Rodzina Casella. Prawda

*współpraca reklamowa z Wydawnictwem Novae Res*

Drugi tom cyklu, sięgnęłam po niego dosłownie pięć sekund po zakończeniu czytania pierwszego tomu, który skończył się tragicznymi wydarzeniami i zatrzymał świat dookoła. W tej książce, jak mówi sam tytuł dowiadujemy się prawdy, tej z przeszłości i tej teraźniejszej. Lektura podobnie jak poprzednia bardzo mi się podobała, autorka trzyma poziom, ale i też ja muszę się do czegoś przyczepić.

Elena po dramatycznych wydarzeniach ucieka. Zrywa wszelkie kontakty, ukrywa się przed światem by jakoś uporać się z własnym bólem. Dzięki odosobnieniu i wsparciu zaczyna stawać na nogi, zamierza zacząć żyć na nowo, na własny rachunek, jednocześnie odcinając się od mafijnego świata. Jednak od tego świata nie da się tak łatwo uciec, kiedy bliscy Eleny zaczynają padać ofiarami kolejnych ataków, musi ona wrócić do gry, odgadnąć i zrozumieć o co chodzi w całej układance, żeby prawda w końcu mogła wyjść na jaw.

Mam wrażenie, że podobanie jak w pierwszej części fabuła jest zbyt ogólnikowa i pozbawiona szczegółów. Pojawiły się wątki i problemy, które wręcz krzyczały żeby rozbudować je szerzej, ale zagubiły się w biegu wydarzeń. Akacja powieści ponownie jest szybka i dynamiczna, lecz tym razem fabuła jest nieco bardziej emocjonalna i zdecydowanie bardziej brutalna. Tutaj poniekąd autorka zrównoważyła wątki obyczajowe i mafijne. Nie napisałam, że romantyczne bo w tej książce romans to skomplikowana sytuacja, te wątki romantyczne bo choć się pojawiły musiały ustąpić miejsca innym ważniejszym sprawom, tutaj zdecydowanie na pierwszy plan wkracza sensacja, mafia, kryminał i ostatecznie prawda, która wiele zmienia, i poniekąd wbija w fotel.

Miałam nadzieję, że ten tom jednak bardziej odda głębię tej historii, pozwoli lepiej poznać bohaterów, zrozumieć ich motywy i działania, po części tak się stało, ale według mnie wciąż pozostało wiele niedopowiedzeń. Nie poczułam więzi z bohaterami, podobnie jak z resztą w poprzednim tomie, choć podobało mi się, że akcja powieści była intensywna i dynamiczna, to jednak mam wrażenie, że to wszytko działo się nieco za szybko, troszkę zabrakło mi tutaj finezji i dopieszczenia fabularnego. Końcówka wprawiła mnie w konsternację, nie jestem pewna jak ją ocenić. Bo z jednej strony była by to ciekawa, dynamiczna i intensywna dylogia, jednak autorka stworzyła sobie tutaj furtkę by jeszcze powrócić zarówno do historii jak i do bohaterów, ale powiem szczerze nie jestem do tego pomysłu przekonana, chociaż jak by się ten kolejny tom pojawił to pewnie będę jedną z pierwszych, która go zamówi.

Książka mi się mimo wszytko podobała, wkręciłam się w opowieść, i czytałam ją niemal na jednym wdechu, a to że została przeczytana za jednym posiedzeniem nie powinno już nikogo dziwić. Bardzo fajnie, że autorka zamknęła najważniejsze wątki przez co historia wydaje się być kompletna, choć ja czuję lekki niedosyt. Ze swojej strony zachęcam do lektury i jestem ciekawa jak na takie zakończenie zareagują inni czytelnicy.

"Każda chwila, ta dobra czy zła, ma jakiś cel. Każda osoba, pojawiając się w naszym życiu, nie jest zwykłym przypadkiem. Zawsze wnosi do niego coś, z czego później można wyciągnąć lekcję."

Pierwszy tom serii, Rodzina Casella. Miłość, pozostawił wiele pytań bez odpowiedzi, dlatego z ogromnym wyczekiwaniem sięgnęłam po kontynuację zatytułowaną Prawda. I rzeczywiście -- prawda, zarówno ta bolesna, jak i wyzwalająca, staje się jednym z głównych motywów tej części. W życiu Eleny zaszły dramatyczne zmiany, które zmuszają ją do uporządkowania świata na nowo.

