Profilerka. Jastrë

"Profilerka. Jastrë" to jeszcze bardziej mroczna kontynuacja książki, ale też i filmu "Profilerka", który nakręcono na podstawie scenariusza Grażyny Molskiej.
Zazwyczaj staram się stosować zasadę: najpierw książka, potem film, lecz tym razem drugą część serii o policyjnej profilerce Julii Wigier zaczęłam od serialu. Po obejrzeniu kilku odcinków udało mi się dorwać książkę, więc teraz będę czekać na kontynuację serialowej opowieści.
Autorka bardzo dobrze buduje napięcie i pokazuje nam jak bardzo cieniutka może być granica między życiem a śmiercią.

Minęło już dziewięć miesięcy od ucieczki seryjnego zabójcy, którego z pomocą Julii udało się schwytać. Woliński jakby zapadł się pod ziemię, lecz niemal wszyscy, którzy mieli z nim styczność, wiedzą, że on coś z pewnością knuje. Tylko nie wiadomo gdzie i kiedy ponownie uderzy.
Julia Wigier wciąż nie może pogodzić się z tajemniczym zabójstwem matki, była wtedy ledwie dwuletnim dzieckiem, lecz wciąż nękają ją sny, w których podświadomie wraca do tamtego tragicznego wydarzenia. Nie pamięta tego, co się wtedy stało, ale chce w końcu rozwikłać tę sprawę. Dlatego jedzie do rodzinnego miasta, do Gdyni. Przed grobem matki spotyka mężczyznę, który od samego początku wzbudza w niej wielkie emocje. Julia pewna jest, że to właśnie on jest mordercą jej matki. Jednak Leo przedstawia się jako przyjaciel zarówno jej ojca jak i matki. Mówi też, że to on zaalarmował policję o zabójstwie, bo zdziwiły go otwarte drzwi w ich domu. Julia tak naprawdę nie ma powodów, żeby mu nie wierzyć. Sprawa robi się jeszcze bardziej zagmatwana niż początkowo jej się wydawało.

"W życiu niczego nie można być pewnym! Jedyne, co jest pewne, to śmierć."
Julia nie zdaje sobie sprawy z tego, że jej śladem podąża Woliński...
Wigier dociera do swojej opiekunki oraz znajomej policjantki, która daje jej namiary na córkę nieżyjącego już detektywa, który wiele lat temu prowadził prywatne dochodzenie w sprawie śmierci jej matki. Ojciec też wspominał o tym detektywie, lecz nie otrzymał od niego wystarczających dowodów. Julia nie wierzy już w to, że uda jej się rozwiązać tę sprawę, lecz udaje się na spotkanie. Gdy jednak dowiaduje się, kto stoi za morderstwem matki, okazuje się, że on już nie żyje. Został zamordowany, a Julia staje się główną podejrzaną...

Woliński za wszelką cenę chce udowodnić policji, że jest najlepszy. Chce też upokorzyć Julię, bo to przez nią został schwytany.
Julia dzięki temu, że nie jest idealną kobietą i ma wiele różnych problemów i wad staje się coraz bardziej bliska i taka swojska. Trochę mnie zdziwiło postępowanie policji, bo ich śledztwo i pościg nie do końca mi się podobało. Lecz może się mylę.
Wprowadzenie fabuły na kaszubski region udało się autorce rewelacyjnie. Miałam okazję być w tamtych okolicach i słuchać rozmów, w których tak naprawdę nie rozumiałam wielu słów, więc było sporo zabawnych sytuacji. Niby jeden kraj, a Góral z Kaszubem miałby trudności żeby się porozumieć...

Książkę czyta się szybko, nawet jej objętość nie powinna niektórych przerażać.
Ja czekam z niecierpliwością na kolejną część.

Recenzja

„Profilerka. Jastrë”

Autor: Grażyna Molska
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Druga część serii o profilerce Julii Wigier to powrót do świata, w którym napięcie rośnie z każdą stroną, a granica między prawdą a koszmarem coraz bardziej się zaciera. „Profilerka. Jastrë” jest nie tylko kontynuacją książki, ale też fabularnym rozwinięciem historii i to czuć od pierwszych rozdziałów. Mroczniejsza, bardziej osobista i silniej osadzona w klimacie kaszubskich pejzaży, sprawia, że trudno się od niej oderwać. Powieść, która wciąga i trzyma w napięciu i pozostawia czytelnika z drżącymi rękami oraz tysiącem pytań o naturę zła, pamięć i granice ludzkiej odporności.

