Świadek

„Świadek” to trzeci tom serii o charyzmatycznym Joonie Linnie, autorstwa Larsa Keplera, duetu pisarskiego Alexandry i Alexandra Ahndorilów. Dwa poprzednie tomy, pełne mroku, tajemnic i zaskakujących zwrotów akcji, zrobiły na mnie ogromne wrażenie. Sięgając po „Świadka”, nie miałam wątpliwości, że intryga uknuta przez autorów ponownie porwie mnie od pierwszych stron. Trzeci tom serii, podobnie jak jego poprzednicy, łączy w sobie elementy klasycznego kryminału, thrillera psychologicznego oraz mrocznego dramatu obyczajowego. Mroczna i pełna napięcia fabuła, w której żaden trop nie prowadzi prostą drogą do rozwiązania, a każdy bohater skrywa tajemnice, czyni go jedną z najmocniejszych odsłon cyklu.

 

W domu dla trudnej młodzieży dochodzi do morderstwa. Ofiarą jest jedna z wychowanek. Wszystko wskazuje na to, że winna zbrodni jest Vicky Bennet, która ucieka w nocy, pozostawiając po sobie zakrwawiony młotek. Jednak Joona Linna, znany z nieufności wobec zbyt oczywistych rozwiązań, nie przyjmuje tej wersji bezkrytycznie. Rozpoczyna śledztwo na własną rękę, narażając się przełożonym i balansując na granicy utraty stanowiska.

Równolegle pojawia się Flora Hansen – medium, które twierdzi, że kontaktuje się z duchem zamordowanej dziewczyny.

 

„Świadek” to lektura, która potwierdza mistrzostwo Keplera w tworzeniu nietuzinkowych historii. Lars Kepler pozostaje wierny swojemu stylowi: krótkie, dynamiczne rozdziały, szybkie zmiany perspektyw oraz narracja pełna niedopowiedzeń sprawiają, że powieść czyta się niemal jednym tchem. Autor mistrzowsko stosuje cliffhangery, co sprawia, że książka wymusza na czytelniku „jeszcze jeden rozdział”. Z wprawą myli tropy, zmuszając czytelnika do nieustannego kwestionowania własnych podejrzeń. Lektura jest dynamiczna i intensywna, a jednocześnie nie brakuje w niej miejsca na psychologiczną głębię postaci.

„Świadek” to nie tylko thriller o poszukiwaniu sprawcy brutalnego morderstwa, ale także opowieść o samotności, potrzebie zaufania i cienkiej granicy między racjonalnością a irracjonalnym lękiem. Lars Kepler udowadnia, że potrafi pisać kryminały, które angażują emocjonalnie i dostarczają silnych wrażeń. Warto podkreślić umiejętność łączenia brutalnych scen z subtelnym budowaniem psychologii postaci. Ośrodek dla trudnej młodzieży staje się metaforą społecznych zaniedbań oraz systemowych problemów. Młode bohaterki, będące zarówno ofiarami, jak i potencjalnymi sprawczyniami, ukazują, jak cienka bywa granica między winą a bezsilnością.

