Tęsknica
Anna Sokalska

Gdy długoletni pracoholizm, spotyka się z nałogami, nie trudno o sprzeciw własnego organizmu. Iga niedawno przeszła zawał. Jej czterdziestoletnie życie przez chwilę zawisło na włosku, a teraz, tylko od niej zależy, jak się to dalej potoczy. Kilkumiesięczny urlop postanawia spędzić w niewielkim gospodarstwie pod lasem o nietypowej nazwie - „Pomiędzy”. Szybko zaprzyjaźnia się z Nadzieją - nieco tajemniczą właścicielką tego wyjątkowego miejsca. Czas, jakby się tutaj zatrzymał. Seria dziwnych zdarzeń, a także niespodziewane zniknięcie Nadziei, zmienia wszystko w życiu Igi. To dopiero początek…
**
„Tęsknica” to książka, która zostaje w głowie. To książka pełna emocji, tajemnicy i magii. To jakby baśń, która łączy realizm, słowiańskie tajemnice, melancholię i przecudne opisy przyrody. Przez Tęsknicę się płynie. Powoli, esencjonalnie, pochłaniając kolejne słowa, zdania i przemyślenia, które wybrzmiewają na stronicach. Mała wioska, przesądni ludzie, rytuały i las. Taki ciemny, wilgotny, pełen dźwięków i szelestów. Jestem zauroczona, jak mało kiedy. Jest tu mrocznie, tajemniczo i niepokojąco, ale jednocześnie pięknie i fascynująco. Gdzieś przeczytałam, że tą książką się nasiąka. I naprawdę, coś w tym jest. Polecam

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

„Tęsknica” Anny Sokalskiej to mistyczna podróż do serca słowiańskich wierzeń, wplątana w historię bohaterki, która zmuszona jest zmierzyć się ze swoimi demonami w poszukiwaniu uzdrowienia. Fabuła rozpoczyna się od dramatycznego zdarzenia, które zmusza Igę, główną bohaterkę powieści, do zastanowienia się nad sensem własnego życia. Po przeżytym zawale serca Iga postanawia przerwać dotychczasowy szaleńczy tryb życia i znaleźć ukojenie na polskiej wsi, gdzie poznaje tajemniczą Nadzieję, właścicielkę gospodarstwa „Pomiędzy”. To spotkanie staje się początkiem serii niezwykłych wydarzeń, które wplątują Igę w świat ludowych obrzędów i dawnych wierzeń.

Sokalska mistrzowsko buduje atmosferę tajemnicy i grozy, wprowadzając czytelnika w malowniczy, ale zarazem niepokojący świat polskiej prowincji. Wraz z Igą odkrywamy kolejne aspekty życia Nadziei i jej otoczenia, które są głęboko zakorzenione w miejscowych legendach i podaniach. Autorka umiejętnie wplata w snutą przez siebie opowieść elementy magii, tajemniczych zjawisk oraz refleksji nad kondycją ludzkości, tworząc z „Tęsknicy” nie tylko baśń dla dorosłych, ale także opowieść o sile ludzkich więzi, ich tęsknotach i destrukcyjnej sile tych z marzeń, które wymykają się spod kontroli.

Jednym z największych atutów powieści są wyraziste postaci, które są zarówno realistyczne, jak i tajemnicze. Iga przechodzi przez głęboką transformację pod wpływem swojego nowego środowiska i różnych od dotychczas zdobywanych doświadczeń. Jej wewnętrzna podróż od osoby zagubionej i przerażonej do silnej i odważnej kobiety stanowi serce tej opowieści. Nadzieja natomiast, choć na pierwszy rzut oka wydaje się ekscentryczną postacią, stopniowo odsłania swoje wewnętrzne zmagania i tajemnice, co sprawia, że staje się dla czytelnika fascynującym i wielowymiarowym charakterem. Ważnym elementem „Tęsknicy” jest również ukazanie kontrastu między światem miejskim a wiejskim oraz refleksja nad znaczeniem natury i kobiecości. Autorka prowadzi czytelnika przez labirynt ludowych wierzeń i praktyk, pokazując, jak głęboko zakorzenione są one w polskiej kulturze i tradycji.

