Teraz będzie inaczej

Oj, to chyba moja najniższa ocena jakiej się dokonałam. Przykro mi to pisać, ale nie mogłam się w książkę wgryźć. Wszystko przez to, że opisy historii zostały bardzo często wkładane w losy postaci, ich charakterystykę, ukazywanie całej rodziny i chyba wszystkiego, gdzie tylko historyczne słowa czy też skojarzenia można było włożyć. Być może dla innych będzie to na plus, bo fakt, nie każdy by potrafił aż tak bardzo ubrać ją w całość słownictwa wojennego. To tylko moja pięta Achillesa jeśli chodzi o nadużywanie takich pojęć. Zabrakło mi tutaj wciągającej atmosfery. Momentami było to niczym rozprawka, która miała zawierać najważniejsze szczegóły, gdzie po kropce był wciąż tylko ciąg dalszy. Nie widziałam tutaj uczuć, choć opisywane było jak kobietę coś bolało, jak kulała, kiedy chodziła, ale to było tylko stwierdzenie faktu. Przyznaję, w czasach wojennych trudno było nie tylko dorastać, ale i żyć, bo wszędzie obecny był strach nie tylko o siebie ale i bliskich. Również w jej rodzinie nie było kolorowo. Nawet jeśli popełniali błędy, to gromili innych wzrokiem nie szczędząc języka, by wyrzucić z siebie całą złość. Ja widziałam to jako zagranie aktorskie, gdyż we wszystkim brakowało mi czułości. Być może istnieje powód dla którego została ukazana właśnie w takiej sztywniejszej formie. Autorka posiada tutaj naprawdę ogromną wiedzę w czasach skąpanych przemocą. Pokazała kawałek mocnej historii, walki o siebie i swoje zdanie. Aż trzy kobiety będą opisywały co ich spotkało, o czym marzyły i jak pragnęły być szczęśliwe. Czy jednak czekał je podobny los? Czy były na tyle wytrwałe w pozytywnych myślach, żeby radość zapukała do duszy każdej z nich?
Nie wiem dlaczego, ale mam wrażenie, że niektóre zachowania czy też myśli postaci wzięły się nie tylko z wymysłu autorki. Tam było coś więcej, jakby pokazanie swoich skrytości, tego co ukryte, bo wiadomo, że bohater może w swojej głowie mieć wszystko. Czułam tutaj jednak taką osobistość, utrzymywane w myślach słowa, które w końcu odnalazły swoje ujście. Pisane z bólem, który nie został przepracowany, dlatego w chłodnej wersji został ukazany. Ale wiecie, to tylko moje odczucia:-)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Czy wychodzicie czasem ze swojej czytelniczej strefy komfortu? 

Ja rzadko, ale ta historia pokazuje, że warto.

 

Główna bohaterka, Augustyna Strzelecka, urodziła się tuż po wojnie. Przez całe życie zmaga się z konsekwencjami decyzji innych - ojca, braci, mężczyzn, których spotyka. Miota się między lojalnością a pragnieniem wolności, pragnieniem by żyć po swojemu. 

Jest zdeterminowana, tak jak jej matka - ale jak ulec własnym pragnieniom, gdy są stale tłumione przez silnych mężczyzn i ich oczekiwania?

Pani Kornelia z ogromną wrażliwością pokazuje, jak trudna rzeczywistość powojennej Polski kształtuje nie tylko losy jednostek, ale i całych rodzin. Jak ciężkie są traumy przekazywane z pokolenia na pokolenie. Brak wyboru, walka o niezależność i miłość, która nie zawsze daje szczęście.

To nie jest łatwa lektura, ale bardzo prawdziwa.  Mocna, mądra, momentami bolesna. Pozostawia czytelnika z pytaniem - na ile możemy sami decydować o swoim życiu? Czy można przerwać traumy rodzinne? Czasem potrzeba wiele odwagi, by żyć inaczej niż wszyscy. 

Jeśli mam być szczera, to zabrakło mi trochę w tej historii emocji bohaterki. Jest sporo opisów sytuacji społecznej i zmian systemowych na Śląsku, a mało prawdziwych emocji Augustyny.

Dla miłośników powieści obyczajowo-historycznych - zdecydowanie warta uwagi.

