Wspólniczka

"Wspólniczka" stanowi siódmy tom serii książek Eddie Flynn. Można jednak poszczególne tomy czytać niezależnie. Dla mnie jest to pierwsza przeczytana książka z tej serii. Autor, Steve Cavanagh, stworzył kryminał taki, jakie lubię najbardziej - bez makabrycznych opisów zbrodni ale fundujący emocje na każdej stronie. Budowanie napięcia przez kończenie rozdziałów w najciekawszych momentach i przeskakiwanie rozdziałami z perspektywy jednego bohatera na perspektywę innego bohatera sprawiało, że książkę ciężko odłożyć. 

Jeden z najbardziej znanych nowojorskich prawników - Eddie Flynn, zostaje zaangażowany w obronę żony seryjnego mordercy - od dawna nieuchwytnego Piaskuna. Carrie Miller zostaje oskarżona o współudział w części morderstw dokonanych przez męża. Piaskun, który przepadł bez śladu, chcąc pomóc oczyścić Carrie od stawianych jej zarzutów, wychodzi z ukrycia i dokonuje kolejnych zbrodni. Eddie Flynn ma wątpliwości co do tego, czy jego klientka niczego przed nim nie ukrywa i czy jego kancelaria może podjąć się jej obrony, jednak Piaskun zadbał o odpowiednią motywację Eddiego aby ten mimo wszelkich watpliwości wybronił Carrie od więzienia. Zrobił coś, co nie pozostawiało Eddiemu wyboru.

Z pomocą swoich niezawodnych współpracowników i jednocześnie przyjaciół - wspólniczki Kate Brooks, detektyw Bloch, konsultanta Harry'ego Forda i sekretarki Denise, a także dzięki współpracy z łowcą seryjnych morderców- Gabrielem Lake'em, Eddie walczy o podważenie dowodów świadczących przeciwko Carrie. 

Podczas czytania kolejnych rozdziałów, wydaje nam się że wszystko jest jasne i układa się w logiczną całość. Jednak koniec przynosi to, co ja osobiście uwielbiam i to, czego szukam w kryminałach - ogromne zaskoczenie. Pojawia się ten jeden brakujący element układanki, który zmienia cały obraz. 

„Na sali sądowej nigdy nie pytasz o coś , na co nie znasz odpowiedzi”.

Daniel Miller to morderca doskonały. Zabił wiele osób a potem zniknął. FBI oraz cała Ameryka są przekonani, że Carrie, jego małżonka, pomagała mu w zbrodniach. Eddie Flynn nie broni winnych. Tylko on i jego zespól są przekonani o niewinności Carrie. Czy uda im obronić kobietę, którą opinia publiczna już dawno skazała?

Steve Cavanagha kolejny raz wymyślił zagadkę kryminalną, która jest nie do rozwiązania. Wyskakujące jak grzyby po deszczu kolejne fakty lub domniemania skutecznie mieszają nam w głowie. Coś co było wcześniej oczywiste teraz zostaje poddane rewizji. Prawda przywdziewa szaty kłamstwa i pozostawia nas w osłupieniu.

Tutaj toczą się dwie bitwy, jedna na sali sądowej a druga poza nią. Flynn to niezłomny i inteligentny gracz, który śmiało stawia czoło prokuratorowi, choć wydaje się, że nie ma z nim żadnych szans oraz zwinnie manipuluje sędzią i ławą przysięgłych. Jego współpracownicy to twarde postaci, które wiedzą, że muszą działać szybko, bezpardonowo i skutecznie. Mając całą Amerykę przeciw sobie, dowody, które świadczą tylko na niekorzyść ich klientki oraz bezlitosnego mordercę, który ich szantażuje nie mogą pozwolić sobie na błędy.

Sytuacja komplikuje się ze strony na stronę, napięcie wzrasta, adrenalina buzuje w żyłach. Emocje rozsadzają nas od środka. Ciało się spina, cały świat kurczy się do akcji tej powieści. Flynn i jego współpracownicy to już nie tylko książkowe postaci, to nasi dobrzy znajomi, których losy mocno nas dotykają.  

„Wspólniczka” to powieść NIEODKŁADALNA,  dynamiczna, zaskakująca, absorbująca.

Thrillery prawnicze to gatunek, z którym dotąd nie miałam do czynienia, ale nazwisko Steve’a Cavanagha przewijało się w moim czytelniczym otoczeniu na tyle często, że w końcu ciekawość wzięła górę. „Wspólniczka” to siódmy tom cyklu o Eddiem Flynnie, jednak nieznajomość wcześniejszych części wcale nie przeszkadzała mi w odbiorze.

