True Beauty (#6). True Beauty 6

Cały cykl o True Beauty czytam z coraz większym zainteresowaniem, jednak potrzebowałam ciut więcej czasu, by zabrać się za lekturę tomu 6. Co ważne, nie przeszkodziło mi to w tym, bym ponownie przepadła w tej historii, a ten komiks ponownie mnie w sobie rozkochał.

Jugyeong namawia Seojuna, by ten zaczął pomagać jej przy sesjach zdjęciowych. Chłopak dość niechętnie, ale się zgadza. Co zaskakujące, szybko okazuje się, że sam zaczyna otrzymywać zaproszenia na sesje – jako model właśnie. Wkrótce ich przyjaźń przeistacza się w związek i zaczynają się ze sobą spotykać już jako para. Jednak, kiedy na horyzoncie pojawiają się starzy przyjaciele Seojuna, Jugyeong nie może oprzeć się wrażeniu, że ich związek może szybko się rozpaść...

Muszę przyznać, że pierwsze strony czytałam dość powoli z tego względu, że musiałam sobie przypomnieć dokładnie, jak zakończył się tom poprzedni. Szybko jednak wskoczyłam na dobre tory, a późniejsza lektura minęła mi bardzo szybko. Nie będę ukrywać, że mam słabość do tego cyklu, więc i moja ocena może nie wydawać się do końca obiektywna.

Bardzo przypadło mi do gustu to, że autorka kreuje swoich bohaterów w sposób nieprzerysowany. Jugyeong ma wiele wątpliwości związanych z nową relacją, co przecież przeżywa niemalże każdy, kto tylko wchodzi w związek ze swoją ukochaną osobą — czy jestem wystarczająca? Czy na pewno to ze mną chce spędzać czas? Problemem jednak w tym wszystkim okazał się brak komunikacji, a sytuacja z Seojunem tylko mnie w tym przeświadczeniu utwierdziła. Tutaj więc mamy dobrze przedstawionych bohaterów, ale jednocześnie nie do końca wiedzą oni, jak poradzić sobie z “dorosłymi” problemami.

Fabuła komiksu jak zawsze opiera się na samoakceptacji i poszukiwaniu tak właściwie siebie – co chcemy robić ze swoim życiem, jakie ścieżki możemy jeszcze odkryć. Tutaj jednak wysuwają się również problemy związane z relacjami międzyludzkimi, a konkretniej – relacjami miłosnymi, które wbrew pozorom nie są takie proste i często bardzo łatwo się w nich pogubić. Może zabrzmieć to dziwnie, ale na swój sposób cieszę się, że autorka przedstawia to wszystko w taki sposób, ponieważ — ponownie — pokazuje to, że ci bohaterowie nie są idealni i również popełniają masę błędów na swojej drodze. Czy wyciągną z tego odpowiednią lekcję? Być może.

Tom szósty True Beauty okazał się równie wciągający, co jego poprzednicy. Każda z tych części porusza odrobinę inny problem, jednak wciąż — wszystkie łączą się w całość, tworząc rozbudowaną historię o samoakceptacji, braku zrozumienia, poszukiwania własnej ścieżki życiowej, ale i budowaniu relacji, które mogą przetrwać lata. Nie skłamię, jeśli napiszę, że ta seria to moje “comfort books”, które mogę pochłonąć w krótkim czasie, jednocześnie świetnie się przy tym bawiąc.

Jeżeli poszukujecie wciągających komiksów, które skutecznie skupią na sobie Waszą uwagę w chłodniejszy wieczór, to ten cykl zdecydowanie zasługuje na Waszą uwagę. No a ja teraz biorę się w takim razie za tom siódmy i ciekawe, co się tam wydarzy...

Kolejne tomy serii "True Beauty" to coś, na co zawsze czekam z utęsknieniem w pakiecie z przebieraniem nóżkami i zacieraniem rączek. Pamiętam, kiedy jeszcze całkiem niedawno po przeczytaniu dwóch pierwszych części cieszyłam się, że przede mną jeszcze tyle dobrego, a tu jesteśmy już na półmetku losów Jugyeong, Seojuna i Suho. Wiem, że po zakończeniu całej serii, będę do niej wracać w wolnych chwilach, bo to manhwy, które dostarczają mi mnóstwo śmiechu, są gwarantem mile spędzonego czasu i jeszcze fundują świetną, romantyczną i pełną emocji historię. 

Trochę smuteczek, że powieści graficzne wciąż bywają uznawane za coś infantylnego i z tego powodu z góry są skreślone. Dla mnie "True Beauty" było wyjściem ze strefy komfortu i właściwie pierwszym spotkaniem z koreańskim komiksem — jak ja się cieszę, że tego dokonałam, teraz by był płacz, że omija mnie coś tak fantastycznego!

Każda z tych części skupia się na problemach młodych ludzi, którzy wraz z rozwojem fabuły są starsi, bardziej doświadczeni życiowo, ale wciąż noszą w sobie lęki, kompleksy i trau*y, z którymi próbują radzić sobie na swój sposób — z lepszym i gorszym skutkiem. 

