Studnia wieczności
Libba Bray

Pierwsze 350-370 stron dłużyło mi się niemiłosiernie. Ale z racji, że książka ta jest ostatnią częścią trylogii, przemęczyłam się i nie żałuję. Od tej około cztery-setnej strony akcja zaczyna być w miarę wartka, a końcowa setka zapiera dech w piersi. Jak już pisałam po przeczytaniu części drugiej, jest to ten rodzaj lekkiej fantastyki, który pomimo uwielbiania dla gatunku samego w sobie - jest zbyt lekka i nie porywa. Przyznam jednak, że "Studnia wieczności" umiejętnie skonstruowanym zakończeniem wylała balsam na moją pochłoniętą akcją duszyczkę, sprawiając, że będę wspominać trylogię "Magicznego kręgu" z niejakim przyjemnym sentymentem.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jeżeli kogoś kochasz... musisz zrozumieć, że nic w życiu nie trwa wiecznie, a osoba, którą kochasz może odejść... Kolejny tom opowiadający historię Gemmy Doyle. Nie da się zaprzeczyć iż jest najgrubszy z całego cyklu "Magiczny krąg". Dzisiaj kończę czytać ocierając równocześnie te kilka łez, które kończą powieść. Nie mam ochoty w ogóle zamykać książki i powracać do świata kartkówki z WOSu i sprawdzianu z przedsiębiorczości. Jedyne co dziś mi pozwala na stopniowe oddalenie się od "Studni wieczności" to wypracowanie na angielski, gdzie mamy opisać wymarzony dom. Pierwsze moje skojarzenie to Akademia Spence, z której nie chcę odchodzić... Jest to jak na razie najgrubsza książka jaką kiedykolwiek w życiu przeczytałam i moim zdaniem najlepsza z trylogii. Gemma nadal nie może mieć pewności czy ktoś komu ufa jest prawdziwym przyjacielem. Czasami nawet najbliżsi nam ludzie okazują się być kimś innym, kimś kto knuje za naszymi plecami. Czeka tylko na moment, by wbić w nas nóż i pozbawić ostatnich oddechów. Pomimo iż książka jest gruba i wyraźnie widać kiedy możemy się spodziewać zakończenia historii, w połowie miałam wrażenie, że szybko tocząca i przyprawiająca o dreszcze akcja... że to wszystko się zaraz skończy. Tak jednak nie było, bo świat jest bardziej skomplikowany niż się nam wydaje. I nawet będąc pewnymi, że wszystko już za nami, że gramy w otwarte karty... okazuje się, że nadchodzi najbardziej przełomowy moment... Dodam jeszcze parę słów odnośnie zakończenia. Uważam, że autorka w sposób niełatwy dla Gemmy, ale również nie sztuczny, a realistyczny, zakończyła akcję. Żal mi trochę, że to już koniec, że nie ma nic więcej. Chciałabym by się okazało, że to pudełko ma drugie dno, gdzie jest ukryty inny scenariusz...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Studnia wieczności" to ostatni tom cyklu ,,Magiczny Krąg". Nie ukrywam, że byłam bardzo ciekawa, jak zakończą się losy Gemmy, Felicity i Ann. Zabrałam się za jej czytanie tuż po zakończeniu ,,Zbuntowanych aniołów", a wiedziałam, że lektura mi trochę zapewne zajmie, bowiem ta część liczy sobie ponad 750 stron! A jednak było zupełnie inaczej - pochłonęłam ją w parę godzin, bo na nowo dałam się porwać tym cudownym przygodom. Gemma sądziła, że pokonanie jej największego wroga to koniec kłopotów, które na nią czyhają. W końcu szesnastoletnia dziewczyna z Akademii Spence powinna skupić się na swoim debiucie i ćwiczyć ukłon przed królową, aby wypaść jak najlepiej. Jednak Gemma nadal boryka się z uporczywymi wizjami, które nie dają jej spokoju. W