Zła wola

Keigo Higashino kolejny raz mnie zaskoczył. Ale jak! Proszę Państwa, jak! Po pierwszym jego kryminale, jaki czytałam, "Pochodna zbrodni. Podejrzany X", który na sto procent znajdzie się w mojej topce roku, dostaję "Złą wolę" - perfekcyjną, psychologiczną grę z czytelnikiem, od której nie da się oderwać.

Znany pisarz Kunihiko Hidaka zostaje zamordowany we własnym domu na krótko przed planowaną przeprowadzką do Kanady. Ciało mężczyzny znajduje jego dobry kolega, Osamu Nonoguchi. Śledztwo prowadzi detektyw Kyoichiro Kaga, dawny znajomy obu mężczyzn, który szybko zaczyna dostrzegać sprzeczności w zeznaniach i tropy prowadzące do przeszłości. Kaga odkrywa, że za zbrodnią kryją się głęboko zakorzenione emocje, fałszywe wspomnienia i skrzętnie pielęgnowana nienawiść.

Uwielbiam japońską literaturę, a książki Higashino są dowodem na to, że japońskie kryminały mogą stać się jednymi z moich ulubionych. Podobnie jak w "Podejrzanym X" również tu autor prowadzi akcję przy ograniczonej dynamice, skupia się na psychologii postaci i motywie zbrodni, robi to w sposób niezwykle opanowany, bez nadmiernego szarpania się i przechodzenia samego siebie w sposobie podawania tej historii. Kolejny raz dostaję od Higashino jednocześnie ogromny spokój, przestrzeń do własnych interpretacji i przemyśleń, a przy tym wraz z rozwojem historii i odkrywaniem kolejnych faktów — zalewa mnie fala różnorodnych emocji, które tylko ze strony na stronę są potęgowane.

"Zła wola" nie jest klasycznym kryminałem, a raczej psychologiczną zabawą, którą autor podejmuje z czytelnikiem, stwarzając sytuacje, w których ten od samego początku jest wprowadzany na błędne tory — ale czy na pewno? W tej historii fabuła podzielona jest na dwie perspektywy: detektywa Kagi oraz Nonoguchiego. 

Od początku byłam wodzona za nos i za każdym razem się nabierałam, a najlepsze w tym wszystkim jest to, że ta zabawa bardzo mi się podobała.

To książka o zemście i żalu, które stają się siłą napędową do popełnienia zbrodni, to książka o tym, że konsekwencje dawnych czynów nigdy nie uchodzą na sucho, to książka o roli prawdy i kłamstwa i w końcu, to książka o wspomnieniach, które pozwalają manipulować teraźniejszością.

To powieść, która jest kwintesencją japońskiej literatury tego gatunku - (przynajmniej w moim odczuciu), bo doskonale oddaje subtelność i powściągliwość tamtejszych relacji międzyludzkich oraz przekazuje historię, dając przy tym duże pole do interpretowania wydarzeń oraz wyciągania wniosków.

Czytajcie, będziecie zachwyceni!

Ogień, który zapłonął.

Kunihiko Hidaka to bestsellerowy pisarz, który zamierza przeprowadzić się z żoną do Kanady. Zanim to nastąpi odwiedza go jego znajomy z lat młodości - Osamu Nonoguchi. Niedługo potem ten pierwszy zostaje znaleziony martwy. Sprawą zajmuje się śledczy Kyoichiro Kaga. O ile znalezienie zabójcy nie stanowi dla niego większego problemu, o tyle nie lada wyzwaniem okazuje się rozwiązanie zagadki, jakim motywem posłużył się morderca.

Keigo Higashino w "Złej woli" kreśli historię ewoluowania przyjaźni dwójki mężczyzn pałających miłością do literatury. Pasji, która z czasem okazuje się mieć destrukcyjny wpływ na losy obojga w późniejszym czasie. Od samego początku autor chce uwieść nas, abyśmy niejako weszli w ich życiorysy i poznali szczegóły tej relacji, a w konsekwencji dotarli razem z detektywem Kagą do powodu zbrodni, której dopuścił się Nonoguchi.