Jak zawsze zachwycam się kreską i tymi pięknymi pastelowymi barwami, które wzbogacają całą historię. I uwielbiam humor tu obecny — czasami sarkastyczny, czasami sytuacyjny, ale zawsze idealnie trafia w mój gust.

Jeśli nie znasz poprzednich tomów, a wiesz, że masz je w planach (do czego namawiam, baaaardzo bardzoooo!), to nie czytaj dalszej części recenzji, bo mogą wpaść małe spoilery — trudno ich nie popełnić biorąc pod uwagę, iż jest to kontynuacja.

Fabuła ⬇️

__

Po wyjeździe Suho Jugyeong i Seojun bardzo się zaprzyjaźnili. Spędzają ze sobą niemal każdą wolną chwilę. Rozdarci między studia a pracę, zawsze znajdą dla siebie chwilę na szybki obiad czy spacer. Ona nie potrafi przestać myśleć o tym, że prawie się pocałowali, a on nie umie już dłużej ukrywać swoich uczuć. Z entuzjazmem decydują się zostać parą. Wszystko byłoby idealnie, gdyby nie fakt, że oboje ukrywają przed sobą coś, czego bardzo się wstydzą. Kiedy Seojun staje się rozpoznawalny, kompleks Jungyong na punkcie swojego wyglądu, zduszony przez tak długi czas, zaczyna znowu dawać o sobie znać. Z kolei chłopak ukrywa przed nią pewien sekret, co w konsekwencji doprowadza do tego, że zaczynają widywać się coraz rzadziej. Co stanie się, kiedy ich tajemnice ujrzą światło dzienne? I dlaczego Suho wrócił tak nagle i dlaczego nie mówi o wszystkim swoim przyjaciołom?

Jugyeong potrzebuje pomocy przy sesji zdjęciowej i namawia do tego Seojuna. Dzięki temu zaczyna on dostawać zlecenia jako model. Kobieta jest z tego bardzo zadowolona, tym bardziej że zaczynają się coraz częściej spotykać. Pozwala sobie na uczucia, na wiarę, że to prawdziwa miłość, że są razem. Jednak po chwili dzieje się coś, co sprawia, że ta wiara znika. Jugyeong zaczyna się bać, że to, co między nimi zaczęło się rodzić, zniknie bardzo szybko. Dlaczego? Co takiego zrobił Seojun? Co jeszcze się stanie?

Pierwszy, drugi, trzeci, czwarty, a także piąty tom mnie zdecydowanie się podobały. Z ciekawością, a jednocześnie swoimi oczekiwaniami sięgnęłam po kolejny i nie zawiodłam się ani troszkę. Tom szósty okazał się tak samo świetny, jak poprzednie. Czytało się go szybko, a podczas czytania towarzyszyło mi wiele emocji. Według mnie był mocno wciągający, była to pozycja na jedno popołudnie. To nie jest tylko zwykły komiks, który tylko przeczytamy, pośmiejemy się i po chwili o nim zapomnimy. Znajdziemy w nim świetną historię, która nie tylko bawi, ale również porusza wiele ważnych tematów, o których powinno się mówić jak najwięcej. Można z niego wyciągnąć wiele wniosków, co jest ogromną zaletą całej serii.
Według mnie w komiksie dość dużo się dzieje, a to sprawia, że nie da się nudzić nawet przez chwilę. Akcja była sprawnie poprowadzona, ze zwrotami, które mnie potrafiły zaskoczyć.

Wizualnie komiks jest śliczny. Ilustracje są po prostu świetne, dopracowane w najmniejszych szczegółach. Przyciągają wzrok i zdecydowanie umilają nam czytanie.

„True Beauty 6” to komiks, który według mnie jest naprawdę dobry. Zdecydowanie nie tylko bawi, ale również porusza trudne tematy. Ze swojej strony z przyjemnością polecam zarówno tom 6, jak i wszystkie poprzednie z serii.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA

W tomie 6 tej serii przyglądamy się lepiej relacji Jugyeong i Seojuna - jak wskazuje okładka, to oni są głównymi bohaterami tej części. Ich relacja jest zdrowa i urocza, powoli meandrują między zawiłościami początków związku, choć zaczynają też pojawiać się pewne problemy. Mają one swoje podłoże w tym, że oboje są skryci i boją się otwarcie mówić o swoich uczuciach, co zapewne dla nas jest mniej zrozumiałe niż w kulturze azjatyckiej.

Jugyeong zdobywa też nowego przyjaciela, któremu pomaga przejść metamorfozę, na nowo odnajdując się w tym co uwielbia najbardziej.

Ten tom jest nieco lżejszy niż poprzedni, uroczy, lecz powoli też buduje napięcie i podwaliny pod wydarzenia z następnego.

To lekka i przyjemna seria, która porusza kilka większych tematów- dorastania, pasji i poszukiwania siebie, problemów szkolnych i studenckich, pierwszych miłości, przyjaźni, nawiązywania nowych relacji, problemów rodzinnych. Ale przede wszystkim pojawia się tu wątek samoakceptacji, który jest bardzo istotny, ale też bardzo powoli się rozwija. Fanom takich klimatów jak najbardziej polecam ?