Zanim zapomnimy o życzliwości. Zanim wystygnie kawa Tom 5
Toshikazu Kawaguchi

Uczucia kłębią się w człowieku przez całe jego życie. Ogromna paleta pozytywnych i negatywnych odczuć przewija się w każdym z nas, doświadczamy ciągle nowych emocji. Czasami nie potrafimy zrozumieć dlaczego nasze zachowanie przejawia do kogoś sympatię, a do innych niechęć. Różnimy się wrażliwością, która wpływa na odbieranie różnych sytuacji życiowych.

W Tokio mieści się mała kawiarnia Funiculi Funicula, w której można wypić pyszną kawę.

Ale to nie wszystko...

Goście kawiarni mogą przenieść się w czasie, by spotkać się z bliską osobą, której chcą przekazać swoje najskrytsze myśli, głęboko zakorzenione w sercu. Trzeba jednak przestrzegać kilku zasad, dzięki którym podróż w czasie może stać się możliwa. Wracając do przeszłości niestety nie można zmienić przyszłości. Najważniejsze, to żeby wrócić zanim wystygnie kawa...

Cztery historie osób, które nie potrafią się pogodzić ze swoimi decyzjami i ich konsekwencjami. Bez względu na wiek tłumią w sobie ogromną niepewność, burzącą spokój i skłaniającą do podjęcia ważnej decyzji. 

Kolejna część powieści, bardzo ciepłej, wzbudzającej mnóstwo emocji i refleksji. Opowieść o relacjach międzyludzkich, marzeniach i niegasnącej nadziei, ale również o zazdrości i niezrozumieniu. W książce przewijają się także opisy znanych miejsc w Japonii. Piękna, poruszająca historia. Bardzo przyjemnie spędzony czas. Czytajcie, warto. Serdecznie polecam 

Dziś ponownie zapraszam do magicznej kawiarni Funiculi Funicula, położonej w dzielnicy Kanda- Jimbocho w Tokio. Kto już miał okazję w niej bywać, wie, że daje ona możliwość podróży w czasie, należy jedynie przestrzegać kilku zasad, z których najważniejsza brzmi: wróć, zanim wystygnie kawa. 
Toshikazu Kawaguchi przygotował dla czytelników już 5 część serii, tym razem tworząc kawiarniane historie osnute na wątku życzliwości.
 Drobne gesty, słowa, niedokończone sprawy, sprawiają, że klienci Funiculi pragną chwili podróży w czasie, by odbarzyć ważne w swoim życiu osoby, ciepłem, miłością i życzliwością. 
Każda z historii jest wzruszająca: opowieść o chłopcu, którego rodzice się rozwodzą, kobiety która pragnie by mąż nadał imię dziecku, rodzica pragnącego szczęścia córki, czy walentynkowego wyznania, o którym nie sposób zapomnieć. 
I chociaż wydaje się, że formuła mogła się już nieco znudzić czytelnikom, nic bardziej mylnego. Dobrze wraca się w znajome kąty kawiarni, do towarzystwa znanych nam już postaci, by ponownie odnaleźć w książce Kawaguchiego odprężenie, spokój i relaks. Seria ta, pełna nadziei i ciepła, zawsze gwarantuje pozytywne relacje - wszak wydawana jest przez @wydawnictworelacja. 

„Istnieją dwie odmiany żalu: żałujemy swoich czynów i straconych szans”.

Czy jedno życzliwe słowo, jeden gest mogą odmienić wszystko? A jeśli tak — czy znajdziemy w sobie odwagę, by je wypowiedzieć?

W tajemniczej tokijskiej kawiarni Funiculi Funicula można odzyskać to, co wydawało się na zawsze utracone. Tam czas rządzi się własnymi prawami, a filiżanka kawy kryje w sobie niezwykłą możliwość — podróż w przeszłość lub przyszłość. Czworo gości decyduje się na ten krok. Każdy z nich ma inny powód, ale wszyscy szukają ukojenia, nadziei i szansy na to, by pójść dalej.

