Tarmosia
Tomasz Samojlik

Ciekawa i pouczająca. Czytana przy okazji przygotowania czytelników do konkursu, ale nie był to czas stracony.

Biorąc tę książkę wiedziałam, że Helenka będzie chciała mieć do czytania przed snem. Czytaliśmy po kilka stron, bo jeżeli byłoby po całym rozdziale Ona już nie pamięta, więc trzeba dostosować ilość czytania do dziecka (wiadomo każde dziecko jest inne) Mnóstwo zabawy dała nam postać, która non stop nadużywała określenia PANIE DZIEJU, ale to musicie sami odkryć, kogo mamy na myśli. Podpowiem, że córka jak tylko zaczynałam kwestie tego bohatera/ki to uśmiech przy już zasypiających oczkach. Kochani przed wami historia małej borsuczki o imieniu Tarmosia.

Wraz z rodziną przeżywają takie przygody, że głowa mała, ale jak w każdej bajce wszystko kończy się dobrze. Tarmosia ma wspaniałą rodzinę, ale czasem trzeba wyściubić nosek poza miejsce określone przez tatę i zobaczyć, co kryje się w innym miejscu. W pewnym momencie do nory obok wprowadzają się inne zwierzęta i robią przy tym mnóstwo hałasu, co będzie z takiej lokatorki? Dlaczego zamieszkali akurat obok borsuczej rodzinki to też należy do was żeby odkryć, ale podkreślę, że jak ludzie mają swoje przyzwyczajania, postępowanie, zwyczaje tak zwierzęta, jakie poznaje Tarmosia też są różne.

Według mnie w książce widzimy sposób funkcjonowania przy innych zwierzętach, uczymy się ich zwyczajów, zachowań, klimatu, jakie potrzebują do rozmnażania się. Pokazany jest problem złego wpływu człowieka na przyrodę i to, co w niej żyje. Poznajemy piękne okolice Puszczy Białowieskiej. Tolerancja, pomoc innym, szacunek, życzliwość, empatia i wiele cudownych cech, jakie możemy przekazać naszym dzieciom.

Kochani z całego serca zachęcam was do kupienia książki. Dorosły mógłby przeczytać, chociaż jeden raz tak dziecko obowiązkowo. Za egzemplarz dziękuje Wydawnictwu Agora dla dzieci, a Was zapraszam do Pana Dzieja : D