 
Niezwykła w powieści jest atmosfera. Mroczny, tajemniczy klimat wsi, zanurzony w legendach i historiach, wprawia czytelnika w stan niepokoju i ciekawości. Opisy natury, lasów i pól dodają głębi narracji, tworząc wrażenie, że lasy skrywają wiele tajemnic, a sama wieś jest miejscem pełnym sekretów. Jednym z aspektów, który warto podkreślić, jest również sposób, w jaki autorka wplata wątki słowiańskiej mitologii i kultury ludowej w fabułę. Przesądy, obrzędy, istoty ze słowiańskiego folkloru – wszystko to tworzy fascynujący kontekst dla historii Igi i Nadziei, czyniąc ją jeszcze bardziej interesującą. Jedynym, co może przeszkadzać w powieści jest tempo narracji. Fabuła rozwija się raczej powoli, a niektóre wątki mogą wydawać się rozmyte lub niepotrzebnie rozwleczone. Mimo to powieść czyta się sprawnie, bo jest to ciekawa, niezbyt obszerna, przystępnie podana lektura.

„Tęsknica” to fascynująca, mistyczna podróż przez świat słowiańskiej magii, legend i ludowych wierzeń. Mroczny klimat, dobrze wykreowane postacie i mistyczna atmosfera sprawiają, że wciąga od pierwszej strony. Z pewnością będzie niezapomnianym doświadczeniem literackim dla miłośników fantasy i opowieści inspirowanych folklorem słowiańskim.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

 W "Tęsknicy" spotkamy się na początku z obyczajówką. Zwykłe życie Igi, głównej bohaterki, zmienia się pod wpływem pobytu w tajemniczym gospodarstwie, w którym Nadzieja, właścicielka, wciąga ja wir wydarzeń, od którego nie będzie odwrotu. I właśnie w tej drugiej części książki spotkamy się z niezwykłą magią, baśniowością i fantastyką w najlepszym wydaniu. Powieść pani Sokalskiej jest przemyślana i doprecyzowana w najmniejszym szczególe, tak że wszystkie wątki układają się w świetną całość. Nic tu nie jest przypadkowe, ani zbędne,czy chaotyczne. Odnajdziemy tu również piękne opisy natury, ale nie tylko. Stanowią one świetne uzupełnienie do toczącej się, dynamicznej akcji. Powieść działa na wyobraźnię, pobudzając ją do granic możliwości. Myślę też, że cała podróż, ukazana w książce jest pięknie przemyślaną metaforą ludzkiej natury. Bo kto z nas nie czuje się czasem pogubiony w swoich emocjach i uczuciach? A czasem marzenia powinny pozostać tylko marzeniami... "Tęsknica" to bardzo dobra powieść i pomimo fantastycznej fabuły, jest jednocześnie życiowa, skłania do przemyśleń i wprawia w pewien szczególny, melancholijny nastrój. Jak jest ta książka? Nietuzinkowa, klimatyczna, tajemnjcza, zaskakująca, czarująca,z uniwersalnym przesłaniem! 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

To chyba najbardziej zaskakująca książka na jaką natrafiłam. Składa się z trzech rozdziałów i w tym kilku podrozdziałów. Każdy z rozdziałów został podzielony jakby na osobny gatunek literacki. W pierwszym czytamy o przepracowanej kobiecie, która zbyt zabiegana przestała dbać o zdrowie, czego skutkiem był zawał. Leżąc w szpitalu stwierdza, że nie ma tak naprawdę osoby, która by za nią tęskniła. Kiedy jednak ktoś się pojawia, widzimy o co najbardziej jej chodzi i bynajmniej nie jest to troska o jaką naszej postaci chodziło. Później dowiaduje się, że warunkiem wyzdrowienia jest odpoczynek, więc mamy poszukiwanie spokoju, a później miejsca, gdzie tego spokoju mogłaby doświadczyć. To był dział typowo obyczajowy, który nie dawał najmniejszych oznak na jakąkolwiek zmianę, a ja odbierałam go bardzo osobiście. Drugi jest wkroczeniem na literaturę ezoteryczną. Poznajemy nowe osoby i jesteśmy nimi zafascynowani. Tutaj dzieje się najwięcej, fantazje się spełniają i błąkamy się między różnymi światami doznając najbardziej nie oczywistej fantastyki, której naprawdę nic nam nie zapowiadało. I trzeci dział to jest ten między powieścią psychologiczną, a rachunkiem sumienia podciągniętym nawet pod poradnik. Nie na próżno taki tytuł widnieje na okładce, jednak tematyka samej tęsknoty jest rozłożona na przeróżne rzeczy. Są to osoby, miejsca, rzeczy, praca a nawet samotność. Są to też postacie, które nie muszą mieć czystych zamiarów, wszystko zależy od tego, czy zwęszy się podstęp. Lektura tej książki jest bardzo wciągająca, bo daje nam odczucia, że znamy to, co się tu dzieje i fascynująca jednocześnie, bo jednak większość rzeczy się raczej nie zdarzy. Ktoś tutaj zaginie i postać, która będzie tego dowodem nie należy do świata prawdziwego. Pokazuje jednak, że może komuś na kimś bardzo zależeć bez względu na to jakie kogo łączyły stosunki. Niekiedy było tutaj strasznie, ale było i wzruszająco, tylko wiele osób może te uczucia odczuwać w innych momentach. Polecam każdej osobie, która lubi czytać książki z zaskakującymi wydarzeniami łączącymi fantastykę z życiem prawdziwym:-)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Miłość jest piękna z daleka, gdy się o niej słyszy i ją podgląda, ale z bliska, gdy się zajrzy do jej środka, potrafi obezwładnić".

