Uroczysko

Pięknie ubrani goście zajmują miejsca w fotelach. Kurtyna się podnosi, muzyka rozbrzmiewa, tylko tancerki bark. Wspaniale zapowiadająca się młoda baletnica Nadia Volkov nie wychodzi na scenę. Matka zgłasza zagniecie, a w toku śledztwa prowadzące je stwierdzają, że kobieta wiele ukrywa. Sprawę prowadzi – znana z poprzednich tomów „Zbrodnie czorsztyńskich” - Anna Zdrojewska. Nie zabraknie też Igora Schutta. Zaczął parać się dziennikarstwem. Miał napisać między innymi recenzję przedstawienia. Artykuł nagle zmienił swój charakter.

„Uroczysko” jest trzecim tomem cyklu „Zbrodnie Czorsztyńskie”. Czytało mnie się go lepiej niż poprzednika. Przede wszystkim zahipnotyzował mnie świat baletu i jego toksyczność, jak przedstawia go Anna Olszewska. „Balet był zarówno sztuką, jak i cierpieniem...”1 Ma na myśli i godziny ćwiczeń okupionych bólem i kontuzjami, ale też niezdrową rywalizację podsycaną wielkimi ambicjami, niekoniecznie własnymi, tancerzy. Widz widzi tylko to co piękne. Dopracowane w każdym calu przedstawienie. Charakter i temat książki wymusza wejście za kulisy, a tam...

Opisana sprawa jest wyzwaniem dla śledczych, a Olszewska rozwiązuje ją niejako trójtorowo. Po pierwsze oficjalna sprawa prowadzona przez Zdrojewską. Po drugie nieoficjalne dochodzenie Schutta, w którym pojawia się m.in. wystawa prac Edgara Degasa i jego baletnica, jak i kolejna ofiara. Nie działają w duecie, ale czytelnik śledzi ich poczynania i z jego punktu widzenia fajnie się zazębiają. Wisienką na torcie są retrospekcje z lat 20-tych. Co prawda tamte wydarzenia pośrednio wpłynęły na obecne, ale są poszyte fascynacją i szaleństwem, co znowu jest niezwykle intrygujące dla czytelnika.

W trakcie pisania tej recenzji stwierdzam, że Olszewska „kupiła” mnie światkiem sztuki. W „Uroczysku” jest balet, jest Degas, gdzieś nawet chleje Witkacy. To wszystko tafia do już rozbudowanego świata. Pełnego charakterystycznych postaci i ich wątków. Nie wszystkie były potrzebne – szczególnie, że autorka zapowiedziała zakończenie tego cyklu – jednak sprawa kryminalna wyszła jej bardzo zgrabnie. Mogę spokojnie napisać, że „Uroczysko” to dobry kryminał.

1 Anna Olszewska, „Uroczysko”, wyd. Zwierciadło, Warszawa 2025, s. 123.

Każdy ruch był perfekcyjny. 

Z gracją i lekkością wykonany.

Każdy taniec to poemat. 

Doskonały.

Wyborny. 

Uczta dla oczu. 

Ileż to kosztowało pracy, treningów, diet, wyrzeczeń.

Poświęcenie siebie dla sprawy.

Błyszczały.

Widniały na pierwszych stronach gazet.

Tylko czy one tego chciały?

Może ktoś zdecydował za nie.

Baletnica. 

Wczoraj najjaśniejsza gwiazda na deskach teatru.

Dzisiaj jej już nie ma.

Jest pustka.

Ślad się urywa. 

Obstawienie pierwszej roli jest jak wygrana na loterii. 

Jednak tam gdzie wygrany, jest również przegrany.

Kogo obchodzi zniknięcie baletnicy? Jej miejsce zajmuje kolejna i następna.

Sztuka za sztukę. 

Chociaż nie o taką sztukę się rozchodzi. 

Ale czy kiedyś już się to nie wydarzyło? Czy świat nie zatoczył właśnie koła?

Uroczysko. 

Miejsce ciszy. 

Nieogarniona przestrzeń. 

Dzikość natury. 

Tam, gdzie diabeł mówi dobranoc. 

Nie wielu się tam zapuszcza. 

Jest w niej piękno.

Ale i niebezpieczeństwo.

Uroczysko to trzecia i ostatnia część serii. Zalew Czorsztyński ponownie przyciąga zło. Autorka oprócz teraźniejszych wydarzeń, opisuje przeszłość. To nie jest pierwsze zniknięcie tancerki baletowej. Ale czy ostatnie?

Kolejne przygody Igora Schutta i Anny Zdrojewskiej tym razem przenieśli się oni do Krakowa. Do ich związku wkrada się rutyna i ciężko im się dogadać. Każdy z nich niestety musi zmierzyć się z własnymi demonami. Igor porzucił pisanie powieści i pracuje teraz w gazecie, a Anna chce odnaleźć się w nowym zespole.

~

W Operze znika główna solista Nadia Volkov, policja prowadzi dochodzenie. Podejrzenie pada na rosyjskiego kryminalistę, który z zaginioną był dość blisko. Czy były mąż pomoże powstrzymać psychopatę?