Drugi tom serii zaczyna się od powrotu do Gdyni, miasta, gdzie dla Julii wszystko się zaczęło i gdzie wszystko się skończyło. To tutaj została brutalnie zamordowana jej matka, gdy profilerka miała zaledwie dwa lata. Nierozwiązana od lat zbrodnia powraca jak echo, kiedy Julia, zamiast odpocząć po traumie związanej z Olgierdem Wolińskim, trafia na nowy trop. Ten jednak szybko się urywa, a osoba, która mogła rzucić światło na sprawę, ginie w dramatycznych okolicznościach. W jednej chwili to Julia staje się podejrzaną. W drugiej celem.
Seryjny zabójca postanawia wrócić do gry i rozkręca się na całego, prowadząc swoją grę z policją. Tym razem jednak gra toczy się o wszystko.

Molska mistrzowsko splata osobisty dramat bohaterki z pełnym napięcia policyjnym śledztwem. Akcja jest gęsta, duszna i nie daje wytchnienia, kiedy wydaje się, że jedna zagadka została rozwiązana, natychmiast pojawia się kolejna, jeszcze mroczniejsza. Autorka buduje atmosferę, która momentami staje się niemal namacalna: lepka, wilgotna, ciężka od niewypowiedzianych lęków. Kaszubskie pejzaże i specyfika regionu nadają powieści wyjątkowego kolorytu, a Gdynia staje się nie tylko tłem, ale bohaterem milczącym, melancholijnym i pełnym tajemnic.

Tempo akcji jest perfekcyjnie wyważone: chwilami spowalnia, pozwalając odetchnąć i zagłębić się w emocje bohaterów, by za moment przyspieszyć i uderzyć w czytelnika lawiną zdarzeń. Molska nie boi się ciemnych tonów, brutalność, niepokój i obsesja mieszają się tu z melancholijnym pięknem Trójmiasta, które staje się niemym świadkiem zbrodni i odkupienia.

Autorka świetnie radzi sobie z konstruowaniem wielowarstwowej, skomplikowanej intrygi. Mimo objętości książki akcja ani na chwilę nie wyhamowuje, a każdy rozdział prowadzi czytelnika w jeszcze ciemniejsze i bardziej poskręcane rejony. Klimat jest lepki, gęsty, wręcz duszny, idealnie oddaje emocjonalny chaos, w jakim znajduje się bohaterka. Dużą siłą historii są postacie: niejednoznaczne, pogubione, często stojące na pograniczu dobra i zła. Autorka głęboko wnika w ich psychikę, pozwalając obserwować procesy, które popychają ich do kolejnych decyzji, również tych destrukcyjnych.

Wątki splatają się niczym labirynt, kiedy wydaje się, że jedna tajemnica została rozwiązana, zaraz na jej miejscu wyrasta kolejna. Całość prowadzi do finału, który zaskakuje, ale przede wszystkim daje poczucie dobrze domkniętej historii.

Język Molskiej jest precyzyjny jak skalpel, a jednocześnie pełen poetyckich nut. Autorka potrafi jednym zdaniem zbudować scenę, która mrozi krew, lub emocję, która zostaje z czytelnikiem na długo. Dzięki temu nawet najciemniejsze fragmenty powieści mają literacką głębię i rytm.

Autorka oddaje klimat tamtejszych miejsc z dużą naturalnością, co dodaje książce autentyczności i nieco „innego powietrza”, rzadko spotykanego w polskich thrillerach.

„Profilerka. Jastrë” to thriller, który wciąga w otchłań ludzkich traum i obsesji, ale przede wszystkim, opowieść o pamięci. O prawdzie, która potrafi zranić, ale tylko ona pozwala oddychać. Finał pozostawia czytelnika w zawieszeniu, z bijącym sercem i nieodpartą potrzebą natychmiastowego sięgnięcia po kolejny tom.

