Aż po horyzont. Tom 1


Tom 1 cyklu Aż po horyzont
Ocena: 4.83 (6 głosów)
opis

W I tomie historii rodzinnej Agnieszki Janiszewskiej „Aż po horyzont” przenosimy się w lata siedemdziesiąte dwudziestego wieku. Weronika Piontkowska, nauczycielka francuskiego, po rozwodzie z mężem samotnie wychowuje dwójkę synów. Prowadzi zwyczajne życie wypełnione pracą i obowiązkami domowymi, z którymi bardzo słabo sobie radzi, mierząc się jednocześnie z niełatwą przecież ówczesną polską rzeczywistością. Odskocznią od trudów codzienności są częste wyjazdy do rodzinnego Jaktorowa, gdzie w sielsko-wiejskiej atmosferze odpoczywa, otoczona opieką rodziców. Weronika nie zdaje chyba sobie sprawy ze swojego uzależnienia od ojca, nie tylko finansowego. Bardzo liczy się z jego zdaniem, we wszystkim mu przytakuje, jakby nie zauważając, że ojciec jest trochę despotyczny i w dodatku ledwie toleruje swoją żonę, potulną, spokojną kobietę. Ta sytuacja zapewne odpowiada Weronice, ukochanej córeczce tatusia, ale przyczyniła się też do rozwodu z mężem, od początku nieakceptowanym przez głowę rodziny. Jej brat, Oskar, to zupełne przeciwieństwo Weroniki, dostrzega zbyt silne przywiązanie siostry do rodziców, nadmierne liczenie się ze zdaniem i opinią ojca. Oskar wcześnie się usamodzielnił, zamieszkał w Warszawie, a z rodzicami utrzymuje rzadkie kontakty. Pewnego dnia otrzymuje on list z dalekiego Paryża napisany przez Lucię Belodi, pasierbicę przyrodniej siostry ich ojca, Wandę, z którą Reczyński nie utrzymywał od wielu lat kontaktów i o której w domu się nie rozmawiało. Ten list spowoduje poważne zamieszanie w pozornie spokojnym życiu rodziny Reczyńskich i będzie miał wpływ na dalsze losy Weroniki. Jakie-zapraszam do lektury powieści Janiszewskiej.

”Aż po horyzont” to powieść obyczajowa, z tajemnicą rodzinną w tle. Jej atutem jest dobrze oddany klimat lat siedemdziesiątych w Polsce: przeludnione akademiki, kłopoty mieszkaniowe, zatłoczone autobusy, problemy z zaopatrzeniem, brakiem pieniędzy. Nie brak i smaczków typu pranie w kultowej już chyba „Frani” z wyżymaczką, z której Weronika nie potrafiła korzystać czy budki telefoniczne, nieobecne we współczesnym miejskim krajobrazie. To były czasy! Niełatwe, nieco siermiężne, ale miały swój specyficzny urok.
W I części tej sagi rodzinnej mamy też odniesienia do czasów tuż przed wybuchem II wojny światowej, lat okupacji i okresu po odzyskaniu wolności przez Polskę. Poznajemy je dzięki pierwszoosobowej relacji Wandy, przyrodniej siostry Raczyńskiego, która prowadzi pamiętnik. Ten drugi plan czasowy, około wojenny, występuje w całej powieści, jest też wyróżniony kursywą, ułatwiającą lekturę i orientację w czasie wydarzeń. Historia Wandy, jak można wnioskować po przeczytaniu jej zapisków, była dramatyczna, nasycona różnymi emocjami i uczuciami, co ożywiło tę nieco jednostajną powieść.

Książkę, owszem, czytało się dość szybko, ale moim zdaniem była ona zbyt spokojna, monotonna, do czego przyczynił się też sposób ukazania głównej bohaterki: niezdecydowanej, jakby bezwolnej, poddającej się losowi, niepróbującej walczyć o szczęście swoje i swojej rodziny. Weronika irytowała mnie swoją niezdarnością, biernością i trudno było mi opowiedzieć się po jej stronie, tym bardziej że autorka przedstawia wydarzenia z perspektywy innych osób, co powoduje, że początkowa sympatia, która obdarzamy Piontkowską,  znika. Przy okazji lektury tej powieści nasunęła mi się też refleksja dotycząca stosunków między rodzicami a dziećmi.

Sądzę, że takie wychowanie, które zbytnio uzależnienia dzieci od rodziców jest szkodliwe. Nadmierna troska rodziców o dzieci może spowodować problemy z ich usamodzielnieniem się w dorosłym życiu, wywoływać niską samoocenę i brak samoakceptacji, tak jak było to w przypadku Weroniki. Zobaczymy, czy zmieni ona całkowicie swoje zachowanie i będzie potrafiła żyć po swojemu, do czego już zaczęła zmierzać. Może wtedy uda mi się z nią zaprzyjaźnić. Ciekawa też jestem bardzo, jakie tajemnice skrywa rodzina Reczyńskich i jakie dramatyczne lub wstydliwe wydarzenia z przeszłości skrywa? Mam też nadzieję, że jej losy w kolejnej części będą bardziej emocjonujące i wywołają więcej poruszenia niż w pierwszym tomie. Otwarte zakończenie pierwszego tomu sagi zaintrygowało mnie, dlatego szybko sięgnę po II tom cyklu „Aż po horyzont”. Polecam tę powieść nie tylko fanom historii rodzinnych z tajemnicą w tle, ale wszystkim lubiącym dobrą powieść obyczajową.

Informacje dodatkowe o Aż po horyzont. Tom 1:

Wydawnictwo: Novae Res
Data wydania: 2021-06-16
Kategoria: Obyczajowe
ISBN: 9788382193879
Liczba stron: 0
Dodał/a opinię: MagdaKa

Tagi: obyczajowe

więcej
Zobacz opinie o książce Aż po horyzont. Tom 1

Kup książkę Aż po horyzont. Tom 1

Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki

Na naszej stronie nie ma jeszcze cytatów z tej książki.


Dodaj cytat
REKLAMA

Zobacz także

Inne książki autora
Urok późnego lata Tom 1
Agnieszka Janiszewska0
Okładka ksiązki - Urok późnego lata Tom 1

Czy za błędy popełnione w młodości trzeba płacić przez całe życie?Dzieciństwo małej Ady rozpoczyna się od tragedii, która położy się cieniem na...

Owoce zatrutego drzewa. Tom 1
Agnieszka Janiszewska0
Okładka ksiązki - Owoce zatrutego drzewa. Tom 1

Warszawa, druga połowa XIX wieku. Kinga, choć mieszka z ciotką i wujem oraz dwojgiem kuzynów, nie czuje się u nich dobrze - dusi się w atmosferze mieszczańskiej...

Zobacz wszystkie książki tego autora
Recenzje miesiąca
Virion. Legenda miecza. Krew
Andrzej Ziemiański ;
Virion. Legenda miecza. Krew
Kołatanie
Artur Żak
Kołatanie
W rytmie serca
Aleksandra Struska-Musiał ;
W rytmie serca
Mapa poziomów świadomości
David R. Hawkins ;
Mapa poziomów świadomości
Ostatnia tajemnica
Anna Ziobro
Ostatnia tajemnica
Hania Baletnica na scenie
Jolanta Symonowicz, Lila Symonowicz
Hania Baletnica na scenie
Lew
Conn Iggulden
Lew
Jesteś jak kwiat
Beata Bartczak
Jesteś jak kwiat
Niegasnący żar
Hannah Fielding
Niegasnący żar
Pokaż wszystkie recenzje
Reklamy