Iga jest młodą, pełną energii młodą kobietą, pracuje w korporacji, której całkowicie jest oddana. Nagła choroba zmusza ją do przerwania dobrze rozwijającej się kariery. Ratując swoje zdrowie, podejmuje decyzję o wyjeździe na wieś. Tam poznaje dość nietuzinkową właścicielką gospodarstwa "Pomiędzy" - Nadzieję. Ta prowadzi spokojne, patrząc z boku wręcz nudne życie. Uważna jest przez jednych za znachorkę, a przez innych za dziwaczkę. Splot tajemniczych wydarzeń powoduje, że dochodzi do niepokojących incydentów. Nadzieja znika, a w życiu Igi zaczynają dziać się bardzo, bardzo dziwne rzeczy. Rosnący tuż obok las wzbudza ciekawość i coraz większe obawy...

Moje pierwsze i z całą pewnością nieostatnie bardzo udane spotkanie z twórczością Autorki. Akcja powieści toczy się niespiesznie i niezmiennie intryguje. Fabuła zajmująco poprowadzona i dokładnie przemyślana. Warstwa fantastyki idealnie współgra z zajmująco poprowadzonymi wątkami obyczajowości. Pisarka ma przyjemne, lekkie, barwne pióro otulone melancholią. Bohaterowie ciekawie ukazani, nietuzinkowi, realni. Iga, nie do końca ją polubiłam, jest pracoholiczką, żyje na pełnych obrotach, lubi fajki, alkohol, słodycze i kawusię. Ta niezdrowa mieszanka używek już wkrótce daje jej nieźle popalić. Moje serce całkowicie skradła Nadzieja, niesamowita postać.

Klimatyczna, niepokojąca, chwilami duszna, wręcz groźna atmosfera jest wyraźnie odczuwalna. Ludowe wierzenia, ciekawość, ujadanie wilka, dziwne, przerażające nocne odgłosy. Dobre i złe moce wirują. Nieuchronność losu, szukanie własnej tożsamości, zrozumienie siebie i innych. Próba ujarzmienia własnych lęków, marzenia, tęsknoty, nadzieja, moc sennych zwidów. Niesamowite, realne, wnikliwe, barwne, opisy przyrody robią przenikliwe wrażenie.

Jestem oczarowana tą opowieścią. Wciągająca, zaskakująca, niebanalna z intrygującym drugim dnem. Czyta się szybko i przyjemnie, dałam się porwać. Jest to fikcja literacka, ale łatwo ją wpasować w życie większości z nas. Serdecznie polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Lubisz się czasami przenieść w świat pełen ludowych obrzędów i dawnych wierzeń?

 

Muszę przyznać, że ja zawsze lubiłam takie klimaty i bardzo chętnie czytałam o nich książki. Jednak lubię także kiedy te słowiańskie wierzenia przenoszą się do naszych czas co ma miejsce w książce ,,Tęsknica" autorstwa Anny Sokalskiej. 

 

,,Tęsknica" to pełna emocji historia Igi, menadżerki w korporacji, która niespodziewanie musi przerwać swoją karierę dla ratowania życia. 

 

Książka przenosi nas w świat klimatycznej wsi i wierzeń ludowych, gdzie niepokojące zdarzenia, rodzinne tajemnice, widmo Tęsknicy i walka o marzenia oraz utraconą duszę wciągają nas w wir fascynującej i jakże życiowej przygody ku poszukiwaniu siebie. 

