Sonka. Zmierzch Jagiełły

Dziś przychodzę do Was z wyjątkową pozycją, która opowiada o ostatnich latach życia Wielkiego księcia Litewskiego i króla Polski, założyciela dynastii Jagiellonów- Władysława II Jagiełło (ur. ok. 1362 lub ok. 1352, zm. 1 czerwca 1434) przy boku swej czwartej żony- Zofii Holszańskiej zwanej Sonką (ur. ok. 1405, zm. 21 września 1461), która dała mu dwóch synów- kolejnych królów Polski.
Sonka, została wydana za króla Władysława Jagiełłę w wieku 17 lat, on miał wtedy lat 70, choć niektóre źródła podają, że miał lat 60.
Od samego początku nie miała łatwo, nie tylko ze względu na wiek, czy brak doświadczenia, ale i charakter króla oraz niezbyt przychylny jej dwór. Miała do spełnienia jedno zadanie- urodzić następcę tronu, a kiedy jej się to udało, część wpływowych urzędników zarzuciła jej, że to nie są synowie Jagiełły. Będąc młodą, nieustannie obserwowaną, sterowaną i ocenianą, nie miała łatwego życia na dworze, ale radziła sobie jak mogła, uczyła się, zbierała doświadczenia i starała się realizować jako matka, królowa, swą postawą przekonując do siebie coraz większe grono sojuszników...

Przyznać muszę, że zaskoczyła mnie ta historia, szkoda, że w szkole tak mało się uczyliśmy o tak fascynujących postaciach, skupiając się tylko na królach, zupełnie omijając jego dwór. Na szczęście dzięki takim powieściom jak "Sonka..." możemy wejść głębiej i bliżej "poznać" postacie, o których niezbyt wiele, lub zupełnie nic nie wiemy, a miały one realny wpływ na to, jak wyglądała Polska przed wiekami.
Autorka w niezwykle subtelny sposób ukazała, jak wyglądało życie na królewskim dworze, pełne intryg, spisków, matactw i nieprzychylnych spojrzeń. Pięknie oddała realia epoki, pokazując, gdzie było miejsce kobiet, i to choć one niejednokrotnie ratowały sytuację, wszystkie zasługi były przypisywane mężczyznom.
Powieść ta momentami niezwykle wzrusza i rozdziera serce na tysiące kawałków, a za chwilę wywołuje zdumienie, zaskoczenie bądź nawet złość i oburzenie na zaistniałą sytuację. Fabuła gwarantuje emocjonalną huśtawkę, bez chwili na złapanie oddechu. Konsekwentnie budowane napięcie nie opuszcza czytelnika do samego końca...
Akcja toczy się dość szybko, potrafi zaskoczyć, nie sposób przewidzieć, w którym kierunku się potoczy. Szczegółowe opisy tworzą w wyobraźni obrazy tak dokładne, że momentami można odnieść wrażenie, że jest się czynnym uczestnikiem opisywanych wydarzeń. Łatwo wyobrazić sobie opisywane miejsca, poczuć ich klimat, dać się ponieść chwili.
Bohaterowie są niejednoznaczni, a zarazem niezwykle wyraziści- posiadają swoje wady i zalety, każdy z nich niesie swój bagaż doświadczeń, przed czymś ucieka, coś goni. Są doskonale wykreowani, autentyczni w swych relacjach i uczuciach. Jest ich sporo, więc trzeba dość mocno się skupić na lekturze, by ich nie pomylić, ale każdy tu jest ważny, każdy wnosi coś do tej historii.
Łatwo poczuć ich emocje zrozumieć postępowanie- choć nie zawsze jest ono słuszne.
Autorka doskonale oddaje ducha tamtego czasu, łatwo zaobserwować i zrozumieć co czuli zwykli ludzie, jakie mieli plany, o czym marzyli, co ich bawiło, a co martwiło. Pokazuje, jak ważny w tak trudnym czasie był honor i dane słowo.
Zostałam porwana przez tę historię od pierwszej strony, nie było czasu na przerwę...
Nie będę ukrywać, że jestem pod olbrzymim wrażeniem tej historii i pełna podziwu dla Autorki- dla jej wiedzy i niesamowitej umiejętności połączenia autentycznych wydarzeń z literacką fikcją- która przy okazji pokazuje bardziej "ludzkie" oblicza postaci które "znamy" z lekcji historii.
Zuzanna Orlińska "odczarowuje" te posągowe postacie i pokazuje nam ich różne oblicza, zachowania i praktyki, na które niejednokrotnie została spuszczona kurtyna milczenia a czasami również wyparcia i zapomnienia.
"Sonka. Zmierzch Jagiełły" to książka niebanalna. Jest to opowieść o ludzkich słabościach, trudnych wyborach i niełatwych decyzjach, mających wpływ na bieg historii.

Dodatkowym plusem tej historii jest to, że na początku znajdziecie wykaz wszystkich postaci, a także ich krótkie charakterystyki i opis powiązań z dworem. Bardzo to ułatwia rozeznanie ę w sytuacji i skojarzenie kto jest kim dla kogo.