W książce zaskoczeniem jest z pewnością jej nietuzinkowa konstrukcja. Higashino opiera swoją historię na zapiskach Kagi i Nonoguchiego, co sprawia, że stajemy się nie tylko naocznymi świadkami tych wydarzeń, ale również dotykamy warsztatu samych twórców literatury i asów wywiadu. Autor inteligentnie prowadzi nas za rękę poprzez meandry swojego myślenia, uwzględniając psychologiczne aspekty głównych bohaterów. Bawi się z nami, zmieniając często tempo akcji. Z każdym kolejnym zbiorem notatek, które zostają odkrywane, jak karty w grze, Higashino wzbogaca nas o serie faktów pozornie przybliżając do odkrycia prawdy.

"Zła wola" to znakomity kryminał, który wlewa sporo świeżości i odmienności w stosunku do innych dzieł spłodzonych przez tego cenionego pisarza z Osaki. Można w nim wyczuć nutę obyczajowości, a nawet romansu. Porusza temat prześladowania w szkole, obserwacji zachowań wykazujących odchylenia od normy społecznej, wreszcie pielęgnowania własnego ego i dojrzewania nienawiści. Opowiada o tym, że, jak do zburzenia całego domina wystarczy przewrócenie pierwszego klocka, tak do unicestwienia nawet najlepszych stosunków przyjacielskich może wystarczyć jedynie mała iskra.

Pierwszy tom serii o Kadze odzwierciedla typowe cechy charakteru Japończyków. Kolejne karty tej książki pokazują pełen obraz tego wyjątkowego agenta. Uwypuklone zostają jego pracowitość, spryt i precyzyjność w stosunku do wykonywanych zadań. Wykształcenie, które posiada, pozwala mu skrupulatnie rozpracować masę tajemnic, a doświadczenie detektywistyczne niejednokrotnie wspomaga jego czujność. "Zła wola" zwraca uwagę na ważność prowadzonych rękopisów oraz ich ilość, a przede wszystkim jakość.

Mimo, że autor wplótł w treść "Złej woli" kilka elementów przenoszących nas w tokijską rzeczywistość końcówki ubiegłego stulecia, takich jak nośniki danych, czy japońskie maszyny do pisania, to jednak chciałoby się bardziej rozsmakować w scenerii i kulturze kraju Kwitnącej Wiśni tamtego okresu. Nie stanowi to jednak dla mnie powodu, aby uznać tą książkę za bardzo udaną.

Akcja recenzencka Grupy Wydawniczej Relacja.

„Zła wola” autorstwa japońskiego mistrza kryminału Keigo Higashino to imponujący i głęboko wciągający kryminał, który toczy się nieco innym torem, aniżeli typowy, gdyż autor zadaje pytanie nie „kto?”, ale „dlaczego?”. To już moje drugie spotkanie z twórczością autora, który ponownie mnie zachwycił!

Akcja rozgrywa się w Japonii lat 90, gdzie tuż przed wyjazdem z kraju zostaje zamordowany bestsellerowy. Jego żona i najlepszy przyjaciel śledzą scenę zbrodni i mają niezaprzeczalne alibi. Mimo że sprawca zostaje szybko zatrzymany, nie chce powiedzieć dlaczego to zrobił, co staje się punktem wyjścia dla detektywa Kyoichiro Kagi, by drążyć historię głębiej niż standardowe śledztwo.

Higashino mistrzowsko manipuluje oczekiwaniami czytelnika. Poznajemy mordercę na wczesnym etapie, ale dopiero zgłębiając jego motywację, odkrywamy prawdziwą siłę fabuły. Opowieść rozwija się powoli – nie przez krwawe sceny czy dynamiczne zwroty akcji, lecz przez psychologiczną siłę konstrukcji i rosnące napięcie wynikające z zainteresowania między tym, co wiemy, a co ukrywane jest przez bohaterów . Głębia psychologiczna postaci, realistyczne dialogi i misterna gra pozorów sprawiają, że książka zapada w pamięć – to nie tylko historia o morderstwie, lecz o ludzkich słabościach, tajemnicach i konsekwencjach decyzji.

Autor zręcznie kreuje atmosferę zamknięcia: zamknięte pomieszczenie, zaufani bliscy, którzy mogą mieć ukryte motywy, i milczenie, które samo w sobie krzyczy. Przejścia między perspektywami – detektywa, mordercy i ofiary – są subtelne, co potęguje uczucie, że nic nie jest takie, jak się wydaje.

