Zima, by się nie zakochać

Jakim jedynym słowem określilibyście książkę, którą ostatnio przeczytaliście?
Cudowna - taka właśnie jest ,,Zima, by się nie zakochać".

,,- Myślisz, że to - pytam, wskazując palcem moją bliznę - definiuje mnie jako osobę? Czy to jedyne, co przychodzi ci do głowy, gdy o mnie myślisz?
Orion marszczy czoło, jakbym powiedziała coś absurdalnego. Jego naiwność mnie rozczula i uśmiecham się lekko.
Uroczy jest.
- Oczywiście, że nie. To część ciebie, ale tylko niewielka. Jesteś czymś więcej niż ona... i dostaję szału, gdy próbujesz ją ukryć - mówi szeptem.
Przechodzi mnie dreszcz, gdy jego palce gładzą grzbiet mojego nosa. Jego wzrok sunie wzdłuż mojej blizny, po której Orion prowadzi opuszkę palca, i dodaje:
- Nie powinnaś się jej wstydzić.
- Tak jak ty. Jesteś czymś więcej niż twoja niepełnosprawność... i nie powinna odbierać ci tego, czego pragniesz, Orionie Williamsie."

Po powieść Morgane Moncomble sięgnęłam we współpracy barterowej z @weneedyabooks. Znajdziecie w niej historię Lily i Oriona, która na długo pozostaje w sercu i umyśle. W moim nadal tkwi. Elizabeth Pham od zawsze marzyła nie tylko o złotym medalu mistrzostw świata w łyżwiarstwie figurowym, chce przy tym pokonać rekord swojego największego idola -Oriona Williamsa. Zniknął on na jakiś czas z tego sportowego świata, a plotki krążące wokół niego, donoszą, że wisi nad nim klątwa, a każdą jego turniejową partnerkę spotyka nieszczęście. Co się wydarzy, gdy na jego drodze pojawi się dziewczyna, która nie boi się niczego, a na szali zwycięstwa jest w stanie postawić wszystko?
Już od pierwszych stron zostałam przez autorkę i bohaterów oczarowana i totalnie zahipnotyzowana. Czytelnik zostaje od razu wrzucony do świata, w którym przeważa łyżwiarstwo figurowe. Bardzo się cieszę, że było go tu w tak dużej ilości. Lubię takie tematyczne romanse, gdzie miłość rodzi się pod osłoną konkretnej scenerii.
Wszystko zaczyna się tu od wspólnej pasji, rywalizacji, wrogości, by przerodzić się w rosnącą sympatię... Przyjaźń, z ziarna której kiełkować w pewnym momencie zaczynają dużo głębsze uczucia. Opierające się na wspólnym zaufaniu, poznawaniu wzajemnie swych obaw, pragnień i granic. Ta książka porusza tematykę różnych problemów społecznych, w tym między innymi społecznej akceptacji oraz niepełnosprawności. Cieszę się, że właśnie teraz trafiła ona w moje ręce. Jest dla mnie takim zwieńczeniem tego roku, który zaczęłam z ,,Dark Ivy". Bo oba te tytuły wywołały we mnie podobne, niepowtarzalne odczucia, doprowadzając do chwili, kiedy uśmiechałam się mając jednocześnie łzy w oczach. ,,Zima, by się nie zakochać" zafundowała mi tak potężnego kaca książkowego, że nie wiem, co mam ze sobą teraz począć. Lily i Orion są wykreowani w tak fantastyczny sposób, że miałam wrażenie, jakbym czytała o ludziach mi bliskich, doskonale przeze mnie znanych. Morgane Moncomble posługuje się nie tylko pięknym, lekkim językiem... Układa historie słowami, którymi przemawia ujmująca szczerość. Polecam wam z całego serca tę powieść. Idealnie sprawdzi się w te zimowe popołudnia i wieczory. A mnie pozostaje nic innego, jak czekać z tęsknotą na kolejne pory roku.