Trzech zabójców

„Trzech zabójców” to książka, która mnie wręcz zadziwiła, nawet nie potrafię powiedzieć, dlaczego tak mi się spodobała. Myślę, że odbiór każdej książki zależy od tego, kiedy się ją czyta. A ja właśnie byłam nieco przybita chorobą, więc powieść dość specyficzna, łącząca thriller z chwilami wręcz absurdalnym czarnym humorem z chaosem i oderwaniem od rzeczywistości, lekka i może nieco naiwna była dla mnie niemal lekarstwem. Lektura tej książki pozwoliła mi zapomnieć o własnych problemach, przeniosłam się do Japonii, gdzie wpadłam w sam środek azjatyckiej brutalności.
Bohaterzy świetnie przerysowani a pragnienie zemsty przeplata się z chorymi wręcz ambicjami i żądzą władzy.

Suzuki, Wieloryb, Cykada i Popychacz. To główne postaci, wokół których rozwija się cała fabuła. Nic nie łączy ich ze sobą, lecz zrządzeniem losu wydarzenia, w których biorą udział, krzyżują się ze sobą. Trzech z nich to płatni zabójcy, czwarty to zwykły człowiek szukający zemsty, bo przestał wierzyć już w sprawiedliwość...
Suzuki był nauczycielem matematyki, lecz gdy syn szefa jednej z tokijskich mafii zabił mu żonę, mężczyzna rzuca pracę i chce na własną rękę wymierzyć karę, chce zemsty - życie za życie. Winowajca nie poniósł kary, ojciec ma ciągle nad nim parasol ochronny a skorumpowani politycy umożliwiają dalsze łamanie prawa.

"Ten idiota ciągle sprawia kłopoty. Kradnie samochody i jeździ nimi jak szalony w środku nocy. Upija się i wjeżdża w ludzi. Robi to na okrągło, cały rok."
Żeby zemścić się, musi mieć dostęp do syna szefa gangu, więc zatrudnia się... w jego firmie szukając przy tym okazji do zemsty. Całe swoje życie podporządkował myślach o zemście.
Nie jest zachwycony tym, co teraz robi, lecz usprawiedliwia się, że robi to w słusznej sprawie.
Suzuki przypadkowo jest świadkiem wypadku, w którym ginie zabójca jego żony. Mężczyzna jest wściekły, że ktoś go ubiegł. Przecież to on miał prawo do zemsty.
Okazuje się, że to nie był wypadek, ktoś wepchnął mężczyznę pod koła ciężarówki. To tajemniczy Popychacz...
Wieloryb to ogromny mężczyzna, którego specjalnością jest nakłanianie ludzi do... samobójstwa. Jest w tym tak przekonujący, że każda jego ofiara mniej lub bardziej chętnie, sama kończy swoje życie, zostawiając pożegnalny list a także przyznając się do winy (często za niepopełnione czyny)...

" To bardzo skuteczny sposób, żeby zakończyć sprawę. Wystarczy, że ktoś weźmie na siebie całą winę i popełni samobójstwo."
"Kiedy znajdzie się kozioł ofiarny, trudno jest kontynuować śledztwo, nawet jeśli fakty się nie zgadzają..."
Cykada jest zabójca bez żadnych skrupułów, on bez żadnych wyrzutów sumienia potrafi zamordować całe rodziny, nawet małe dzieci. Co dziwne, nienawidzi swojego szefa, a mimo to cały czas trwa przy nim. Czuje się jak marionetka, która szef pociąga za sznurki, lecz nie potrafi się uwolnić...

Co łączy tych mężczyzn? Oczywiście, oprócz tego, że trzech już jest zabójcami a czwarty też chce zabić człowieka. Czy poznają się?
Chociaż nie ma w tej książce typowej zagadki kryminalnej i policyjnego śledztwa, to i tak czuje się napięcie jak przy prowadzonym dochodzeniu. Wewnętrzne rozterki głównych bohaterów są naprawdę wciągające i zastanawiające. Czy faktycznie zabójcy mogą tak zastanawiać się nad sobą? Czy to robią? Nie wiadomo...
Zdaję sobie sprawę, że nie każdemu ta książka przypadnie do gustu, mnie zaskoczyła pozytywnie i po prostu była dobra, więc niemal połknęłam ją bardzo szybko.
Polecam.

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Isaka dał mi się już wcześniej poznać jako autor potrafiący stworzyć thriller o mocno surrealistycznym zabarwieniu, potrafiący opowieść snuć z ironią, ale i emocjonalną głębią. ,,Trzech zabójców" to historia balansująca pomiędzy czarnym humorem i tragizmie, co składa się na świat, gdzie nawet zemsta ma w sobie coś z groteskowego rytuału, a moralność to towar luksusowy i niezwykle deficytowym.

Główny bohater to Suzuki, nauczyciel, który po śmierci żony postanawia dokonać zemsty, jednak nie jest to heroiczne samo w sobie, to bardziej decyzja człowieka, który stracił wiarę w sprawiedliwość. Wciąganie się do mafijnego świata bohater dostrzega w tym świecie pewien korporacyjny ład pełen hierarchii, biurokracji i procedurami.
Spodobał mi się kontrast między szablonowym myśleniem nauczyciela, który musi odnaleźć się w mafijnym świecie, gdzie każdy fałszywy ruch może być podstawą do wydania wyroku.