„Złą wolę” polecam wszystkim miłośnikom kryminału o charakterze psychologicznym – tym, którzy cenią nie adrenalinę, lecz inteligentną, poruszającą grę z umysłem czytelnika.

Japoński kryminał? Dlaczego nie, spróbujmy.

Znany pisarz pada ofiarą mordu. Kto mógł chcieć jego śmierci? Brak świadków, dowody nic nie wnoszą a  podejrzani mają silne alibi. Sytuacja patowa? Nie, dla dociekliwego detektywa Kyoichiro Kaga.

Styl tego kryminału jest oszczędny, suchy. Brak jest opisów za to mamy mnóstwo dialogów.

Sprawcę poznajemy szybko. Wyjawienie co nimi kierowało trwa znacznie dłużej. Policjant  Kaga drąży historię niczym woda skałę, starannie i mozolnie. Dość szybko okazuje się, że zbrodnia miała drugie, grząskie dno.

Narracja prowadzona jest spokojnie, rozważnie, wręcz ostrożnie. Ukryte elementy tej historii przyciągają uwagę czytelnika niczym magnes.

Bohaterowie są lekko wycofani, ułożeni, skryci. Interakcje pomiędzy nimi wydają się wyciszone. Nie mam tutaj krwawych, brutalnych scen. Śledztwo opiera się na skrupulatnoci, uwadze, rozwadze, logice i intuicji.  To co w Japonii  ważne gości na każdej stronie tego kryminału czyniąc go całkowicie odmiennym od książek do tej pory przeze mnie czytanych.  

„Zła wola” ujmuje, intryguje, zachęca do interakcji z nią, fascynuje odmiennością i …  wciąga. Nasza ciekawość tupie niecierpliwe, szuka zaspokojenia, ale autor nie odpuszcza, utrzymuje leniwe tempo i zaskakuje kolejnymi zdarzeniami, które nie wiadomo czy są prawdą czy dobrze skrojoną mistyfikacją.

Czy podobała mi się taka forma kryminału? Tak, bardzo.

Japoński kryminał? Dlaczego nie, spróbujmy.

Znany pisarz pada ofiarą mordu. Kto mógł chcieć jego śmierci? Brak świadków, dowody nic nie wnoszą a  podejrzani mają silne alibi. Sytuacja patowa? Nie, dla dociekliwego detektywa Kyoichiro Kaga.

Styl tego kryminału jest oszczędny, suchy. Brak jest opisów za to mamy mnóstwo dialogów.

Sprawcę poznajemy szybko. Wyjawienie co nimi kierowało trwa znacznie dłużej. Policjant  Kaga drąży historię niczym woda skałę, starannie i mozolnie. Dość szybko okazuje się, że zbrodnia miała drugie, grząskie dno.

Narracja prowadzona jest spokojnie, rozważnie, wręcz ostrożnie. Ukryte elementy tej historii przyciągają uwagę czytelnika niczym magnes.

Bohaterowie są lekko wycofani, ułożeni, skryci. Interakcje pomiędzy nimi wydają się wyciszone. Nie mam tutaj krwawych, brutalnych scen. Śledztwo opiera się na skrupulatnoci, uwadze, rozwadze, logice i intuicji.  To co w Japonii  ważne gości na każdej stronie tego kryminału czyniąc go całkowicie odmiennym od książek do tej pory przeze mnie czytanych.  

„Zła wola” ujmuje, intryguje, zachęca do interakcji z nią, fascynuje odmiennością i …  wciąga. Nasza ciekawość tupie niecierpliwe, szuka zaspokojenia, ale autor nie odpuszcza, utrzymuje leniwe tempo i zaskakuje kolejnymi zdarzeniami, które nie wiadomo czy są prawdą czy dobrze skrojoną mistyfikacją.

Czy podobała mi się taka forma kryminału? Tak, bardzo.

Jestem przyzwyczajona i przywiązana do kryminałów, których akcja dzieje się w Polsce lub w innym blisko kulturowo kraju. Mroczne skandynawskie klimaty i amerykańskie thrillery to również moja czytelnicza codzienność. Troszkę się obawiałam, że literackie spotkanie z japońskim autorem nie przypadnie mi do gustu. Odważyłam się jednak spróbować i nie żałuję. Zła wola Keigo Higashino to chyba jedna z lepszych książek, jaką miałam okazję przeczytać w tym roku i z pewnością zostanie na dłużej w mojej pamięci.

