Słona wanilia. Tom 2

IG: @strazniczka_ksiazek

Drugi tom "Słonej wanilii" pisany jest z perspektywy Amandy, która powoli realizuje swój plan i pomimo nieugiętości Tomka udaje jej się do niego zbliżyć, a chłopak stopniowo otwiera się na bliższą relację. Dodatkowo zbliża się osiemnastka dziewczyny, a ona bardzo boi się wkraczać w dorosłość i przekraczać tę magiczną liczbę wieku, która w życiu każdego jest bardzo ważna.
Na horyzoncie pojawia się nowa bohaterka, Diana, która dołącza do klasy Tomka i z którą chłopak pracuje nad pewnym projektem. Amandzie się to nie podoba, zwłaszcza, że Tomek ewidentnie wpadł Dianie w oko.
Czy przyjaźń członków Klubu Pomocników przetrwa nadchodzące zmiany?

"Zazdrość jest niczym sól. W niewielkich dawkach jest zdrowa, a nawet potrzebna, ale łatwo z nią przesadzić".

Przyjemnie czytało się tę część, która głównie była pisana z POV Amandy, jednak narracja trzecioosobowa pozwoliła mi także w niektórych sytuacjach dostrzec perspektywę innych bohaterów , co uważam, że urozmaiciło nieco opowieść.

Amanda jest trudną postacią, która wiele w swoim - poniekąd jeszcze krótkim - życiu przeszła.. Atrakcyjna licealistka, pracująca dorywczo w agencji modelek, mająca problemy z matką. Zarówno ją jak i Tomka dręczą demony przeszłości, z którymi muszą się mierzyć, a o których nie mówią sobie wszystkiego. Zaciekawiła mnie także Diana, która zaczyna toczyć cichą wojnę pomiędzy sobą, a główną bohaterką i bardzo bawiła mnie niedomyślność ze strony Tomka w tym temacie.
W książce pojawia się dość obszernie opisany motyw zazdrości, która w pewnym momencie, niekontrolowana, może narobić więcej szkody niż mogłoby się wydawać. Toksyczna zazdrość nigdy nie prowadzi do niczego dobrego.

Autor ukazuje nam także obraz typowej polskiej, konserwatywnej i pobożnej, ale surowej rodziny, a także motyw tajemnic, które prędzej czy później w bliższych relacjach wychodzą na jaw, a wszyscy wiemy, że im później to nastąpi, tym gorsze konsekwencje może to za sobą pociągnąć.
Problemy bohaterów wydawały mi się momentami bardzo błahe i infantylne, choć sama pamiętam jak to było ze sprawami sercowymi, kiedy sama byłam nastolatką wkraczającą w świat dorosłości, więc starałam się tego nie oceniać.

Z początku książka toczyła się nieco ślimaczym tempem i nie wywoływała we mnie większych emocji, ale kiedy pojawiła się postać Diany akcja dopiero się zaczęła, a końcówka uderzyła we mnie tak potężnym zwrotem akcji, że ostatnie rozdziały czytałam z zapartym tchem w piersi.
Tom drugi tak jak i pierwszy bardzo lekko i przyjemnie się czytało, choć w tym przypadku nie była to już tak do końca słodko-cukierkowa historia, lecz nabrała nieco mrocznego klimatu.

Z niecierpliwością czekam na tom trzeci, który ukaże się już pod koniec kwietnia.

Polecam!

Z wielką ciekawością podeszłam do tej części i muszę napisać, że autor podniósł poprzeczkę jeszcze wyżej niż w części pierwszej i to naprawdę bardzo wysoko. Teraz czekam na część trzecią i poważnie ... drżę z niecierpliwości.
Pierwszy tom bardzo mi się podobał, ale to, co wydarzyło się tutaj, oczarowało mnie i autentycznie zachwyciło. Dało wiarę, że młodzi ludzie mają swoje ambicje, pasje, potrafią szczerze i autentycznie kochać, walczyć o to, na czym im zależy, ale i przeżywać swoje dramaty i rozterki, wątpić w siebie i bliskich, poszukiwać najlepszego dla wszystkich rozwiązania.