Grażyna Molska stworzyła cykl, który rośnie z każdym tomem – dojrzalszy, mroczniejszy, bardziej emocjonalny. „Jastrë” to powieść, od której trudno się oderwać i o której trudno zapomnieć.

Polecam ją każdemu, kto ceni inteligentne thrillery, pełnokrwiste postaci i fabuły, które tną po nerwach jak brzytwa.

Grażyna Molska stworzyła serię, która z każdym tomem dojrzewa i wciąga coraz głębiej. Po tej części jedno jest pewne, trzeci tom będzie wyczekiwany z niepokojem… i z nadzieją, że Julia Wigier jeszcze nie powiedziała ostatniego słowa.

👮‍♀️👮‍♀️👮‍♀️ Recenzja 👮‍♀️👮‍♀️👮‍♀️

🪪 Grażyna Molska – „Profilerka. Jastrë”
📚 Seria: Profilerka Julia Wigier
📌 Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
@proszynski_wydawnictwo
Prószyński Emocje | Prós Crime

🚓🚓🚓🚓🚓🚓🚓🚓🚓🚓

" Tak mści się na ludziach ich strach przed ujawnianiem prawdy, która jeśli nawet niewygodna i bolesna, jest przecież jedyną drogą, którą powinien podążać każdy człowiek..."

No dobra, powiem to wprost – to było mocne.
Grażyna Molska znów zrobiła to, co potrafi najlepiej: wciągnęła mnie w mroczny, psychologicznie poplątany świat i nie puściła aż do ostatniej strony.
„Jastrë” to drugi tom cyklu o profilerce Julii Wigier i… wow autorka wskoczyła o poziom wyżej.

Tym razem Julia wraca do rodzinnej Gdyni miejsca, gdzie wszystko się zaczęło i skończyło. Trauma z dzieciństwa, sprawa zabójstwa matki, z którą musi się zmierzyć, i na dokładkę zbiegły seryjny morderca, który postanawia pobawić się z nią w kotka i myszkę. Brzmi niepokojąco? Bo takie właśnie jest.

Co znajdziesz w „Profilerce. Jastrë”?

🌾 Julia Wigier – profilerka wracająca do Gdyni, by rozliczyć się z przeszłością.
🌾 Śledztwo w sprawie morderstwa matki i odkopywanie traum z dzieciństwa.
🌾 Olgierd Woliński – seryjny morderca, który znów wychodzi z cienia.
🌾 Spotkanie z tajemniczym Leo Durtanem i kolejne morderstwo, które wszystko komplikuje.
🌾 Julia staje się główną podejrzaną, a Woliński bawi się z nią i policją.
🌾 Wielowątkowa fabuła (ponad 600 stron!) łącząca kryminał, thriller i dramat psychologiczny.
🌾 Mroczny klimat, napięcie, emocje i świetnie poprowadzone postaci.
🌾 Tematy: pamięć, trauma, tożsamość i cienka granica między ofiarą a oprawcą.
🌾 Idealna dla fanów thrillerów psychologicznych i wielowarstwowych kryminałów.

Grażyna Molska pisze filmowo, emocjonalnie i z ogromnym wyczuciem.
Nie ma tu przegadania wszystko jest po coś. Każdy dialog, każde spojrzenie niesie napięcie.

„Profilerka. Jastrë” to mieszanka mroku, psychologicznej głębi i ludzkich emocji.
Autorka pokazuje, jak przeszłość potrafi wracać, nawet kiedy bardzo chcemy o niej zapomnieć.

Julia to bohaterka z krwi i kości, silna, ale poobijana. Boi się, wątpi, działa impulsywnie po prostu prawdziwa.
A Woliński? Uosobienie zła. Przerażająco inteligentny, pewny siebie, momentami aż zbyt realny.

Książkę czyta się błyskawicznie, mimo jej objętości. Każdy rozdział kończy się tak, że obiecujesz sobie: “jeszcze tylko jeden…” i nagle robi się trzecia w nocy.
Tempo, emocje, twisty –wszystko gra.
A zakończenie? Autorka znowu zostawia człowieka z otwartą buzią i lekkim niedowierzaniem.

