Trylogia Rosenholm. Nocne cienie

„Nocne cienie” to trzeci i finałowy tom Trylogii Rosenholm, w którym Græ Kappel Jensen wieńczy historię czterech bohaterek w sposób pełen napięcia, magii i mrocznej tajemnicy. Po dwóch latach nauki w elitarnej, ale niepokojąco tajemniczej Szkole Magii Rosenholm, Kamille, Kirstine, Victoria i Malou stają twarzą w twarz z prawdą, która – choć długo skrywana – w końcu zaczyna wychodzić na światło dzienne.

Punktem wyjścia dla finałowej części jest niewyjaśnione morderstwo Trine, które przez lata pozostawało bez odpowiedzi. Dziewczęta, uzbrojone w wiedzę, odwagę i rosnące magiczne zdolności, próbują doprowadzić do sprawiedliwości i ujawnić sprawcę. Ale jak się okazuje, śmierć Trine to tylko fragment większej, znacznie mroczniejszej układanki, a ciemność, jaka spowija mury Rosenholm, ma głębsze korzenie, niż mogłyby przypuszczać.

Gry Kappel Jensen ponownie udowadnia, że potrafi łączyć elementy thrillera, fantasy i dramatu psychologicznego w jedną spójną, angażującą całość. „Nocne cienie” nie są jedynie opowieścią o magii – to przede wszystkim historia o stracie, winie, zemście i dojrzewaniu. Każda z bohaterek przechodzi w tej części głęboką wewnętrzną przemianę. Ich relacje zostają wystawione na próbę, lojalności zachwiane, a przeszłość okazuje się znacznie bardziej niepokojąca niż ktokolwiek przypuszczał.

Narracja prowadzona jest z kilku perspektyw, co nadaje opowieści dynamiki i głębi emocjonalnej. Czytelnik czuje się częścią śledztwa, odkrywając kolejne warstwy intrygi wraz z bohaterkami. Autorka umiejętnie buduje napięcie – nie brakuje tu zaskoczeń, nagłych zwrotów akcji i momentów grozy. Atmosfera książki jest gęsta, a Rosenholm jawi się jako miejsce nie tylko magiczne, ale też przesiąknięte tajemnicą i niepokojem.

Na uwagę zasługuje również język Jensen – prosty, ale obrazowy, pozwalający zanurzyć się w opowieści bez zbędnego patosu. Dialogi są autentyczne, emocjonalne, a opisy wnętrz, wizji i magicznych rytuałów wciągają czytelnika w świat, gdzie granica między rzeczywistością a nadprzyrodzonym często się zaciera.

Zakończenie jest satysfakcjonujące, choć niejednoznaczne. Jensen nie daje wszystkim postaciom łatwego katharsis. Zemsta, choć długo wyczekiwana, nie przynosi oczyszczenia, a prawda – jak to często bywa – okazuje się bolesna. To opowieść o tym, że nie wszystko da się naprawić, a niektóre blizny zostają z nami na zawsze.

„Nocne cienie” to godne zakończenie trylogii, które pozostawia czytelnika z refleksją nad tym, czym jest sprawiedliwość, jak daleko można się posunąć, by ją osiągnąć, i czy każda tajemnica powinna ujrzeć światło dzienne. Miłośnicy mrocznych historii z elementami magii i złożonej psychologii postaci z pewnością będą usatysfakcjonowani.

„Pierwsza wejdzie w ciemność. Druga musi wybrać między tymi, których kocha. Trzecia złoży ofiarę. Czwarta wyda wyrok".

Najgrubszy i najbardziej emocjonujący tom z „Trylogii Rosenholm". Tyle ekscytacji, adrenaliny, zwrotów akcji, a także nieobliczalności czekało na mnie w „Nocnych cieniach” Gry Kappel Jensen.Ten trzeci tom to fantastyczne, a zarazem bolesne zwieńczenie owego cyklu, w którym dochodzi do finałowego starcia pomiędzy czwórką młodych magicznej, a morderca Trinie oraz tym, który dąży do władzy ponad wszystko. To starcie będzie krwawe, brutalne i niestety dla niektórych, śmiertelne. Jednak konieczne, by ciemność odeszła, a sprawiedliwość dokonała wyroku.Przed Kamille, Kirstin, Malou oraz Victorią bardzo trudne zadanie. Każda z nich musi pokonać swoje lęki, w pełni ufając własnym mocom, by spełniło się ich przeznaczenie. Inaczej nikt nie będzie bezpieczny, a zło pochłonie niewinne ofiary. Czy grupie odważnych i samotnych magików uda się skłonić mordercę Trinie do przyznania się do winy ? Jest to bowiem klucz do pokonania mroku, który sięga znacznie głębiej, niż ktokolwiek i kiedykolwiek przypuszczał. A czasu jest coraz mniej.