„Świadek” to thriller pełen napięcia, nieoczywistych tropów i emocjonalnych rozterek, który umacnia pozycję Larsa Keplera jako mistrza skandynawskiej literatury kryminalnej. To powieść, która wciąga od pierwszej do ostatniej strony, skłaniając do refleksji nad granicą między winą a niewinnością oraz prawdą a złudzeniem. Trzyma w napięciu, zaskakuje i – co najważniejsze – sprawia, że strony same przelatują przez palce, a od lektury trudno się oderwać. Dla miłośników Joony Linny to lektura obowiązkowa, a dla nowych czytelników, lubiących powieści przepełnione mrokiem i intensywnymi emocjami – znakomite wejście w świat Keplera.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Dziewczynka z domu wychowczego zostaje zamordowana i upozowana jakby do zabawy, ginie również opiejująca się dziewczętami pielęgniarka. Joona Linna, chcąc rozwiązać zagadkę, musi poznać niezwykła gromadkę dziewcząt z problemami. Thriller bardzo wciągający i mroczny. Świetnie się czyta, a zakończenie jest na prawdę zaskakujące.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Tak bardzo się cieszę, że w moje ręce trafiła wreszcie książka, która tak mocno mnie wciągnęła i pochłonęła a jej bohater urzekł mnie do tego stopnia, że zacząłem się zastanawiać czy w końcu nie zdeklasuje mojego ulubionego policjanta Kurta Wallandera. ,,Świadek" autorstwa Larsa Keplera (właściwie Alexander Ahndoril i Alexandra Coelho Ahndoril) jest trzecim tomem opowiadających o pracy charyzmatycznego, szwedzkiego policjanta, z fińskimi korzeniami, Jooony Linny. Znając poprzednie części cyklu jestem skłonny stwierdzić, że ,,Świadek" jest najlepiej napisany, najbardziej dopracowany i według mnie, całkowicie pozbawiony wpadek i wad, które udawało mi się dostrzec w ,,Hipnotyzerze" czy ,,Kontrakcie Paganiniego". To książka, dla której zarywa się noc, nie zwracając uwagi na to co dzieje się wokół i nie zważając na upływ czasu. Choć tematyka jest bardzo trudna, książkę czyta się łatwo, sprzyjają temu krótkie rozdziały. Pomyślałem sobie, że są one jak krótkie doniesienia, które zawierają w sobie wszelkie niezbędne informacje, potrzebne do odbioru i jak najlepszego przyswojenia treści. Wyobrażam sobie, że autorzy pisząc tę powieść brnęli przez zło niczym przez głębokie, coraz bardziej wciągające ich bagno i obawiając się utraty świadomości poprzez ciągłe wstrzymywanie oddechu, potrafili tylko tworzyć takie krótkie wypowiedzi. W niczym nie umniejsza to majstersztyku i mistrzowskiego stylu, w jakim została stworzona ta książka. Będąc pod wrażeniem tej mrocznej i klaustrofobicznej powieści a także pod niewątpliwym urokiem Joony Linny już szykuję się do lektury jak na razie ostatniego tomu tego cyklu, zatytułowanego ,,Piaskun". Mam nadzieję, że Joona Linna w dalszym ciągu zachowa swój niepowtarzalny charakter, a jego niekonwencjonalne metody prowadzenia śledztwa oraz jego zachowanie w dalszym ciągu będzie szokować innych bohaterów powieści jak i czytelników oddających się lekturze.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Teraz to już wiem napewno- mamy nowego mistrza, a dokładniej parę mistrzowską, gdyż Lars Kepler to pseudonim pod którym kryje się para znanych szwedzkich pisarzy: Alexander Ahndoril i Alexandra Coelho Ahndoril. Przeczytałam Hipnotyzera i pomyślałam, brawo, to jest coś, gdy skończyłam Świadka - pomyślałam kryminał doskonały. Zaczyna się od trzęsienia ziemi, a potem jest jeszcze mocniej, a my tylko zagryzamy palce i pytamy co dalej i kto zamordował. O boże, lektura przepleciona palpacjami serca i pytaniem - kto to zrobił? I nie domyślimy się szybko kto, oj nie. Autor wodzi nas za nos do samego końca i nigdy nie zgadniemy. Podsumowując polecam gorąco i ostrzegam - nie oderwiecie się, aż dojdziecie do ostatniej strony. Lektura doskonała.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Osoby trudne w wychowaniu, z zaburzonym postrzeganiem świata, nieumiejące sobie radzić z emocjami często spychane są na margines i powoli zapominane przez bliskich. W jednym z ośrodków dla trudnej młodzieży dochodzi do podwójnego morderstwa. Znika także dziewczynka podejrzewana o dokonanie tych strasznych czynów, zaczynają się poszukiwania, a po drodze dochodzi do porwanie małego chłopca. Joona pomimo zakazu zajmuje się sprawą bo jako jeden z niewielu czuje, że coś w tym wszystkim nie gra, a ktoś ewidentnie nie chce aby prawda wyszła na jaw. 

 

To już trzecia przeczytana przeze mnie książka z serii o komisarzu Joona Linna i mam wrażenie,że jak na razie najlepsza. 

Brutalne morderstwa, szukanie winnych, nieoczekiwane zwroty akcji, tropy prowadzące w ślepe uliczki i upartość głównego bohatera. 

Momentami zapachniało także zjawiskami paranormalnymi. 

Mnóstwo różnych emocji, od współczucia, żalu do nienawiści i złości na zło tego świata. Ludzka psychika to ocean, w którym zło czai się w jego czeluściach by w jednym momencie wypłynąć na powierzchnię. 

To jedna z książek, które w pewnym momencie stają się nie do odłożenia, akcja goni akcję. Nie wiadomo już komu trzymać kciuki i dopingować, a kto na to absolutnie nie zasługuje. 

Pomimo rozwiązania sprawy Joona nie może odpocząć bo oto do "życia" budzi się prawdziwa bestia, a komisarz musi kolejny raz zadbać o to by go nie dosięgła. Gorąco polecam i czekam na więcej.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Pod pseudonimem "Lars Kepler" kryje się para znanych szwedzkich pisarzy: Alexander Ahndoril i Alexandra Coelho Ahndoril. A ja uwielbiam szwedzkie i w ogóle skandynawskie kryminały. Akcja wartka i rozgrzewa czytelnika do czerwoności. Tematyka i trudna i jednocześnie bardzo ważna.  Emocje wybuchają jak gejzer a zakończenie, mimo iż troszkę zaskakujące, mnie zadowoliło. Jakże łatwo jest kogoś oskarżyć, złamać mu i tak już niełatwe życie. Co tam jedna trudna nastolatka, jeden kłopot mniej. nie mogłam oderwać się od czytania i teraz szukam kolejnej książki o Joona Linnie. Lubię bohaterów o otwartych umysłach, których konieczność doprowadzenia dochodzenia do szybkiego końca, nie ogranicza i nie bierze w karby.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)