To nie tylko świetny kryminał, ale też historia o pamięci, winie i przeszłości, która nie chce odpuścić.

Jeśli lubicie książki, w których zło czai się tuż za rogiem, a bohaterowie są ludzcy, pogubieni i prawdziwi – sięgnijcie po ten cykl.
Ja już czekam na trzeci tom… i trochę się boję, co Molska wymyśli tym razem.

„Profilerka. Jastrë” – Grażyna Molska

Czy można uciec od przeszłości, jeśli ta nieustannie depcze nam po piętach? 

Grażyna Molska w powieści „Profilerka. Jastrë” po raz kolejny udowadnia, że jest mistrzynią budowania napięcia i emocji, które nie pozwalają oderwać się od lektury aż do ostatniej strony. To rasowy thriller psychologiczny z elementami kryminału, w którym mrok ludzkiego umysłu splata się z bólem, stratą i obsesją prawdy.

Akcja powieści rozgrywa się dziewięć miesięcy po ucieczce seryjnego mordercy Olgierda Wolińskiego. Policja wciąż nie potrafi wpaść na jego trop, a profilerka Julia Wigier próbuje ułożyć swoje życie na nowo. Wraca do rodzinnej Gdyni, by zmierzyć się z własnymi demonami – tajemnicą brutalnego zabójstwa swojej matki. To zbrodnia, której była świadkiem jako dziecko, choć jej umysł zepchnął to wspomnienie w cień.

Spotkanie z dawnym znajomym rodziców, Leo Durtanem, staje się początkiem serii dramatycznych wydarzeń. Julia odkrywa prawdę o mordercy matki, lecz nim zdąży odetchnąć – sama staje się podejrzaną o kolejne zabójstwo. Tymczasem w cieniu czai się ktoś jeszcze – Woliński, który powraca, by zakończyć grę rozpoczętą przed laty…

Molska tworzy gęstą, klaustrofobiczną atmosferę, w której każdy ruch bohaterów wydaje się nieść ryzyko. Julia to postać silna, ale pełna pęknięć – jej wewnętrzne rozdarcie, traumy i determinacja czynią ją niezwykle autentyczną. Autorka z wyczuciem ukazuje, jak przeszłość potrafi zdominować teraźniejszość i jak cienka bywa granica między ofiarą a winą.

Styl Grażyny Molskiej jest precyzyjny, filmowy i niezwykle sugestywny. Każdy dialog, każdy opis ma znaczenie, a napięcie rośnie z rozdziału na rozdział. Emocje – strach, złość, desperacja, ale też nadzieja – pulsują między wierszami, wciągając czytelnika w psychologiczną rozgrywkę, z której trudno się wyrwać.

„Profilerka. Jastrë” to książka dla miłośników thrillerów psychologicznych, kryminałów z mocnym tłem emocjonalnym i fanów serii o nieoczywistych, silnych bohaterkach. To także idealna pozycja dla tych, którzy lubią, gdy akcja łączy się z analizą ludzkiej psychiki i pytaniami o granice dobra i zła.

To opowieść o przeszłości, która nie daje spokoju, o winie, która domaga się rozliczenia, i o kobiecie, która musi stanąć twarzą w twarz z najgorszym potworem – własnym lękiem.