W najnowszej odsłonie Kawaguchi przedstawia 4 historie:

- chłopca, który chce pokazać, że zależy mu na szczęściu rozwodzących się rodziców — porusza temat dziecięcej tęsknoty i pragnienia utrzymania rodzinnej harmonii.

- matki, która nie nadała imienia swojemu dziecku, bo chciałaby, aby córka nosiła imię wybrane przez zmarłego przed porodem męża i ojca — ukazuje dramat kobiety, która pragnie wyrazić swoją miłość i odpowiedzialność.

- ojca, który nie potrafi pogodzić się z wyborem córki — porusza trudności związane z akceptacją decyzji bliskich.

- kobiety, która żałuje, że nie wręczyła walentynkowego upominku — opowiada o drobnych gestach, które mogą mieć wielkie znaczenie.

Autor kontynuuje swój charakterystyczny styl — prosty, powolny, ale głęboki, pełen emocji i refleksji nad ludzkimi relacjami. Choć struktura opowieści pozostaje podobna do poprzednich tomów, autor wprowadza nowe elementy, tj. narracja z perspektywy bohaterów, co dodaje świeżości i głębi postaciom.

Opisane historie ukazują, że życzliwość to siła zdolna zmieniać świat — warto ją pielęgnować i praktykować. Autor pokazuje, że nawet najmniejszy gest dobroci może mieć ogromne znaczenie, zwłaszcza gdy relacje między ludźmi są napięte lub pełne żalu. Wskazuje, że czas nie leczy wszystkiego — daje jedynie szansę na zrozumienie. Przypomina stale, że podróże w czasie nie zmieniają teraźniejszości, a jedynie spojrzenie na nią. Uświadamia również, że niewypowiedziane słowa mogą ciążyć przez lata, i zachęca, by nie odkładać ważnych rozmów, wyznań i gestów na później — bo to „później” może nigdy nie nadejść.

Każda z historii opowiada o rodzinie i relacjach międzyludzkich, co podkreśla, że to właśnie więzi z innymi ludźmi nas kształtują.

Mimo że wątki dotyczą trudnych tematów — rozwodów, śmierci, niespełnionych marzeń — książka niesie jasne przesłanie: nigdy nie jest za późno, by nadać sens temu, co się wydarzyło. Nawet jeśli nie da się już niczego „naprawić”, można odnaleźć spokój i przebaczenie.

To książka, która skłania do refleksji nad tym, co w życiu naprawdę ważne — drobne gesty, uważność na drugiego człowieka i odwaga, by mówić o emocjach. Autor pokazuje, że życzliwość to nie słabość — to akt głębokiej siły i człowieczeństwa.

Zapraszam Cię, Czytelniku, do kawiarni, gdzie czas smakuje inaczej. Spotkaj nowych gości i poznaj ich wzruszające historie.

[Współpraca @wydawnictworelacja]

W kawiarni Funiculi Funicula czas płynie zupełnie inaczej. To tutaj trafiają nie tylko Ci którzy chcą wypić dobrą kawę ale także Ci, którzy chcą się przenieś w czasie. Z różnych powodów. Siedmioletni chłopiec chciałby nie płakać przy pewnej rozmowie. Świeżo upieczona mama pragnie zapytać męża o imię dla ich dziecka. Ojciec pragnie w jakiś sposób naprawić relacje z córką. Dziewczyna, która chce się dowiedzieć jaki był powód spotkania w Walentynki, do którego nie doszło. 

To już piąta część z serii Zanim wystygnie kawa, każda opowiada o kilku osobach cofających się w przeszłość lub wybiegających w przyszłość. Tym razem autor skupił się na czymś ważnym, aczkolwiek, znowu nie docenianym na codzień. Życzliwość. Czym jest? Dlaczego tak trudno nam ją okazać, nawet najbliższym. Jak często przez emocje, które biorą górę, przez złe słowa wypływające z naszych ust zrażamy, albo nawet całkowicie niszczymy dobre stosunki pomiędzy rodziną czy przyjaciółmi. Jakże często na naprawienie tego jest za późno. Bo żyjąc tu i teraz nie myślimy, że zaraz może nas lub kogoś bliskiego braknąć. Wtedy pozostanie tylko smutek, żal do samego siebie, tkwiąc niczym drzazga. Chciałoby się nie raz cofnąć w czasie i to naprawić...