Czy polecam?
Zdecydowanie tak. Książka idealna dla każdego, nie tylko dla pasjonatów historii, rozbudza ciekawość, pobudza wyobraźnię, wciąga i intryguje każdą kolejną przewracaną stroną.

„Sonka. Zmierzch Jagiełły” to powieść historyczna, która łączy przyjemność czytania z rzetelną wiedzą o czasach panowania Władysława Jagiełły. Wciąga czytelnika w świat średniowiecznej Polski, pełen intryg, wielkich postaci i dramatycznych wydarzeń. Autorka z dużym poszanowaniem oddaje ducha tamtej epoki, stosując starannie dobrane, dawne wyrażenia, które dodają autentyczności, jednocześnie nie czyniąc języka niezrozumiałym dla współczesnego czytelnika. Tekst żyje, oddając liryzm, humor i dosadność sytuacji w pełni zgodnie z wymogami akcji.

To jednak nie tylko opowieść o polityce, dworskich sporach czy ambicjach rodów możnowładczych. To przede wszystkim historia kobiety – młodej, nieoswojonej jeszcze z ciężarem korony, postawionej u boku starzejącego się króla. Sonka, Zofia Holszańska, to postać subtelna, ale wewnętrznie silna. Obserwujemy ją w chwilach niepewności, milczącego oporu, czasem wewnętrznego buntu. Im dłużej ją poznajemy, tym bardziej staje się dla nas kimś bliskim – nie tylko królową, ale osobą z krwi i kości, pełną obaw, nadziei, cichej determinacji.

Czytając tę książkę, miałam poczucie uczestnictwa w intymnym, cichym dramacie, który rozgrywa się gdzieś na marginesie podręcznikowej historii. Orlińska nie pisze o wielkich bitwach – pisze o drobnych gestach, emocjach, przemilczeniach. O tym, co dzieje się za zamkniętymi drzwiami komnat, gdzie polityka miesza się z codziennym lękiem i pragnieniem bycia kochaną. To książka o samotności w świecie pełnym ludzi, o zmaganiu się z rolą, jaką narzuciła dynastia, o dojrzewaniu w cieniu ogromnej odpowiedzialności.

Szczególne wrażenie zrobiło na mnie to, jak delikatnie i z jaką empatią autorka prowadzi czytelnika przez skomplikowany wewnętrzny świat bohaterki. Sonka nie jest postacią wyidealizowaną – ma swoje wady, myli się, bywa bezradna – a przez to staje się bardziej ludzka. W jej losie można odnaleźć uniwersalne pytania: o własną wartość, o granice lojalności, o sens osobistych wyborów wobec oczekiwań innych.

Po zamknięciu książki długo myślałam o tym, jak wiele historii takich jak ta – cichych, kobiecych, pomijanych – pozostaje nieopowiedzianych. „Sonka. Zmierzch Jagiełły” to dla mnie nie tylko lektura, ale doświadczenie. To powieść, która nie krzyczy, nie narzuca się, ale mówi do czytelnika spokojnym, pełnym godności głosem.  

Czy znajdą się tutaj fani powieści historycznych?

Możecie poznać młodą Zofię Holszańską (Sonkę), która przybywa na Wawel, by zostać żoną Władysława Jagiełły.

"Sonka. Zmierzch Jagiełły" autorstwa Zuzanny Orlińskiej to powieść, która przenosi czytelników w czasy schyłku dynastii Jagielonów, ukazując nie tylko historyczne wydarzenia, ale również zwyczaje i mentalność ludzi tamtej epoki. Autorka w mistrzowski sposób łączy fikcję z faktami historycznymi, co sprawia, że książka jest nie tylko pasjonującą lekturą, ale również źródłem wiedzy o Polsce XV wieku. Główna bohaterka, Sonka, to postać barwna i pełna emocji. Jej historia jest pełna zawirowań, miłości i walki o przetrwanie w trudnych czasach. Autorka doskonale oddaje atmosferę tamtej epoki, ukazując nie tylko polityczne napięcia, ale również codzienne życie zwykłych ludzi. Styl pisania autorki jest płynny i wciągający, co sprawia, że książkę czyta się z zapartym tchem. Warto również zwrócić uwagę na głębię postaci, które są dobrze wykreowane i wielowymiarowe. Czytelnik ma okazję poznać ich motywacje, obawy oraz marzenia, co sprawia, że stają się bardziej realne i bliskie. Relacje między postaciami są skomplikowane i pełne emocji, co dodatkowo wzbogaca fabułę.
"Sonka. Zmierzch Jagiełły" to nie tylko opowieść o historii, ale także o miłości, zdradzie, lojalności i walce o wolność. Zuzanna Orlińska stworzyła dzieło, które zachwyca zarówno miłośników literatury historycznej, jak i tych, którzy szukają emocjonującej fabuły. Książka skłania do refleksji nad tym, jak historia kształtuje życie poszczególnych osób i jak ich decyzje wpływają na bieg wydarzeń.
"Sonka. Zmierzch Jagiełły" to pozycja, którą warto przeczytać. To nie tylko fascynująca opowieść, ale również lekcja historii, która pozostaje w pamięci na długo po przeczytaniu ostatniej strony.

Polecam gorąco!