na duszy 

drży ten cień 

szeptem gniewu 

muska i dotyka

jak czarny dzień 

z żądzą się spotyka 

pośród drgnień

w ciemności zamyka

tak bezustannie

tak nienagannie 

głos jego 

w jej głowie 

dreszcz przywołuje 

lśni i się mieni 

lękiem przywiązuje 

do zła, do siebie 

strach wywołuje 

nadzieję pogrzebie 

tak odważnie 

tak wyraźnie 

tonę w czerni

zawierzam jej 

a ona dla mnie

wszystkim jest 

jestem czernią 

co ich skruszyła 

jestem potęgą 

co ich okryła 

tak namacalnie 

tak idelanie 

zło kąsi i syczy 

ludzką ma twarz

sumienie odziera 

z dobra i litości 

rośnie i wzbiera 

powstaje z nicości 

do duszy się wdziera 

boi się światłości 

tak bezsennie

tak bezcennie 

Zło wraca. Domaga się ofiary. Uniesienia i czerni. Zło milczy w zaciszu duszy. Znów się wynurza. Znów krzyczy najciszej pragnieniem. Dotykiem zimnym chce uleczyć myśli. Odbieraniem tchnienia chce zatracić się. I czuć potęgę! Czuć siłę! Zło szepce nieokiełznaną mocą. Jest uśmiechem, który budzi strach. Jest wzrokiem ciemnym utkwionym w powidoku skrzywdzonego dziecka. Jest wszystkim, czym może być. Jest ludzką zgnilizną. Czyimś końcem jest i czyimś początkiem. 

Pod powiekami mama. Jej śmiech. Obraz. Może wyobrażony. Może jak przez mgłę utkany. Mama. Ta, której ktoś odebrał życie. Ta, której nie ma. Uporczywie nie ma. Tak jak prawdy o jej odejściu. To boli. To uwiera. To nie chce zniknąć. Tkwi jak zadra. Jak cień, który kłuje nachalnie. Drzemie na sercu małej dziewczynki. Teraz dorosłej Julii - profilerki. 

W tej części, oprócz mrocznej, psychologicznej pogoni za sprawcą, szukaniem prawdy o matce, bardzo zachwycił mnie kaszubski klimat. Tak rzadko wykorzystywany w książkach, a tak pięknie się niosący. Słowa, obrazy, dzięki. Wszystko miało tutaj cudną przestrzeń. Na tym kaszubskim tle ta opowieść wybrzmiała jeszcze mocniej, jeszcze głębiej. Ta historia to wspaniała psychologiczna wędrówka po duszy ciemnych zakamarkach. Polecam bardzo. 

,,Profilerka. Jastrë" to kontynuacja serii ,,Profilerka Julia Wigier". Serii, która wciąga od pierwszej strony i nie pozwala odłożyć się nawet na chwilkę.

Bardzo polubiłam Julię Wigier, która mając zaledwie dwa lata, była świadkiem tragedii. Wraca do Gdyni by w końcu rozprawić się ze swoją przeszłością. Udaje się jej w końcu poznać nazwisko mordercy. Ale sprawa jest nieco skomplikowana, bo mężczyzna nie żyje.

Tymczasem Olgierd Woliński uciekł ze szpitala w Augustowie. Odnajduje naszą profilarkę i daje jej znać, ze wrócił do gry. Jego cel jest jeden. Ośmieszenie policji i zyskanie najbardziej cwanego seryjnego m0rdery.

Książka posiada zaskakujące zwroty akcji. Czytelnik do końca nie wie czego ma się spodziewać. Tempo akcji jest takie jak lubię. Dynamiczne. Cały czas coś się tutaj dzieje i nie jest tak łatwo odłożyć książkę.

Mamy tutaj dużo fałszywych tropów i niejasnych poszlak. Jest napięcie i uczucie niepokoju. Ale nie wiem jak to się udało autorce podczas lektury spociły mi się również oczy.

Wszystko to sprawia, że książka jest fantastyczną lekturą na kilka wieczór. Nie jest ona bowiem cienka, ale czyta się ją naprawdę przyjemnie i dość szybko. Polecam!

Ja już od pierwszej części cyklu ,,Profilerki" zostałam fanką tego jak Molska kreuje analityczny świat policyjnego śledztwa z rozbudowana warstwą psychologiczną. Ta część rozwija wątki poruszone w pierwszej części, ponieważ Julia Wigier drąży temat zabójstwa swojej matki, które pozostawiło olbrzymią rysę na jej osobowości, a do tego gdzieś na wolności kreci się zabójca Olgierd Woliński.

Powrót bohaterki do rodzinnej Gdyni jest dla niej istnym testem wytrzymałości psychicznej, ponieważ bycie świadkiem morderstwa matki niejako zdefiniowało życie profilerki. Gdy sprawy z pozoru zaczynają wskakiwać na właściwe tory następuje załamanie, które zmienia wszystko, ponieważ domniemany morderca Barskiej zostaje znaleziony martwy, a wszystkie tropy prowadzą w nieoczekiwanym kierunku.