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ksiażka, którą warto przeczytać, to "Teraz będzie inaczej" Kornelii Stepan.
?Augustyna Strzelecka urodziła się tuż przed końcem wojny, w trudnych czasach politycznych. Jej życie kształtowane było głównie przez mężczyzn -- ojca ukrywającego się przed władzą, braci wierzących w lepszą Polskę oraz tych, których darzyła uczuciem. A mimo to wierzy, że przyszedł czas, by zerwać z przeszłością.
? Przenikliwa, głęboko poruszająca opowieść o trzech pokoleniach kobiet, z których każda podejmuje heroiczną próbę przerwania łańcucha traum, odciskających piętno na kolejnych pokoleniach Strzeleckich. Śledząc powikłane losy bohaterek i ich rodzin, szamoczących się w trudnych sytuacjach, widzimy indywidualne historie oraz jednostki niezdolne do ciepłych uczuć, pełne problemów i słabości wynikających z nierozliczonych traum przeszłości. To intensywna przeprawa przez ciężki od ołowiu i węglowego pyłu Górny Śląsk, aż po zielone lasy Strachowskie -- w aurze gorzkiej samotności. Od początku do końca boleśnie prawdziwa, odważnie i sugestywnie odsłania zasłonę przeszłości, żywiącą się pamięcią historii Polski w czasach powojennych. To głęboko absorbujący portret skutków każdej decyzji, spleciony z wnikliwą diagnozą problemów i niegasnącą nadzieją na przyszłość.
? Łącznikiem pomiędzy splątanymi losami trzech bohaterek są stracone złudzenia. To wciągająca opowieść, obnażająca ludzi duszących się we własnej nieszczerości, z zaskakującym finałem, który udowadnia, do czego mogą doprowadzić skrywane, prawdziwe uczucia.
? Polecam literaturę piękną, w której bieg zdarzeń -- niczym koło -- niezmiennie obraca się w tę samą stronę.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

*współpraca reklamowa z Wydawnictwem Muza*

Sięgacie czasem po książki nie wpisujące się w wasze gusta? Ja staram się po nie sięgać regularnie, przez co poznałam wspaniałe historie i jeszcze lepszych autorów, i wykształciło się u mnie zamiłowanie do różnorodności. Ta lektura to przedstawicielka literatury obyczajowej, zahaczająca o czasy powojenne, zmiany ustrojowe ale też tematykę wojenną. Kto śledzi moje konto na IG wie, że tematyka wojenna jest przeze mnie znienawidzona, ale pomimo tego zdecydowałam się na lekturę, bo potrzebowałam czegoś innego.

Augustyna przyszła na świat w czasie wielkich zmian, kiedy cały świat walczył o władzę, wpływy i zmiany. Ten czas nie sprzyjał ani szczęśliwemu dzieciństwu, ani marzeniom. Dorastanie w powojennej rzeczywistości miało ogromy wpływ na kształtowanie się młodych ludzi. To historia życia kobiety, która wkracza w trudną dorosłość, świadoma, że jej życie nie zależy tylko od niej. To historia kobiety i matki, która staje przed ogromnymi wyzwaniami, trudami codzienności i cieniami przeszłości, które powracają w najmniej oczekiwanym momencie.

Nie wiedziałam czego się spodziewać po tej książce, opis niewiele mi powiedział, ale wiedziałam za to, że będzie ona dla mnie wyzwaniem głównie przez tematykę i czasy, które porusza, a to rzucało mi się w oczy od samego początku. Całość jest opowieścią o rodzinie Strzeleckich, poznajemy wszystkich członków tej skomplikowanej, że tak powiem rodziny. Jednak fabuła skupia się głównie na Augustynie, na jej odczuciach, jej wizji świata, jej zmaganiami z codziennością, ale też i przeszłością. Na mój gust za dużo tutaj było opisów dotyczących sytuacji społecznej jak i politycznej po wojnie, czy w czasie zmian systemowych. Spodziewałam się jednak, że pomimo tego, iż te tematy się pojawią będzie ich mniej, a sama historia okaże się bardziej kobieca, emocjonująca czy pozwalająca poznać kobiecy punkt widzenia. Tej kobiecości mi nieco zabrakło, tak jak i dopracowania fabularnego, takiej głębi tej historii, która mi wydała się pełna ogólników i niedopowiedzeń.

Myślę, że jeśli ktoś gustuje w lekturach z tłem historycznym, lubi tematykę powojenną to książka mu się spodoba. Jest ona napisana w dobrym stylu i mi o dziwo czytało się ją bardzo dobrze i nawet szybko, a szczerze się bałam, że ją troszeczkę pomęczę. Historia Augustyny była ciekawa, naprawdę czułam się zaintrygowana, ale zostawiła mnie zmieszanymi uczuciami, jednak gdyby ją nieco bardziej dopracować, zmienić narrację, wprowadzić perspektywy i nieco bardziej wszytko uporządkować, było by dużo lepiej. Podobnie ma się sytuacja z jej córką Walentyną, też brakuje mu doszlifowania, a dodatkowo wydaje mi się, że jest on albo wprowadzony na siłę, albo nie do końca przemyślany. Walentyna ma poświęcone za mało czasu, a to czego się dowiadujemy jest dość bardzo kontrowersyjne i ja nie do końca wiem jak to określić.

Lektura ciekawa, zaskoczyła mnie bo było dobrze, na pewno lepiej niż przypuszczałam na początku. Historia może się podobać, mnie zostawiła z mieszanymi uczuciami, ale i tak jestem zadowolona, że w jakimś stopniu mi się podobała, bo to wielki sukces autorki, bo podobne historie raczej oceniam niżej. Gdyby dopracować kilka elementów byłaby to nawet dla mnie świetna lektura. Szczerze zachęcam do lektury i wyczekuje opinii pasjonatów tego typu literatury.

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)