Rozpalmy światło gwiazd

"Rozpalmy światło gwiazd" Adama Fabera to ciepła i refleksyjna opowieść, która idealnie wpasuje się w jesienne wieczory 🍂, a także wprowadzi Cię w magiczny, świąteczny nastrój ❄️⭐ To literatura obyczajowa z elementami romansu, której akcja osadzona jest w zimowej scenerii.  Główni bohaterowie, Alicja i Jonasz to osoby obciążone bagażem przeszłości, które przypadkowo spotykają się w górskim pensjonacie "Piernikowy Dom".
Bohaterowie po przejściach. Alicja to poczytna autorka romansów, która przyjeżdża w góry, aby w spokoju poprawić swoją najnowszą powieść. Jonasz to z kolei mężczyzna pogrążony w depresji, zmagający się z trudnymi życiowymi doświadczeniami.  Ich pierwsze spotkanie nie należy do przyjemnych. Między nimi od razu iskrzy, ale nie są to pozytywne uczucia. ❄️ Klimatyczna sceneria. Pensjonat w górach, zimowa aura i zbliżające się Święta Bożego Narodzenia tworzą magiczne tło dla tej historii. Dynamika relacji. Fabuła opiera się na stopniowym przejściu od wzajemnej niechęci do głębszego zrozumienia. Dwie "poranione dusze" odkrywają, że łączy je więcej, niż im się początkowo wydawało. Głębia emocji. Ta książka to nie tylko lekki romans. Autor porusza w niej poważne tematy, takie jak depresja, strata czy brak sensu życia. Dzięki temu historia jest pełna emocji i refleksji, a bohaterowie wydają się autentyczni i bliscy czytelnikowi.  Ważną rolę w opowieści odgrywają również właściciele pensjonatu i ich bliscy, którzy skrywają własne tajemnice.
Ciepły i poruszający klimat w książce wciągnął mnie  i wywołał  u mnie  ogromne emocje.
Realizm i dojrzałość. Przedstawiona w książce miłość nie jest przesłodzona, lecz oparta na zrozumieniu i akceptacji życiowych trudności. "Kocowy" charakter ☕  to pozycja idealna, by schować się pod kocem z kubkiem gorącej herbaty i zatopić w lekturze na kilka godzin.
Jako lektura na jesienne i zimowe wieczory "Rozpalmy światło gwiazd" sprawdza się doskonale 🥰
"Rozpalmy światło gwiazd" Adama Fabera to piękna i mądra opowieść o drugich szansach, uzdrawianiu ran i sile, jaka może narodzić się między dwiema samotnymi duszami. Jeśli szukasz historii, która rozgrzeje Twoje serce i skłoni do przemyśleń, ta książka będzie doskonałym wyborem!

Moja ocena: 10/10🌟

Gorąco polecam 📖❤️

BRUNETTE BOOKS

“Miłość trzeba zbudować”.

Alicja Fiodor to autorka popularnych romansów, kobieta wrażliwa i trochę zagubiona. Niedawno zakończył się jej związek, a choć z matką utrzymuje dość serdeczne relacje, między nimi nie brakuje napięć. Jej gospodyni – dobra dusza, która troszczy się o nią jak o własne dziecko. Najnowsza książka, która niebawem ma zostać wydana, zostaje skrytykowana przez jej redaktorkę. Ta załatwia jej popyt w uroczym pensjonacie w Bieszczadach, gdzie Alicja w ciszy i spokoju ma popracować nad książką. W tym samym czasie w pensjonacie pojawia się Jonasz – mężczyzna milczący, zamknięty w sobie, z chłodem w spojrzeniu i ciężarem przeszłości w sercu. Alicja próbuje namówić go na wspólną Wigilię z gospodarzami. Początkowo oporny, w końcu się zgadza. Między nimi zaczyna się tkać delikatna nić porozumienia.

Zimowa sceneria, dwoje ludzi zranionych przez życie, szukających ukojenia i sensu – to serce tej historii. Autor pisze z lekkością — potrafi spleść prostotę języka z humorem, subtelnością i emocjonalną głębią. Bohaterowie są wiarygodni, z krwi i kości. Każdy z nich niesie w sobie coś – wspomnienie, tajemnicę, żal, nadzieję. Narracja prowadzona z kilku perspektyw pozwala spojrzeć szerzej, wejść głębiej, dotknąć emocji, które kryją się między słowami. Nawet postaci drugoplanowe – właściciele pensjonatu i ich bliscy – zostają w pamięci. Ich historie, choć nienachalne, pełne są prawdy, bólu i życiowej mądrości. Idealnie wplatają się w całość.

Opowieść o emocjach – prawdziwych, bolesnych, ludzkich. O codzienności, która potrafi ranić, ale i o nadziei, która potrafi leczyć. Adam Faber nie boi się trudnych tematów – depresji, toksycznych rodziców, samotności, utraty dziecka, czy wypalenia twórczego. Pisze o tym bez patosu, z empatią i zrozumieniem. Pokazuje, że nawet z najciemniejszej nocy można wydobyć światło, jeśli tylko pozwoli się komuś zapalić je w sercu.

Życiowa, ciepła, pełna refleksji, a przy tym zaskakująco lekka w odbiorze historia. Wzrusza, koi, wywołuje uśmiech. Serdecznie polecam, Tatiasza i jej książki :) 

❄„Rozpalmy światło gwiazd” to wielowątkowa powieść z bohaterami,którzy żyją przeszłością i nie mogą ruszyć naprzód-w przyszłość-według własnych zasad i pustą kartą.Przeszłość odcisnęła na nich piętno samotności,porażki i bólu z którym nie mogą sobie poradzić.Spontaniczny i trochę wymuszony wyjazd początkowo jest karą,z czasem ratunkiem dla siebie,by móc żyć i znaleźć jego sens.