~

Igor szuka materiału do nowego artykułu. Pracuje nad wystawą prac Degasa, ale wpada na trop nie rozwiązanego zabójstwa baletnicy. Miało miejsce dwa lata temu we Wrocławiu. Mężczyzna łączy siły z byłym komendantem z Czorsztyna. Czy wszystkie tajemnice zostaną rozwiązane? Czy Anna z Igorem odnajdą siebie? Czy ich użycia przetrwają? Co łączy zabójstwo z zaginięciem?

~

"Uroczysko" to książka napisana naprawdę w dość przemyślany sposób. Wątki współczesne przeplatają się z przeszłością co akurat mi się podoba bo lubię takie połączenia. Mimo tego, że cała akcja wydaje się być dynamiczna i ciekawa to mi czegoś po prostu zabrakło. Przede wszystkim tej tajemniczości bo od razu wiedziałam, że przeszłość ma kluczowe znaczenie w tej powieści.

~

Autorka chcąc coś dodać od siebie wprowadzała nowe wątki, które miałam wrażenie że były wymuszone i tworzone na siłę. Zdecydowanie bardziej do gustu przypadły mi dwa poprzednie tomy. Po przeczytaniu poprzednich części oczekiwałam po prostu jakiegoś "wow", którego po prostu mi zabrakło.

~

Książkę czytałam tak trochę na siłę, nie pochłonęła mnie ona aż tak mega. Aczkolwiek to wciąż dobry kryminał i po zbrodnie Czorsztyńskie warto sięgnąć. Mam wrażenie, że autorkę troszkę to przerosło i za bardzo zaczęła w tym wieńczącym serie tomie komponować. Mimo wszystko nie żałuję przeczytania tej książki myślę, że innym mogła ona się spodobać, no mnie nie koniecznie.

Dziękuję wydawnictwu Zwierciadło za egzemplarz ❤️ 

Znacie cykl kryminalny „Zbrodnie czorsztyńskie” Anny Olszewskiej? Ja muszę się Wam pochwalić jego znajomością i tym samym zaprosić na recenzję trzeciej części, czyli „Uroczysko”. Tak więc jeśli ciekawią Was zagadki kryminalne w pięknym górskim klimacie, to zapraszam na recenzję!

Nadia Volkow jest pierwszą solistką zespołu baletowego w Operze Krakowskiej. Niestety, pewnego dnia znika ona w trakcie przedstawienia. Tropy odkrywane przez Annę Zdrojewską, która prowadzi śledztwo w sprawie jej zniknięcia, niestety nie przybliżają do rozwiązania sprawy. W dodatku powody zniknięcia Nadii zaczynają się nawarstwiać. Własne śledztwo rozpoczyna Igor Schutt, który miał przeprowadzić wywiad z zaginioną tancerką. Czy uda im się ustalić, co stało się z Nadią? Co mogło spowodować jej zniknięcie?

W książce narracja prowadzona jest w trzeciej osobie, bardzo szybko się ją czyta i jest równie interesująca tak jak poprzednie części. W trakcie czytania czuć klimat pienińskich gór i Jeziora Czorsztyńskiego. Wspomniane były takie autentyczne miejsca jak Uzdrowisko doktora Kołaczkowskiego, willa Marta w Szczawnicy lub Uroczysko Zielone Skałki leżące nad Jeziorem Czorsztyńskim, o których nie słyszałam wcześniej. Bardzo mnie zainteresowały i z chęcią bym je zwiedziła. Wątek związany z zaginięciem Nadii, wokół którego toczyła się akcja, był dla mnie bardzo ciekawy, w dodatku był on związany ze sztuką, głównie z baletem. Mój czas spędzony z tą książką uważam za bardzo udany, bo ciekawa zagadka kryminalna, górskie klimaty i sztuka w tle sprawiły, że czytałam ją z wielkim zainteresowaniem i żałuję, że już nie będzie kolejnej części. 

„Uroczysko” jest bardzo ciekawym kryminałem, choć nie należy do tych krwawych ani drastycznych. Można z tą książką bardzo ciekawie spędzić czas, tak jak z poprzednimi tomami, które były dla równie interesujące. Polecam tę książkę wszystkim miłośnikom kryminałów, literatury detektywistycznej, gór oraz sztuki.

Trzeci tom serii Zbrodnie czorsztyńskie autorstwa Anny Olszewskiej -- zatytułowany ,,Uroczysko" -- to misternie skonstruowany kryminał, w którym zagadka kryminalna splata się z psychologicznym portretem ludzi żyjących na granicy pasji, zazdrości i obsesji.

Z Opery Krakowskiej znika podczas spektaklu Jeziora Łabędziego główna solistka - Nadia Volkov, baletnica o rosyjskich korzeniach i polskim pochodzeniu. Zniknięcie następuje w momencie największego napięcia - podczas ostatniego aktu, który przerywa alarm, wprowadzając teatr w chaos. I właśnie w tym momencie Anna Olszewska zaczyna snuć swoją mroczną, pełną niedopowiedzeń i emocjonalnych niuansów opowieść.

