Powtórka
Marc Levy

Andrew to mężczyzna, który ciężką pracą wywalczył sobie pozycję. Pracuje w "New York Times" jako reporter śledczy. Zaczynał od pisania nekrologów, teraz może poszczycić się rewelacyjnym artykułem na temat handlu dziećmi przemycanymi z Tajlandii czy Chin. Aktualnie kończy następny trudny materiał, dotyczący poszukiwań zbrodniarza wojennego z Argentyny. Jego życie uczuciowe wreszcie się unormowało. Spotkał kobietę swojego życia, oświadczył się, wziął ślub. I wszystko zepsuł. Na domiar tego nie zdążył nic naprawić, gdyż pewnego poranka podczas codziennej przebieżki zostaje zamordowany. Kiedy odzyskuje przytomność okazuje się, że został cofnięty w czasie o sześćdziesiąt dni. Czy uda mu się znaleźć swojego mordercę i naprawić życie? Andrew to interesujący bohater, wzbudzający sympatię i sprawiający, że czytelnik wiernie mu kibicuje aż do końca. W dochodzeniu do prawdy pomaga mu emerytowany policjant oraz oddany przyjaciel. W trakcie śledztwa Andrew zdaje sobie sprawę, że sporo po świecie chodzi osób, które mogłyby pragnąć jego śmierci. Uświadamia sobie także, że jego artykuły mogą zniszczyć czyjeś życie. "Powtórka" to połączenie wątków obyczajowych i sensacyjnych z lekką nutką metafizyki. Akcja toczy się wartko, fabuła jest wciągająca i niebanalna a zakończenie zaskakujące. Najbardziej jednak podobały mi się dwie rzeczy. Po pierwsze ukazanie morderstwa z punktu widzenia mordercy, po drugie rozdziały dotyczące reportaży Andrew . Świetnie się tu sprawdza powiedzenie, że dobrymi chęciami piekło jest wybrukowane. Andrew, choć nieświadomie, dochodząc do pewnych prawd, zrujnował czyjeś życie. Czy powtórne przeżywanie tych samych momentów sprawi, że mężczyzna zrozumie swoje błędy? Czy uda mu się znaleźć osobę, która aż tak go nienawidzi? Moje wrażenia po lekturze są bardzo pozytywne. Autor świetnie prowadzi akcję poprzez spójną i ciekawą fabułę. "Powtórka" to lekka książka rozrywkowa z elementami romantycznymi i sensacyjnymi, przy której przyjemnie spędziłam czas. Ma też drugie dno i porusza także cięższe tematy, jak handel dziećmi i nielegalne adopcje oraz masowe morderstwa. Jedynym mankamentem tej książki była dla mnie postać narzeczonej Andrew, która wypada tutaj dość blado, chociaż nie miało to wpływu na mój odbiór książki. Podobała mi się.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Rzeczy nie są tym czym na pierwszy rzut oka się wydają. Trzeba szukać między wierszami. Marc Levy to bestsellerowy francuski pisarz. Debiutował w 2000 roku powieścią Jak w niebie, która doczekała się adaptacji z Reese Witeherspoon w roli głównej. Powtórka to 12 publikacja autora, a moje pierwsze spotkanie z nim. Jak wypadło? Na początku rzucił mi się w oczy podpis na niepozornej, ale pasującej do treści okładce: ,,Gdyby Nicholas Sparks pisał thrillery...". Przyznam, iż taki wstęp mnie nie zachwycił. Z całym szacunkiem dla autora Najdłuższej drogi - uważam, że jego specyficzny styl do gatunku, jakim jest thriller nie pasuje. Na szczęście w miarę czytania zauważyłam, że pióro, Levy'ego nie przypomina maniery Nicholasa. Bliżej mu do Cobhena czy Musso. Lekkie pióro, niewymuszone dialogi, brak dłużyzn oraz wątki obyczajowo-sensacyjne cechują nie tylko obydwóch powieściopisarzy, ale i Marca. Powtórka to powieść obyczajowa z wątkami fantastycznymi, sensacyjnymi i elementami thrillera. To opowieść o