❄Początkowo bohaterowie nie skradają serce czytelnika.Wszystko przez tajemnice i trzymanie na wszystkich na dystans. Alicja nie umie cieszyć się chwilą,a Jonasz trwa w zawieszeniu. Oboje bywali troszkę irytujący-ostatecznie kibicowałam im,by podjęli dorosłe i świadome decyzje.Dopiero prawda i szczera rozmowa dała nadzieję na lepszą przyszłość.

❄Historia porusza bardzo wiele ważnych życiowych tematów jak; depresja,strata,brak weny twórczej,niezrozumienie odejścia,życie w obcym kraju,trudna relacja z rówieśnikami czy stworzenie niezwykłego-rodzinnego pensjonatu.To tylko część tego,co otrzymujemy w tej powieści.Każdy detal fabuły potrafi pokazać,że życie nie jest proste.

❄Właściciele pensjonatu oraz ich najbliżsi są ważnymi postaciami tej historii.Dzięki rozmowom,poznanie przeszłości bądź pomocy pomagają,by bohaterowie pokochali pensjonat w zimowej aurze.

❄Cudowna historia,która potrafi poruszyć serce i sprawić,że nie chcemy się z nią rozstawać.Idealna na jesienne wieczory i również te,w nieco chłodniejsze w zimowej scenerii
❄Czytajcie-polecam📖

Czy zdarza Wam się spędzać święta w hotelu lub pensjonacie? Ja co roku celebruję ten czas w domu, z rodziną, ale kto wie -- może kiedyś uda mi się wyjechać w góry, tak jak bohaterowie książki ,,Rozpalmy światło gwiazd" Adama Fabera, wydawnictwo Skarpa Warszawska.

Alicja, autorka romansów, zostaje wysłana do urokliwego pensjonatu, aby popracować nad swoją najnowszą powieścią. W tym samym czasie w Pierniczkowym Domu pojawia się Jonasz. Od pierwszego spotkania między tą dwójką iskrzy -- i nie są to od razu iskry sympatii. Oboje niosą ze sobą bagaż doświadczeń, o którym niełatwo mówić. Jakie tajemnice skrywa Jonasz? I jak zachowa się Alicja, kiedy pozna prawdę o mężczyźnie?

Pierniczkowy Dom jest pełen migoczących ozdób, aromatu pierników i białego puchu otulającego świat niczym pierzynka. W tej pełnej ciepła, zimowej scenerii przyglądamy się nie tylko Alicji i Jonasowi, ale też mieszkańcom pensjonatu, którzy pozornie prowadzą sielskie życie... choć pozory bywają mylące.

Alicja przyjechała do pracy, ale jednocześnie próbuje uleczyć serce po nieudanym związku. Jonasz z kolei pod maską gburowatości ukrywa swoje traumy. A domownicy? Czy rzeczywiście są tak szczęśliwi, jak chcieliby pokazać swoim gościom?

Książkę czyta się bardzo szybko, a z każdą stroną coraz bardziej odkrywamy tajemnice i sekrety bohaterów. Autor porusza w niej trudne tematy: śmierć dziecka, żałobę, rozpad małżeństwa, konsekwencje wojny toczącej się poza granicami kraju, trud życia na emigracji, relacje matki i córki, a także to, jak wiele moglibyśmy uniknąć, gdybyśmy potrafili po prostu słuchać.

,,Rozpalmy światło gwiazd" przypomina nam, że nic nie dzieje się przypadkiem. Trafiamy w miejsca i spotykamy ludzi, którzy pojawiają się w naszym życiu w konkretnym momencie -- często po to, by czegoś nas nauczyć. Ważne, byśmy potrafili wyciągać wnioski z takich spotkań.

To piękna, życiowa historia, która otula jak puszysty śnieg i zostawia w sercu ciepło. 

Młoda i poczytna autorka romansów obyczajowych w celu naniesienia poprawek do swojej najnowszej książki zostaje wysłana przez wydawcę do pensjonatu w górach. Cóż może być bardziej odprężającego niż piękna biała zima i zapach świąt? Taka aura towarzyszyć miała  Alicji Fiedor bowiem termin wyjazdu biegł się z nadchodzącym Bożym Narodzeniem.

Pensjonat ,,Piernikowy Domek" na czas świąt ma tylko dwoje gości, oprócz pisarki przyjechał jeszcze Jonasz. Mężczyzna od początku roztacza aurę nieprzystępnego, zamkniętego w sobie i smutnego, odmawia uczestniczenia we wspólnej wieczerzy, jedyne czego chce to zająć się pracą.  Oboje goście nie przypadają sobie do gustu. Jednak im dalej toczy się akcja tym bardziej poznajemy sytuację Jonasza i to jak bardzo jest poranionym przez los człowiekiem, jak wiele smutku dźwiga na swoich ramionach jako dorosłe dziecko alkoholików. Seniorka rodu pragnie opowiedzieć historię swoich przodków. Natalia pragnie spokoju dla swojej córki wyrwanej z rodzimej ziemi przez panującą wojnę.

Święta to czas niezwykły czy magia świąt uleczy smutek mieszkający w sercach bohaterów?

Książka porusza wiele poważnych wątków, pokazuje jak rozbity może być człowiek przez trudne dzieciństwo, stygmatyzację rówieśników, odrzucenie i jak ogromny może mieć to wpływ na teraźniejszość. Przewija się wątek drugiej wojny, wojny na Ukrainie, niezrozumienie małżeńskie, nie ogólnie jak na powieść świąteczną trochę dużo w niej smutków i nie wszystko jest mocno zagłębione. Oczywiście jest też iskra szczęścia :)