Pożeracze nocy 2. Jej mali żniwiarze

POPKULTUROWY KOCIOŁEK: Album Pożeracze Nocy tom 2 rozwija temat, który zarysował się w pierwszej części, ukazując świat pełen grozy i tajemniczych sił, których nie da się w pełni zrozumieć.

Budowa świata jest tu znacznie większa, ale ciągle stanowi on dla odbiorcy sporą tajemnicę. Autorka nie spieszy się bowiem z porcją wyjaśnień, które przybliżą nam stwory nocy. Potęguje to uczucie zagubienia Milly i Billy, którzy starają się zgłębić swoje nowe moce oraz przez dynamikę wydarzeń odkryć słabości istot czających się w mroku. Oczywiście całość scenariusza skonstruowana jest w taki sposób, że na miejsce jednych odkrytych sekretów pojawiają się nowe, tym samym jeszcze mocniej przykuwając uwagę czytelnika.

Obok gęstego mrocznego klimatu, bardzo ważnym elementem komiksu ponownie są tu postacie. Ich wzajemne relacje są pełne sprzeczności, niedopowiedzeń i tajemnic, co dodaje opowieści głębi i pewnej emocjonalnej intensywności.

Album nie opowiada o tym, jak bliźniaki uczą się dźwigać nowe brzemię odpowiedzialności. Widzimy tu ich bezpardonową walkę o przetrwanie w świecie, gdzie istoty z mroku tylko czekają na okazję, aby się ich pozbyć.

Marjorie Liu sięga tu również do pewnych retrospekcji z ich przeszłości, pokazując czas, kiedy zaczęli oni dostrzegać pierwsze oznaki zdolności, które teraz próbują opanować. Te sceny mają na celu nie tylko odpowiednie złagodzenie napięcia scenariusza, ale również podsunięcie odbiorcy pewnych wskazówek, z których może on złożyć odpowiedzi na niektóre nurtujące go pytania.

Dużą zaletą albumu jest tu również fakt, że bohaterowie nie są tu jednoznacznie określeni – nie da się ich zero-jedynkowo ocenić jako „dobrych” lub „złych”. Zamiast tego, czytelnik otrzymuje historie, które zmuszają do zastanowienia się nad naturą człowieczeństwa, śmierci i tego, co leży poza naszymi codziennymi doświadczeniami.

Kolejnym atutem komiksu jest sposób, w jaki balansuje on humor z elementami grozy. Wydawać by się mogło, że te dwa elementy są ze sobą sprzeczne, ale w komiksie tworzą one idealną harmonię. Groza nie jest tu jedynie mechanizmem wywołującym strach, ale także narzędziem do komentowania rzeczywistości. Z kolei humor dodaje lekkości i pozwala na chwilę oddechu, zanim fabuła znów zaskoczy czytelnika. Tego rodzaju zabawa tonami sprawia, że komiks nigdy nie staje się zbyt przytłaczający, mimo że porusza bardzo ciężkie tematy...