Czasem wystarczy uśmiech, dobre słowo, mały gest i wszystko staje się lepsze. Ale czy potrafimy domyślić się i przeczuć kiedy należy to zrobić, a może warto takie rzeczy robić ot tak, bezinteresownie aby później nie żałować. 

Bardzo lubię całą tę serię, jest inna, taka subtelna i opowiadająca o rzeczach, możliwe iż najważniejszych ale niedocenianych. Szczerze polecam. 

??

,,Zanim zapomnimy o życzliwości" to piąty tom serii o kawiarni, której klienci mogą przenosić się w czasie. Podobnie jak w przypadku poprzednich części, poznajemy historie czterech osób, które pragną spotkać się z bliskimi, by naprawić swoje błędy lub przeżyć pewne sytuacje jeszcze raz, w inny sposób. 

??

Seria o ,,kawce" to dla mnie gwarancja dobrze spędzonego czasu. Chętnie sięgam po te książki, a w kawiarni Funiculi Funicula czuję się już praktycznie jak w domu. Rytuał nalewania kawy, choć tak powtarzalny i dobrze mi już znany, wciąż działa na mnie kojąco, a lektura sprawia mi po prostu radość. 

Tym razem autor przedstawia nam sylwetki czterech następujących osób - synka, który pragnie szczęścia swoich rodziców, kobiety chcącej wspólnie z nieżyjącym już mężem wybrać imię dla ich nowonarodzonego dziecka, ojca, który nie potrafił zaakceptować życiowych wyborów córki oraz kobiety pragnącej spotkać się po latach z dawną przyjaciółką. 

Wszystkie historie czytałam z zaciekawieniem, ale dwie poruszyły mnie szczególnie mocno - ta o nowonarodzonym dziecku i o dwóch przyjaciółkach, które mają sobie sporo do powiedzenia po latach. 

Moim zdaniem największą zaletą tej serii jest to, że łączy ona w sobie prosty, wręcz oszczędny styl z ogromnym ładunkiem emocjonalnym. 

Czekam z niecierpliwością na kolejny tom! 

??

[współpraca reklamowa z @wydawnictworelacja]

Toshikazu Kawaguchi po raz kolejny zabiera nas do magicznej kawiarni ,,Funiculi Funicula" w Tokio. W miejsce, które pozwala na podróż w przeszłość, dając szansę na naprawienie błędów, wyjaśnienie niezałatwionych spraw i odnalezienie utraconej nadziei - ale tylko na chwilę, tylko pod pewnymi warunkami i tylko dopóki kawa nie wystygnie. Brzmi banalnie ale wcale tak nie jest.

Kawaguchi opowiada cztery zupełnie nowe historie, ale w tle kontynuuje rozpoczęte wcześniej wątki. Młody chłopak pragnie pokazać rodzicom, że zależy mu na ich szczęściu, matka zastanawia się, jak nazwać swoje nowonarodzone dziecko, ojciec nie może pogodzić się z wyborem córki, a kobieta żałuje, że nie wyznała uczuć walentynkowej miłości. Każda z tych opowieści jest inna ale łączy je to, iż są pełne emocji, refleksji i nadziei. Każda z historii, to jednocześnie opowieść o kimś kto może żyć obok nas lub dosłownie o nas samych Przypominają również jak ważne jest, by odważyć się na życzliwość i wybaczenie.

Muszę przyznać, iż autor po raz kolejny tworzy ciepłą i poruszającą opowieść o odkupieniu, przebaczeniu i sile słowa. Tak naprawdę nigdy nie jest za późno na słowo ,,przepraszam" lub ,,kocham", a drobne gesty mogą odmienić losy każdego z nas. Kawaguchi z wprawą pokazuje, że czasami największą odwagą jest wyrażenie życzliwości, nawet jeśli wiąże się to z ryzykiem. 

