczynki jest obieżyświat Daniel) i są szczęśliwi. Lecz owe szczęście nie trwa wiecznie Witek jedzie do Korei na wystawę Expo a następnie robi sobie wycieczkę do Indii. Ewa zostaje zmuszona przez panującą sytuację do zatrudnienia niani Jasi która okazuje się Janem. Na dodatek przyjaciel Andrzej (Ewa się w nim podkochuje a jest to mąż przyjaciółki-Karoliny) wpada w kłopoty które zmuszają go do opuszczenia kraju. Książka naprawdę fajna chociaż Ewa może być nie raz denerwująca z tą swoją naiwnością i panikarstwem.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kolejna książka, którą dosłownie pochłonęłam! Jest to opowieść o miłości, podróży i znalezieniu własnego miejsca na ziemi. Jednak nie brakuje zawirowań. Są momenty smutne, ale także radosne. Ewa po raz kolejny staje przed ważnym wyborem. Czy wybór okaże się trafny? Każdy uczy się na błędach, Ewa również. Dzięki temu cała książka jest zaskakująca i nieprzewidywalna. Pełna smaku i pasji...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zarówno Rok w Poziomce jak i Powrót do Poziomki to ciepła opowieść z humorem o życiu zwariowanej Ewy. Polecam przeczytanie obydwu książek.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ewa wraz z mężem i malutką córeczką wiodą z pozoru spokojne życie w Poziomce. Bohaterka potrafi czerpać radość ze spacerów po lesie,z żab mieszkających w przydomowym oczku i ptaków zakładających gniazda na ogrodowych drzewach. Z czasem na horyzoncie pojawiają się ciemne chmury a kłopoty piętrzą się jeden za drugim. Niespodziewany i do końca niewiadomy co do przyczyn wyjazd Witolda do Korei,problemy finansowe wydawnictwa to tylko wierzchołek góry w całym zawirowaniu. Bardzo pomocna i wyrozumiała okazuje się opiekunka Julijki,która świetnie radzi sobie z dzieckiem.Jak się później okazuje Jasia też ma swoją tajemnicę... Poziomka zaprasza Nas po raz kolejny w swoje progi.Poznajcie dalsze losy szalonej Ewy której wyobraźnia nie zna granic.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Przepyszna historia, uwielbiam wybuchać śmiechem w czasie czytania, a wtedy moi domownicy zaczynają kręcić kółka w okolicach czoła:) Bombowa opowieść, taka żywa i dynamiczna i ... pouczająca, skłaniająca do zadumy... tak pisać potrafi tylko Kasia Michalak!!!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Z reguły część druga nie jest już tak dobra jak pierwsza. W tym przypadku jest odwrotnie. Zdecydowanie "Powrót..." przewyższa "Rok w Poziomce" fabułą, stylem, poczuciem humoru.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W tym tomie spotykamy ponownie Ewę, która zdaje się wieść w miarę uporządkowane i szczęśliwe życie. Do czasu. Witek w sprawach służbowych musi wyjechać i nie myśli zbyt szybko wracać a najlepszy przyjaciel uwikłany jest w przestępstwo gospodarcze. Sama Ewa też co rusz wpada w jakieś kłopoty.
Książka jest urocza. Tak to mogę określić. Tak trochę jak bajka z happy endem. Często wesoła, nieraz bardzo smutna. Bujna wyobraźnia głównej bohaterki rozbawiała mnie często niemal do łez. Narracja prowadzona jest lekko, przez co powieść czyta się dobrze i szybko. Niezła lektura do poduszki.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Są książki, po które sięgamy z wielką przyjemnością. Są książki, które sprawiają, że odrywamy się od codzienności, zatapiamy się w świecie bohaterów. Wraz z nimi dokonujemy wyborów, towarzyszymy im w codziennych obowiązkach, śmiejemy się, rozpaczamy. Jednym słowem bohaterowie książek są naszymi przyjaciółmi. Są też książki, które sprawiają, że każdą kolejną stronę przewracamy z wielkim uśmiechem na twarzy. Do takich książek należą na pewno książki Katarzyny Michalak, Tej Michalak lub jak to sama Autorka mówi KejtEm. Na pewno do tych optymistycznych, pełnych humoru, ciętych ripost głównej bohaterki zaliczyć mogę książkę

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Z prawdziwą przyjemnością poznałam dalsze losy Ewy Jasielskiej – głównej bohaterki cyklu „Rok w Poziomce” autorstwa pani Katarzyny Michalak. Czym tym razem zaskoczy bohaterka?…

Ewa wreszcie zdaje się być kobietą spełnioną. Posiada swój wymarzony, ukochany domek otoczony lasem i zwierzętami, wraz z kochającym mężem wychowuje słodką córeczkę Julię, wraca do pracy w wydawnictwie i pozornie niewiele więcej potrzeba jej do szczęścia. Jednak w miejsce spełnionych marzeń pojawiają się inne, następne, bo jak powiada:

„Nawet jeśli ty straciłaś wiarę w marzenia, one wciąż wierzą w ciebie.”

Ewa pragnie mieć kolejne dzieci, tak aby jej ukochana „Poziomka” tętniła życiem, radością i gwarem maluchów.

Czy spełni się Ewie także to pragnienie?…

Tym bardziej, że nad jej małżeństwem zbierają się ciemne chmury, a ona sama nie przestaje popadać w tarapaty, które w większości sama ściąga sobie na głowę dzięki porywczości charakteru i nieprzemyślanym działaniom. Bohaterka musi też zająć się swoimi przyjaciółmi, którzy tym razem potrzebują jej pomocy. Wybiera się w niechcianą podróż do Indii i próbuje ratować swoje małżeństwo.

Lektura „Powrotu do Poziomki” zapewnia czytelnikowi mnóstwo miłych chwil spędzonych w doborowym towarzystwie bohaterów poznanych w pierwszej części. W sielskiej atmosferze wiejskiego domku otoczonego piękną przyrodą nie można się nudzić. Perypetie bohaterów to śmieszą nas, to wzruszają, czasem budzą zdumienie, ale zapewniają dzięki temu kilka godzin przyjemnej lektury z dala od codziennych trosk i problemów.

Polecam serdecznie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)