Daniel Miller, znany jako Piaskun, to seryjny morderca, który pozbawił życia czternaścioro osób, a następnie zniknął. Na ławie oskarżonych zasiada jednak nie on, a jego żona Carrie. Świat, media i prokuratura są przekonane, że wiedziała o zbrodniach męża i pomagała je ukrywać. Eddie Flynn – adwokat o reputacji skandalisty, który jednak nigdy nie broni winnych – podejmuje się zadania, które wydaje się samobójcze: udowodnić, że Carrie jest niewinna.

Proces Carrie toczy się w atmosferze medialnej nagonki, a równolegle rozwija się wątek śledztwa prowadzonego przez Gabriela Lake’a – byłego agenta federalnego, człowieka o ostrych łokciach i prywatnych rachunkach do wyrównania z Piaskunem.

„Wspólniczka” autorstwa Steve’a Cavanagha to jeden z najlepszych thrillerów, jakie miałam przyjemność przeczytać w ostatnim czasie. Od pierwszych stron wciągnęłam się w wykreowany przez autora świat i z zapartym tchem przewracałam kolejne kartki, pragnąc jak najszybciej poznać zakończenie. Steve Cavanagh, były adwokat, potrafi tak opisywać salę sądową i meandry prawa, że czytelnik czuje się jak uczestnik procesu. Pisze w sposób, który sprawia wrażenie, jakby każda scena miała być kulminacyjna. Krótkie rozdziały nadają książce filmowy rytm, co sprawia, że czytelnik niemal bezwiednie wciąga się w kolejne strony.

Steve Cavanagh łączy dwa nurty narracyjne: dramat sądowy i thriller kryminalny. Ten podwójny tor opowieści sprawia, że tempo jest nierówne, ale w najlepszym tego słowa znaczeniu – gdy napięcie na sali sądowej osiąga szczyt, akcja przeskakuje w stronę pogoni za mordercą i odwrotnie. Jedną z największych zalet Cavanagha jest umiejętność kreowania wiarygodnych dialogów prawniczych. Sceny na sali rozpraw są żywe, pełne sprytnych ripost i taktycznych zagrywek, które jednocześnie bawią, zaskakują i… uczą mechaniki procesu. Nie ma tu przyciężkiego żargonu prawniczego, który mógłby odstraszyć, ale widać, że autor wie, o czym pisze (co nie dziwi – sam był prawnikiem).

Bohaterowie są wyraziści, ale nie przerysowani. Eddie Flynn balansuje między sprytnym showmanem a prawnikiem o mocnym kręgosłupie moralnym. Carrie pozostaje zagadką aż do samego końca, natomiast Gabriel Lake wnosi do powieści dziki pierwiastek – jest jak granat bez zawleczki, którego działania są nieprzewidywalne. Nawet postacie drugoplanowe mają w sobie coś, co zapada w pamięć, a czarny charakter – Piaskun – to przykład antagonisty, który działa z chłodną premedytacją, co czyni go jeszcze groźniejszym.

Fabuła powieści pełna jest mylnych tropów, a Cavanagh bawi się z czytelnikiem w kotka i myszkę. Za każdym razem, gdy wydaje nam się, że wiemy, dokąd zmierza historia, autor zgrabnie podrzuca nowy element układanki, który wszystko komplikuje. Ostateczne rozwiązanie jest satysfakcjonujące i spójne, a jednocześnie potrafi zaskoczyć – czyli dokładnie to, czego oczekuję od dobrego thrillera.

Pod względem atmosfery „Wspólniczka” oscyluje między chłodnym proceduralnym dramatem a intensywnym dreszczowcem. Znajdziemy tu sceny przesycone napięciem psychologicznym, chwile, w których niemal odczuwamy fizyczny ciężar spojrzeń ławy przysięgłych, oraz momenty, gdy akcja nabiera tempa rodem z dobrego filmu sensacyjnego. Cavanagh umiejętnie wyważa proporcje, dzięki czemu lektura ani przez chwilę nie nuży.

„Wspólniczka” to lektura obowiązkowa nie tylko dla miłośników gatunku, ale także dla tych, którzy lubią historie o mrocznych zakamarkach ludzkiej natury. Steve Cavanagh nie tylko opowiada o zbrodni i sprawiedliwości – pokazuje, jak łatwo w świecie medialnych osądów i publicznej nagonki zatracić granicę między winą a niewinnością.

