Saga warszawska (#5). Narzeczona rewolucjonisty. Saga warszawska, tom 5

“Dostęp do wykształcenia był pierwszym krokiem do zrównania życiowych szans mężczyzn i kobiet”.

Warszawa tętniąca życiem, relacje towarzysko-rodzinne, trudna codzienność, a w tle wydarzenia z końca XIX wieku. Rusza budowa nowoczesnej kanalizacji, zostają założone pierwsze linie telefoniczne Bella, pojawia się pierwszy konny tramwaj. Hanna Żarska jest trochę naiwną i bardzo wrażliwą panną, która szuka celu w życiu. Podczas jednego z wykładu na Uniwersytecie Latającym, słyszy o socjalizmie. Zafascynowaną usłyszaną ideą, pragnie zrobić co w jej mocy, by nieść pomoc. Poznanie wyrachowanego ślusarza zmienia w życiu dziewczyny wszystko, zakochana nie dostrzega jego prawdziwych intencji.

Ależ ja lubię takie opowieści! Mam wrażenie, że z każdym kolejnym tomem jest jeszcze lepiej. Fabuła zajmująco poprowadzona, dopracowana w każdym szczególe, ukazuje relacje międzyludzkie i trudną codzienność bohaterów, a w tle zajmująca prawda historyczna. Autorka ma przyjemne, lekkie, barwne, okraszone sporą dawką dobrego humoru pióro. Bohaterowie barwnie ukazani, różne, złożone osobowości. Na plan pierwszy wysuwają się kobiety, które chcą żyć po swojemu, bez ograniczeń, wszechobecnej presji społeczeństwa, narzuconym konwenansom. Haneczka wzbudziła we mnie mieszane odczucia, wrażliwa dziewczyna, irytowała mnie swoją naiwnością. Obok postaci fikcyjnych, mamy postacie dobrze nam znane z historii.

Wyraźnie czujemy klimat tamtych czasów. Polska pod zaborami, pragnienie wolnej ojczyzny, nastroje, jakie panowały wśród warszawiaków. Różne poglądy, kwestie polityczne i społeczne. Pomimo ucisku i ograniczeń życie płynie swoim nurtem, narodziny i śmierć, radości i smutki, miłość, przyjaźń, niechęć, zazdrość, namiętności. Wszechobecna w każdej dziedzinie życia dominacja mężczyzn, kobiety miały być posłuszne, uległe i ciche. Zwyczaje, obyczaje, zwykłe życie, towarzyskie spotkania, wszechobecne konwenanse, pozycja społeczna. Ówczesna Warszawa tętniąca życiem, miasto pełne kontrastów, od skrajnej biedy do przepychu na salonach, jej dynamiczny rozwój.

Wartościowa, przykuwająca uwagę powieść. Walka o niezależność, siła kobiet, intrygi, miłość, zwykła codzienność. Z niecierpliwością czekam na kontynuację. Powieść można czytać bez znajomości wcześniejszych tomów, jednak ja namawiam do poznania całego cyklu. Bardzo polecam! Tatiasza i jej książki :)

,,Narzeczona rewolucjonisty" to już 5 tom wspaniałej Sagi Warszawskiej. Sagi, której każda kolejna część ujawnia coś nowego z życia ludzi na przełomie XIX i XX wieku.

Autorka wspaniale pokazała jak rozwijała się Warszawa. Jak powstawały pierwsze wodociągi i kanalizacja, pierwsza linia telefoniczna, a ulice zostają oświetlone przez latarnie gazowe. Ludziom zaczyna lepiej się żyć.

Ale nie tylko rozwój stolicy jest tutaj opisany, ale również relacja pomiędzy Ignacym Piecyku i Hanny Żarskiej. Młoda kobieta gdy słyszy o socjalizmie pragnie nieść pomoc robotnikom. Gdy poznaje przystojnego śluza. Szybko zakochuje się w draniu i po tajemnie zaręcza się. Co jednak przyniesie jej związek z Ignacym? Tego nie zdradzę.

Autorka wspaniale oddała obraz społeczeństwa i panujących w nim realiów. Dzięki czemu każdy tom Sagi Warszawskiej wciąga, a po jego zakończeniu chce się od razu czytać kolejny. Bohaterowie tutaj są barwnymi postaciami. Silnymi, czasami naiwnymi, ale potrafiącymi walczyć o lepsze jutro.

Akcja książki jest raczej dynamiczna. Książka nie należy do cegiełek, nie znajdziemy w niej zbędnych opisów, dzięki czemu bardzo szybko i przyjemnie czyta się ją.

Jeśli również lubicie czytać o minionych epokach to bardzo polecam ,,Narzeczoną rewolucjonisty" oraz poprzednie tomy. Jest to naprawdę wspaniała literacka uczta.