Śledztwo prowadzi znana z poprzednich tomów policjantka Anna Zdrojewska, ale tym razem nie działa sama. Do gry wkracza także jej partner, Igor Schutt, dziennikarz, który zamierzał przeprowadzić wywiad z Volkową tuż po spektaklu. Zmuszony przez okoliczności, porzuca bierną rolę obserwatora i rozpoczyna własne, dziennikarskie śledztwo. Jego dochodzenie szybko okazuje się równie istotne jak oficjalne działania policji.

Autorka umiejętnie buduje napięcie, nie uciekając się jednak do drastycznych scen czy taniej sensacji. Zamiast tego stawia na klimat, emocje i stopniowe odkrywanie tajemnic -- zarówno tych związanych ze śledztwem, jak i z przeszłością bohaterów. Olszewska skupia się także na warstwie psychologicznej - pokazuje, jak zazdrość, ambicja i presja sukcesu mogą zniszczyć nie tylko relacje, ale i samych ludzi.

,,Uroczysko" zadowoli szczególnie tych, którzy w kryminałach cenią spokojne, nastrojowe tempo, dopracowanych bohaterów i elementy powieści obyczajowej. To historia, która pokazuje, że zło nie zawsze przybiera brutalną formę - czasem czai się cicho, w relacjach, niedopowiedzeniach, ambicjach.

,,Uroczysko" to opowieść, która pachnie lasem, wilgocią mchu i echem dawnych szeptów. Anna Olszewska zabiera czytelnika w podróż do świata, gdzie natura, pamięć i tajemnica splatają się w jedno - tworząc historię pełną emocji, niedopowiedzeń i magii zakorzenionej w codzienności.

To książka, którą się bardziej odczuwa niż tylko czyta - napisana z wyczuciem, subtelna i pięknie osadzona w słowiańskim krajobrazie. Bohaterowie są żywi, ludzcy, zmagający się ze swoimi demonami - a sama fabuła powoli odsłania kolejne warstwy, jak mgła opadająca nad uroczyskiem o świcie.

Olszewska doskonale łączy realizm z nutką mistyki. Czytelnik zanurza się w opowieści jak w chłodnej wodzie leśnego jeziora - raz po raz czując dreszcz.

,,Uroczysko" to książka, która zostaje pod skórą - idealna dla tych, którzy szukają nie tylko historii, ale i klimatu. Czuła, tajemnicza, poetycka - idealna na wieczór z kubkiem herbaty i myślami krążącymi wokół przeszłości.

,,Obraz jest dziełem sztucznym, poza naturą, wymagającym tyle przebiegłości, co dokonanie zbrodni.". 

Zdzisław Kępiński

Nadia Volkov to niekwestionowana gwiazda baletu Opery Krakowskiej. Mimo młodego wieku emanuje dojrzałością sceniczną, która zachwyca i porusza widownię. Wielu podziwia jej talent, inni dostrzegają w niej zagrożenie. Igor Schutt, chcąc napisać artykuł o występie, zamierzał przeprowadzić z nią wywiad tuż po zakończeniu spektaklu. Niestety, ostatni akt przerywa przeciągłe wycie alarmu, pogrążając teatr w chaosie, a dziewczyna znika. Śledztwo w sprawie zaginięcia prowadzi Anna Zdrojewska, a im bardziej zagłębia się w życie tancerki, tym wyraźniej czuje, że pod starannie wykreowaną fasadą idealnego życia kryją się mroczne sekrety.

,,Sztuka to kłamstwo, które pozwala uświadomić sobie prawdę.".

Pablo Picasso

,,Uroczysko" to trzeci i zarazem ostatni tom serii ,,Zbrodnie Czorsztyńskie" który przenosi czytelnika w świat sztuki obejmujący zarówno piękno subtelnego tańca, jak i wystaw artystycznych. Autorka z wyczuciem splata wątki teraźniejszości i przeszłości, tworząc opowieść pełną pasji, obsesji i niespełnionych ambicji. Fabuła utkana jest wokół tajemniczego zaginięcia baletnicy, a jej rozwikłanie staje się wyzwaniem nie tylko dla miejscowej policji, ale także dla Igora Schutta, zaangażowanego w sprawę, który po porzuceniu kariery pisarskiej postanowił skupić się na dziennikarstwie. Artykuł o Volkovej był nie tylko wyzwaniem, ale także szansą na wyrwanie się z dusznego działu kulturalnego i powrotem do tego, co naprawdę go pociągało, czyli podążania tropem przestępców. To nie tylko kryminalna intryga, ale również opowieść o kruchości ludzkich relacji, ukazująca, jak destrukcyjna bywa zazdrość i obsesja trawiąca dusze tych, którzy wpadli w sidła perfekcji, niszcząc nie tylko więzi, ale i samego siebie. Najmocniej trafiły we mnie fragmenty przedstawione z perspektywy Nadii, bijąca z nich bezsilność i niezrozumienie. Wątki z przeszłości są ciekawym dopełnieniem chociaż  długo zastanawiałam się w jaki sposób połączą się z toczącym się śledztwem. Trudno było odgadnąć w którą stronę finalnie skręci cała akcja, a taką niepewność zawsze doceniam.