Znany i lubiany pisarz Kunihiko Hidaka wraz z małżonką ma się przeprowadzić do Kanady. Wszystko już jest przygotowane, ostatnie co musiał zrobić, to skończyć przed wyjazdem opowiadanie dla wydawnictwa. Nie zdążył jednak tego uczynić. Jego zwłoki zostały znalezione przez żonę i najlepszego przyjaciela również pisarza tworzącego literaturę dziecięcą. Policyjne śledztwo sprawnie, szybko i trafnie wyłuskało osobę mordercy, jednak detektyw Kaga widzi w całej sprawie drugie dno, a nieścisłości i drobne niuanse w zeznaniach sprawcy sprawiają, że nie jest w stanie odpuścić i zakończyć śledztwa, dopóki nie wyjaśni wszystkich nawet najdrobniejszych szczegółów…

Dla mnie kryminał był świetny, ale uważam, że nie każdemu się on spodoba. Przede wszystkim nie zachwyci tych czytelników, którzy uwielbiają akcję pędzącą na łeb na szyję i łaknących krwawych opisów. W Złej woli przede wszystkim panuje spokój. Powoli wdrażamy się w wydarzenia, a sprawcę poznajemy już po kilku rozdziałach, jednak autor bardzo płynnie od osoby mordercy przechodzi do poszukiwania motywu zabójstwa. I dopiero od tego momentu wszystko się rozkręca i nabiera rozpędu oraz rumieńców. Motyw staje się głównym wątkiem fabularnym, który wwierca się w umysł i intryguje aż do finałowej sceny. To, co mnie zachwyciło w tej publikacji to głębia psychologiczna, wspomniany spokój i powolność. Dodatkowym atutem jest fakt, że akcja rozgrywa się w świecie literatury. Od kuchni możemy poznać rynek wydawniczy i pracę twórczą, jak również można uzmysłowić sobie, jak wiele fikcyjnych znaczeń można przenieść do rzeczywistego świata. O działaniach policjanta Kagi i tego, co zmusiło sprawcę do popełnienia morderstwa, dowiadujemy się w ciekawy i niebanalny sposób, bo z ich zapisków i notatek. Są to więc osoby, które poznajemy przez ich myśli przelane na papier i zabieg ten umożliwił Autorowi niejednokrotne wodzenie czytelnika za nos. Prawda myliła się z fałszem, kłamstwo zamieniało na rzeczywiste wydarzenia, a narratorzy ujawniali swoje charaktery poprzez ciąg znaków zwanych słowami... To jest pewna nowość, która bardzo mi się spodobała.

Keigo Higashino stworzył niezwykły kryminał. Nieszablonowy, pomysłowy, z fantastycznym i intensywnym klimatem i szeregiem pytań, na które tylko częściowo możemy znaleźć odpowiedź. Co popycha człowieka w kierunku złych uczynków? Jak głęboko może być zakorzeniona niechęć i zazdrość? Jak można odpowiednio odmalować swój charakter, by zmanipulować i sprawiać dobre wrażenie? Jak bardzo wydarzenia z przeszłości determinują aktualne działania? Każdy skrywa jakiś sekret, ale nie każdemu jego ujawnienie wychodzi na zdrowie. Nie zawsze prawda oczyszcza...

Zła wola to po prostu rarytas. Co tu dużo pisać – ja sama z chęcią zabiorę się za kolejną część o detektywie Kadze. Mam nadzieję, że Autor nie każe na nią zbyt długo czekać.

