Szukaj mnie. Audiobook

W dziewiątym tomie cyklu kryminalnego z moją ulubioną detektyw D.D. Warren autorstwa Lisy Gardner, szczególne miejsce zajęły psy. Wkroczyły zarówno w jej życie prywatne, jak i w prowadzoną przez nią sprawę zaginięcia nastolatki. I w obu obszarach wniosły to szczególne ciepło, które daje tylko odwzajemniona i bezwarunkowa miłość psiego przyjaciela.

Ale jeśli życie osobiste D.D. układa się niemal idealnie, a mąż i syn stają się całym jej światem, to gdzieś w Bostonie inna rodzina zostaje brutalnie zamordowana. Tylko szesnastoletnia Roxy przeżyła rodzinną masakrę. Niestety znika wraz z dwoma psami i nikt nie wie, czy jest jedyną ocalałą, czy może sprawczynią zbrodni.

Odnalezienie dziewczyny może wiele wyjaśnić i jej tropem rusza nie tylko nasza nieugięta detektyw, ale także Flora Dane, którą poznaliśmy w poprzedniej części, ,,Znajdź ją". Flora, po własnych traumatycznych przeżyciach, odnalazła sens życia we wspieraniu innych ofiar, którym tak trudno powrócić do codzienności. Co łączyło ją z Roxy? I czy wraz z D.D. uda im się trafić na jej ślad?

Jak zawsze autorka buduje napięcie powoli, z dbałością o detale i psychologiczną wnikliwością. Odkrywamy zaburzone więzi rodzinne i wadliwy system opieki, który zamiast poczucia bezpieczeństwa i nadziei niesie nieustanny lęk i desperację. Niszczy zaufanie do ludzi i rodzi traumy determinujące całe późniejsze życie. Najbardziej boli to, że ta krzywda dotyka dzieci, które powinny cieszyć się beztroskim dzieciństwem, miłością i poczuciem bezpieczeństwa.

Pytanie, czym jest idealna rodzina, nie rodzi się tylko w głowie czytelnika. Zadaje je sobie także D.D. Warren wreszcie spełniona i szczęśliwa. I Roxy, pisząc szkolny esej pod takim właśnie tytułem. Ten ostatni, poznawany we fragmentach, rozdziera duszę. Bo żadne dziecko nie powinno mieć takich doświadczeń, takich spostrzeżeń i nieść takiego ciężaru na swoich barkach.

Każda kolejna część tego cyklu przypomina mi, dlaczego jest on moim ulubionym z gatunku thrillera kryminalnego. Bo tak inteligentne, psychologicznie pogłębione, trzymające w napięciu i oparte na silnych emocjach powieści pisze tylko Lisa Gardner.

Lisa Gardner to autorka kryminałów i thrillerów, która tworzy już od końca lat 90-tych XX wieku, a jej najobszerniejszym cyklem jest ten z detektywką D.D. Warren. U nas w Polsce miał on dwóch wydawców, przez co pierwsze tomy wydane zostały dwa razy - kilka lat temu (Wydawnictwo Sonia Draga) i teraz ponownie (Wydawnictwo Albatros), by wraz z najnowszymi tomami tworzyć jedną spójną graficznie kolekcję. "Szukaj mnie" to tom ostatni z brakujących, dziewiąty, ale pisany jest tak, że bez problemu można czytać go bez zachowania kolejności chronologicznej. Sama wróciłam nam do książek Lisy po kilkuletniej przerwie! Bazą tego tomu jest podstawowa komórka społeczna - rodzina. Wszystko zaczyna się od rodziny zamordowanej, w której cztery osoby zginęły, a piąta, nastolatka zaginęła. Nie ma też dwóch psów, jednak szybko śledczy dochodzą do wniosku, że raczej nie poszły z dziewczyną na spacer. Więc gdzie ona jest? Ucieka czy się chowa? I to na tej niewiadomej bazujemy od początku, to ona wzbudza w nas niepewność co to tego, jakiego rodzaju osoby poszukujemy. Historia pisana jest z dwóch perspektyw: detektywki D.D. oraz kobiety, którą kilka lat temu D.D. podczas innej sprawy kryminalnej spotkała - ocalałej z porwania Flory. Dzięki tym spojrzeniom czytelnik nm szeroki obraz sytuacji, dwie perspektywy, jakże od siebie różne. Jest i trzecia, ale ona nie opowiada o tym, co teraz, a właśnie o rodzinie - to eseje zaginionej nastolatki, w których poprzez rozważanie zagadnienia o idealnej rodzinie, snuje opowieść o swojej. A jest to historia bogata zarówno w chwile dobre, jak i bardzo złe. Pojawia się wątek przemocy, znęcania, wykorzystywania, problemy, z jakimi borykają się rodziny zastępcze. Różne odcienie rodziny w pigułce i to zarówno tej połączonej więzami krwi, ja i tej rodziny z wyboru. Całość opowiedziana jest w tempie umiarkowanym, uważnym, ale też dobrze trzymającym w napięciu.

