Tajemnice dworu sułtana. Mihrimah. Córka odaliski. Księga trzecia
Demet Altinyeleklioglu

''Sułtanki, moja piękna - powtórzyła w myślach - rządzą mężczyzną, który rządzi państwem.''

Mihrimah, jako jedyna córka Sulejmana Wielkiego i jego ukochanej Hürrem, miała wszystko czego dusza zapragnie. Piękne stroje, najszlachetniejsze klejnoty i bezgraniczną miłość swoich rodziców. Nie zdarzało się, aby ktokolwiek jej czegoś odmówił, a jeśli już tak było to miała sposoby na to, aby postawić na swoim. 

Mihrimah poznajemy jako małą dziewczynkę, która stara się zrozumieć zasady haremu oraz to dlaczego chłopcy są traktowani lepiej od sułtanki. Podczas czytania, kiedy akcja posuwa się do przodu możemy zaobserwować jej metamorfozę. Jak z młodej, niewinnej dziewczyny staje się kobietą, którą matka wprowadza w świat intryg. Hürrem przekazuje córce wiele ważnych lekcji, a jedną z nich jest to, że wrogowie jej matki, są wrogami jej i jej braci. Matka z córką muszą połączyć siły, aby zmierzyć się z nimi i ich pokonać. 

Byłam zachwycona częścią pierwszą i drugą, które opowiadały o losach Hürrem. Jeśli chodzi o tę muszę przyznać, że nie zachwyciła mnie równie mocno. Początek był nudny, nieciekawy, a ja miałam nie lada problem, aby przebrnąć przez pierwsze strony. Z czasem było już lepiej, ale zabrakło mi tej magicznej atmosfery, którą dało odczuć się w poprzednich tomach. Autorka za bardzo skupiła się na miłosnych problemach Mihrimah, których moim zdaniem było ciut za dużo. Momentami miałam wrażenie, że rozpoczynała jakiś wątek i pozostawała go niedokończonym. Bardzo mi brakowało ich rozwinięcia. Jednak ta książka nie była zła!

Bardzo podobało mi się, że autorka poświęciła czas na ukazanie relacji Mihrimah z rodzicami. Miło było czytać jak Sulejman podziwiał swoją córkę, był z niej dumny i uważał, że potrafi być inteligentniejsza od wezyra. Z kolei Hürrem uczyła swojej córki pięknych pieśni oraz języka ruskiego. Można było zauważyć wiele podobieństw w charakterze Mihrimah i Hürrem.

Trzecia część opowiadająca o życiu Mihrimah nie zaliczyłabym do najlepszych. Jednak moim zdaniem warto dać jej szansę, bo może komuś bardziej przypadnie do gustu. Nadal można wyczuć lekki styl autorki, ale mi czegoś po prostu zabrakło. Pomimo nie najlepszego początku całość czytało mi się całkiem dobrze i książkę przeczytałam w parę godzin. W każdym bądź razie ta część nie zniechęca mnie to do sięgnięcia po kolejne. Ba. Nawet spotęgowała moją ciekawość i od razu sięgnęłam po kolejną, aby wiedzieć, czy drugi okaże się lepszy. Moim zdaniem należy samemu wyrobić sobie o niej zdanie. 
Tak jak w poprzedniej części nie zabraknie tu intryg, miłości i walczenia o własne życie.