Książka zachwyciła mnie licznymi oraz przede wszystkim dopracowanymi opisami otaczającej przyrody i wsi. Stanowi to miły dodatek dla wielu ważnych i wartościowych wątków, które udało się poruszyć Autorce. Ta wielowątkowość może przytłaczać niektórych Czytelników, jednak ja uważam, że bez niej ,,Tęsknica" nie byłaby tym samym czym jest. Czyli powieścią pełną emocji, wzruszeń, ciężkiej pracy nad sobą i swoim życiem. Z tej książki płynie niezwykła głębia i jestem pewna, że gdy tylko po nią sięgniesz to szybko się o tym przekonasz. 

 

,,Tęsknica" to powieść, którą nie sposób opisać słowami. Przenosi nas w świat fikcji, ale tak genialnie pasuje do życia większości z nas. Nie będę się o niej więcej rozpisywać, aby nie psuć zabawy z czytania i przeżywania wszystkiego czego ja mogłam doznać. POLECAM!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Rzadko sięgam po powieści z elementami fantastyki. Po prostu nie moja bajka. Jednak lektura ,,Tęsknicy" Anny Sokalskiej, którą zamierzałam zostawić sobie na bożonarodzeniowy czas, tak bardzo mnie wczoraj pochłonęła, że zarwałam noc. I nie żałuję! Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, więc nie wiedziałam, czego się spodziewać. Dostałam w prezencie niemal 300 stron ekscytacji i wyciszania na zmianę. Było też miejsce na refleksje, a nawet na odrobinę poczucia humoru. Ale po kolei... Akcja rozgrywa się współcześnie. Iga, młoda, ambitna kobieta, pada ofiarą pracoholizmu. Pewnego dnia jej świat się załamuje, gdy z menadżerki w dużej firmie staje się pacjentką szpitala. Diagnoza jest jednoznaczna: zawał i wyczerpanie! Jak to możliwe? Przecież zawsze wszystko się udawało, a choroby serca ponoć dotykają ludzi starszych! I powinny być poprzedzone jakimiś znakami ostrzegawczymi! Okazuje się, że niekoniecznie... Iga decyduje się ratować swoje zdrowie i wyjeżdża na wieś, do miejsca zwanego ,,Pomiędzy". Wita tam ją młoda kobieta, Nadzieja, uznawana przez mieszkańców okolic za dziwaczkę i znachorkę. Pewnego dnia Nadzieja znika...Iga zgłasza jej zaginięcie, ale wszyscy, łącznie z policją, lekceważą jej niepokój. I wtedy w życiu Igi zaczynają dziać się rzeczy, o jakich - cytując klasyka - nie śniło się filozofom. Iga wkracza w świat, który dotąd znała tylko z baśni i podań. Otwiera się przed nią przestrzeń, w której wszystko może się wydarzyć. W wielkim i gęstym lesie czekają na nią dobre i złe siły. To postacie mogące uratować albo zabić... Komu zaufać? Może trzeba zdać się na intuicję i przypadek? O ile pierwsza część powieści, realistyczna, opisujące pracę i problemy Igi, momentami wydawała mi się nieco nużąca, to późniejsze perypetie bohaterki wciągnęły mnie niczym wir. Stały się baśnią da dorosłych. Intrygującą, bo jednak wciąż dotyczącą ludzkich doznań, lęków, nadziei, marzeń... Autorka ciekawie wplotła w treść elementy ludowej demonologii. Tytułowa Tęsknica to tylko jedna z postaci. I nie tylko postać, ale także stan ducha, któremu Anna Sokalska poświęca sporo miejsca. Robi to bardzo sugestywnie. Na tyle, że śledząc losy Igi, można zadumać się nad własnymi tęsknotami... Moją uwagę zwróciły też fragmenty poświęcone snom. I nie chodzi o ich symboliczne odczytywanie czy konfrontowanie z sennikami. Autorka w intrygujący sposób pisze o mocy snów, ich wpływie na nas oraz możliwości sterowania snami i panowania nad nimi. Cóż jeszcze? Może tyle, że zakończenie zaskakuje (a to lubię!) i nie pozwala przestać myśleć o książce nawet po odłożeniu jej na półkę. Plusem są też sugestywne opisy przyrody, które współgrają z przeżyciami bohaterów. Cenię taki język i umiejętność takiego obrazowania. Tak naprawdę nie mogę napisać zbyt wiele o treści, by nie popełnić śmiertelnego grzechu spojlerowania. Po prostu przeczytajcie! I dajcie się ponieść tej magii... BEATA IGIELSKA 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)