Zbrodniarz i dziewczyna

Powieść ,,Zbrodnia i dziewczyna" to historia niezwykle barwna i złożona, a moim skromnym zdaniem nie do końca jest kryminałem.

Co w samej historii bardzo mi się spodobało to fakt, że jest niemal ociekająca humorem i to takim, który uwielbiam ze sporą dawką autoironii i kpiarstwa. Właśnie za sprawą tej narracji i domieszki wątków obyczajowych książka moim zdaniem nie jest jednoznacznym kryminałem.

Fabuła powieści rozgrywa się wokół postaci intrygującego złola, którego losy splatają się z młodą kobietą, zmagającą się z własnymi demonami i trudną przeszłością. Witkowski nie postawił jasnych granic między bohaterami, ponieważ każda z postaci ma swoje dobre i złe strony, a ich postrzeganie zmienia się u mnie niczym w kalejdoskopie. Właśnie za sprawą tego przedstawiania u mnie występowały ciągle zmiany ocen moralnych ludzi.

Co do samej intrygi to muszę przyznać, że mi się podobała, była zawiła i angażująca. Dodatkowym atutem były zwroty akcji, które zawsze podbijają moje skupienie i chęć poznawania historii dalej i dalej.
Samo zakończenie nieco mnie rozczarowało, bo cała historia wszystko ładnie podbudowała, by finalnie trochę to rozmyć i to pozbawiło mnie pełni satysfakcji.

,,Zbrodnia i dziewczyna" to całkiem zgrabnie i bogato napisana historia, która niejednokrotnie prowokuje. Na pewno nie jest to książka, jakich na rynku wydawniczym pełno, ja w poszukiwaniu czegoś świeższego nieco odciągającego mnie od sztampy sięgnęłam o powieść Witkowskiego i była to ciekawa przygoda.