niewylewającym za kołnierz dziennikarzu po trzydziestce, który pisząc najważniejszy w swojej karierze artykuł zostaje zamordowany. Niespodziewanie otrzymuje drugą szansę. Odzyskuje przytomność dwa miesiące przed owym zdarzeniem. Od tego czasy reporter śledczy ma 60 dni, by odnaleźć sprawcę oraz odmienić swoje życie zawodowe i prywatne. ,,Andrew zabrał się do pracy i przez cały następny tydzień nie wypił ani kropli alkoholu. To znaczy ani kropli, założywszy po swojemu, że piwo się właściwie do alkoholu nie zalicza."s.25 Wrażenia. Świat przedstawiony. Powtórka to przede wszystkim obraz Nowego Jorku oraz Argentyny. Jego przepychu i zgiełku oraz jej egzotyki i niebezpieczeństw. Dwa odmienne światy. To w nich poznajemy bohaterów i historię, która toczy się kilkutorowo. Świat przedstawiony poznajemy z punktu widzenia zabójcy oraz poprzez wszechwiedzącego narratora, który relacjonuje wydarzenia z życia protagonisty Andrew Stilmana. Motywem, który mnie najbardziej zainteresował w tej opowieści było reporterskie śledztwo dotyczące porywanych w Argentynie dzieci. To dość zawiła, ale spójna historia. Temat, o którym pisze dziennikarz ciekawi, choć według mnie autor potraktował go odrobinę za lekko. Oczekiwałam większej dozy dramatyzmu. Kolejnym ciekawym wątkiem jest morderstwo Andrew i związane z tym niedopowiedzenia oraz zabiegi, które pchają czytelnika w różne strony. Nie wiadomo, którą wybrać - kto jest winny. Na samym początku całe zajście widzimy oczyma mordercy i jest to wywołujący dreszcz zabieg, którego w późniejszych rozdziałach książki mi brakowało. Dalsza część opowieści to bardziej obyczaj i sensacja niż thriller, do którego Levy ma dryg - potrafi stworzyć atmosferę niepewności. Nie wykorzystał swojego potencjału pozostawiając czytelnika w świecie Stilmana - jego pracy, życia uczuciowego i przyjaźni. Wątki miłosne i obyczajowe są lekkie w odbiorze. Poza tym są spójne i ukazują charakter postaci, ale nie wywołują efektu ,,wow". Nie siedzi się przy nich jak na szpilkach, a raczej w przyjemnej atmosferze śledzi się poczynania bohaterów. Powtórne przeżywanie życia to dość powszechny w literaturze, kinie czy telewizji wątek, ale w tej odsłonie może zaskoczyć, ponieważ ma drugie dno i jest swego rodzaju suspensem. ,,Wtopić się w tłum, odegrać tę dramatyczną rolę tak, żeby nikt niczego nie zauważył, nie zapamiętał..."s.9 ,,Jeszcze jedna przecznica. Przyspieszyć, wtopić się w grupkę biegaczy tam, gdzie alejka się zwęża i gdzie ci powolniejsi blokują ścieżkę tym szybszym. Długa igła przesuwa się pod rękawem, cień przytrzymuje ją dłonią zdecydowanym ruchem."s.11 ,,Dłużej, bo około kwadransa, zajmie ofierze umieranie, ale pewne jest to, że tego ranka, około siódmej trzydzieści, Andrew Stilman zejdzie z tego świata."s.12 Wrażenia. Bohaterowie. Protagonista to inteligentny, ale momentami nieporadny facet nie stroniący od alkoholu. W pracy odnosi sukcesy, podczas gdy jego życie prywatne to pasmo porażek. Andrew przypomina mi postacie z książek Musso czy Cobhena. Cechuje je zagubienie i niepewność, ale są za to skłonne do działania czy bohaterskich czynów. Ta historia to poszukiwanie przez Stilmana szczęścia. Czy je odnajdzie? Czy przerwie złą passę? Odpowiedzi na te pytania istnieją, ale są dość przewrotne. ,,W piątek Andrew powiedział Simonowi, że wieczór upłynął zupełnie tak, jak przyjaciel przewidział, a może nawet