głowie ma szereg pytań, a żadnych odpowiedzi. Próbując połączyć przygotowania do debiutu i walkę w międzyświecie, Gemma będzie musiała podejmować decyzje ważne nie tylko dla niej samej, ale także dla wszystkich istot z magicznego świata, a także dla swoich najbliższych. Początkowo nieco przerażała mnie grubość tej książki, ponieważ dwie pozostałe były o połowę mniejsze. Bałam się, że autorka zgotuje mi coś, co sprawi, że popadnę w znużenie. Jakże się cieszę, że do tego nie doszło. Znowu dałam się całkowicie porwać i zagłębiłam się w książkowym świecie. Nawet nie zdajecie sobie sprawy, jak ciężko było mi go opuszczać! Naprawdę bardzo mi przypadła do gustu cała seria - na swój sposób urzekła mnie cała historia, mimo że może nie ma w niej niczego takiego bardzo wyjątkowego. Spędziłam z nią jednak bardzo dobrze czas i jestem przekonana, że będę ją miło wspominać. ,,Studnia wieczności" to świetna kontynuacja dwóch pozostałych części. Dzieje się naprawdę mnóstwo, a i w końcu wyjaśniają się losy naszych bohaterek i zaczyna kształtować się ich przyszłość. Biorą życie w swoje ręce i zaczynają podejmować znaczące decyzje - nawet nieśmiała i zamknięta w sobie Ann. Znalazły się nawet nieoczekiwane zwroty akcji, a także momenty, podczas których niesamowicie wzrastało napięcie. Nawet nie byłam do końca pewna, jak to wszystko się zakończy. Taka lekka nutka nieprzewidywalności nieźle mieszała mi w głowie. W sumie ciężko mi napisać cokolwiek więcej, bo poza przygodami bohaterów, nic się nie zmieniło - ten sam język, który nie jest najwyższych lotów, ale na pewno nie łapie się też na te najniższe. Myślę, że idealnie dobrany do całej historii. Te same piękne, dokładne i szczegółowe opisy, dzięki którym przeżywamy każdą chwilę wraz z Gemmą, a całe otoczenie jest w naszej wyobraźni znakomicie widoczne. Autorka bardzo umiejętnie przeplata codzienne życie Gemmy z międzyświatem, który w tej części poznajemy jeszcze lepiej. Rozwinął się też nieco wątek romantyczny - co w sumie było do przewidzenia. Ja byłam bardzo zadowolona z obrotu spraw, chociaż początkowo się bardzo denerwowałam zachowaniem tej dwójki zakochanych, którzy niby lgną do siebie, a za chwilę jedno odpycha drugie. Nie mogę także nie wspomnieć o zakończeniu, które doprowadziło mnie do łez. Miałam nadzieję na coś zupełnie innego, na taki typowy, schematyczny happy end, który idealnie by zwieńczył serię.. chociaż kto wie? Może by tak wcale nie było... Otrzymałam, co otrzymałam, nie uważam tego za wadę, wzruszyłam się, nieco ucieszyłam, nieco zasmuciłam. Więcej nie zdradzę. Jestem przekonana, że bardzo miło będę wspominać serię Libby Bray. To przepiękna historia o przyjaźni, miłości, dojrzewaniu, walki o samego siebie i podejmowaniu ważnych decyzji. Realia wiktoriańskiej Anglii połączone z magiczną krainą pełną tajemniczych stworzeń. Z pewnością wszystkie trzy tomy zapewniają sporą rozrywkę, trochę emocji i niekiedy dawkę śmiechu. Znajdziemy w niej kilka życiowych lekcji, ale przede wszystkim przeżyjemy cudowną przygodę. Nie jest to może literatura z najwyższej półki, ale potrafi wciągnąć czytelnika. Osobiście polecam, a ,,Studnia wieczności", podobnie jak jej poprzedniczki, otrzymuje ocenę 8/10. www.sheti-shetani.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)