Tym razem głównym narratorem jest Amanda, dziewczyna, która w pierwszej części jawiła się jako osoba harda, buńczuczna i dostająca wszystko to, co chce, pracowita i oddana rodzinie pracująca nastolatka, lojalna przyjaciółka. Poznajemy bliżej jej rodzinę i niełatwą, po odejściu matki, codzienność. Świat dziewczyny wiruje wokół, rodziny, chłopaka (tak Tomek został jej chłopakiem ;) ), szkoły i pracy. Wszystko to staje na głowie gdy w dniu jej urodzin pojawia się dawno niewidziana matka, i zaczyna mącić poukładany świat córki. Dodatkowym zmartwieniem okazuje się także nowa dziewczyna w szkole, która również zwróciła uwagę na Tomka, oraz miłosne perypetie pomiędzy Anną i zdradzonym przez Anżelikę, Wojtasem. Wszystko to sprawia, że znów między przyjaciółmi pojawiają się niedomówienia i niesnaski, i nie zawsze zdrowe emocje, które prowadzą do niezwykle zaskakujących wydarzeń.
Nie napiszę już jakich, ale podpowiem by wrażliwi czytelnicy, zaopatrzyli się w zapas chusteczek. Przyznaję, mi one były potrzebne kilkukrotnie, szczególnie gdy na jaw wyszła tajemnica Tomka, skrywana od pierwszej części, to co do niej doprowadziło i kto z tym wszystkim stoi.

Akcja tej powieści to istny emocjonalny rollercoaster, nie potrafiłam się oderwać od tej historii do końca. A im dalej, tym bardziej robiło się jeszcze bardziej emocjonująco i mrocznie, bo przeszłość zaczęła rzucać coraz dłuższe cienie na teraźniejszość, nie pozwoliłaby o niej zapomnieć. Brutalne przypomnienie wydarzeń z przeszłości, przywraca traumy i niechciane, dawno ukryte demony. Autor genialnie oddał emocje towarzyszące wszystkim postaciom, doskonale czuć w tej historii strach, niepewność, momentami zaskoczenie, niedowierzanie, ale i nadzieję, na to, że po każdej burzy wyjdzie słońce, a wszystko się jakoś poukłada, choć w tym momencie nie widać takiej perspektywy.
Fabuła wciągająca w swój świat, wywołała wiele różnych wspomnień, przypomniała emocje im towarzyszące, pozwoliła na chwilę refleksji.
"Słona wanilia" to książka dla młodzieży i o młodzieży, ale myślę, że śmiało i bez najmniejszych oporów może po nią sięgnąć każdy. Autor bardzo obrazowo pisze o marzeniach, pragnieniach i rozterkach młodych ludzi. Zerkniemy na ich relacje rodzinne i przyjacielskie, rodzące się uczucia i to jak nastolatek radzi sobie z ich intensywnością. Nie ma tu zbędnego koloryzowania ani idealizowania i przesadnego romantyzowania miłości, czy przyjaźni. Pokazane zostało tutaj prawdziwe i realne życie przeciętnego nastolatka- bez zbędnego lukru, z wszystkimi jego blaskami i cieniami, słodyczą i goryczą...
Książka napisana bardzo ładnym i przystępnym językiem. Doskonale poprowadzona fabuła i fantastycznie wykreowane postacie. To wszystko składa się na niezwykle spójną, klarowną, wciągającą i gwarantującą doskonałe doznania i emocje historię.
Tak jak wspomniałam wyżej, według mnie już w pierwszym tomie poprzeczka została wysoko zawieszona, a tutaj tylko została podbita wyżej. Nie chce się odkładać historii tej paczki przyjaciół na bok, chce się więcej i więcej... Ja też czekam na więcej...

Czy polecam?
Zdecydowanie tak. Książka (niemal) idealna dla każdego młodszego i tego trochę starszego nastolatka ;) Z ciekawością i olbrzymią niecierpliwością czekam na kolejny tom, bo naprawdę sporo się tu dzieje, emocje szaleją na równi z dojrzewającymi hormonami, pierwszymi zauroczeniami i zwykłymi nastoletnimi kłopotami...