Isaka tytułową trójkę przedstawia jak swoiste archetypy, gdzie każdy ma swój styl, filozofię i etykę i tak jeden zabija dla pieniędzy, drugi dla równowagi, a trzeci (sic!) z przyzwyczajenia, a jednak wspólnie muszą funkcjonować w świecie, gdzie morderstwo jest pracą jak każda inna.
Isaka bardzo sprytnie uniknął prostego i logicznego zarazem podziału na dobro i zło, ponieważ każda postać ma w sobie coś z ofiary. Dialogi między bohaterami mają w sobie coś z surrealizmu, bo pod warstwa humoru jest pewna nuta melancholii i pełna świadomość, że każdy z nich został czegoś pozbawiony od empatii, sens, czy chociażby cel.

Książka zaskoczyła mnie swoją melancholią i próba nadania sensu przemocy w świecie totalnie pozbawionym sensu. Autor nie skupił się w swojej historii na pościgach i klasycznym nadawaniu napięcia historii, a bardziej skupił się na takim wszechogarniającym poczuciu nieuchronności. ?Powieść w bardzo otwarty sposób pokazuje, że zemsta absolutnie nie jest drogą do przywrócenia porządku, a przeciwnie tylko pogłębia chaos. Ja jestem fanką twórczości autora, bo czytanie jego powieści niejednokrotnie mnie jako człowieka obnażyło i zaskoczyło.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka ukazała się 7 października nakładem Zysk i S-ka Wydawnictwo   Kilka lat temu przeczytałam ,,Bullet Train. Zabójczy pociąg" Kotaro Isaki. Ponad 450 stron pochłonęłam jednym tchem i w trakcie lektury pomyślałam, że to wspaniały materiał na scenariusz filmowy. I wkrótce potem powstał film z gwiazdorską obsadą.   Taka sama myśl towarzyszyła mi podczas czytania ,,Trzech zabójców" tego samego autora. Czy powieść zostanie zekranizowana? Mam nadzieję, że tak! Na razie mogę napisać, że brawurowa akcja i niesamowity klimat oraz wyraziste kreacje bohaterów sprawiły, iż zarwałam noc, nie mogąc oderwać się od lektury.   Akcja rozgrywa się współcześnie w Tokio.   Suzuki to młody wdowiec, który nie może pogodzić się ze śmiercią żony, tym bardziej, że zabita została z zimną krwią. Pragnie zemsty i ma opracowany plan, który zaczyna wcielać w życie. Porzuca pracę nauczyciela i robi wszystko, by wkupić się w łaski mafii. Mężczyzna nie zdaje sobie sprawy z tego, w jak niebezpieczny świat wkroczył. Gdy zostaje uwikłany w mafijne porachunki, w których udział biorą płatni mordercy, ma jeszcze szansę uciec i porzucić szalony zamiar. Nie robi tego jednak, chcąc pomścić żonę...   Przypadkowo Suzuki staje się świadkiem wydarzenia, w którym ofiarą pada syn szefa tokijskiej mafii. Teraz polują na niego wszyscy - i ci, którzy chcą pozbyć się go jak najszybciej, i ci, którzy pragną wyciągnąć z niego prawdę, nawet jeżeli mieliby go zabić.   Pozbawienie kogoś życia w pełnym niebezpieczeństw światku nie jest niczym zaskakującym. Są tacy, dla których znaczy to tyle, co zabicie muchy.   Suzuki zaczyna wyścig, w którym udział biorą też najbardziej wyrachowani i wyrafinowani zabójcy. Komu zaufać? Kto kłamie, a kto mówi prawdę? I gdzie schronić się, gdy poluje na ciebie kilku morderców?   Te i inne pytania towarzyszą nam podczas całej lektury, a dołącza do tego wątpliwość - czy bohaterowi uda się zemścić? Cały czas mu kibicujemy i wraz z nim przeżywamy niebezpieczne przygody. Opisy tych pościgów, podchodów, różnych gierek, sojuszy i zdrad śledzi się z zapartym tchem. Są one tak barwne i sugestywne, że obrazy przesuwają się przed oczyma czytelnika niczym filmowe kadry.   Powieść Isaki nie jest jednak tylko podnoszącym adrenalinę kryminałem. Dużo tu moralnych dylematów, rozważań na temat dobra i zła, ofiary i kata, prawa do zemsty i jej sensu.   Autor serwuje nam czytelniczą jazdę bez trzymanki. Wciąż wprowadza nowe wątki, myli tropy, trzyma niezmiennie w napięciu, które rośnie, by w zakończeniu zaskoczyć. I dać odbiorcy do myślenia - nie tylko na temat kryminalnej intrygi.   Dużym plusem są zapadające w pamięć kreacje postaci - wyraziste, oryginalne, niepowtarzalne. Nieraz musi minąć sporo czasu, zanim poznamy czyjeś intencje albo prawdziwą tożsamość. Rozwiązywanie tych zagadek wraz z głównym bohaterem jest fascynujące!   Kolejna zaleta to barwny, dynamiczny styl, który współgra z akcją, dzięki czemu naprawdę trudno odłożyć książkę, gdy zacznie się ją czytać.   POLECAM SZCZERZE - przede wszystkim tym, którzy cenią i lubią prozę niebanalną, zaskakującą i dającą do myślenia. BEATA IGIELSKA 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)