Zapach lasu

Macie jakiś swój ulubiony zapach? Ja mam i jest to właśnie zapach leśny. Zapraszam Was dzisiaj na recenzję mojego patronatu "Zapach lasu". To kontynuacja "Zapachu ziół" , które swoją premierę miały w zeszłym roku.Ten drugi tom czytałam tak samo z zapartym tchem, przede wszystkim ze względu na ciekawą fabułę, obfitą w interesujące zdarzenia oraz miejsca, do których udali się bohaterowie tej książki, co tylko wzmagało moje zainteresowania.Maja Drozd z niezwykłą wrażliwością opisała dalsze losy Ewy Zalewskiej po stracie męża, Tadeusza. I mimo, że powieść powstała współcześnie, to podczas jej czytania czytelnik przenosi się w czasie. Autorka nie tylko zadbała o język tak bardzo charakterystyczny dla ówczesnej epoki, początków XX wieku. Ona zadbała o wszystkie szczegóły i detale takie, jak wystrój wnętrz, klimat epoki, obyczajowość, krój ubrań, czy wszelkie historyczne smaczki. Ktoś powie, że takie książki to nie dla mnie. Ale czy na pewno? Maja Drozd wykreowała realnych bohaterów, którzy mimo upływu lat również mają swoje uczuciowe rozterki, problemy dnia codziennego, różne moralne dylematy, trudne relacje rodzinne, konflikty i uprzedzenia.Postać Ewy została wspaniale wykreowaną. To mimo wszystko silna i pełna odwagi sylwetka kobieca, która wyrastała ponad swoją epokę, dzięki też przyjaźni z Mildą. Ambitne, charakterne oraz dążące do realizacji własnych przekonań i marzeń. Śmiem użyć stwierdzenia - kobiety wojowniczki.Ewa po śmierci

...
(czytaj dalej)