Spirale strachu

Utwierdziłam się w przekonaniu, że opowiadania to nie jest odpowiednia dla mnie forma literacka. Jakos tak mobilizowałam sie codziennie, zeby przeczytac kilka opowiadan, ale marnie mi to szło. Nie ma to jak powiesc, w ktorej dokladnie poznaję bohaterow, żyję ich życiem, ich problemami, nie mogę się doczekac, co sie wydarzy... W opowiadaniu wszystko trwa za krótko i dzieje się zbyt szybko. Ledwie poznam bohaterow - juz musze ich pożegnać.

Co do samego autora - nie mam zastrzeżeń. To naprawdę świetne opowiadania - dla pasjonatów tej formy pisanej. Trzymają w napięciu od początku do końca, sa tak przewrotnie skonstruowane, ze nie sposob sie domyslic co sie wydarzy. Autor pisze m.in. o planowanych morderstwach, kiedy to do planujacego powraca tzw.karma. Pisze o tym, ze zemste trzeba bardzo dobrze zaplanowac, by nie zaliczyc wpadki i by faktycznie byla to "słodka zemsta". Wszystkie te historie byly dobre. Naprawde nie umiem wskazac takiego opowiadania, ktore mi sie nie podobalo.

Opowiadaniom zatem mowie nie, ale z p.Deaverem chcialabym sie jeszcze kiedyś spotkać ;)