Słodkie życie w Paryżu. Smaki francuskiej kuchni i smaczki paryskiego życia

Paryż... Miasto artystów i zakochanych, stolica mody i elegancji, marzenie i cel najważniejszej podróży życia dla wielu osób, miasto światła, stolica świata. Zachwycając się paryskimi zabytkami, chłonąc artystyczną atmosferę galerii i muzeów, podziwiając paryskie domy mody zapominamy czasem o jeszcze jednym, niezwykle ważnym symbolu tego miasta, a mianowicie o jego kuchni. Tymczasem również w tym aspekcie życia Francuzi w ogólności, a paryżanie w szczególności są prawdziwymi mistrzami. David Lebovitz jest Amerykaninem, przez kilkanaście lat pracował w jednej z najlepszych restauracji w San Francisco w dziale wypieków i napisał kilka książek w których zawarł swoje autorskie receptury ciast i deserów. Osobista tragedia spowodowała, ze postanowił opuścić swój kraj i przenieść się do Europy - wybór padł na Paryż. Tak więc spakował swoje amerykańskie gospodarstwo i wyruszył w podróż. Początki na francuskiej ziemi nie należały do najłatwiejszych: wynajęte mieszkanie okazało się nie do końca zgodne z tym co obiecywał pośrednik, trzeba je było wyremontować (tu dygresja - czytając o perypetiach Davida z malarzem miałam przed oczyma cały czas sceny z filmów Barei...) a następnie jakoś upchnąć w nim wszystkie potrzebne sprzęty, szczególnie utensylia kuchenne. Jeszcze więcej trudności sprawiło przystosowanie się do paryskiego stylu życia, tak różnego od standardów amerykańskich. Potyczki z rozmaitymi nonsensami paryskiego bytowania nie zniechęciły jednak Davida, który z ogromnym poczuciem humoru opisał swoje zmagania z francuską rzeczywistością w książce "Słodkie życie w Paryżu". Książka może stanowić coś na wzór przewodnika dla każdego, kto chciałby zamieszkać w stolicy Francji. Dowiemy się z niej np. dlaczego nie warto składać reklamacji w sklepach, czemu trzeba się dobrze zastanowić zanim wypijemy na mieście butelkę wody, jak zachowywać się w czasie degustacji serów, co należy włożyć na siebie planując wyniesienie resztek do śmietnika i jeszcze wielu innych rzeczy, które mogą wydawać się absurdalne, ale zdecydowanie ułatwiają życie w Paryżu. Jednak tym, co w tej książce jest najważniejsze są receptury 50 dań francuskiej kuchni. Owe dania to głównie ciasta, ciastka i inne słodycze, aczkolwiek wielbiciele "konkretów na talerzu" znajdą tu smakowite przepisy na żeberka wieprzowe, kurczaka w sosie czy indyka. Chociaż są to, jak wspomniałam, dania francuskie, to w wielu wypadkach autor trochę je zamerykanizował. Cóż, niektóre produkty są niedostępne w Stanach Zjednoczonych, więc na użytek swoich rodaków David proponuje zamienniki, które może zmienią nieco oryginalny smak, ale mają tę dobrą stronę, że można je kupić niemal wszędzie. Przepisy zawarte w tej książce mają jeszcze tę zaletę, że są bardzo szczegółowe, więc nawet osoba niespecjalnie uzdolniona kulinarnie powinna sobie z nimi poradzić.Co ważne, zdecydowana większość z nich nie wymaga jakiegoś wymyślnego sprzętu, więc można je przygotować właściwie w każdej, nawet najmniejszej kuchni. "Słodkie życie w Paryżu" to wspaniała lektura dla wielbicieli kulinariów, ale również dla osób lubiących literackie podróże, poznawanie nowych kultur i mających poczucie humoru. A jeśli ktoś łączy w sobie wszystkie te cechy, to jest idealnym czytelnikiem dla tej pozycji.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Paryż kręcił mnie od małego. Zobaczyć Wieżę Eiffla jest na szczycie moich marzeń, odkąd pamiętam. Ciekawe jest to, że nie wiem, skąd u mnie takie upodobanie, bo nikt z mojej rodziny nie chciał jechać do Francji (bynajmniej o tym nie myślał). Czytałam chyba ze trzy książki z Paryżem w tytule, ale ta na pewno była najlepsza! Autorem jest amerykański kucharz i cukiernik, który postanawia przeprowadzić się do Paryża i opowiada swoje wrażenia. Książka to istny przewodnik po życiu w Mieście Miłości. Kuchnia, adresy sklepów, wiele porad dla kucharzy co gdzie znaleźć. Rozdział o polityce, maniery Francuzów, ich życie codzienne, dużo wspomnień i wiele przepisów - to wszystko znajdziecie w "Słodkich życiu...". Czyta się lekko, autor często ironizuje, wplata francuskie słowa i zwroty. Opowiada o Paryżu przez pryzmat własnych doświadczeń, więc można to uznać za trochę mało obiektywne. Chociaż z drugiej strony mówi jak jest; rodowity Francuz pewnie by bronił swoich rodaków. Jeśli ktoś szuka opisów paryskich zabytków, nie znajdzie tu żadnego. Jeśli już to sklepu z czekoladkami albo domu towarowego. Lebovitz nigdy nie wjechał na Wieżę Eiffla, więc nie powzdychacie nad opisem widoków z jej szczytu. Autor nie skupia się na mieście jako takim, lecz na jego mieszkańcach. Uważam, że to dobrze, bo do opisu Luwru jest przewodnik, a z niego nie dowiem się, że Francuzi wpychają się w kolejki, złoszczą się na pytanie o zawód i ubierają się "wyjściowo", nawet idąc ze śmieciami. Polecam każdemu, kto chciałby się w przyszłości wybrać do Paryża, a już tym bardziej, gdy chce tam zamieszkać.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)