Poznajemy Pippi, która jakby żyje na samotnej wyspie, w innym świecie... Na tę wyspę wprowadza nas jej młodsza siostra Marysia. Dzięki jej wrażliwości dotykamy wprost największych tajemnic i problemów jej niepełnosprawnej siostry. Odkrywamy przy tym, że każdy człowiek jest osobną wyspą i choć czasem tak bardzo różnimy się od siebie, to każdy z nas ma prawo do godnego życia, szacunku, podziwu i miłości. I pomyślałam sobie, że jeśli potrafimy sprawić, by takie osoby jak Pippi czuły się szczęśliwe mimo swojej choroby, to nasz świat będzie lepszy. - Anna Dymna
Informacje dodatkowe o Wyspa mojej siostry:
Wydawnictwo: Literatura
Data wydania: 2017-05-11
Kategoria: Dla dzieci
ISBN:
Liczba stron: 88
Kup książkę Wyspa mojej siostry
Zobacz także
Wyspa mojej siostry - opinie o książce
Już ku nocy dzień się chyli. Złote Słońce zaraz zgaśnie... Nie wiesz nawet, że w tej chwili z szafy starej wyszły banie. Ktoś postawił na podwórku niepotrzebny...
Kiedy masz naście lat i jesteś mieszkańcem malutkiej wioski, do której nagle na wakacje przyjeżdża zjawiskowa dziewczyna, pozostaje ci jedynie Wielka Ściema...
Przeczytane:2021-04-23, Ocena: 6, Przeczytałam, Insta challenge. Wyzwanie dla bookstagramerów 2021,
„… niewielu ma w sobie na tyle odwagi, aby dotrzeć do nieznanej wyspy i postawić nogę na jej brzegu…”
Przed rozpoczęciem czytania tej książki odpowiedzcie sobie na pytanie: Jak Wy reagujecie na osoby niepełnosprawne idące ulicą? Co wówczas myślicie, a może mówicie po cichu albo głośno?
Jestem przekonana, że wielu z Was po przeczytaniu książki, zmieni swoje myślenie i nastawienie do osób niepełnosprawnych i niepełnosprawności.
Marysia z siostrą i z tatą mieszka w mieście. Jej mama zmarła, kiedy dziewczynka była bardzo mała. Jej starsza-młodsza siostra Pippi choć urodziła się wcześniej od niej, to jest emocjonalnie młodsza. Mysia (tak mówi na nią Pippi) opowiada czytelnikowi o swoim dzieciństwie z Pippi, o wspólnej lekcji w szkole, o tym, jak jej siostra świetnie gotuje, jak lepi bałwana…
Historia dwóch sióstr trwa od momentu, gdy Mysia idzie do pierwszej klasy, aż do czasu zdania przez nią matury, czyli ukończenia szkoły średniej. Dowiadujemy się z niej jak żyje się pod jednym dachem z osobą niepełnosprawną. Jak ważne jest, aby nie wprowadzać do jej życia zbyt wielu zmian oraz jak boli, że osoba nam bliska nie jest akceptowana przez otoczenie.
Marysia pomaga nam odkrywać „wyspę” swojej siostry – osoby niepełnosprawnej.
Czy macie odwagę dotrzeć do tej wyspy i postawić nogę na jej brzegu?
Piękna, mądra i wzruszająca książka. Pokazuje nam, że każdy ma prawo do godnego życia, szacunku, podziwu i miłości. Polecam.
Autorka słusznie otrzymała za nią pierwszą nagrodę w II Konkursie Literackim im. Astrid Lindgren.