,,Miłość jest uczuciem, które góry potrafi przenosić, doda ci sił, wytrwałości, cierpliwości, ale choćbyś nie wiem jak kochała, to dobrze byłoby wiedzieć, na czym będzie polegać wasze życie i z czym przyjdzie ci się borykać"

Haneczka Żarska nieśmiało stawia pierwsze kroki w dorosłości. Pozbawiona ojcowskiej ręki, z uwagą naśladuje matkę, która mimo trudów jakie na nią spadły, nie poddała się i walczy o lepszą przyszłość dla córki. Niespodziewanie dla Zofii, przeszłość powraca do niej w najmniej spodziewanym momencie. Przeszłość, którą pragnęła wymazać z pamięci, by koszmar, którego doświadczyła rozpłynął się niczym kamfora. Jej niepokój potęguje fakt, że Hania zakochała się w chłopaku, którego reputacja pozostawia wiele do życzenia i pozostaje głucha na jakiekolwiek argumenty.

Haneczka, pragnie poświęcić się w imię wyższego dobra niosąc pomoc i wsparcie potrzebującym. Pewnego razu poznaje chłopaka, któremu równie nieoczekiwanie oddaje swoje serce. Ten jednak okazuje się sprytnym manipulatorem, który dla własnych korzyści prowadzi grę, której zasady są równie niejasne jak jego postępowanie. Ignacy, jest typem postaci niezwykle irytującej. Podstępem dąży do obranego celu, nie licząc się z uczuciami innych. Dawno już nie czułam aż takiej niechęci do konkretnego bohatera. Aurelia, cóż to za wspaniała dziewczyna. Ciepła, dobra i niezwykle oddana. Gdzie się pojawia, wprowadza harmonię i spokój. Ulżyło mi, że jej losy potoczyły się właśnie w ten konkretny sposób.

,,Narzeczona rewolucjonisty" jest powiązana bezpośrednio z poprzednim tomem, gdyż skupia się na Hani, córce Zofii Boratyńskiej. I to właśnie tamta historia bardziej do mnie trafiła. Pannie Żarskiej w moim odczuciu zabrakło charakteru i polotu. Nie jest negatywną postacią, ale z pewnością niesamowicie zagubioną. Zdecydowanie bardziej przypadła mi do gustu Aurelka. Losy bohaterów zostały zapisane na tle XIX Warszawy, tuż po upadku powstania styczniowego. Autorka z oddaniem odpowiada o wznoszonych zabudowaniach i rozwoju miasta. Całość napisana jest w bardzo ciekawy sposób. Myślę, że trafi do wielbicieli sag, którzy cenią sobie zarówno różnorodność bohaterów, jak i dobrze zarysowane tło historyczne.

Autorka przenosi nas do Warszawy po upadku powstania styczniowego.
Główną bohaterką książki jest Haneczka Żarska, która nieśmiało stawia pierwsze kroki w dorosłości. Jest to córka Zofii, której losy śledziliśmy w poprzedniej części. Dziewczyna osierocona przez ojca, który zginął w pojedynku, dorasta z matką walczącą o lepszą przyszłość dla córki i z trudem utrzymującą dom. Bohaterka uczęszcza na zajęcia Uniwersytetu Latającego, na których dowiaduje się o socjalizmie. Pragnie poświecić się w imię wyższego dobra niosąc pomoc i wsparcie innym. Chce walczyć o prawa robotników i pomagać najuboższym. Podczas nauki czytania, którą to ona prowadzi, poznaje Ignacego Piecyka, który zamiesza w jej życiu. Hania zakochuje się w chłopaku, którego reputacja nie jest zbyt dobra i w tajemnicy zaręcza się z nim.
W tym tomie śledzimy również losy oddanej przyjaciółki Hani - Aurelii Grubniokówny. Ich rodziny poznały się podczas zesłania w Omsku. Aurelia jest osobą dobrą, ciepłą i niezwykle oddaną
Ta część jest powiązana bezpośrednio z poprzednim tomem, gdyż skupia się na Hani - córce Zofii Boratyńskiej. Wciągająca fabuła, barwne i nietuzinkowe postacie, trochę tajemnic i intryg. Poruszane są tu trudne tematy.
Oprócz warstwy obyczajowej widzimy w powieści rozwój Warszawy. Pierwsze linie telefoniczne, budowę wodociągów i kanalizacji, tramwaje konne. Warszawa jawi się tutaj jako tętniące życiem miasto. Z jednej strony jest ukazane jako rozwijające się technologicznie, a z drugiej pełne biedy i nierówności społecznych. Hania poznaje ciemniejsze oblicze miasta - ulice nędzy, walki o przetrwanie.
Książkę czyta się jednym tchem. Całość jest napisana w bardzo ciekawy sposób. Autorka po raz kolejny umiejętnie splata wątek romansowy z obyczajowym i historycznym, tworząc historię, od której trudno się oderwać.