„Wspólniczka” to doskonały przykład thrillera prawniczego, który potrafi przekonać nawet tych, którzy na co dzień stronią od tego gatunku. Napięcie, doskonale skonstruowane postacie, dynamiczna akcja oraz błyskotliwe dialogi sprawiają, że książkę czyta się z przyjemnością i rosnącą ciekawością. To także dowód na to, że nawet w siódmym tomie serii można stworzyć historię świeżą i angażującą. Z pewnością sięgnę po kolejne, a właściwie wcześniejsze przygody Eddie’ego Flynna.

#współpracabarterowa
Jak myślicie, czy można nie wiedzieć, że mąż jest seryjnym mordercą?

Eddie Miller, czyli Piaskun jest jednym z najbardziej okrutnych morderców z jakimi FBI ma do czynienia, a gdy odkryli jego tożsamość rozpłynął się bez śladu. Opinia publiczna, FBI i właściwie cała Ameryka są przekonani, że Carrie, żona seryjnego mordercy o wszystkim wiedziała...

Tym razem Eddie bierze sprawę, która zdaje się być z góry przegrana. Zamierza bronić Carrie, najbardziej znienawidzoną kobietę w Ameryce. A jak wiecie, Eddie ma swoje zasady, broni tylko niewinnych. Czy uda się mu i jego ekipie przekonać ławę przysięgłych o tym, że Carrie także jest ofiarą?

Na domiar złego sprawy się komplikują, bo Piaskun wraca! Pragnie uchronić swoją żonę i nie cofnie się przed niczym! Cóż to dla niego zabić kolejne osoby? Nawet Eddie jest na jego celowniku!

Rozpoczyna się wyścig z czasem. Eddie musi wznieść się na wyżyny swej kreatywności, sięgnąć nie tylko po chwytliwe intrygi procesowe, ale i zagarnąć do pomocy swoje przedziwne znajomości z przeszłości. Jego manewry zaskakują nas tak samo jak zespół prokuratorski!Jakie niespodzianki wyjdą podczas rozprawy?

Akcja jest tu dynamiczna, wzbudza sporo emocji i trzyma w napięciu do samego końca. Uwielbiam w tej książce to, że mamy narrację z różnej perspektywy, nawet samego Piaskuna! Myśli osobnika pozbawionego skrupułów potrafią zmrozić.  

Wciąż uważam Flynna za jednego z ciekawszych bohaterów literackich, jego niekonwencjonalne sposoby dążenia do rozwikłania sprawy oszałamiają.

Ta historia skłania też do refleksji, do pytań na ile znamy swoich bliskich? Skąd wiemy, co tak naprawdę gnieździ się w ich umyśle? I przede wszystkim jak byśmy się sami zachowali w sytuacji jakichkolwiek podejrzeń? Jak potem żyć z taką świadomością? Jak łatwo o lincz publiczny, zaszczucie niewinnej osoby i jak bardzo to potrafi zniszczyć czyjeś życie. 

To już moja trzecia książka z Eddiem Flynnem i stwierdzam, że to jedna z najbardziej ekscytujących serii thrillerów prawniczych. Nocka zarwana, momentami miałam wrażenie, ze serce mi wyskoczy, ale dla takich wrażeń - warto było! Autorowi kolejny raz udało się mną zakręcić! Zakończenie mnie dosłownie wgniotło! Polecam!

Domyślam się, że wielu z Was nie wie kim jest Eddie Flynn, a szkoda.

Bohater, który niezmiennie mnie zaskakuje. W końcu mieszanka błyskotliwości, inteligencji i lisiej przebiegłości musi prowadzić do zaskoczeń.

Kolejny tom gdzie pierwsze skrzypce gra Eddie i kolejny raz jestem kupiona.

Ach jakie to było dobre!!!

Dla niecierpliwych to dodam #wartojakpieron ? a dla innych napiszę trochę więcej.

Mamy trupa i to nie jednego, ale za to zdaje się z jednych rąk, przynajmniej wszystko na to wskazuje. Jest również podejrzany, jego żona i doskonała intryga.

#stevecavanagh wie jak wciągnąć czytelnika w wir wydarzeń, zabrać mu swobodny oddech, zmusić serce do galopu, a nawet momentami skłonić, ale to ? tylko między nami, do rzucenia jakiegoś niecenzuralnego słowa. Emocje biorą czasami górę i trudno się opanować.

Autor pisze genialnie, wymyśla fabuły z najwyższej półki. Potrafi bawić się podrzucaniem błędnych tropów czy wskazówek. Natomiast czytelnik daje się na to łapać.

Dla mnie to kolejna powieść spod tego pióra jaką czytałam i mogę powiedzieć, że jestem fanką, nawet wielką. Wam bardzo polecam ? a sama z niecierpliwością będę czekać na kolejną premierę.

To jak? Znacie i lubicie czy nie znacie, ale już wiecie, że chcecie poznać?