,,Szukaj mnie" Lisy Gardner to książka, która wciąga nie tylko zagadką kryminalną, ale i emocjonalną głębią. Sięgnęłam po nią z ciekawością, ale nie spodziewałam się, że zostawi mnie z takim chaosem w głowie. Bo jak ocenić historię, w której szesnastoletnia dziewczyna może być zarówno sprawczynią brutalnej zbrodni, jak i jej jedyną ocalałą ofiarą?

Od pierwszych stron czuć napięcie - dom wypełniony śmiercią, cztery ciała i jedno zniknięcie. Roksana - idealna córka, wzorowa uczennica. I jednocześnie - uciekinierka z miejsca zbrodni. Detektyw D.D. Warren oraz Flora Dane, którą dobrze znamy jako ocalałą z rąk seryjnego zabójcy, stają przed wyjątkowo trudnym zadaniem: rozwikłać, kim tak naprawdę jest dziewczyna, która zostawiła po sobie jedynie wiadomość: ,,Szukaj mnie". A ja, jako czytelniczka, szukałam. Wskazówek. Motywów. Odpowiedzi.

Gardner mistrzowsko prowadzi czytelnika przez labirynt wydarzeń - przeszłość miesza się z teraźniejszością, ślady prowadzą w wiele stron, a każda postać zdaje się mieć coś do ukrycia. Autorka nie tylko buduje napięcie - ona je pielęgnuje, pozwalając mu narastać aż do kulminacyjnego momentu, kiedy trudno już złapać oddech.

To, co szczególnie mnie poruszyło, to wątek przemocy domowej i tego, jak skrzywdzone dzieci uczą się funkcjonować w świecie, który nie daje im bezpieczeństwa. Roksana nie jest tylko imieniem - to symbol młodych ludzi, którzy zbyt wcześnie musieli stać się dorośli. Motyw rodzin zastępczych i systemu, który nie zawsze działa, uderza boleśnie i bezlitośnie przypomina, że czasem największe dramaty rozgrywają się za zamkniętymi drzwiami domów, które z pozoru wyglądają na idealne.

Flora Dane, jako postać, którą doskonale pamiętam z poprzednich części, pokazuje się tutaj z zupełnie nowej strony. To nie tylko kobieta po traumie - to ktoś, kto stworzył wokół siebie mur, by przetrwać. Jej relacja z D.D. Warren wnosi do fabuły nie tylko profesjonalizm, ale i trudne pytania o granice empatii, współczucia i sprawiedliwości.

Lisa Gardner nie daje łatwych odpowiedzi. Nie podsuwa ich na tacy. Każdy trop, każda rozmowa, każdy fragment pozostawia przestrzeń na własne interpretacje. I to jest właśnie siła tej książki - zmusza do refleksji, do zadania sobie pytania, komu wierzę i dlaczego.

A zakończenie? Przyznam - nie przewidziałam. I właśnie za to Gardner uwielbiam najbardziej. Umie grać z czytelnikiem, umie wodzić za nos, a przy tym nie zapomina, że dobra historia taka, która coś po sobie zostawia.

Jeśli szukasz thrillera, który łączy emocje, świetną intrygę i ważne społeczne tematy - ,,Szukaj mnie" to książka, obok której trudno przejść obojętnie.

Ocena: 9/10 - za klimat, emocjonalną głębię, genialnie skonstruowaną fabułę i postacie, które zostają w pamięci na długo.