Dziś wracam do bohaterów ,,Słonej wanilii". Ostatni tom zakończył się tak, że było pewne iż będzie ciąg dalszy. I oto jest :D

O czym jest ta książka? Nic się nie zmieniło i nadal mamy tu historię o nastolatkach. To historia, która przedstawia ich problemy, sposoby radzenia sobie z nimi i z uczuciami, które buzują w tych młodych ludziach.

Amanda to młoda i zaradna dziewczyna. Od kilku lat pracuje jako modelka i wspomaga finansowo swojego tatę. Mama opuściła rodzinę i postawiła na rozwój własnej kariery. Amanda bardzo to przeżyła. Praca i chęć pomocy ojcu sprawiła, że dziewczyna bardzo szybko dorosła.

W pierwszym tomie uzmysłowiła sobie, co czuje do Tomka. Próbuje ze wszystkich sił sprawić, żeby ten krótkowzroczny nerd na nią w końcu spojrzał. Muszę Wam zaspojlerować i powiem, że jej się to uda, ale w jaki sposób to już musicie doczytać. Tomek to nadal ciężki przypadek, nie widzi tak dużo rzeczy ze swojego otoczenia. Dlatego dotarcie do niego nie będzie takie proste.

Ami dotrze do niego, ale to nie koniec! Na horyzoncie pojawia się Diana. Piękna dziewczyna, której wpada w oko Tomek! Ile będzie słownych potyczek między dziewczynami! Wszyscy dookoła będą widzieli co się dzieje, oczywiście oprócz Tomka! Dodatkowo uczucie tych dwojga będzie wystawione na ciężką próbę, kiedy wyjdą na jaw tajemnie z przeszłości. W jednej chwili wszystko może posypać się jak domek z kart.

Czy Amanda i Tomek będą w końcu razem? Czy Diana albo tajemnice są w stanie zniszczyć uczucia nastolatków?
Czytając miałam ochotę udusić Tomka tak wiele razy, że aż dziw, że dożył końca tej historii.

Książka jest napisana językiem troszkę odbiegającym od języka nastolatków. Nie oszukujmy się, dzieciaki tak ładnie nie rozmawiają. Jestem mamą nastolatków (akurat w wieku 18) i wiem, że dziś dzieciaki używają takiego słownictwa, że uszy więdną. Nie mniej jednak książkę czyta się z przyjemnością. Artur ma lekkie pióro i strony uciekają bardzo szybko. Cała fabuła skupia się na tych dzieciakach, ich uczuciach, problemach i sposobach radzenia sobie z nimi. Zakończenie... było piękne. Czekam na ciąg dalszy.

Artur przedstawia nam bliżej Amandę. Jej sytuację rodzinną, wyjaśnia dlaczego została modelką. Pokazuje jej relacje z rodzicami, bo to właśnie sytuacja w domu pchnęła dziewczynę do modelingu. Autor daje nam bliżej poznać jej uczucia względem Tomka. Jak walczyła, żeby ten ślepy nerd w końcu ją zauważył. Oczywiście musiała nim dobrze potrząsnąć, żeby zauważył jej uczucia.

Kiedy pojawia się Diana, myślałam że ze śmiechu pęknę. Jak ona próbowała go na wszystkie możliwe sposoby zdobyć, a on nikogo nie widział poza Amandą. Potyczki słowne Amandy i Diany też były świetne. Niby sytuacja była dość poważna, ale sposób w jaki Artur ją przedstawił był naprawdę zabawny.

W pierwszej części dzieciaki przygotowywały walentynki. Tutaj mają trudniejsze zadanie. Muszą sprawić radość chorej dziewczynce. Ten moment kiedy Amanda i Tomek zjawiają się w szpitalu, był dla mnie bardzo wzruszający. To był bardzo piękny fragment książki.

Był jeszcze jeden moment kiedy moje serce się rozdarło. To właśnie wtedy kiedy tajemnice z przeszłości wychodzą na jaw. Czułam ból tych dzieciaków, tak mi było ich szkoda. Kolejne łzy musiały spaść!

