Upiór Manhattanu
Frederick Forsyth

Książka składa się z kilkunastu rozdziałów, których narratorem jest za każdym razem inna osoba. Są to jakby spisane wspomnienia poszczególnych osób, które miały styczność albo z tajemniczym ,,Upiorem" pojawiającym się w różnych miejscach, albo z osobą Christiny de Chagny, jej syna, lub osób im towarzyszących w podróży do Ameryki. Autor bardzo powoli odkrywa poszczególne karty fabuły, małymi krokami wprowadzając czytelnika w tajemnicę łączącą Erika i Christinę. Dzięki zręcznemu przedstawianiu poszczególnych osób i tego, co mają do opowiedzenia, czytelnik nie potrafi oderwać się od stron tej lektury. Książka, zawierająca niewiele, bo jedynie 206 stron zniewala swoją fabułą. Czyta się ją szybko, a zawarte w niej wątki zarówno sensacyjny, jak i miłosny uzupełniają się wzajemnie. Nie jest to lekka lektura sensacyjna, jest chwilami wzruszająca, a chwilami irytująca. To typowe połączenie romansu z kryminałem. Polecam książkę z czystym sumieniem, zwłaszcza tym, którzy znają ,,Upiora w operze" zarówno z książki jak i z filmu czy musicalu. Przyznam się, że dawno temu kupiłam tę książkę dlatego, aby dowiedzieć się jak potoczyły się dalsze losy Erika i Christiny. Ten romans zaintrygował mnie tak samo jak miłość w ,,Wichrowych Wzgórzach".

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka, na podstawie której powstał musical "Love Never Dies". Odkąd pierwszy raz przeczytałam "Upiora w operze" pragnęłam kontynuacji tej historii. Czasem życzenia się spełniają:) Umierająca Madame Giry powierza prawnikowi Dufour dostarczenie do USA listu, do Erika (Upiora Opery). Zagubiony w Nowym Jorku Dufour w końcu trafia na knajpę, w której spotyka dziennikarza Blooma i razem odnajdują adresata listu. W Ameryce Erik dzięki swojemu sprytowi i inteligencji dorobił się ogromnego majątku i teraz pragnie zemsty. W liście Madame wyjawia mu, że Christine i on mają dziecko, 13letniego Pierre'a... Nie podobały mi się tutaj tylko fragmenty opisujące wizje Dariusa (pomocnika Erika) oraz pomysł że Upiór wkładałby maskę klauna, żeby wychodzić w dzień na ulice. Erik był zbyt dumny, moim zdaniem, aby tak się poniżyć. Za to duży plus za wpleciony wątek z operą Erika "Anioł z Shiloh", szkoda że w musicalu tego nie wykorzystano.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)