Banda niematerialnych szaleńców

DUCHY W WARSZAWIE

Danny Moon ma czternaście lat, tyle kochających co zapracowanych rodziców i alergię na guwernantki. Ma też bzika na punkcie gorzkiej czekolady i gry w Monopol. Kiedy rodzice oznajmiają mu, że przez jakiś czas będzie musiał zamieszkać w Warszawie u wujostwa, Danny nie tryska entuzjazmem. I nic dziwnego -  ma bowiem aż pięć kuzynek i ani jednego chłopaka do towarzystwa. Musi też iść do normalnej, polskiej szkoły, a w polskich szkołach – jak wszyscy dobrze wiemy -  nic nie jest normalne. Można dostać bzika: ranne wstawanie, tłok w kolejce do łazienki i szkoła. Jakby tego było mało, Danny spotyka na strychu ducha. Regularnego ducha regularnego pirata. I na dodatek okazuje się, że tego ducha widzi też jego kuzynka, Aneta (na szczęście ta fajna kuzynka, bo z reszty to raczej mało pożytku…). I wszystko byłoby fajnie, różowo i jedwabnie, bo mieć takiego nieżyjącego kumpla jest naprawdę ciekawie, gdyby nie fakt, że źle się dzieje wśród warszawskich duchów. Nagle znikają albo zostają uwięzione. Danny i Aneta postanawiają rozwiązać ten niematerialny problem i dowiedzieć się, o co tak naprawdę tu chodzi. No i się zaczyna…

Ze zdjęcia na okładce patrzy na nas uśmiechnięta dziewczyneczka. To autorka „Bandy niematerialnych szaleńców”, Maria Krasowska. Dżinsowa kurteczka, warkocz, szeroki uśmiech. No nastolatka, może troszkę tylko starsza. To już w tym wieku pisze się książki?! I do tego niezłe?! Wydawałoby się, że tego się nie da przeczytać. No bo: A- jak sobie taka młodziutka autorka poradzi, B- w końcu to książka o nastolatkach i dla nastolatków,  C w końcu – duchy to temat tak zgrany jak nieszczęśliwa miłość, wampiry i psychopaci. To się nie mogło udać! A jednak się udało. I piszę to ja, która etap nastolatki dawno, dawno mam za sobą i od dłuższego czasu czytam poważne książki i na wszystko kręcę nosem. „Banda niematerialnych szaleńców” zaskakuje pozytywnie nawet dorosłego, doświadczonego czytacza. Krasowska stworzyła książkę lekką i pełną radosnej, młodzieńczej  beztroski.  Lubię porównania kulinarne, więc tym razem będzie sorbet: jest lekko, owocowo, orzeźwiająco, w żadnym razie nie mdło i za słodko. I co z tego, że o nastolatkach i raczej dla nich? Grunt, że dobrze się czyta. Danny to bohater, który nie irytuje, chociaż ma czternaście lat, a w tym wieku bohaterowie potrafią być wybitnie wprost irytujący. Jak na nastolatka przystało, jest wyrywny, zabawny i  uroczo lekkomyślny. Ostoją rozsądku w tym tandemie wydaje się być Aneta, ale to w końcu dziewczyna. A duchy, jak to duchy, są raczej zimne, niematerialne i wybitnie wprost się nudzą w tej swojej wieczności. Kiedy więc z takim zespołem akcja wyrwie do przodu, może być tylko szybko, zabawnie i orzeźwiająco (tym bardziej, że za oknem upał tropikalny, a tu rzecz dzieje się zimą i przez połowę książki mróz ostro trzyma)…

Czy sięgnąć po „Bandę”? Sięgnąć, kiedy lato w pełni i czas wolny na relaks z lekką, zabawną książką, po której nie grozi nam bezsenność, depresja, lęk egzystencjalny tudzież smutek istnienia. Spodoba się młodszym czytelnikom, bo w końcu do nich jest adresowana, jeśli więc ktoś ma nastolatki, które trzeba zachęcić do czytania, książka Krasowskiej jak najbardziej się nada. Jest tu akcja, zabawne dialogi, niezły styl, duchy,  a nawet miłość, pistolet i lustra rozbijane… tabliczką czekolady. A dlaczego „banda szaleńców”? No proszę, kto normalny chciałby zostać duchem, szlajać się przez stulecia przez ściany i nie móc patrzeć na ludzi jedzących pizzę?! Tylko szaleniec.

Więcej ciekawych książek na portalu czytam pierwszy.pl.

Informacje dodatkowe o Banda niematerialnych szaleńców:

Wydawnictwo: Sine Qua Non
Data wydania: 2018-05-09
Kategoria: Przygodowe
ISBN: 9788381290920
Liczba stron: 384
Dodał/a opinię: Renata Kazik