Yellowface

"Yellowface" to tytuł nietypowy. Do tej pory nie znałem żadnej powieści, która opowiadałaby o rynku wydawniczym i autorach książek. Autorka w satyryczny sposób obnażyła kulisy tworzenia bestsellerów i towarzystwa pisarzy, w wielu miejscach pewnie przerysowując prawdę, ale zrobiła to intrygująco. Moim zdaniem najlepiej jednak oddała ducha dzisiejszej poprawności politycznej i narzucania, o czym twórca powinien tworzyć, a o czym mówić nie może. Bardzo podobał mi się również motyw szaleństwa, przewijający się w toku akcji, który dodawał wydarzeniom dreszczyk emocji. Przyczepię się do zakończenia, ponieważ po całej treści spodziewałem się czegoś mocniejszego na finiszu. "Yellowface" jest powieścią bardzo dobrą, jednak nie jest to książka na miarę "Wojen makowych" R.F. Kuang, które dla mnie były wybitne. Warto pamiętać, że Kuang odeszła od fantastyki w swoim najnowszym dziele, co również mogło przełożyć się na poziom tej satyry. Nie dziwię się jednak, że "Yellowface" zdobyło liczne nagrody i nominacje. To że nie jest to najlepsza książka tej autorki, nie oznacza, że nie jest dobra, po prostu poprzeczka zawieszona jest strasznie wysoko. Więcej recenzji znajdziecie na moim Instagramie @chomiczkowe.recenzje, gdzie serdecznie zapraszam.

  REBECCA F. KUANG... - najpierw poznaliśmy tę autorkę jako twórczynię porywającej, epickiej, znakomitej serii fantasy "Wojna makowa", która przeniosła nas do świata dawnych, chińskich legend i wierzeń. Kolejno mieliśmy przyjemność odkryć jej powieść pt. „Babel”, która stanowiła subtelną, niezwykle filozoficzną i piękną historię o magii słowa i odkrywaniu własnej tożsamości. Dziś jednak autorka ta proponuje nam coś zupełnie innego - książkę „Yellowface”, która jest wybitnym dziełem na gruncie literackiego thrillera, kryminału i dramatu. I to właśnie o tym ostatnim tytule chcę wam opowiedzieć więcej w poniższej recenzji. Zapraszam.

 Juniper Hayward jest młodą pisarką, której kariera nie przebiega tak, jak sobie to wymarzyła przed laty... Oto jednak za sprawą pewnego dramatycznego wydarzenia, staje ona przed największą życiową szansą, z której korzysta... I tak też ukazuje się jej wielka powieść, przynosząc jej sławę, pieniądze, popularność i satysfakcję z pisania, jakiej dotąd nigdy nie zaznała. Jednakże z czasem pojawia się ktoś, kto zna tajemnicę June i kto zrobi wszystko, by zamienić jej życie w piekło. Tyle tylko, że raz zaznanego sukcesu pragnie się obronić, za wszelką cenę...

 Książka ta teoretycznie nie powinna porywać, zachwycać, fascynować od pierwszych chwil lektury, ale jednak tak się dzieje. Nie powinna, gdyż przedstawia ona sobą codzienność współczesnego pisarza - tak tę prozaiczną, jak i tę świąteczną,  zarezerwowaną dla nielicznych. Codzienność tworzenia, kontaktów z wydawnictwem, medialnej promocji i oczekiwania na reakcję rynku. Codzienność, podszytą oczywiście klimatyczną intrygą i psychologicznym suspensem, ale jednak wciąż ukazującą coś, co w założeniu winno zaciekawić nielicznych. Jednakże tu dochodzi do głosu twórczy talent Rebekki F. Kuang, który uczynił tę opowieść wielką, znakomitą, trzymającą w napięciu do ostatniej strony. 

 Kluczem do sukcesu tego tytułu wydaje się oddanie głosu głównej bohaterce - Juniper, która w pierwszoosobowej formie relacjonuje swoje przewrotne losy, odsłania przed nami mroczne sekrety, ukazuje prawdę o tym, jak wygląda księgarski rynek - co prawda ten amerykański, ale tak naprawdę i odnoszący się do każdego miejsca na Ziemi. Co istotne, bohaterka ta jest osobą rozumianą w pełni przez samą Rebeccę F. Kuang, dzięki czemu bez trudu wierzymy w nią samą, w jej losy i obraz tego, co kryje się po drugiej stronie „książki”. 