Fabuła rozpoczyna się dokładnie tam, gdzie zakończyła się poprzednia część, dlatego znajomość pierwszego tomu jest wręcz konieczna. Trudno pisać o wydarzeniach bez zdradzania szczegółów, ale jedno jest pewne -- Elena, po traumatycznych przeżyciach, odcina się od dawnego życia. Pragnie spokoju, normalności, wolności od mafijnych powiązań i rodzinnych dramatów. Ucieka do Polski, gdzie pod opieką wujka Tomasza próbuje odzyskać równowagę, znaleźć pracę i ukończyć studia. Kiedy jej bliscy zaczynają padać ofiarą tajemniczych ataków, Elena nie ma wyboru - musi wrócić do gry. Przeszłość domaga się prawdy, a teraźniejszość żąda zemsty. Wkrótce wszystkie karty zostaną odsłonięte, a ona stanie twarzą w twarz z sekretami, które skrywała przed nią... jej własna rodzina.

Choć przez chwilę udaje jej się odetchnąć, przeszłość szybko dopomina się o uwagę. Elena musi stawić czoła zagrożeniom, które dosięgają jej najbliższych. Świat mafii, od którego próbowała się uwolnić, zaczyna znowu odgrywać decydującą rolę -- wymusza powrót do gry, konfrontację z rodziną i odkrycie sekretów, które przez lata pozostawały ukryte. Autorka stopniowo odsłania te warstwy, podsycając napięcie i wprowadzając czytelnika w świat emocjonalnych decyzji i moralnych dylematów.

W tej części ponownie pojawia się motyw tajemniczego osobnika w masce -- postaci, która budzi niepokój, napięcie, ale też ciekawość. Tym razem jego tożsamość przez długi czas pozostaje nieznana, co wywołuje efekt suspense'u i pozwala czytelnikowi snuć własne domysły. Elena nazywa go ,,Maską" i choć relacja z tą osobą jest niejednoznaczna, dodaje historii charakteru -- balansuje między lękiem a fascynacją.

Wątek romantyczny jest obecny, ale w innej formie, niż można się spodziewać. Na drodze Eleny pojawia się ktoś, z kim mogłaby prowadzić wymarzone normalne życie, ale przeszkodą jest pamięć o ukochanym, tęsknota i smutek, jaki po nim pozostał. Nie dominuje on nad fabułą, nie staje się celem samym w sobie. To raczej element układanki, który dopełnia portret Eleny jako kobiety poszukującej nie tylko uczucia, ale i bezpieczeństwa, wolności oraz prawdy. Równolegle śledzimy wątek Tomasza i Glorii, przyjaciółki Eleny, który uatrakcyjnia opowieść. Te dwa wątki są jednym z tych, które przykuwają uwagę. Spojrzenie na wydarzenia oczami Eleny potęguje to wrażenie. Innym ciekawym motywem są relacje rodzinne, które oparte są oparte na sekretach, nieszczerości, ale też wpływach mafijnych i intrygach. Pod tym względem nie brakuje emocji, ale nie wszystkie dały się wyraźnie poczuć. zwłaszcza jeżeli chodzi o Tomasza i Glorię. Zbyt mało była wyczuwalna chemia między nimi i budząca się miłość. Podobnie było w przypadku głównej bohaterki i jej stanie po starcie ukochanego. Niby jest w żałobie, a idzie w pewnym momencie do klubu na imprezę, jakby się ze wszystkim pogodziła. 

Gabriela Wolska posługuje się stylem lekkim i przystępnym, dzięki czemu powieść czyta się szybko i płynnie. Jej sposób prowadzenia narracji, mimo że oparty na znanych schematach gatunkowych, potrafi zaskoczyć nietypowym rozwojem fabuły i dobrze skonstruowanymi postaciami -- zarówno głównymi, jak i drugoplanowymi. Jedynym elementem, który momentami spowalnia akcję, są rozbudowane opisy dotyczące wyglądu bohaterów, ich ubioru, makijażu czy rytuałów przygotowań. Choć mogą one budować klimat i charakter postaci, czasami zajmują zbyt dużo miejsca, odciągając uwagę od głównego nurtu wydarzeń.

Druga część opowieści o rodzinie Casella to opowieść o kobiecie, która po bolesnych doświadczeniach próbuje odbudować swoją codzienność. Jej próba "normalnego życia" nie jest łatwa -- to proces, w którym towarzyszą jej strata, tęsknota i poczucie pustki. To emocjonalny portret osoby, która szuka siebie między przeszłością a teraźniejszością.

Najbardziej byłam zawiedziona zakończeniem, gdyż liczyłam na bardziej romantyczne i emocjonalne zakończenie. Miałam wrażenie, jakby z niektórymi motywami autorka nieco się pospieszyła i zbyt powierzchownie potraktowała wątki. Liczyłam na bardziej romantyczne zakończenie, może z odrobiną wzruszenia, ale to, które zaserwowała autorka jest owszem oryginalne i nietypowe, ale pozostawiające lekki niedosyt. Wprawdzie na ostatniej stronie widnieje napis KONIEC, ale mam nadzieję, że to jednak nie jest ostateczny finał, bo takie zakończenie to nie jest zakończenie, lecz zaproszenie do napisania kolejnej części.

Książkę przeczytałam w ramach współpracy z wydawnictwem Novae Res