Szalona dziedziczka

„Diabeł i jego szalona irlandzka dziedziczka. Odnaleźliśmy się w piekle. I jeśli będzie trzeba, to zasiądziemy na wspólnym tronie, by tym piekłem rządzić”

Myślałam, że wszystko już było w czytanych przeze mnie książkach, motywy się powielają, a kopiowanie bohaterów i ich mrocznych zachowań jest nikomu nie „przeszkadzającą” normą.
Ale…
Ale nie tu.
Nie w tej serii.

#dylogiairlandzka to dla mnie na prawdę całkiem coś innego.

W pierwszym tomie „Zapłacisz za wszystko” drugoplanowa bohaterka Sophie wzbudziła we mnie szereg przeróżnych emocji, od tych współczujących, przez neutralne aż po te najgorsze, a co za tym idzie, finalnie nie zyskała mojej sympatii, a wręcz przeciwnie…

Poznając ją bliżej w „Szalonej dziedziczce” zdałam sobie sprawę, że muszę zrewidować swoje odczucia względem niej.

Dziewczyna, aby uniknąć więzienia, wyrwać się z psychiatryka i móc „normalnie” żyć musi zgodzić się na aranżowane małżeństwo z Athairem MacNaill zwanym Diabłem z Belfastu. ( I rzeczywiście nim jest - analizując jego postać. )
Nie bez oporów zgadza się, i z impetem wchodzi w bardzo zżytą, bezwzględną mafijną rodzinę, która jednak przyjmuje ją jak swoją, pomimo, że ukrywa przed nimi swoje demony, których pilnie strzeże, by nie wydostały się na zewnątrz, zresztą tak jak jej mąż, którego mroczna bezwzględność pociąga ją i fascynuje. Pojawiające się nagle niebezpieczeństwo nie tylko zagraża jej i jej nowej rodzinie, ale i tej, w której dorastała, a która ją znienawidziła.

Jak poradzi sobie w tym mrocznym pełnym przemocy, krwi i bezwzględności świecie, ktoś, kto całe życie nie był samodzielny?
Jak może trafić prosto w serce Diabła, by spróbować zagościć w nim na dobre?
I wreszcie czy uda się ostatecznie ujarzmić szaleńcze demony, przekazane w genach, przez jej biologicznego ojca…
O tym wszystkim i o dużo więcej musicie przekonać się sami.

Rewelacyjna fabuła w bardzo mrocznym stylu hate/love, szalejące wręcz napięcie między głównymi bohaterami, nietuzinkowe postacie drugoplanowe, spotkanie z bohaterami pierwszego tomu, ale najważniejsze - Sophie - bohaterka, która wzbudza bardzo wiele emocji, zresztą tak samo jak Keara z pierwszego tomu tej dylogii.

Tu kobiety rządzą i tego nie da się nie zauważyć.

Prawdziwym smaczkiem jest rozdział 30 :-)

Jednak to, o czym nie trzeba zapomnieć - koniecznie przeczytajcie i przede wszystkim - weźcie sobie do serca ostrzeżenie autorki, bo w dylogii tej nie znajdziecie nic i nikogo delikatnego, a wręcz przeciwnie jest brutalnie, krwawo, mocno, mrocznie i tak bardzo wciągająca!

Ja polecam!