 Naturalnie mamy tu wiele innych ważnych i znakomitych wątków, by wspomnieć o swoistej konfrontacji głównej bohaterki z tymi, którzy nie chcą uwierzyć w jej sukces, o jej wewnętrznych rozterkach i balansowaniu na granicy szaleństwa, czy też choćby o znakomicie tu ukazanej, toksycznej przyjaźni. Jest tu także ważny wątek historyczny, odwołujący się do wielkiego dzieła głównej bohaterki i zrazem prawdziwych wydarzeń związanych z udziałem chińskich emigrantów w I wojnie światowej. To o tyle istotne, że to właśnie za sprawą tej stricte rozrywkowej powieści możemy dowiedzieć się o tragicznym losie tamtych ludzi, o których to współczesny świat jakby zapomniał.

 Z tą ostatnią kwestią łączy się również mocno obecny tu aspekt wielokulturowości Stanów Zjednoczonych, który tym razem skupia się obywatelach chińskiego pochodzenia i tego dylematu, czy również biały człowiek ma prawo do tego, by odkrywać, obnażać, oceniać dzieje i przeżycia chińskich emigrantów. To ciekawy wątek, który opiera się na rasizmie, aczkolwiek w nieco innym ujęciu, gdy oto kwestionuje się możliwość zrozumienia chińskiej natury przez osoby o innym kolorze skóry.

 Czas zadać sobie pytanie - dlaczego ta powieść jest zatem tak wyjątkową względem innych odsłon współczesnej literatury. Otóż decyduje o tym tematyka tej książki, jej konstrukcja i odwaga, która pozwala chociażby wskazywać tu na konkretne nazwy wydawniczych marek, na prawdziwe nazwiska gwiazd literatury, na obdzieranie czytelników ze złudzeń, że rynek wydawniczy jest czymś innym, lepszym, bardziej wartościowym moralnie, aniżeli każdy inny biznes. Otóż nie jest... i chyba po raz pierwszy prawda ta wybrzmiewa tak mocno i szczerze właśnie tutaj. 

 Powieść „Yellowface” jest z pewnością mocną kandydaturą do miana najlepszych książek tego roku. Przemawia za tym jakże inne, świeże spojrzenie na współczesną literaturę piękną, zaskakujący wachlarz doznań i emocji, jaki uwalnia w nas lektura tej opowieści oraz talent Rebekki F. Kuang - autorki nieszablonowej, odważnej, potrafiącej opowiadać o zwykłych rzeczach w porywający sposób. Taką jest ta książka, która z pewnością stanie się materiałem na filmowy przebój, która doczeka się wielu wznowień i która sprawi, że wielu z nas znów nabierze apetytu na rozrywkową i zarazem ambitną literaturę z najwyższej półki. Polecam.

Jak działają Social Media, ile dobra i zła jednocześnie mogą wyrządzić? Historia, która ukazuje życie zwykłych ludzi w wielkim świecie. Ich rozterki, przemyślenia, trudne sytuacje i zawiłe historie. Jak działają wyrzuty sumienia, jak trudno jest żyć w ciągłym strachu i obawach. 

Mam wątpliwości, czy w ogóle zaliczać tę książkę do literatury pięknej. Dla mnie to niemalże fabularyzowany reportaż z życia średnio utalentowanej, zagubionej młodej pisarki. To moja pierwsza książka o światku wydawniczym i literackim. Jeżeli chociaż po części jest to prawda, to nie zazdroszczę. Rywalizacja, dwulicowość, ciągły strach o swoją pozycję. Karty tej powieści zamieszkuje cała plejada narcystycznych osobowości, co niestety z definicji nie przysparza im sympatii. W samym centrum mamy Juniper, ambitną, ale nie odnoszącą sukcesów aspirującą pisarkę. W wyniku niespodziewanych zdarzeń jej moralność, etyka są wystawione na poważną próbę. Niestety, ponieważ w jej portrecie psychologicznym dominują takie cechy jak impulsywność, egocentryzm oraz skłonność do racjonalizacji własnych czynów, nie wychodzi z tej próby zwycięsko. Trudno ją polubić, chociaż w jakimś aspekcie można ją zrozumieć. Szkoda, ze autorka nie wyposażyła jej w nieco wyższy poziom inteligencji społecznej. A tak mamy postać kompletnie niedojrzałą i dość odpychającą. Zresztą w tej książce trudno uświadczyć jakąkolwiek pozytywną postać. Jak nie drapieżni wydawcy, to koszmarni internauci, nierozumiejąca rodzina, fałszywi przyjaciele, zazdrosne ,,koleżanki" po piórze.

