Zoo
James Patterson, Michael Ledwidge

Pattersona dawno już nie czytałam, a po książkę sięgnęłam, gdyż zaczęłam oglądać serial, który podobno jest wzorowany na książce. Jednak z każdym kolejnym odcinkiem serial stawał się coraz gorszy, dlatego z ulgą go odstawiłam i sięgnęłam po książkę. Ze zdziwieniem odkryłam, że większości "serialowych" bohaterów tutaj nie znajdziemy, bądź przewijają się dosłownie na kilku kartkach książki, bądź giną w spektakularnych okolicznościach. Sam główny zarys fabuły jest identyczny - wzrasta ilość ataków zwierząt na ludzi, a główny bohater, badający zjawisko od kilku lat, próbuje znaleźć tego przyczynę. Zamiast jednak knowań bezdusznej korporacji, mamy tutaj do czynienia z kataklizmem, który tak naprawdę spowodowany jest przez samych ludzi i postęp. Czy uda się uratować ludzkość? Mimo pewnej sympatii do głównego bohatera, jakoś nie można się do niego na dłużej przywiązać, a jego walka o prawdę i rodzinę, blednie w świetle trochę jego nijakości. Jednak sam pomysł uważam za ciekawy. Zdecydowanie wolę Pattersona w typowej sensacji i nie w duecie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Pierwsze co przychodzi mi do głowy to słowo rozczarowanie. Czytałam naprawdę dużo książek Pattersona, z których byłam bardzo zadowolona. Zwłaszcza tych starszych. Natomiast "ZOO"... przykro mi to pisać, dla mnie było porażką. Głównym bohaterem książki jest Jackson Oz, bardzo inteligentny mężczyzna, który u progu sukcesu naukowego został uznany za szaleńca. Badając naturę zwierząt zauważył bowiem powolne narastanie nieuzasadnionej agresji u zwierząt na całym świecie. Bez względu na gatunek. Niestety, nikt nie potraktował go poważnie, stracił uznanie w oczach swoich kolegów. Teraz prowadzi bloga, na którym próbuje przestrzec ludzi przed zbliżającą się katastrofą. Zaczyna się dosyć ostro, od ataku lwów, które zabijają swojego opiekuna w zoo. Później jest jeszcze ciekawiej, kiedy Oz wyrusza do Botswany, gdzie musi się zmierzyć z hordą dzikich zwierząt. Niestety są to chyba ostatnie momenty, które podobały mi się w powieści. Motyw z małpą bardzo mi przypominał ten z filmu "Geneza planety małp", z tym, że w filmie miało to więcej sensu., zwłaszcza podczas powstania. Fajny klimat i ciekawie rozwijająca się akcja w pewnym momencie została zastąpiona przez niepotrzebne wywody i walkę o wpływy. Spowolniło to akcję i zamieniło ciekawie zapowiadającą się historię w nudnawe przesłanie dla ludzi. Poza tym niektóre wydarzenia, zachowania zwierząt były dla mnie już naprawdę nie do przełknięcia. O ile jeszcze mogłam spokojnie czytać o zmianach w zachowaniu zwierząt i powodach tych zmian, o tyle końcówka, o której nie mogę pisać, żeby nie spoilerować, wręcz mnie rozbawiła. A autor nie planował raczej zrobić z tej książki komedii. "ZOO" to bardzo nierówna książka. Połowa naprawdę dobra, jeśli ktoś lubi czytać o apokalipsie w postaci zwierząt. Połowa przegadana i pozbawiona wigoru. Bohater, owszem, sympatyczny. Krwawe opisy również niczego sobie. Styl lekki, rozdziały krótkie, czyta się bardzo szybko. Pierwsza połowa ma swoją atmosferę, napawa optymizmem na dobrą powieść grozy. Druga, zupełne rozczarowanie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Recenzja, jak zawsze, na moim blogu. Serdecznie zapraszam: http://magicznyswiatksiazki.pl/zoo-james-patterson-michael-ledwidge/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Tyle czekania na "Zoo" Pattersona, które opisywane jest jako jedna z najlepszych książek w dorobku autora, by spotkać się z ogromnym rozczarowaniem. W 2015 roku powstał serial na podstawie książki, który zaczęłam ostatnio oglądać i zrobić na mnie wielkie wrażenie. Jest bardziej realny i prawdopodobny, niż wydarzenia opisane w książce. Mroczny, krwawy i pełen pięknych, egzotycznych zwierząt. Tym bardziej niecierpliwie wyczekiwałam książki... Niestety już od samego początku można dostrzec duże rozbieżności. I tu plus dla scenarzystów za stworzenie fascynującej i brutalnej, wciągającej historii z dość miernej książki. Dla mnie książka to takie bredzenie oszołoma o atakach zwierząt na ludzi i rosnącej fali agresji ze strony zwierząt. Wytłumaczenie w książce i zrzucenie winy na feromony i węglowodory w powietrzu, było co najmniej dziwne. Do tego same ataki mało przekonujące i mało krwawe. A w serialu mamy całą plejadę przyprawiających o szybsze bicie serca zachowań zwierząt - m.in. mój największy senny koszmar - bandę kotów na drzewie, rozumiejących mowę ludzi. Upiorne. Podczas czytania stale miałam w pamięci wspomnienia z "Umrzeć po raz drugi" Tess Gerritsen, która poruszała podobną tematykę. Pozostaje czekać na kolejne powieści Pattersona i liczyć, że powróci do swojego doskonałego stylu. Teraz mam wyrzuty sumienia, że "Zoo" polecałam innym.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Autor i tym razem dozował nam rozdział za rozdziałem coraz więcej emocji i strachu,,,

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książkę odkryłam poprzez serial na jej motywach. Jedno z drugim nie ma za wiele wspólnego, chociaż ciężko mi wskazać, która historia jest lepsza- chyba jednak ta książkowa. Lekko się czyta, najciekawsze są chyba randomowe historie z poszczególnych miejsc na świecie. Cieszy mnie brak lukru w zakończeniu, chociaż mogło być jednak bardziej dosadne. Ogółem - polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kiedy dochodzi do coraz częstszych ataków zwierząt na człowieka, tylko Oz-młody biolog widzi w tym wyłaniający się problem na skale globalną. Nikt nie chce wysłuchać jego teorii ani w nią uwierzyć. Tymczasem ataki są coraz liczniejsze i bardziej brutalne. Po długich zmaganiach Oz i jego badania zyskują na znaczeniu, a wtedy rozpoczyna się wyścig z czasem. Trzeba bowiem znaleźć przyczynę dziwnych zachowań zwierząt i co najważniejsze- wymyśleć na nie antidotum. Czy dla ludzkości jest jeszcze nadzieja? Czy przyzwyczajony do komfortu człowiek zdobędzie się na wyrzeczenia, byle tylko przetrwać? A najważniejsze dla nas, czytelników wydaje się pytanie: czy taki scenariusz jest możliwy? Wyniki badań Oza wskazują na duże prawdopodobieństwo zaistnienia takiego fenomenu w niedalekiej przyszłości...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)