Po dwóch pierwszych częściach tej trylogii byłam przekonana, że nadal czeka mnie lekka i przyjemna powieść z happy endem w szerokim znaczeniu tego słowa. I wiecie co- moje serce i myśli już od początku „Nocnych cieni” dawały mi do zrozumienia, że tutaj nie będzie tak łatwo, spokojnie i szczęśliwie. W zamian autorka zaserwowała nam liczne łzy wzruszenia, ściskanie w klatce piersiowej w kulminacyjnych momentach tej historii, intrygi, ataki, walki i rozlew krwi. Nasi bohaterowie doświadczają przeogromnej samotności, żalu, smutku i rozpaczy. Często są na granicy tego, co właściwe, a co wygodne. Jednak zawsze mogą liczyć na siebie nawzajem, na prawdziwych i lojalnych przyjaciół i rodzinę.

Akcja nieustannie nabiera tempa, zmierzając ku ciemności, ku zapachowi krwi. To nieuniknione tak jak i ofiary w walce dobra ze złem. I choć ten tom nie zapowiadał się lekko, to dwutorowa narracja- z perspektywy grypy magików będącej poza murami Rosenholm, oraz widziana oczami tej, która pozostała w szkole, powoduje, że wprost nie można się oderwać od tej powieści. Z wypiekami na twarzy i kołatającym sercem, towarzyszyłam naszym bohaterem w ich codziennych zmaganiach. Pochaniałam stronę za stroną, dając jedynie chwilę na skołatane nerwy. Czytałam w każdej wolnej chwili, bo ciekawość aż paliła mnie od wewnątrz. Widziałam, że autorka zaserwuje nam mocne zakończenie, jednak to, co tam zastałam, wywołało spore zaskoczenie, ale i złość, bowiem nie zgadzam się na takie ofiary. Czy polecam tę serię? Oczywiście, że tak -nie ma innej opcji. I coś mi się wydaje, że z tą serią rozpoczęła się moja przygoda z fantastyką.

Wielki finał

„Odebrałeś mi wszystko. Pozbawiłeś mnie przyszłości. Pozbawiłeś mnie życia. Ale została mi zemsta. Ona należy do mnie. Chcę, żeby ludzie poznali moją historię. I chcę, żebyś wypowiedział moje imię. Świat musi je usłyszeć”.

Trylogii Rosenholm nie pokochałam od razu. Róże i fiołki spodobały mi się, ale lektura pozostawiła po sobie nieokreślony niedosyt. Druga część wciągnęła od pierwszego rozdziału i trzymała mnie w swoich kleszczach aż do samego końca. Była o niebo lepsza od poprzedniczki i zakończyła się w takim momencie, że siedziałam jak na szpilkach, czekając na wielki finał. I oto on! Nocne cienie to zwieńczenie trylogii Gry Kappel Jensen, na które rzuciłam się bez wahania jak wygłodniały pies na kość, mimo iż przeraziła mnie początkowo objętość tomu – ponad 650 stron.

Z przyjemnością i z wielkimi oczekiwaniami powróciłam do historii, w której główne skrzypce prócz magii grają cztery przyjaciółki. Wydarzenia opisywane są dwutorowo. Poznajemy ciąg dalszy poszukiwań mordercy Trine, a właściwie już próby udowodniania winy i ogłoszenia jej światu z perspektywy Victorii, Kamille i Kristine i oddzielnie ze strony Malou, która niezależnie od koleżanek i łączącej ich wcześniej zażyłości zdecydowała się wstąpić do Klubu Kruków i pozostać na uczelni. Nawet nie wiedziała, że ta niewinna decyzja zaważy na jej dalszym życiu i odegra ważną rolę w napiętnowaniu mordercy. Każda z dziewcząt przekona się, że Rosenholm i jego kadra skrywa jeszcze mnóstwo sekretów, a one same nie mogą czuć się w pełni bezpiecznie, dopóki mordercy Trine nie spotka zasłużona kara. Czy w tej nierównej walce znajdą sojuszników? Czy sprawiedliwość jest warta każdej ceny? Czy magiczne zdolności pomogą, czy będą przeszkadzać w osiągnięciu celu? Czy rozgonią mroki Rosenholmu? Czy spełni się wróżba babci Victorii?

„Pierwsza wejdzie w ciemność. Druga musi wybrać między tymi, których kocha. Trzecia złoży ofiarę. Czwarta wyda wyrok”.