Interesujący jest temat wpływu internetu i mediów społecznościowych na współczesny świat literatury, pracę pisarzy i rynek książki. Wystarczy kilka tweetów, by wywołać burzę, która często prowadzi do poważnych konsekwencji - od wykluczenia z literackiego świata po realny wpływ na sprzedaż i dalszą karierę. Następnym kluczowym wątkiem w powieści jest zjawisko ,,cancel culture". Jedno niefortunne sformułowanie, kontrowersyjny temat może prowadzić do oskarżenia o zawłaszczenie kulturowe i żądanie wykluczenia takiej osoby ze środowiska. A często dzieje się to na podstawie szczątkowych lub zmanipulowanych informacji. Trudno w tym wszystkim znaleźć rozsądną granicę pomiędzy słuszną krytyką a społecznym linczem.

Książka literacko nie zachwyca, ale doceniam ją za poruszenie i aktualnych tematów i zachęcenie do odpowiedzi na pytanie, gdzie kończy się inspiracja a zaczyna kradzież czyjejś twórczości

To książka, którą każdy miłośnik literatury - a zwłaszcza ten, kto śledzi kulisy rynku wydawniczego - powinien przeczytać choć raz. A najlepiej od razu dwa razy. Najpierw dla fabuły, która trzyma za gardło, potem dla wszystkich niuansów, podtekstów i gorzkiej ironii, które Kuang rozmieściła między wierszami z precyzją snajpera.

,,Yellowface" to coś więcej niż thriller literacki. To drapieżna, przenikliwa i boleśnie trafna wiwisekcja branży książkowej - od relacji autorka-wydawnictwo po rasizm, zawłaszczenia kulturowe i toksyczne mechanizmy autopromocji. W ponad 400 stronach opowieści o kradzieży intelektualnej autorka nie tyle snuje historię, co wbija szpilki. Celnie. Regularnie. I bez znieczulenia.

Momentami napięcie narasta tu do poziomu, który przypomina najlepsze powieści grozy. Ale to nie potwory czają się w tej historii, tylko konsekwencje. Wyrzuty sumienia. Internetowe lincze. I głęboko zakorzeniony lęk, że wszystko, co zdobyliśmy, może się w jednej chwili rozsypać jak domek z kart.

A jeśli myślisz, że po kilkunastu stronach będziesz mieć jasność, kto tu jest czarnym charakterem - poczekaj. Kuang bawi się twoim zaufaniem i oczekiwaniami. Główna bohaterka, June Hayward, to postać złożona, nieoczywista, toksyczna i - o zgrozo - momentami... zaskakująco zrozumiała. W kolejnych rozdziałach przekonasz się, że żadna ocena nie jest tu ostateczna, a moralność - podobnie jak sukces - bywa bardzo względna.

W ,,Yellowface" nie ma prostych odpowiedzi ani satysfakcjonujących finałów. Kuang pokazuje, że spełnianie marzeń bywa drogą przez mrok - i niekoniecznie kończy się happy endem. Bo co jeśli dotrzesz na szczyt, a widok z góry nie jest wart tej wspinaczki? Co jeśli trzeba było po drodze zbyt wiele poświęcić - łącznie z własnym sumieniem?

I już tak zupełnie na marginesie... Czy ktoś mi może wyjaśnić, dlaczego June nazwała swoją kolejną książkę ,,Matka Wiedźma"? Czy to jakiś ukłon w moją stronę? Czy to znak, że powinnam wystąpić z pozwem o rekompensatę? ? Bo mi się wydaje, że chociaż jakiś egzemplarz recenzencki mi się należy, prawda?

Yellowface to książka nietuzinkowa. Świeża, ironiczna, błyskotliwa i prowokująca do dyskusji. Inna niż wszystko, co ostatnio czytałam.

Poruszająca i wciągająca lektura, dobrze się czyta.

Słuchałem audiobooka rewelacyjnie czytanego przez Magdalenę Kumorek.

Powieść o perypetiach debiutującej pisarki. Pisarki marzącej o wielkim, medialnym sukcesie.
Gdzie kończy się i zaczyna cienka granica między plagiatem, kradzieżą, inspiracją?

Czy wykorzystanie notatek zmarłej koleżanki ze studenckich czasów jest mówiąc najprościej - w porządku? Kiedy byłoby w porządku a kiedy nie?

Czy chęć odniesienia sukcesu usprawiedliwia wszelkie działania?

Powieść przepełniają kobiece emocje: wątpliwości we własne siły, zmaganie się z krytyką, euforię po podpisaniu lukratywnego kontraktu, pomiatanie ludźmi.

Mam wrażenie, że June nie bardzo wie, jaką powinna być osobą. Stąd te jej wszystkie perypetie.

Książka świetnie pokazuje samotność pisarzy w XXI wieku.
Nieodzowną siłą tej historii jest przedstawienie, jak social media i uzależnienie od nich, mogą negatywnie wpływać na życie jednostki.

mniej