Saga Różany Jar (#3). Etiuda życia. Saga Różany Jar, tom 3

“Czasem największa odwaga to śmiech. Szczególnie gdy świat chce, żebyśmy płakali”.

Początek XX wieku. Ziemie Królestwa Polskiego pod rosyjskim zaborem. Trzeci tom serii „Saga Różany Jar” od pierwszych stron wciąga w wir niepokojących wydarzeń i angażuje emocjonalnie. Różany Jar – polski dwór położony na Kresach – skrywa wiele tajemnic. Aleksandra coraz wyraźniej dostrzega, że zagrożenie czai się wszędzie, a intrygi i kłamstwa oplatają jej świat niczym gęsta mgła. Po zniknięciu Stefana, zaangażowanego w działalność niepodległościową, młoda kobieta żyje w nieustannym lęku o ukochanego. Rozdarta między troską o rodzinny majątek a potrzebą serca, zostaje wystawiona na niejedną próbę. Wkrótce stanie przed najtrudniejszym wyborem swojego życia. A kiedy wydaje się, że wszystko przepadło, na jej drodze ponownie staje Igor Wołkow – rosyjski oficer i dawny adorator.

“Etiuda życia” to niezwykle udana, dojrzała kontynuacja „Sagi Różany Jar”. Fabuła prowadzi nas na Podlasie początku XX wieku – do czasów, gdy Polska wciąż pozostawała pod jarzmem carskiej Rosji. Magdalena Buraczewska-Świątek snuje swoją opowieść z lekkością i barwą, oddając realia epoki, puls ludzkich emocji, drgania serc i wewnętrzne rozterki bohaterów. Styl autorki jest lekki, naturalny i pełen życia – czytanie było czystą przyjemnością. Postacie są autentyczne, pełne sprzecznych uczuć, prawdziwe w każdym geście. Aleksandra zachwyca – wrażliwa, empatyczna, a jednocześnie coraz silniejsza, bardziej zdeterminowana. Broni słabszych, walczy o sprawiedliwość, nie traci nadziei. A jednak to Igor skradł moje serce – postać intrygująca, pełna tajemnic. Jego zachowanie budziło niepokój, czasem wątpliwości, a jednak za tą niejednoznacznością kryła się czysta, głęboka miłość – choć nieodwzajemniona – oraz cicha troska i oddanie. Trwał zawsze obok, z nadzieją w sercu.

Klimatyczna i dojrzała, doskonale oddaje ducha tamtych czasów – trudnych, ale pełnych wiary. Obok pięknej obyczajowości wyraźnie pobrzmiewa tło historyczne, a w tle delikatnie słychać dźwięki muzyki. Patriotyzm, determinacja, poczucie obowiązku. Tajemnice rodzinne, poświęcenie, miłość w jej wielu odcieniach – do człowieka i do ojczyzny. Trudne wybory i ich konsekwencje. To powieść o sile i odwadze.

Piękna, mądra, poruszająca seria, napisana z wrażliwością i sercem. I to wydanie – dopracowane, zachwycające w każdym detalu. Aż żal, że to już koniec. Bardzo polecam całą serię. Tatiasza i jej książki :) 

Trudno pożegnać mi się z tą Sagą. Jestem taka szczęśliwa i dumna, że mogłam patronować tak pięknym książkom. Trzy wspaniałe tomy. Trzy wzruszenia. Trzy niedowierzania. Trzy smutki. Trzy radości. Choć przedmiotem tej recenzji powinien być trzeci, finałowy tom, to nie umiem nie nawiązać do całej serii. Saga Różany Jar to nie tylko piękne wydania i kwieciste barwione brzegi, choć jako osoba, która zwraca uwagę na takie detale, bardzo to doceniam, ale to przede wszystkim przepięknie napisana historia, w której można się zatracić od pierwszych stron.

✨️O czym jest "Etiuda życia"?

„Różany Jar”, dawniej cichy dwór na Kresach, staje się areną walki między zaborcami a podziemiem niepodległościowym. W samym centrum stoi Aleksandra – rozdarta między miłością do Stefana, marzyciela walczącego o wolną Polskę, a troską o rodzinny majątek. Gdy wszystko zdaje się stracone, niespodziewanie Igor, rosyjski oficer, okazuje się jej najwierniejszym sprzymierzeńcem.

✨️Kto pokocha?

Jeśli lubisz powieści historyczne, to pokochasz na pewno. Autorka podchodzi do wydarzeń historycznych z wielkim szacunkiem. Nie ubarwia, nie przerysowuje — trzyma się faktów i wokół nich buduje fikcję literacką. Kto jeszcze pokocha? Fanki twórczości polskich autorek i wierzcie mi, że już po przeczytaniu pierwszego tomu, Magdalena Buraczewska-Świątek dołączy do grona Waszych ulubionych pisarek. Jeśli lubisz powieści o miłości i patriotyzmie, a do tego doceniasz poetyckie, nasycone emocjami i klimatyczne opisy, to jesteś w domu.

✨️Za co pokochasz?

Za bohaterów i ich przemiany. Za ich waleczność, upór, odwagę. Za Igora (hihi). Za muzykę, która, choć tylko istnieje w opisach, to jest słyszalna z kart powieści. Za emocje, bo to nimi w dużej mierze stoi ta Saga. Mam nadzieję, że za zakończenie, które jest takie, jakie sobie wymarzyłam. Za nostalgię, tęsknotę i łamiące serce momenty, ale też za te, w których serce się goi.

✨️Czy ja pokochałam?

Pytanie! Oczywiście, że tak, inaczej nie zdecydowałabym się na bycie patronką. Kocham tę Sagę za to, że każdy kolejny tom jest lepszy od poprzedniego. Cała historia jest bardzo spójna, ale kolejne części wzbudzają coraz to nowe, jeszcze silniejsze niż wcześniej, emocje. I kocham cliffhangery, które funduje autorka!

✨️Który z tomów jest moim fav?

Nie wiem, dlaczego zadaję sobie takie trudne pytania. Każdy jest rewelacyjny, ale jednak ostatni jest tak totalnie "mój" - dzieje się w nim bardzo dużo, zmieniamy na jakiś czas lokalizację i wybywamy z Różanego Jaru (mały spojler: podpowiedź gdzie, znajduje się na okładce) i wszystko, do samego końca toczy się tak, jak sobie to wymarzyłam (oczywiście pod względem fabularnym, a nie historycznym).

✨️Co tu znajdziesz?

Piękny styl i język, jakimi zostały napisane te powieści. Fantastyczne odniesienia do muzyki i taką melodyjność, która pozwala w tej historii się nie tylko zaczytać, ale i zasłuchać. Duuuużo akcji, w tych książkach nie ma stagnacji i zapychania fabuły, cały czas coś się dzieje i jest nomen omen granie na emocjach, więc przygotuj chusteczki na łzy i piłeczkę na nerwy.

✨️Moje życzenie?

Żeby tę Sagę przeczytało jak najwięcej osób.