To pierwszy tom serii z Detektywem Kyoichirō Kagą. Akcja rozpoczyna się, gdy popularny japoński powieściopisarz Kunihiko Hidaka zostaje znaleziony martwy w swoim zamkniętym gabinecie – zmarł tuż przed planowanym wyjazdem do Kanady. Wszystko wskazuje na morderstwo doskonałe – dom był zamknięty od środka, a ofiara nie zostawiła żadnego śladu walki. Odnalezienie ciała przypada jego przyjacielowi z dzieciństwa – Osamu Nonoguchiemu, który jest nauczycielem i... również pisarzem, choć nie tak znanym. To właśnie on jako pierwszy powiadamia policję. Śledztwo w tej sprawie prowadzi detektyw Kaga, nowy w tej dzielnicy, ale bardzo przenikliwy. To nie jego pierwsza sprawa, lecz w tej książce poznajemy go po raz pierwszy jako głównego bohatera. Kaga nie daje się zmylić powierzchownym śladom. Zaczyna dokładnie analizować relacje między ofiarą, a jego otoczeniem. Okazuje się, że pod przyjaznym obrazem kryją się napięcia, zazdrość, skrywane urazy i mroczne sekrety z przeszłości.

W wyjątkowym zwrocie konstrukcyjnym, tożsamość mordercy poznajemy bardzo szybko – to nie klasyczny kryminał, gdzie rozwiązanie pada na końcu. Zamiast tego cała intryga skupia się na pytaniu: dlaczego doszło do tej zbrodni? Co sprawiło, że morderca – osoba bliska ofierze – sięgnął po tak skrajny czyn? Zaczyna się gra w kotka i myszkę między detektywem, a podejrzanym. Śledczy nieustannie bada wersje wydarzeń, przeszłość bohaterów, ich wspólne doświadczenia z dzieciństwa oraz to, jak potoczyły się ich kariery literackie. Dużą rolę w fabule odgrywają rękopisy, zapiski i pamiętniki – zarówno ofiary, jak i podejrzanego. Czytelnik czyta je razem z detektywem i sam zaczyna wątpić, co jest prawdą, a co manipulacją.

Higashino wciąga czytelnika w literacką grę pozorów – każda kolejna wersja wydarzeń rzuca nowe światło na poprzednią. Specyfiką powieści jest fakt, że „kto” popełnił zbrodnię zostaje ujawniony stosunkowo szybko – głównym pytaniem staje się „dlaczego?”.

W miarę jak detektyw Kaga odkrywa kolejne warstwy motywu, ujawnia się tragedia psychologiczna i moralna, która sięga znacznie głębiej niż to, co sugeruje samo morderstwo. To historia o ambicji, zdradzie, winie, ale i potrzebie uznania, miłości i przebaczenia.

Zła wola to nie tylko opowieść kryminalna – to refleksja nad ludzką naturą. Autor pokazuje, że zbrodnia nie zawsze rodzi się z nagłej emocji – czasem dojrzewa latami, karmi się poczuciem niesprawiedliwości, pogardy, ukrytym gniewem. I wtedy przybiera najbardziej wyrafinowaną formę – zimną, planowaną, pozornie „logiczną”.

Styl Higashino to połączenie realizmu psychologicznego – wobec emocji i wewnętrznych motywacji – z precyzyjnym, niemal kryminalistycznym podejściem do narracji.

Język powieści jest klarowny, precyzyjny i pełen subtelności – nie znajdziesz tu przegadania, ale każda fraza ma swoje miejsce. Atmosfera jest cicha, intensywna, niemal medytacyjna – idealna dla czytelnika, który lubi wchodzić głęboko w fabułę bez fajerwerków.

Czy warto sięgnąć po tę powieść? Czy ma jakieś mocne strony? Uważam, że tak, a można do nich zaliczyć:

·      psychologiczną głębię – powieść rozgrywa motywy zbrodni na kilku poziomach: przyjaźni, zazdrości, poczucia winy, konfliktu moralnego;

·      narracyjną intensywność – czytelnik szybko dowiaduje się, kto zabił, ale stopniowo odkrywa, dlaczego to zrobił – to rzadko spotykane, ale zdecydowanie wciągające podejście;

·      postać samego detektywa Kagi – nie jest stereotypowym gliną, ale obserwującym psychologicznym analitykiem, który zmienia perspektywy czytelnika;

·      zaskakujące zwroty akcji – choć fabuła jest prowadzona spokojnie, to niedopowiedziane wątki wybuchają w odpowiednich momentach, trzymając w mocnym napięciu.

Zła wola to znakomite połączenie kryminału intelektualnego z psychologicznym dramatem. Jeśli cenisz powieści, które inspirują do refleksji nad naturą zbrodni, człowieka i emocji, ta książka sprosta oczekiwaniom. Komu mogę ją polecić? Zwłaszcza dla miłośników głębszych kryminałów, a także osób, które cenią literacką grę psychologiczną w stylu Christie, ale z azjatycką wrażliwością emocjonalno-kulturową.