jeszcze gorzej. Prawdopodobnie znów zakochał się w Valérie Ramsay, co nie wróżyło niczego dobrego, gdyż, nie rozwodząc się na ten temat, Valérie powtórzyła mu, że jest z kimś związana. Nie zadzwoniła do Andrew ani następnego dnia, ani w następnym tygodniu. Andrew ogarnęło przygnębienie. Sobotę spędził w pracy, w niedzielę spotkał się z Simonem na boisku do koszykówki u zbiegu Szóstej Alei i West Houston, gdzie w milczeniu wymienili z sobą kilka podań."s.32 Autor w ciekawy sposób zaprezentował postacie drugoplanowe jak: współpracownika Andrew - Olsena czy narzeczoną Valerie. Są niczym epizody w życiu reportera, o których tak naprawdę nie wiemy zbyt wiele i nie znamy sekretów, które skrywają. Są niczym postacie - zagadki, ale jednocześnie intrygują i wręcz każą zadawać pytania. W tej powieści nie zabrakło także stereotypowych bohaterów jak: władcza i wymagająca szefowa, zabawny kumpel, który skoczyłby za ,,swoim bratem" w przysłowiowy ogień, tajemnicza nieznajoma czy poczciwy policjant na emeryturze. Powtórka pełna jest niejednoznacznych osobowości, które nie dają się od razu polubić, skrywają tajemnice, bywają przebiegłe, nieprzewidywalne lub czasem jak w przypadku Valerie nudne. Narzeczona Andrew wypadła w moich oczach jako postać bez wyrazu. Była bezbarwna, mało intrygująca choćby poprzez przedstawienie jej jako kobiety o monotonnym życiu, w którym liczy się tylko praca i czas spędzony z chłopakiem. Podczas czytania miałam wrażenie, że nigdy do końca nie zaznała szczęścia. Nie ukazała także siły charakteru. Morderca jest niczym duch. To bardzo ciekawa osoba, która za rzadko występowała we własnej osobie w tej opowieści - przez cały czas czułam niedosyt i tęskniłam do pierwszych stron historii, w której widziałam świat jej oczyma. Za to po jej odkryciu pomyślałam sobie: ,,no tak" - elementy układanki trafiły w odpowiednie miejsca. Co jest zdecydowanym plusem fabuły. Podsumowanie. Powtórka to dobrze skonstruowana powieść obyczajowo-sensacyjna z elementami thrillera oraz wątkami romantycznymi. Stylem oraz konstrukcją bohaterów przypomina mi serie Cobhena czy Musso przez co sklasyfikować ją można jako publikację rozrywkową z dobrą atmosferą, lekkim językiem i niejednoznacznymi bohaterami drugoplanowymi. Przygodę z Levy'm uważam za udaną, choć bez efektu ,,wow". Marc trafił do grona francuskich powieściopisarzy, którzy dostarczają mi wrażeń podczas zimnych wieczorów. Powtórka na pewno umili czas osobom zainteresowanym zgrabną lekturą o zabarwieniu obyczajowo-sensacyjnym i to właśnie im polecę tę książkę. Opinia ukazała się także na moim blogu OkiemMK.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W River Parku o siódmej rano biegają wszyscy, aby zachować formę i przygotować się na codzienny stres. Miejsce i czas prawie idealne na morderczy czyn. Pewnego lipcowego ranka Andrew, reporter śledczy "New York Timesa" zostaje zaatakowany i umiera w kałuży krwi. Ale odzyskuje świadomość i okazuje się, że jest w świecie dwa miesiące wcześniejszym. Ma dokładnie sześćdziesiąt dni na znalezienie mordercy. W tym czasie udaje się do Argentyny, by dokończyć artykuł o terrorze panującym w tym państwie w latach siedemdziesiątych, a szczególnie handlu dziećmi. Dobrze napisany thriller. Tytuł bardzo adekwatny do treści. Nie mniej moim numer 1 Marca Levy`ego pozostaje "Gdzie jesteś?"

(Kliknij aby rozwinąć opinię)