Ja autorkę polubiłam za to, że nie idzie na łatwiznę, a bardziej tworzy psychologiczny labirynt złudzeń, fałszywych tropów, niejasnych poszlak i traum. Molska wciągnęła mnie w swoją grę i całą historię, która co rusz zmieniała moje nastawienie do bohaterki, a wszystkie zbierane tropy co rusz zmieniały całokształt śledztwa.
?Co do samej bohaterki to polubiłam ją (w przeciwieństwie do tej serialowej), Julia nie jest zimna, czy ukierunkowana na kalkulacje analityczną tworzącą profile psychologiczne, a to z racji tego, że sama żyje niejako na rozdrożu pracy zawodowej i życiowego chaosu, którego nie może zażegać, to wszystko nadaje jej takiego prawdziwego oblicza i zupełnie naturalnych emocji, co przekładało się na mój odbiór.

Mnie Jastrë nie zawiodło i zdecydowanie utrzymało poziom pierwszej części, bo to złożony, naszpicowanymi emocjami thriller, który ma w sobie magnetyzm. Finał jest niezwykle satysfakcjonujący, ale i niepokojący. Są też tutaj dość uniwersalne rozważania o tym jak przeszłość wpływa na teraźniejszość i jak wielkim może być piętnem. Intensywna i emocjonalna historia więc nie wypada nic innego jak polecić.

" [...] Bezsilność i bezradność zawsze działały na niego jak płachta na byka, wyzwalając nagromadzone pokłady złości i woli walki. [...]"


To jest moje drugie spotkanie z twórczością Grażyny Molskiej. I po raz drugi dałam się wciągnąć w wir jej opowieści.
Ta część moim zdaniem jest odrobinę lepsza od poprzedniej i troszeczkę grubsza. Ma ponad 600 stron, ale tym się nie przejmujcie. Fabuła jest tak wciągająca, że przepada się z nią na długie godziny. Niektórzy czytelnicy spędzą z tą książką kilka dni. Mnie zajęła ona dokładnie dwa dni. Warto było poświęcić jej ten cenny czas.
Okładka niestety nie jest tak przyciągająca, jak pierwszej części, ale nie jest odpychająca. Mogę powiedzieć, że jest neutralna. Na szczęście, to nie okładka ma przyciągnąć czytelnika, a treść książki. Bardzo dobra fabuła przenosi czytelnika w zupełnie inny świat. Świat pełen zbrodni i niewyjaśnionych morderstw nie tylko sprzed lat. Trzymałam mocno kciuki za Julię, żeby udało się jej odnaleźć sprawcę morderstwa jej matki. W "Profilerka. Jastrë" na Julię czeka mnóstwo niebezpieczeństw, które bezpośrednio ją dotkną. Czy wyjdzie z tego cała? Tutaj byłam mocno przerażona. Dlaczego?
Ta część jest tak emocjonująca i pełna zwrotów akcji, że aż byłam pod ogromnym wrażeniem. Zdarzyły się momenty, w których płakałam. Nie spodziewałam się tego.
Nie ma tutaj ukrytych kryminalnych schematów, co działa na plus dla niej. Postacie są dobrze przedstawione i nie są przerysowane. Niektóre z tych osób polubicie, inne niestety znienawidzicie. Moją faworytką oczywiście jest główna bohaterka, profilerka Julia Wigier. Podoba mi się jej praca i jej zaangażowanie. Jedynie szkoda mi jej synka, któremu nie może poświęcić swojego cennego czasu. Miałam cichą nadzieję, że tym razem zmądrzeje i stanie się lepszą matką. Czy po pierwszej części zmądrzała? Tego dowiecie się, czytając "Profilerkę. Jastrë".
Znajdziecie tutaj również przeskoki w czasie, które idealnie komponują się z całą historią. Niektóre postacie posługują się gwarą, którą trudno zrozumieć. Na szczęście autorka nam je przetłumaczyła. To nadało całej powieści takiej inności. 
Czy seryjny morderca kobiet -- Olgierd Woliński ponownie zostanie ujęty na czas, czy dalej będzie mordował? 
Lubię twórczość tej autorki i z przyjemnością sięgnę po następne jej dzieła, jak tylko powstaną.