To nie jest typowy kryminał. To literacka gra pozorów, gdzie prawda i kłamstwo tańczą w cieniu ludzkich emocji. Fabuła z pozoru prosta. Zabójstwo znanego pisarza tuż przed wyjazdem zagranicę. Był sam w domu, jest dwójka podejrzanych. Okazuje się jednak, że rozwiązanie nie jest proste. Detektyw Kaga

szybko się orientuje, że szukać go trzeba w przeszłości denata. Popytać dawnych przyjaciół, poznać tajemnice sprzed lat. Kto zabił? To pytanie fundamentalne. Jednak równie istotne jest, dlaczego? Czy zło zawsze ma twarz, którą rozpoznajemy?

Autor jest uważany za mistrza psychologicznej precyzji, który nie daje łatwych odpowiedzi. Zamiast tego prowadzi czytelnika przez labirynt relacji, winy i tytułowej złej woli.

To mój pierwszy japoński kryminał Ma zupełnie inne tempo niż fabuły euro-amerykańskie. Nie ma dynamicznej akcji, pełnej emocjonalnych zwrotów. Tu narrator z pozoru beznamiętnie snuje swoją opowieść. Ale między wiersze wplata niepokój, który nam się udziela. Zdecydowanie dla tych, którzy lubią kryminalne łamigłówki a nie strzelaniny, pościgi, bójki, krew.

Egzemplarz otrzymałam dzięki akcji recenzenckiej wydawnictwa Relacje & Lubimyczytac.pl 

Japońska literatura kryminalna na polskim rynku książki wydaje się dopiero raczkować. Ale mamy już jedno nazwisko doskonałe na start - Keigo Higashino, którego zarówno "Podejrzany X", jak i "Zła wola" dobrze balansują pomiędzy tą japońskością, jakiej oczekujemy, a międzynarodowymi standardami tego gatunku. Bazując na tych dwóch tytułach, można powiedzieć, że autor tworzy powieści spokojne, skupione przede wszystkim na psychice, na motywach zbrodni. "Zła wola" jest bardzo kameralna - to zaledwie dwóch narratorów, którzy zdają się toczyć między sobą, jak i z czytelnikiem grę. Narracja pierwszoosobowa zapewnia subiektywną relację, a ta raz jest zbieżna w dwóch obrazach, raz całkiem różna. Czytelnik skupia się zatem, by śledzić te różnice i szukać ich powodów, ale cóż... autor tak skutecznie fabułą manipuluje, że raz za razem odwraca spojrzenie na zdarzenia o sto osiemdziesiąt stopni! Zatem mimo spokojnej akcji, książka wciąga i pochłania, nie chce się od niej odrywać, a do tego czyta się ją bardzo łatwo i bardzo szybko. Co ciekawa, intryga kryminalna toczy się w środowisku pisarskim, zgłębiamy się więc w proces tworzenia, jak i wydawania książek - a jest to tym bardziej interesujące, że zawiera zarówno bardzo uniwersalne spostrzeżenia czy to dotyczące warsztatu pisarskiego, czy budowanie kreacji postaci i narracji, jak i ukazuje kondycję rynku japońskiego i sposobu wydania książek w Japonii lat 90-tych XX wieku, bo to wtedy toczy się akcja powieści. Dla tych, których fascynuje wszystko, co w powstawaniem książki i jej wydaniem związane, jest to prawdziwa perełka, która obrazuje jak wiele zależy od detali, od sposobu przedstawienia historii. Bardzo ciekawa i nieoczywista powieść kryminalna!

W Tokio dochodzi do zabójstwa. Poczytny japoński pisarz zostaje znaleziony przez świeżo poślubioną żonę i wieloletniego przyjaciela, martwy. Każdy posiada solidne alibi, co więcej Osamu Nonoguchi postanawia zapisać krok po kroku jak wyglądała sytuacja zarówno przed jak i po śmierci przyjaciela. Ma to pomóc policji znaleźć mordercę. Detektyw Kaga, dosyć szybko go odnajduje, jednak teraz stara się znaleźć odpowiedź jaki motyw miał zabójca. 

