Stado
William Wharton

Niewiele brakowało, a wcale nie przeczytałabym tej książki. Wypożyczona z biblioteki przeleżakowała na półce kilka tygodni czekając cierpliwie na swoją kolej. Pierwsze kilka stron zwiastowało typową książkę o dojrzewaniu na przedmieściu z chłopięcym bohaterem o wrażliwej duszyczce itp. Hmm... Wystarczyło kilkanaście stron, żebym wciągnęła się w jedną z najpiękniejszych czytelniczych przygód, jakie kiedykolwiek przeżyłam. "Stado" to rzeczywiście książka o dojrzewaniu, ale nie tylko dziecka. Powieść traktuje o dojrzewaniu człowieczeństwa, o odnajdowaniu sensu w życiu, o zakrętach i pokusach, o moralności i marzeniach. Książka ta ma wielu bohaterów, a każdy z nich wraz z rozwojem fabuły staje się naszym najbliższym przyjacielem. Akcja toczy się dwutorowo, z jednej strony opowiadając o rodzinie borykającej się z problemami finansowymi, z drugiej strony zaś o niezwykłym chłopcu, potem mężczyźnie, o genialnym umyśle, złamanym przez wojnę. Tych dwóch historii pozornie nic nie łączy. Uzupełniają się jednak we wspólnym opisie trudnego życia w Ameryce w czasach Wielkiego Kryzysu, kiedy pojedyncze jednostki przestały mieć znaczenie. Liczył się kryzys, liczyła się wojna. Wharton daje nam też cudowną opowieść o przyjaźni mężczyzny i egzotycznego zwierzęcia. Połączyło ich to, że oboje byli uwięzieni w klatce. Zwierzę w dosłownej, a bohater w klatce codziennego życia. Mimo że minęło już trochę czasu od odłożenia powieści to nadal mam w sobie te emocje, które towarzyszyły mi podczas czytania. "Stado" to piękna, wzruszająca powieść, której się nie zapomina. Ja nie zapomnę.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

„Stado” Williama Whartona to piękna, mądra, niezwykła powieść, która wywarła na mnie duże wrażenie. Tym razem autor zestawił ze sobą dwa odmienne światy – małego, jedenastoletniego chłopca o imieniu Dickie, który mieszka w Filadelfii wraz z siostrą i rodzicami. Chłopiec jest szczęśliwy, choć życie jego rodziny nie jest wolne od problemów. Kiedy w dobie kryzysu ojciec Dickiego traci pracę, nastolatek pomaga mu w remontach okolicznych domów, aby w ten sposób zarobić na utrzymanie. Niestety z powodu bezrobocia cała rodzina musi wyjechać nad ocean do Wildwood. Dickie zabiera ze sobą w podróż ulubionego kotka o imieniu Kanibal.
Drugi bohater to Sture – ambitny i zdolny mężczyzna, z pochodzenia Szwed, który w lot chwyta wszelkie nowości, szybko się uczy, jest ciekawy świata. Kiedy po szkole trafia do wojska zostaje skierowany na misję, gdzie bierze udział w działaniach wojennych. Przebywając na froncie wielokrotnie odnosi obrażenia, wreszcie kończy służbę jako wybitny i uznany żołnierz. Jednak Sture nie poprzestaje na tym i poświęca się swojej nowej pasji – wyścigom samochodowym, w których, jak się można spodziewać, odnosi wiele sukcesów. I prawdopodobnie jego życie nadal biegłoby tym samym torem – od sukcesu do sukcesu, gdyby nie mały lew z portowego baru o wdzięcznym imieniu Tuffy. Bohater odkarmił zwierzaka i zaopiekował się nim. Jego życie dość niespodziewanie zmieniło swój dotychczasowy charakter, Sture zaczął zastanawiać się nad sobą, nad tym co osiągnął i nad tym co jeszcze go czeka. Wraz ze swoją dziewczyną Sally oraz Tuffim bohater wyjeżdża na wybrzeże do… Wildwood. I dopiero tutaj ścieżki obu bohaterów krzyżują się. W jaki sposób?… Przeczytajcie koniecznie.

Wharton w genialny sposób przedstawił dwa odrębne światy i dwóch zupełnie różnych bohaterów, których łączy jedna, zasadnicza rzecz – potrzeba więzi rodzinnej, określanej mianem stada. Autor fantastycznie wczuł się w rolę małego chłopca i jego dziecięcy świat widziany oczyma nastolatka z jednej strony oraz dorosłe i burzliwe życie mężczyzny po przejściach z drugiej. Zawarł tu charakterystyczną dla siebie filozofię życiową, zwrócił uwagę na wzajemne zaufanie i zrozumienie. 

Jak zakończy się ta powieść? Co wydarzy się w Wildwood?

Dla mnie finał tej powieści był kompletnie zaskakujący. Co ciekawe autor wplótł do tej historii prawdziwe wydarzenie, jakie miało miejsce przed wielu laty właśnie we wspomnianym Wildwood. Niech to będzie ostateczną zachętą do sięgnięcia  po „Stado” – książkę, którą koniecznie powinno się poznać.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)