W oparach przeznaczenia

Każdy z nas ma lub miał dziadków, którzy pamiętali czasy wojny. Wiele osób do dziś wspomina te momenty, kiedy siadaliśmy obok nich i słuchaliśmy historii, które niosły w sobie ból, tęsknotę, ale też ogromną siłę. Nie każdy dziadek widział front, nie każda babcia przeżyła największe okrucieństwa, lecz wszyscy mieli w sobie wspomnienia tamtych lat, pełnych strachu, głodu i niepewności jutra. To były czasy, które na zawsze odcisnęły piętno na ich sercach. I właśnie dlatego, gdy zobaczyłam książkę Katarzyny Pernal-Wyderkiewicz „W oparach przeznaczenia”, od razu wiedziałam, że muszę po nią sięgnąć.

Zainteresowała mnie nie tylko sama tematyka, ale też sposób, w jaki autorka potrafi uchwycić ludzką stronę historii. Tytuł już sam w sobie brzmi niezwykle emocjonalnie, jakby zapowiadał los, który nie pyta o zgodę. Okładka przyciąga wzrok, emanując nostalgią i powagą, a opis książki obiecuje opowieść prawdziwą, opartą na życiu i doświadczeniu ludzi, którzy walczyli nie tylko z wrogiem, ale i z własnym przeznaczeniem.

„W oparach przeznaczenia” to nie jest zwykła powieść historyczna. To historia ludzi, którzy żyli w czasach, gdy słowo „wolność” było marzeniem, a „miłość” luksusem, na który niewielu mogło sobie pozwolić. Poznajemy losy Feliksa Karcza, żołnierza spod Monte Cassino, i jego żony Karoliny. Dwie perspektywy, dwa światy splecione wojną, rozłąką i wiarą w to, że dobro mimo wszystko przetrwa. Autorka w niezwykle poruszający sposób pokazuje, jak wojna potrafiła zniszczyć życie, marzenia, a nawet tożsamość, ale jednocześnie jak potrafiła wydobyć z człowieka to, co w nim najpiękniejsze – siłę, wierność, nadzieję.

W tej książce jest wiele momentów, które zapadają w pamięć. Wspomnienia walki, utraty, a także sceny, w których czuć nie tylko ból, ale i miłość tak silną, że potrafi przetrwać wszystko. Najbardziej poruszyła mnie perspektywa Karoliny, kobiety, która mimo wszystko trwała przy swoim mężu, choć los rzucał im kłody pod nogi. To właśnie w jej oczach widać ogromny ciężar wojny, nie tej, która toczy się na polach bitew, ale tej, która rozgrywa się w sercu człowieka.

Czy można zachować człowieczeństwo, gdy wokół wszystko się wali? Czy miłość może przetrwać w świecie, w którym dominuje śmierć i strach? Czy pamięć o ludziach takich jak Feliks Karcz może być dla nas lekcją, jak żyć dziś w świecie, w którym często zapominamy o wartościach, które kiedyś stanowiły o sile narodu? Te pytania nie opuszczały mnie przez całą lekturę.

Katarzyna Pernal-Wyderkiewicz stworzyła książkę, która porusza do głębi. W jej słowach czuć pasję, rzetelność, ale też ogromną empatię. To autorka, która nie tylko opowiada historię ona pozwala ją przeżyć. Każda strona to emocje, które docierają prosto do serca: wzruszenie, złość, duma i wdzięczność.

Najbardziej spodobało mi się to, że autorka oddała głos ludziom, takim jak Feliks i Karolina, którzy w ciszy i pokorze dźwigali ciężar swojej epoki. Ich losy stają się symbolem całego pokolenia, które przetrwało dzięki wierze w człowieczeństwo.

„W oparach przeznaczenia” to książka, która zostaje w pamięci. To opowieść o sile ducha, o miłości, która nie zna granic, i o przeznaczeniu, które choć bywa okrutne, potrafi też prowadzić ku światłu. Polecam ją każdemu, kto chce poznać historię nie tylko z podręczników, ale z ludzkich serc, bo to właśnie one opowiadają najpiękniej.

Polska, pierwsza połowa XX wieku

Feliks to żołnierz spod Monte Cassino, jego życie nigdy nie było łatwe. Urodził się w czasach gdy świat nie był usłany różami. Historia ta to jego biografia, jako żołnierza, jako ofiary stalinowskiego terroru i jako męża Kaliny, kobiety z Kresów.

Książka idealna dla każdego zainteresowanego historią, albo po prostu lubiącego książki z tłem historycznym. Jest bardzo barwna, szczera, życiowa. Ukazuje trudne życie, wzloty i upadki z tamtych czasów, to jak ciężko było poradzić sobie z rzeczywistością po wojnie, jak wyglądały relacje, losy pokoleń. Bardzo ciekawa