"Zanim zapomnimy o życzliwości" to kolejna piękna, pełna nadziei opowieść, która przypomina, że w codziennym życiu najważniejsze są małe gesty, a magia tkwi w odwadze, by je wypowiedzieć. To lektura, która zostaje w sercu na długo i zachęca do spojrzenia na świat przez pryzmat dobroci i empatii. Gorąco polecam wszystkim, którzy szukają inspiracji i chcą wierzyć, że nawet najmniejsze życzliwe słowo może odmienić życie.

,,Zanim zapomnimy o życzliwości" Toshikazu Kawaguchiego to książka, która poruszyła mnie do głębi. Ta histroia nie tylko otwiera drzwi do magicznej kawiarni, w której czas płynie inaczej - ona przede wszystkim otwiera oczy na to, jak bardzo potrzebujemy obecności, czułości i... zwykłej życzliwości.

Jeśli znasz wcześniejsze tomy z serii ,,Zanim wystygnie kawa", wiesz już, że Funiculi Funicula to miejsce inne niż wszystkie. Niewielka tokijska kawiarnia, gdzie można cofnąć się w czasie - ale tylko na chwilę, tylko pod pewnymi warunkami i tylko dopóki kawa nie wystygnie. Brzmi jak magia? To raczej przypomnienie, że w życiu nie chodzi o zmienianie przeszłości, ale o zrozumienie jej i nadanie jej nowego znaczenia.

W tym tomie poznajemy cztery nowe historie, cztery osoby, które noszą w sobie ciężar niedopowiedzeń i tęsknot. Jest chłopiec, który chce ocalić rodzinę. Matka, która pragnie nazwać swoje dziecko tak, jak chciał zmarły mąż. Ojciec, który nie potrafi zaakceptować wyborów córki. I kobieta, która nie zdążyła wręczyć walentynkowego prezentu. Każda z tych postaci jest tak autentyczna i pełna emocji, że miałam wrażenie, jakby siedziały przy stoliku obok mnie. Jakby mówiły do mnie.

To, co uderza w tej książce, to niespieszne tempo i prostota języka - a jednocześnie głęboka warstwa emocjonalna. Kawaguchi nie moralizuje. On opowiada. Pozwala, by historia sama zapadła w serce. By pojedyncze gesty i słowa uświadomiły nam, jak bardzo niedoceniana jest życzliwość. Jak często odkładamy ważne rozmowy ,,na potem", które nigdy nie nadchodzi.

Zatrzymałam się na dłużej przy historii matki, która nie zdążyła nadać imienia swojemu dziecku. To było jedno z najbardziej intymnych i bolesnych doświadczeń, o jakich czytałam w ostatnim czasie. A jednak nawet w tym bólu było miejsce na światło. Na czułość. Na przebaczenie. I może właśnie dlatego ta książka nie dołuje, mimo trudnych tematów. Ona koi. Otula. Przypomina, że czasem nie musimy niczego naprawiać - wystarczy, że zrozumiemy i pozwolimy sobie odpuścić.

Wielką siłą tej książki jest także jej struktura. Choć to już piąta część cyklu, autor potrafi zaskoczyć - nowa perspektywa narracyjna dodaje postaciom głębi i autentyczności. Każda historia staje się bardziej osobista, jakby była wyjęta z naszego własnego życia.

,,Zanim zapomnimy o życzliwości" to nie tylko opowieść o podróżach w czasie. To przede wszystkim przypomnienie, że codzienna życzliwość - nawet najmniejszy gest - może być najpotężniejszą siłą, jaką mamy. I że warto jej używać, zanim będzie za późno.

Jeśli szukasz książki, która zostanie z Tobą na dłużej - nie przez fabułę, ale przez emocje, które budzi - to ta będzie idealnym wyborem. Wrócisz do niej nie raz. Może wtedy, gdy będziesz potrzebować odwagi, by powiedzieć to jedno zdanie. Właśnie teraz.