Tak jak i w poprzednich, tak i w tym finałowym tomie pełno jest wzmianek o pradawnych wierzeniach, rytuałach, czarnej magii. Oprócz nawiązań do powszechnie znanych mitów nordyckich znajdziemy również silne oddziaływanie mitów grenlandzkich, o których osobiście nie miałam zielonego pojęcia. To wszystko nadawało fabule wzniosłych i dramatycznych tonów – mrocznych, niepokojących i poruszających. Tytułowe tajemnicze postacie, czyli Nocne cienie stanową idealne dopełnienie całej historii i doskonale wpasowały się w zakończenie. Epilog tej finałowej historii można podzielić na dwie części i z jednej strony mnie zadowolił, ale z drugiej był niestety przewidywalny. Nie zaważyło to jednak na mojej ogólnej bardzo pozytywnej ocenie i nie zatarło dobrego wrażenia. Styl i wyobraźnia Gry Kappel Jensen sprawiły, że wszystkie trzy części cyklu czytało się szybko, z zainteresowaniem i pełnym zaangażowaniem. Akcja była bardzo dynamiczna a wszystkie wątki i wydarzenia splotły się spójnie i zgrabnie w jedną całość, a my wraz z dziewczynami mogliśmy odkryć mroczną i tragiczną przeszłość uczelni Rosenholm. Za niektórymi postaciami będę tęskniła, myślę, że za jakiś czas powrócę do tego cyklu.

Czy zemsta zawsze przynosi ukojenie? A może tylko pogłębia ciemność, która już w nas drzemie? ?

,,Nocne cienie" Gry Kappel Jensen to finałowa część ,,Trylogii Rosenholm", która trzyma w napięciu do ostatniej strony. Po dwóch latach pełnych tajemnic, niebezpieczeństw i magii Kamille, Kirstine, Victoria i Malou odkrywają prawdę o śmierci Trine. Jednak sprawiedliwość ma swoją cenę, a dziewczyny szybko przekonują się, że mrok sięga znacznie głębiej, niż mogły przypuszczać.

To zdecydowanie najmroczniejsza część serii - pełna grozy, niepokoju i emocji, które nie dają o sobie zapomnieć. Czuć, że bohaterki dojrzały, ale to nie znaczy, że ich droga stała się łatwiejsza. Wręcz przeciwnie - każda decyzja może oznaczać śmiertelne zagrożenie.

Jensen jak zwykle zachwyca klimatem - gotycka akademia, ukryte sekrety i magia tworzą niepowtarzalną atmosferę, od której nie sposób się oderwać. Autorka doskonale balansuje między tajemnicą a akcją, dzięki czemu książka pochłania bez reszty. A zakończenie? Czyste emocjonalne trzęsienie ziemi!

Jeśli jeszcze nie znasz ,,Trylogii Rosenholm", koniecznie nadrób zaległości. To historia, która zmusza czytelnika do refleksji nad granicami sprawiedliwości i siłą kobiecej solidarności. ,,Nocne cienie" to świetne zwieńczenie trylogii i cieszę się, że mogłam ją poznać.

Trzeci tom historii z Akademi Rosenholm i jest to chyba najmroczniejszy tom, gdzie autorka sięga po znacznie trudniejsze emocje niż w poprzednich częściach. Co dla mnie jednak najważniejsze autorka nadal potrafi zaskoczyć i sprawić, że pozorne wyciąganie wniosków może okazać się zgubne.

Po dwóch trudnych i pełnych zamieszania latach w Akademii nasze bohaterki trafiają na tropy morderstwa z przeszłości, które wydaje się być dopiero początkiem. Zjawa ofiary żyjąca w bezcelowym zawieszeniu pomimo upływu czasu domaga się rozliczenia, a nasze bohaterki jak to one nie zwykły chować głowy w piasek, jednak im dłużej zajmują się sprawą, tym niebezpieczeństwo staje się bardziej realne niż początkowo się wydawało.

W tej części dziewczyny są już znacznie dojrzalsze niż czas, w którym je poznałam, jednak nadal każda ma swoje słabości i momenty zwątpienia. Ich relacja nadal dynamiczna, bardzo często jest bodźcem ożywiającym fabułę. Jedno pozostaje niezmienne, a mianowicie determinacja bohaterek, która wraz z głęboką potrzeby naprawiania świata nadaje powieści nieco głębszy wydźwięk.

Tematem, który jest osią fabuły i jest najbardziej eksploatowany przez Jensen jest ,,zemsta" i to nie tylko w tym dosłownym potocznym znaczeniu. W powieści zemsta jawi się jako siła nie tylko destrukcyjna, ale też wyzwalająca i pozwalająca bohaterkom na uwolnienie się od ciężaru dawnych tajemnic.

,,Nocne cienie" były bardziej mroczne, bardziej emocjonalne i z jeszcze większą dawką napięcia. Autorka zręcznie balansowała między mrokiem, a fantasy nie sprawiając, żeby powieść stała się karykaturalna. A ja przyznaje, że miałam moment zatrzymania i zastanowienia się nad istotą zemsty. Cieszy mnie, że autorka z każdym kolejnym tomem ewoluowała i podnosiła sobie poprzeczkę, bo w moich oczach każda kolejna część jest lepsza.