Jak widzicie Artur w drugiej części ,,Słonej wanilii" dostarcza nam mnóstwo emocji. Była złość, radość, miłość, rozdarte serce. Tyle emocji. Myślę że kiedy autorowi udaje się wzbudzić w czytelniku tak silne emocje, może uznać książkę za udaną. Nie łatwo słowem pisanym to osiągnąć. Artur gratuluję sukcesu!

Kończąc polecam Wam ,,Słoną wanilię". To książki nie tylko dla nastolatków, myślę że dorośli też mogliby wyciągnąć wnioski z tej historii.

Dziękuję za możliwość poznania tej historii.
Polecam

WSPÓŁPRACA

SŁONA WANILIA 2

ARTUR TOJZA

   Jest to moje kolejne spotkanie z autorem. Druga część jest napisana w takim samym poziomie jak pierwsza. Dzięki temu bardzo dobrze się czytało tę historię, która jest dedykowana szczególnie dla młodzieży 

   Druga część skupia się przede wszystkim na dobrze już nam znanej bohaterce Amadzie. Uważam że ta część jest trochę lepsza niż pierwsza. Więcej zwrotów akcji i znamy już bohaterów. Miłość czuć w powietrzu czytając te książkę. Miłość jest tu bardzo platoniczna a nie jak czasem bywa aż wulgarna. Pokazuje bardzo trudną przyszłość dziewczyny, gdzie musiała pracować aby wspomóc ojca oraz jak nadal jest nastolatką i musi walczyć o chłopaka że swoją rywalką Dianą. Bardzo uwielbiam te niekumatosc Tomka. Chłopak jest typowym nerdem i nie widzi nic poza tym co jest oczywiste, nawet to potrafi przeoczyć. W tej pozycji jest wiele poruszonych wątków, miłość dorosłych, miłość nastolatków, marzenia oraz ból niespełnionej miłości. 

   Książka jest przeznaczona szczególnie do czytelników w wieku 14-19 lat według mnie pokazuje idealnie problemy wielu normalnych nastolatków. Takich jak brak lub nadmiar popularności, zauroczenia, złamane serce czy dążenie do swojego celu mimo przeszkód. Nie ma tu jeden utartej drogi jak to często w takich powieściach bywa. Historia jest dynamiczna i dość szybko się zmienia w czasie, dzięki czemu czytelnik się nie nudzić. Trzecioosobowa narracja sprawia że jesteśmy jak obserwatorzy całego zajścia. 

   Pozycje polecam każdemu kto lubi lekkie historię dla młodzieży z elementami miłości i przyjaźni. Jestem już w trakcie czytania kolejnej pozycji autora co świadczy że bardzo spodobała mi się historia Tomka oraz Amandy. 

Niezwykle pozytywna opowieść o młodych chłopaku lubiącymi mangi i dziewczynie, która jest modelką. 

To drugi tom historii Tomka, Ami i Ani. Ami z Tomkiem oficjalnie są parą. I cudownie się czytało o tej zazdrości Amandy. To było takie urocze, gdy czuła zazdrość o nową koleżankę Tomka. A Tomek nie był jej świadomy. Zresztą Daria próbowała go podrywać, a on był ślepy i głuchy...

Największy plus należy się za zakończenie. Autor tom zakończył cliffhangerem, przez który wciąż się zastanawiam, o co chodzi i co będzie dalej...

"Słodka wanilia" to przede wszystkim książki, które sprawiają, że się uśmiechałam od początku do końca czytania. Bardzo pozytywnie. Idealne, gdy pojawia się niefajny dołek. Za ich pomocą można sobie trochę poprawić nastrój, wciągnąć w historię i wrócić wspomnieniami do liceum.

Wiadomo, że bohaterowie mieli problemy, które nam, dorosłym wydają się błahe. Ale przecież będąc w ich wieku też mieliśmy podobne problemy, które wydawały nam się teraz duże.

Podobało mi się też wplatanie ważnych tematów do książki. Choćby gest z pomocą dla małej dziewczynki... siostry jednego z bohaterów... to było piękne.

I na plus wplatanie anime. Dzięki tym książkom mam chęć wrócić do oglądania anime i przeczytania jakiś mang. Czego już dawno nie robiłam. ;)