Urząd do Spraw Dziwnych

Od samego początku historia mnie zahipnotyzowała. Poznajemy kobietę, która wciąż nie wie co się stało z jej matką. Opisuje jej ostatni czas, jaki zapamiętała. Obłąkany wzrok matki, dziwne zachowanie oraz szepty w głowie, których świadoma była tylko ona. Początkowo trudno jest określić kto tutaj zawinił, gdyż podkreślony zostaje alkoholizm i agresja jej męża. Taka niemoc, kiedy chudnie się z dnia na dzień nie mogąc znieść codzienności. Te opisowe urywki bardzo mnie tutaj poruszały. Następnie przechodzimy do jej nagłego zaniknięcia, gdzie u ojca zmieniła się tylko ilość wypitego alkoholu. Pozostawiła ich, małe dzieci oraz męża i do tej pory nikt nie wie co się z nią stało. Wciąż pamięta jak rok temu sypała się na jej oczach, a teraz boi się, że to nie był przypadek. W całej nienawiści opisuje nam też swojego brata, którego zachowanie zaczyna przypominać tej, której z nimi nie ma. Czyżby głosy w głowie nie pojawiły się przypadkiem? Im bardziej o tym myśli i drąży temat, tym świat miewa dla niej małe podpowiedzi. Na jej drodze pojawia się mężczyzna, który choć luzacko przedstawiony zaczyna opowiadać o sobie i tym co robi w tak energiczny sposób, że dziewczyna zaczyna składać wszystko w jedną całość. I tutaj wchodzimy na karty fantazyjnych gier, gdzie należy uważać, bo potrafią pochłonąć. Czyżby na tyle, że można by stracić rozum?
Świetna książka, która łączy fikcję z życiem prawdziwym. Dla mnie była lekką przestrogą, gdzie pokazała jak wyimagowany świat animów może zniszczyć nasze pojmowanie świata prawdziwego. To też wielka tęsknota, czasami nie do opisania. Wyrzuty sumienia, że nic się nie zrobiło jako dziecko, tylko obserwowało upadek człowieka, który to dla nas powinien być oparciem, a nie odwrotnie. Miłość tak wielka, że można dla niej poświęcić wszystko, byleby tylko dostać dręczące nas odpowiedzi. Po jej skończeniu jeszcze bardzo długo dźwięczy w głowie, a głosy podpowiadają, że musimy przeczytać tom następny. Niesamowite spotkanie, naprawdę. Nie da się o niej zapomnieć:-)