Kryminał w którym od setnej strony wiadomo kto jest winny, wydawać by się mógł niezbyt dobrym kryminałem. Nic bardziej mylnego, bo co z tego, że znamy mordercę skoro nie wiemy, nie rozumiemy jaki motyw mu przyświecał. Czy było to zabójstwo w afekcie czy jednak skrupulatnie zaplanowane. 

Bardzo ciekawa narracja prowadzona w formie zapisków dwóch osób. Pierwsza to Osamu i jego "wizja" zaistniałej sytuacji, druga to detektyw Kaga i jego droga do odkrycia prawdy. 

Wiecie, japońska literatura stawia czytelnika przed pytaniami, którymi na codzień nie zawracamy sobie głowy, a które okazują się bardzo istotne. 

Na ile możemy wierzyć w zapiski innych ludzi? 

Czy ich pogląd na sytuację jest prawidłowy? 

Czy celowo nie ubarwiają, ujmują lub dodają pewne elementy aby wywieść czytelnika w tzw. pole?

Na pewno jest to kryminał zupełnie inny niż te tradycyjne. Niemniej autor tak lawiruje między prawdą, a kłamstwem, że mnie jako czytelniczce ciężko było połączyć kropki by jednoznacznie stwierdzić..tak właśnie było, oto motyw, oto cała prawda. Nie, tego do samego końca nie będziecie pewni. Serdecznie Wam polecam bo czyta się go z zapartym tchem, chociaż zupełnie inaczej niż powieści gdzie krew płynie strumieniem, a trup ściele się gęsto.

Kunihiko Hidaka to wzięty japoński pisarz. Osamu Nonoguchi to jego przyjaciel z dzieciństwa, też pisarz, tyle że niszowy i niepopularny. A między nimi mnóstwo zaszłości, które buzują w umysłach, są zarzewiem konfliktu i epicentrum złej woli. 

"Zła wola" nie jest kryminałem, do jakich przywykliśmy. Choć oczywiście sama zbrodnia ma tu znaczenie, to jednak odsunięta jest na plan dalszy, a przewodnim wątkiem staje się pytanie nie "who?", lecz "why?"... To fenomenalna ANATOMIA MOTYWU ZBRODNI. Bo diabeł tkwi w szczegółach... Błyskotliwy detektyw Kaga ustala ciąg przyczynowo-skutkowy zdarzeń. Dzięki drobiazgowej analizie nieprawdopodobnych, niemożliwych wręcz do uchwycenia niuansów odkrywa luki w planie i logice podejrzanego i zyskuje kolejne fragmenty zbrodniczej łamigłówki. Istotnym elementem do zrozumienia wydarzeń jest przeszłość pisarzy. Wgląd w nią i rozpytanie dawnych znajomych Hidaki i Nonoguchiego dają pełen obraz sytuacji. 

Narracja prowadzona dwutorowo z perspektywy podejrzanego i detektywa Kagi jest swoistą psychologiczną grą pozorów, inteligentną i zwodniczą zabawą pełną manipulacji, półprawd, zafałszowań i mozolną drogą do prawdy. 

Powieści wręcz pachnie Japonią. Wszechobecna jest kultura i mentalność Japończyków, ich powściągliwość, przywiązanie do obyczajów, harmonia życia, unikanie konfliktów i komunikacja pośrednia. Podobno Japończycy są mistrzami tejże. Zamiast bezpośrednio wyrażać negatywne emocje czy, o zgrozo!, krytykę, wybierają drogę pomiędzy, stąd tworzą mnóstwo zapisków i notatek, o czym możemy przeczytać w posłowiu. Ta powieść jest tego doskonałym przykładem, bo właśnie zapiski, notatki, autorefleksje, analizy, maile, itp. są podstawą historii.

Autor pokazał też, jaką rolę w zbrodni odegrała rozwijająca się w latach 90-tych technologia. Nowinki technologiczne nie dla wszystkich jeszcze wtedy dostępne, dyskietki, CD-ROM-y, niuanse działania poczty elektronicznej, których użycie było częścią zbrodniczego planu, co brawurowo odgadł Kaga. Dziś to wydaje się mocno archaiczne, niemniej ciekawie było wrócić do tego raczkującego poziomu. 

Świetne to było i tyle!